บทที่ 77 โดดเด่น
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 77 โดดเด่น
[ขอแก้ไขตัวละครอสูรนะครับ ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นอสูรที่มาจากเรื่องฝ่ามือยูไล 2002 แต่ที่จริงมันคือ เทพเมฆาอัคคี(อสูร) ในเรื่องคนเล็กหมัดเทวดาครับ ขออภัยด้วยครับ]
ในแสงสลัว คิงพินถือไม้เท้าของเขาเดินเข้ามา ร่างใหญ่ของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความมืด ดูลึกลับและน่ากลัวยิ่ง
ทว่าอารมณ์ของเขาตอนนี้ดูไม่พอใจมาก
เหล่าคนที่อยู่ด้านข้างก็สังเกตเห็นใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของคิงพิน พวกเขาถึงกับถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว
ในฐานของเดอะแฮน นินจาและสมาชิกแก๊งหลายสิบคนกำลังล้อมรอบชายชราที่มีเส้นผมเพียงไม่กี่เส้นบนศีรษะ ชายผู้นี้สวมเสื้อกล้ามที่ขาดรุ่งริ่งและรองเท้าแตะสีฟ้าอ่อน พร้อมกับกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ขณะที่ไขว้ขา
ราวกับว่าเขาไม่สนใจทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวเขาเลยสักนิดเดียว
คิงพินถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ได้เอามาผิดคน?"
ใบหน้าชราของมาดามเกาดูกระอักกระอวนเล็กน้อย เธอกระแอมไอออกมา เดินเข้าไปหาอสูรและถามด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ฉันได้ยินมาว่าคุณคือสุดยอดราชามือสังหาร เทพเมฆาอัคคีถูกต้องไหม?"
ชายชราลดหนังสือพิมพ์ในมือของเขาลงและตอบอย่างไม่สนใจว่า "มันเป็นเพียงชื่อที่ถูกสร้างขึ้นมาเท่านั้น"
บูลส์อายขยิบตา ทันใดนั้นสมาชิกในแก๊งผู้หนึ่งที่มีกล้ามล้ำบึกก็เดินเข้ามา เขาเดินเข้าหาเทพเมฆาอัคคีและมองไปยังตาแก่ร่างผอมผู้นี้ ท่าทางของเขาดูจะดูถูกอีกฝ่ายเป็นอย่างยิ่ง "ไอ้แก่ แกคิดว่าแกเป็นใครวะ? อยากตายหรือไง?"
“แล้วแกล่ะเป็นใคร?”
ปัง--
เมื่อเข้าร่วมแก๊งแล้ว จะมีหรือที่จะมีคนนิสัยดีอยู่? เขาปลดปล่อยความโกรธของเขาออกมาอย่างไร้ความปราณี เหวี่ยงกำปั้นของเขาไปที่ใบหน้าของชายชราทันที
เมื่อเห็นหมัดโดนชายชราอย่างง่ายดาย มาดามเกาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
กระทั่งบูลส์อายที่เห็นภาพตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขาเอาตัวคนมาผิดหรือเปล่า
ชายแก่ตรงหน้าพวกเขายืดเหยียดศีรษะไปมา โดยมีรอยหมัดฝังอยู่ตรงหน้า จากนั้นเทพเมฆาอัคคีก็ยกคิ้วของเขาขึ้นด้วยความดูถูก "แกนี้มีแต่กล้ามเนื้อ ไม่มีพลังเลยนะ คนแบบนี้ก็เข้าแก๊งได้เหรอ?"
คำพูดของเทพเมฆาอัคคีได้สร้างความโกรธแค้นให้ลูกน้องกล้ามโตคนนี้มาก เขาหันไปหาคิงพินที่อยู่ข้างหลังเขา เมื่อเห็นคิงพินพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ได้ดึงปืนออกมาแล้วเล็งไปที่หัวของเทพเมฆาอัคคีทันที
ทว่าในวินาทีถัดมา ในมือของเขากลับว่างเปล่า ชายชราคนนั้นได้เอาปืนออกมาจากมือของเขาไปแล้ว
ลูกน้องกล้ามโตผู้นี้ถึงกับผงะไปด้วยความกลัว นินจาและคนรอบตัวเขาหยิบดาบและปืนออกมาทันที
เทพเมฆาอัคคีหัวเราะลั่น
เขาเล็งปืนไปทางคิงพิน วินาทีต่อมา ปืนนับไม่ถ้วนก็ส่งกระสุนลอยออกมา ทว่า...
เทพเมฆาอัคคีกลับเลือนหายกลายเป็นภาพติดตา มือของเขาไปมาในอากาศ
เมื่อเสียงปืนหยุดลง เทพเมฆาอัคคีก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมและหัวเราะออกมา
ในขณะที่เขาแบมือออกมา ทุกคนก็สามารถได้ยินเสียงกระสุนที่ตกลงมาบนพื้น
"วรยุทธใต้หล้าแพ้ชนะวัดกันที่ความเร็ว!"
[คะแนนชื่อเสียงจากมาดามเกา +265]
[คะแนนชื่อเสียงจากคิงพิน +195]
[คะแนนชื่อเสียงจากบูลส์อาย +275]
[คะแนนเสียงจากนินจาของเดอะแฮน +2]
...
เนื่องจากเหตุการณ์ของเพอร์เพิลแมน ดีเฟนเดอร์สจึงต้องใช้เวลาพักฟื้นจากการบาดเจ็บพอสมควร
ไม่กี่วันต่อมา แมตต์ที่เพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บก็ไม่อยากรีรอได้อีกต่อไป เพราะหากเดอะแฮนยังอยู่ในย่านเฮลคิทเช่นอีกหนึ่งวัน เขายิ่งรู้สึกกังวล ส่วนหนึ่งมันก็เนื่องจากพวกเขายังไม่รู้ว่าทำไมเดอะแฮนถึงมาอยู่ในนิวยอร์ก
หลังจากสืบหาไปเรื่อยๆ พวกเขาก็เจอกับหนึ่งในฐานของเดอะแฮน
ในระหว่างการต่อสู้ แมตต์เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ประหลาด
"พวกนายรู้สึกไหมว่าพวกมันทำตัวผิดปกติ?"
ขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ เจสซิก้าก็กล่าวออกมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจพิกล
"พวกมันยอมแพ้แล้วหรือเปล่า?"
ลุคเคจยกมือขึ้นเพื่อคว้าปากกระบอกปืนที่กำลังเล็งเป้ามาที่เขา เขาบิดมันอย่างแรงและทุบคนที่กำลังถือปืนด้วย หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึก แมตต์ก็กล่าวว่า
“พวกมันคงไม่ยอมแพ้หรอก เหมือนกับว่าพวกมันกำลังยื้อเวลามากกว่า”
แมตต์ส่ายศีรษะของเขาและเหวี่ยงไม้กระบองที่ติดอยู่ในมือของเขาโจมตีใส่ท้องของนินจาตรงหน้า ในเวลาเดียวกัน เขาก็กวาดเท้าไปทั่วพื้นอย่างรวดเร็วเพื่อล้มศัตรูของเขาที่อยู่โดยรอบ...
"ยื้อเวลา? นายคิดว่าพวกมันจะมีอาวุธลับอะไรงั้นเหรอ?" พอลงมาจากกลางอากาศ เธอก็ยกเท้าของเธอขึ้นและเตะแก๊งอันธพาลจนล้มกันไปหมด เจสสิก้ายกคิ้วของเธอแล้วถามกลับไป เธอหันไปหาเวสลีย์และได้แต่บ่นออกมา "นี่นายไม่คิดจะคุยกับเราหน่อยเหรอ?"
กระสุนโค้งได้บินพุ่งเข้าใส่นินจาที่อยู่กลางอากาศอย่างงดงาม เวสลีย์ใส่แม็กกาซีนในมือของเขาและพูดตามความจำเป็น "การต่อสู้ ต้องมีสมาธิ"
"เฮ้อ งั้นก็ช่างหัวที่ฉันพูดไปเถอะ"
เจสซิก้าได้แต่ยักไหล่ตอบไป
"ทุกคนระวังตัว"
ความรู้สึกไม่สบายใจในใจของแมตต์ได้ปรากฏขึ้น เขาจึงรีบเตือนคนในทีมดีเฟนเดอร์สทันที
เมื่อเห็นท่าทางของแมตต์ เจสซิก้าก็พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ
...
"บูลล์อายกำลังมาแล้ว"
หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดสักพักใหญ่ จำนวนนินจาและสมาชิกแก๊งค์ก็ลดลงเรื่อยๆ
ในยามนั้นเอง แมตต์ก็รู้สึกถึงเสียงที่คุ้นเคยในอากา จึงรีบเตือนคนอื่นๆ
"แผนเดิม"
ในกลางอากาศ เจสสิก้ากล่าวออกมาและพุ่งเข้าไปทันที
แน่นอนว่าแผนเดิมที่ว่าก็คือการให้เวสลีย์ไปจัดการกับบูลส์อาย
เวสลีย์พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็ดึงปืนออกมาและยิงกระสุนโค้งใส่
ทว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับ [กระสุนโค้ง] ของเวสลีย์ คราวนี้บูลส์อายกลับไม่ป้องกันหรือหลบ แต่ยืนอยู่กับที่อย่างไม่เกรงกลัวเลย
"อะไรน่ะ?"
ไม่ไกลนัก ลุคก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาถึงกับยืนแข็งค้างจนลืมโจมตีพวกนินจาที่อยู่รอบตัวเขา พวกนินจาใช้โอกาสนี้ในการแทงดาบใส่เขา
ลุคยกมือขึ้นและทุบจนทำให้นินจาที่อยู่ใกล้เขาถูกส่งลอยออกไปไกล ลุคถึงกับพูดขึ้นมาว่า "มันยอมแพ้จริงๆ เหรอเนี่ย?"
เมื่อเห็นว่ากระสุนโค้งกำลังจะโดนศีรษะของบูลส์อาย เวสลีย์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ทันใดนั้น มีแขนหนึ่งได้เอื้อมมือออกมาจากด้านหลังของบูลส์อายและจับกระสุนที่พุ่งเข้ามา
[คะแนนชื่อเสียงจากเจสซิก้า โจนส์ +110]
[คะแนนชื่อเสียงจากลุค เคจ +120]
"คนพวกนี้เหรอที่แกพูดถึง?"
หลังจากแบมือแล้ว กระสุนที่ถูกยิงเข้ามาก็ร่วงหล่นลงบนพื้น เทพเมฆาอัคคีที่สวมชุดสูทได้เดินออกมาจากด้านหลังของบูลส์อาย เขาเหลือบมองไปที่กลุ่มดีเฟนเดอร์สพร้อมกับยกคิ้วขึ้นมาและกล่าวว่า "พูดตามตรงนะ ไม่เห็นมีใครที่มีค่าพอจะทำให้ฉันยกมือขึ้นได้ด้วยซ้ำ"
อันที่จริง ไรอันก็อยากยืนนิ่งอยู่เฉยๆ และปล่อยให้บูลส์อายถูกกระสุนโค้งเป่าหัวอยู่หรอก
แต่ช่วยไม่ได้ สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย เพราะเขาต้องการสร้างตัวตนของตัวละคร จะให้ทำแบบนั้นก็คงไม่ได้
"เจ้าหมอนี้มันใครกันล่ะเนี่ย? อย่างกับขอทานข้างถนน"
เมื่อลงมาบนพื้นแล้ว เจสซิก้าก็พูดกับแมตต์
“ผมไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาอันตรายมาก”
"เขารับกระสุนของผมได้ด้วยสองนิ้ว" เวสลีย์ถอยกลับมาตั้งหลักกับทั้งสองและกล่าวออกมาอย่างประหลาดใจ
"โอ้ นายพูดได้แล้วเหรอเนี่ย?" แม้ว่าการเห็นคนรับกระสุนด้วยมือเปล่าจะทำให้พวกเขาตกใจอยู่บ้าง แต่อย่าลืมว่าสมาชิกแต่ละคนของดีเฟนเดอร์สมีความสามารถพิเศษพอสมควร พวกเขาจึงไม่ได้ประหลาดใจเท่าไร "อืม ใช่มือจับกระสุนแล้วไง อย่าลืมสิว่าทางเราก็มีคนที่กันกระสุนได้เหมือนกัน"
"ไม่ต้องกังวลเลย ยังไงมันก็สี่ต่อหนึ่งอยู่แล้ว"
"เธออย่าลืมสิว่ายังมีพวกกลุ่มนินจากับแก๊งคิงพินอีก" ลุคกล่าวแย้งออกมา ราวกับราดน้ำเย็นลงบนความมั่นใจของเธอ
