ตอนที่ 1341 ความตั้งใจเดิม

บนเครื่องบินที่กำลังบินอยู่บน ท้องฟ้า..

หัวหน้าลูกเรือ ได้ถูก หลินฟาน พาเข้ามายังภายในห้องรับรอง จุดตำแหน่งตามร่างกายของเธอเองก็ได้ถูกปิดผนึก และไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวไปไหนได้ เหลือเพียงความสามารถในการพูดเท่านั้น ในเวลานี้ ต่อให้เธออยากจะฆ่าตัวตาย ..มันก็เป็นไปไม่ได้

จนถึงตอนนี้ คนร้ายบนเครื่องบินได้ถูกจัดการลงไปทั้งหมดแล้ว และเหตุอันตรายต่อเครื่องบินก็ได้ถูกกำจัดออกไปแล้วเช่นกัน

“เครื่องบินลํานี้จะลงจอดอย่างปลอดภัย แต่เดิมสําหรับผม เรื่องนี้จบลงแล้ว.. เพราะสิ่งเดียวที่ผมต้องการคือการปล่อยให้เครื่องบินลำนี้ ..ลงจอดได้อย่างปลอดภัย” หลินฟาน ได้กล่าวออกมา

อันที่จริง.. ความตั้งใจเดิมของเขาที่เข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ในตอนแรกนั้น ..คือเพื่อรักษาชีวิต แม้ว่าเขาจะเก่งมาก แต่สุดท้ายเขาก็เป็นคน เป็นมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ หากนั่งรถไฟก็ยังคงพอสามารถลองกระโดดออกจากหน้าต่างรถได้ แต่กับเครื่องบิน ..คิดดูจะกระโดดลงไปได้อย่างไร? หรือว่าคุณจะหาญกล้า ท้าลอง หรือคิดลองเล่นกระโดดลงไปจากความสูงกว่าหมื่นเมตร? อีกอย่างหากคุณกระโดดลงไปจากความสูงระดับนี้ และหากว่าคุณไม่ใช่ ไอรอนแมน (Iron Man) แน่นอนเมื่อนั้นคุณคิดตั้งไว้ได้เลยว่า ..คุณจะต้องกลายเป็นขยะแน่ๆ เมื่อเครื่องบินตก ผลที่ตามมาก็ร้ายแรงมากเช่นกัน ต่อให้เขาจะสามารถใช้โชคระดับสุดยอดเพื่อรักษาชีวิตของตัวเองได้ แต่แน่นอนมันจะทําให้การเดินทางไปอังกฤษครั้งนี้ล่าช้าไป และครั้งนี้ที่เขาต้องเดินทางไปอังกฤษ ก็เพื่อรีบตามหาตัว หลี่ จื่อเสีย และเขาไม่คิดอยากจะล่าช้าไป ..แม้แต่นาทีเดียว

ดังนั้นการปกป้องเครื่องบินลำนี้ ก็คือ การปกป้องตัวเขาเอง ..ไปด้วยเช่นกัน

ตอนนี้อันตรายได้หมดไปแล้ว หลินฟาน เองก็สามารถเพิกเฉย และทุกอย่างก็รอเพียงให้เครื่องบินลงจอดแล้วค่อยคิดคํานวณ วางแผนกันต่อไป

แต่ในตอนนี้ ความคิดของ หลินฟาน ได้เปลี่ยนไป : “อย่างไรก็ตาม…”

มาถึงจุดนี้เราต้องคุยกันก่อนว่า ประการแรก เรื่องนี้ไม่ง่าย.. หลินฟาน รู้ว่าเขาได้ยั่วยุใครบางคนที่ไม่ควรยุ่งด้วยเข้าให้แล้ว องค์กรนักฆ่าที่เรียกกันว่า ‘กวงหมิง’ นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย นับประสาอะไรกับเรื่องนี้ ที่ยังคงมีผู้บงการอยู่เบื้องหลัง หรือคือบอสใหญ่ ยิ่งในตอนนี้ หลินฟาน ได้ทําให้สิ่งที่พวกเขาวางแผนมาอย่างดีจนมันได้กลายมาเป็นเรื่องที่ยุ่งยากไปแล้ว และบางที ..คนเหล่านี้ก็อาจจะไม่คิด ปล่อยเขาไป

แน่นอนว่า หลินฟาน ไม่ได้ก่อปัญหา แต่แล้วเขาก็ไม่กลัวปัญหาที่จะเข้ามาเช่นกัน เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ไม่ใช่ หลินฟาน ที่เข้าไปยุ่งกับพวกเขา แต่เป็นพวกเขาต่างหากที่เข้ามายุ่งกับ หลินฟาน หากพวกเขาไม่ได้คิดวางแผนที่ต้องการจะจี้เที่ยวบิน สร้างอุบัติเหตุเครื่องบินตก และให้ผู้โดยสารรวมถึง หลินฟาน ถูกฝังไปพร้อมๆ กันล่ะก็ ..เขาเองก็ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งด้วย

ดังนั้น คนเหล่านี้ต่างหากที่เข้ามายั่วยุ หลินฟาน ก่อน และหลินฟาน ก็แค่ทำเพียงแค่ตอบโต้กลับไปเท่านั้น ถ้าหลังจากเครื่องบินลงจอดแล้ว นั่นจะเป็นการดีมากหากคนเหล่านี้ไม่คิดจะมายั่วยุ หลินฟาน อีกต่อไป แต่หากเกิดพวกเขารู้สึกว่าตนเสียหน้า และต้องการคิดบัญชีกับ หลินฟาน ไม่เป็นไรงั้นก็แค่ถือว่า ‘ทั้งหมด’ มันเป็นความผิดของพวกคุณเอง ..จริงๆ

ในประการที่สอง แม้ว่า หลินฟาน จะไม่คิดสนใจอีกต่อไป แต่ เฉินหลง แน่นอนว่าเขาไม่คิดที่จะยอมแพ้ เพราะลูกสาวของ เฉินหลง ยังตกอยู่ในกำมือของอีกฝ่าย เฉินหลง และไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องการช่วยลูกสาวของเขาออกมาอยู่ดี หลินฟาน มองออกว่า เฉินหลง รักลูกสาว และเป็นกังวลเกี่ยวกับเธอมากจริงๆ และยิ่งภายใต้สถานการณ์เช่นนี้มันก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า คนๆ หนึ่ง.. จะคิดทําอะไรหากตนนั้นตกไปอยู่ในสถานการณ์ที่กดดัน ทั้งเป็นกังวล ..และในบางที เฉินหลง อาจจะคิดทำในสิ่งที่ดูเป็นอันตรายขึ้นมาอย่างไม่คาดคิดก็ได้

สำคัญตอนนี้คือ ..ตราบใดที่ หลินฟาน ยังคงอยู่บนเครื่องบินลำนี้ เขาเองก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่ออันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้ทั้งหมด

“ผมอยากให้คุณบอกทุกสิ่งอย่างที่คุณรู้ออกมา ลูกสาวของ เจ้าหน้าที่เฉิน อยู่ที่ไหน?” หลินฟาน ถาม

เฉินหลง ได้จ้องมองไปที่ หัวหน้าลูกเรือ ถึงเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่สายตาของเขานั้น กลับดูกระตือรือร้นมากกว่าใครๆ

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร ฉันแค่ปฏิบัติภารกิจตามคําสั่ง สิ่งที่ฉันรู้ก็มีจํากัดมากเช่นกัน”

เฉินหลง รู้สึกผิดหวังมากเมื่อได้ยินเช่นนี้ มาในตอนนี้ก็มีเพียงแค่ หัวหน้าลูกเรือ เพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถให้เบาะแสที่แน่ชัดได้ ถ้าหาก หัวหน้าลูกเรือ ไม่รู้อะไรเลยเช่นนี้ เขาจะไปตามหาลูกสาวของเขา ..ได้จากที่ไหน?

หลินฟาน ถามว่า : “คุณได้รับคําสั่งนี้มาจากใคร?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส ได้ปิดปากเงียบ และดูเหมือนเธอจะไม่เต็มใจที่จะตอบคําถามนี้ของ หลินฟาน

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่ว่าผมจะถามอะไรคุณ คุณช่วยตอบมันออกมาตามความจริงจะดีกว่า ผมไม่ค่อยชอบการบังคับให้สารภาพ แต่แล้ว.. ผมเองก็ไม่ได้รังเกียจ และผมขอพูดไว้เลยว่าคุณคงไม่ต้องการให้ผมใช้วิธีบังคับให้คุณยอมสารภาพมันออกมา ..อย่างแน่นอน”

จากในหลายๆ สิ่งที่ผ่านมา หัวหน้าลูกเรือ รู้ดีอย่างแน่ชัดว่า หลินฟาน ไม่ได้กำลังต้องการทําให้เธอกลัว เมื่อครั้งคนร้ายทั้งสองคนที่ตายไปก่อนหน้านี้พวกเขาก็เคยถูกสอบปากคำโดย หลินฟาน เสียงกรีดร้องที่ดังสนั่นนั้น เธอเองก็ได้ยินมันอย่างชัดเจนเช่นกัน ทั้งเธอก็ไม่ต้องการให้สภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้มันเกิดขึ้นกับตัวเอง…

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “ฉันได้รับคําสั่งจากหัวหน้าของฉัน เขามีชื่อว่า ชาร์ลส์ เป็นชาวอังกฤษ เมื่อสามวันก่อน ฉันได้รับโทรศัพท์จาก ชาร์ลส์ และเขาได้มอบภารกิจนี้ให้ฉัน ชาร์ลส์ บอกฉันว่ามีบุคคลเป้าหมายคนหนึ่งที่จะขึ้นนั่งบนเที่ยวบินนี้ไปยังอังกฤษ ภารกิจของฉันคือ เพื่อให้แน่ใจว่าบุคคลเป้าหมายนี้ ไม่สามารถเดินลงจากเครื่องบิน ได้อย่างมีชีวิต…”

หลินฟาน กล่าวว่า : “แล้วสถานะของพวกคุณ ..ในองค์กรกวงหมิง?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “ไม่ เราเป็นหน่วยปฏิบัติการพิเศษ และฉันเป็นสายลับ องค์กรของเรา ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับเรื่องลึกลับบางอย่าง หรือสิ่งที่คนอื่นไม่สะดวกที่จะทํา และเราล้วนมีหน้าที่ในการแก้ไขมัน ดังนั้นตัวตนของเราจึงถูกปิดซ่อนไว้เช่นกัน”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ในภารกิจครั้งนี้ คุณอาจจะเสียชีวิต นี่หรือคุณปฏิเสธมันไม่ได้?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “แม้ว่าเราจะไม่ใช่องค์กรนักฆ่าอย่างองค์กรกวงหมิง แต่กฏระเบียบของเราก็เข้มงวดมาก และเรามีแต่ต้องเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาเท่านั้น หากจําเป็นก็ต้องเสียสละ ดังนั้นสายลับอย่างเราจึงพร้อมที่จะเสียชีวิตในทุกภารกิจ”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส ยิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับกล่าวว่า : “พวกเราที่วิ่งอยู่ในแนวหน้าก็ไม่ต่างอะไรจากอาหารของปืนใหญ่ ล้วนแล้วแต่เป็นเบี้ย เป็นเครื่องมือที่ถูกใช้แล้วทิ้ง เพียงแต่ฉันไม่ได้อยากที่จะเป็นเบี้ยของคนอื่น ฉันเลย.. ต้องสู้เพื่อชีวิตของตัวเองมาโดยตลอด”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ทําไมพวกคุณถึงต้องการให้ เจ้าหน้าที่เฉิน ช่วยหาตัวบุคคลเป้าหมาย ผมฟังคุณพูดแบบนี้แล้ว พวกคุณเองก็ควรมีทรัพยากรมากมาย แล้วทำไมพวกคุณถึงได้ไม่รู้ว่าใครเป็นเป้าหมายของตัวเองไปได้?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “ในเรื่องนี้ฉันเองก็ไม่รู้เช่นกัน อาจยังจะหาไม่เจอได้มั้ง อย่างไรเสีย ทุกคนบนเครื่องบินลํานี้ก็สามารถเป็นได้”

เมื่อสามวันก่อน คนเหล่านั้นก็รู้แล้วว่าบุคคลเป้าหมายจะนั่งมากับเที่ยวบินนี้เพื่อไปยังประเทศอังกฤษ แต่จนกระทั่งเครื่องบินลํานี้ออกเดินทาง พวกเขาก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่าบุคคลเป้าหมายนี้คือใคร

พูดถึงตรงนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องมีเบาะแสที่มากกว่า หลินฟาน และเฉินหลง อย่างแน่นอน

“แต่ทําไมพวกเขาถึงได้คิดว่า เจ้าหน้าที่เฉิน สามารถหาตัวบุคคลเป้าหมายคนนี้ได้ ในเวลาเพียงครึ่งวัน?” หลินฟาน ถาม

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “ในเรื่องนี้ฉันเองก็ไม่ทราบ บางทีพวกเขาอาจจะต้องการยืมมีดของ เจ้าหน้าที่เฉิน เพื่อมาฆ่าคน แต่น่าเสียดายที่ภารกิจนี้ยากเกินไปจริงๆ หรือไม่.. มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสําเร็จ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “เอาเป็นว่า.. ในเมื่อไม่มีใครรู้ว่าเป้าหมายคือใคร แล้วคุณจะตัดสินได้อย่างไรว่า เจ้าหน้าที่เฉิน ทําภารกิจนี้ได้สําเร็จแล้ว?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “ในเรื่องนี้ ฉันไม่ใช่คนตัดสินใจ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “งั้นหากเป็นเช่นนี้ คนเหล่านี้ที่คุณว่าก็รู้ได้แค่ว่าบุคคลเป้าหมายจะปรากฏตัวบนเครื่องบินลํานี้ แต่คําถามคือ ถ้าบุคคลเป้าหมายที่ว่าได้เปลี่ยนเครื่องบินล่ะ พวกคุณก็คงจะไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน ใช่ไหม?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “บุคคลเป้าหมายนี้จะไม่เปลี่ยนเครื่องบิน เพราะเราได้ทราบข่าวที่แน่นอนมาในก่อนหน้านี้แล้ว ทั้งบุคคลนี้ก็ได้ซื้อตั๋วเครื่องบินไปแล้ว หากบุคคลเป้าหมายนี้คิดจะเปลี่ยนเครื่องบินก็เท่ากับว่าเขาได้เปิดเผยตัวเองออกมา”

หลินฟาน กล่าวถามว่า : “ในความคิดของคุณ ลูกสาวของ เจ้าหน้าที่เฉิน น่าจะอยู่ในมือของใครมากที่สุด?”

หัวหน้าทีมแอร์โฮสเตส กล่าวว่า : “สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจก็คือ หลังจากทราบว่าบุคคลเป้าหมายอยู่ในเที่ยวบินนี้ เราได้ตรวจสอบภูมิหลังของผู้โดยสารทุกคนแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย ทั้งนี้.. นี่เป็นงานหลักของเรา คนที่ลักพาตัวลูกสาวของ เจ้าหน้าที่เฉิน แน่นอนว่าฝ่ายนั้นไม่ใช่หน่วยปฏิบัติการพิเศษของเราอย่างแน่นอน ฉันเดาว่ามันมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็น ‘นายจ้าง’ ที่อยู่เบื้องหลัง คิดลงมือทำเรื่องนี้ด้วยตนเอง”

เฉินหลง ขมวดคิ้ว เรื่องนี้มาจนถึงตอนนี้ เขาเองแทบที่จะแยกแยะไม่ออกทั้งยังคาดไม่ถึงว่ามันจะยิ่งมีความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่าความวุ่นวายที่ตามมาก็ต้องมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วที่นี่ลูกสาวของเขา เธอ.. ในตอนนี้ อยู่ที่ไหนกันแน่?