บทที่ 624: พาภูตนับร้อยมาคุยด้วย ‘เหตุผล’ กับพวกเขา
ทันทีที่หูเฉียงได้ยินคำพูดของหูชิงหยวน มุมปากของเขาก็กระตุกยิก ๆ
ไอ้เด็กเวรนี่ เจ้าควรมาช่วยพวกข้าสิวะไม่ใช่เอาแต่ตะโกนยุยงอยู่แบบนั้น!
แค่ตะโกนปาว ๆ มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ ไม่เห็นหรือไงว่าพวกข้ามีกันอยู่แค่ 2 คน!
ตอนนี้ทั้ง 2 ฝ่ายกำลังไปถึงจุดที่เป็นทางตันไม่มีทางให้ถอย นอกจากจะต้องลงไม้ลงมือให้รู้ดำรู้แดงกันไป
หลังจากนั้นไม่นาน ภูตมังกรอีก 8 คนที่ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันก็รีบวิ่งเข้ามายังที่เกิดเหตุ
พอพวกเขาเห็นว่าคนของตนมีเรื่องกับคนอื่น ทุกคนก็รีบเข้าไปล้อมศัตรูทั้ง 5 คนเอาไว้ ตอนนี้จึงกลายเป็นว่าฝ่ายภูตมังกรมีผู้ชายทั้งหมด 10 คน
ปรากฏว่าครอบครัวของหูหลินที่มีผู้ชายเพียง 3 คนก็ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
ฝั่งตระกูลหูมีแค่ 5 คนเท่านั้น แถมยังมีผู้หญิงบอบบางอีก 2 คนที่พวกเขาจะต้องปกป้อง นี่ยังไม่นับเรื่องที่ฝ่ายตรงข้ามเป็นภูตมังกรอีก แล้วแบบนี้พวกเขาจะสามารถเอาชนะอีกฝั่งได้อย่างไร?
แต่ด้วยศักดิ์ศรีที่ยังค้ำคออยู่ หูหลินกับหูเฉียงไม่อาจยอมแพ้ไปได้โดยง่าย
แม้ว่าหน้าผากจะมีเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาเรื่อย ๆ แต่พวกเขาก็ยังยืนหยัดอย่างมั่นคงไม่ยอมถอยสักครึ่งก้าว
ขณะนี้แม่มังกรยิ้มอ่อนมองหูหมิน “เจ้ามาหาเรื่องพวกเราถึงที่เอง หากเราพลั้งมือไปทำร้ายคู่ของเจ้าก็อย่ามาโทษเราก็แล้วกัน”
คำพูดนั้นทำให้หญิงวัยกลางคนยิ่งโมโหเข้าไปอีก นางจึงตะโกนออกมาว่า “นี่เป็นเรื่องระหว่างผู้หญิง! พวกผู้ชายไม่เกี่ยว!”
นังผู้หญิงคนนี้ถือดียังไง พอตัวเองสู้คนอื่นไม่ได้ก็ไปเรียกผู้ชายให้มารุมทำร้าย
ทว่าแม่มังกรไม่สนใจคำพูดของแม่จิ้งจอก
ใครจะโง่ให้คนอื่นมาหยามเกียรติถึงในบ้านกัน?
ในเวลาเดียวกัน คู่ 2 คนที่อยู่ข้างหลังแม่มังกรก็เลิกคิ้วยียวนหูหลินกับหูเฉียง
พวกมันเป็นแค่ภูตอ่อนแอกลุ่มหนึ่งแท้ ๆ แต่ยังกล้ามาหาเรื่องพวกเขาถึงในบ้านแบบนี้
ช่างเป็นคนที่ไม่เจียมกะลาหัวตัวเองเลย!
ทางด้านหูเฉียงหันกลับไปจะเอ่ยปากบอกให้หูชิงหยวนไปขอกำลังเสริม
แต่ใครจะไปคาดคิดว่าพอเขาหันหลังไป เขาก็เห็นว่าคนที่เคยยืนอยู่ข้างหลังหายไปแล้ว
ทันใดนั้นใบหน้าของชายวัยกลางคนก็มืดลง
ไอ้เด็กบ้านั่น!
ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าเจ้าลูกชายหายไปตอนไหน?
ในขณะนั้นเอง เสียงดุดันก็ดังมาจากด้านหลังกลุ่มคน
“พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน หยุดนะ!”
ทุกคนในที่เกิดเหตุหันไปมองตามต้นเสียง ก่อนจะเห็นหูชิงหยวน และหู่จิงเดินเข้ามาพร้อมกับภูตกลุ่มใหญ่
ส่วนคนที่เดินนำมาด้านหน้าสุดก็คือหัวหน้าเผ่าที่มีสีหน้าขึงขัง โดยที่ข้างหลังเขาคือหูชิงหยวนและกลุ่มภูต
ทันทีที่เขาพูดจบ ภูตหลายร้อยคนก็เข้ามาล้อมทุกคนเอาไว้อีกทบหนึ่ง มันทำให้แม้แต่อากาศก็ลอดผ่านเข้าไปไม่ได้
วินาทีนั้นใบหน้าของหูเฉียงที่เคยมืดมนก็พลันสว่างไสว ในที่สุดเขาก็รู้ซึ้งแล้วว่าเด็กคนนี้ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง อย่างน้อยมันก็รู้จักเอาตัวรอดโดยการวิ่งไปหาหัวหน้าเผ่าก่อน
ถัดมา หูชิงซานรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อยืนขวางระหว่างพ่อแม่ของตนกับภูตมังกร
ไม่นานหูหลินกับหูเฉียงที่หัวใจเต้นแรงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา
เฮ้อ อย่างน้อยก็ไม่ต้องปะทะกันให้เจ็บตัวเปล่า
แม้ว่าทั้งคู่จะไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวอะไรออกมา แต่มันก็ยังเป็นเรื่องที่น่าอายอยู่ดีหากตนถูกซ้อมจนหมดสภาพต่อหน้าคนรัก แถมเรื่องนี้ก็ดันไปถึงหูทุกคนในเผ่าอีก
“หลงหรง ข้าต้อนรับขับสู้ให้เจ้าอาศัยอยู่ที่นี่เป็นอย่างดี แต่เจ้ากลับมาสร้างปัญหาในเผ่าของข้าแบบนี้ นี่เป็นวิธีที่พวกภูตเผ่ามังกรของเจ้าประพฤติกับคนที่ใจดีด้วยอย่างนั้นหรือ?” ท่านผู้เฒ่าเดินแหวกคนเข้าไปยืนอยู่ด้านข้างหูชิงซานก่อนจะถามด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
ในขณะที่เหล่าภูตมังกรมองกลุ่มคนที่ล้อมพวกตนเอาไว้แล้วพากันหน้าซีดเผือด
ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ลงมือทำอะไร หัวหน้าเผ่าเฟิงโชวก็ได้พาภูตจำนวนมากเข้ามาแล้ว
หากทั้ง 2 ฝ่ายลงไม้ลงมือกันจริง ๆ พวกเขายังจะสามารถออกไปจากเผ่านี้ได้แบบมีชีวิตอยู่หรือไม่?
หัวหน้าของเผ่านี้จะหยิ่งยโสเกินไปแล้ว!
ทางด้านหลงหรงรู้สึกไม่เป็นธรรมที่จู่ ๆ ชายชราก็มาต่อว่าตน นางจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่านางเป็นคนมาหาเรื่องข้าถึงที่!”
แต่นางไม่คาดคิดว่าหัวหน้าเผ่ากลับทำเพียงแค่เหลือบมองหูหมินแล้วถามอย่างใจเย็น
“นางทำร้ายร่างกายเจ้าหรือเปล่า?”
“จริง ๆ ก็ไม่ได้ทำ” หญิงวัยกลางคนตอบ แต่ถ้านางกล้าก็เข้ามา!
“แล้วมีใครลงมือกับเจ้าไหม?” ชายสูงวัยยังคงถามต่อไป
“ไม่มี!”
คำตอบของหูหมินทำให้ผู้เป็นหัวหน้าเผ่าพ่นลมอย่างเย็นชาและพูดตามความจริงว่า
“ในเมื่อพวกนางไม่ได้ทำร้ายร่างกายหรือลงมืออะไรกับเจ้าเลย แล้วทำไมเจ้าถึงเรียกคนพวกนี้มาและจะทำร้ายพวกนางด้วย?”
“ก็จู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้มาตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียงดังอยู่หน้าบ้านข้า!” แม่มังกรเบิกตากว้างเพราะเพิ่งรู้สึกตัว จากนั้นนางก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจ
หัวหน้าเผ่าแห่งนี้มีปัญหาเรื่องสายตาหรือไง?
เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่านังผู้หญิงบ้าคนนี้มาหาเรื่องนางถึงหน้าบ้าน!
ขณะนั้นชายชรายังคงทำสีหน้าเรียบเฉยและตอบอย่างจริงจังว่า “แล้วไงล่ะ? นี่เป็นเผ่าของนาง เจ้าแค่มาอาศัยอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว และข้าก็ไม่เคยสั่งคนในเผ่าว่าห้ามมายุ่งวุ่นวายที่นี่สักหน่อย นั่นหมายความว่าหูหมินมีสิทธิ์ที่จะไปไหนมาไหนในเผ่านี้ได้ทั้งนั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลกตรงไหน”
“...” สิ่งที่หัวหน้าเผ่าเฟิงโชวกล่าวทำให้หลงหรงถึงกับพูดอะไรไม่ออก
ชายผู้นี้ช่างเป็นคนที่ไร้เหตุผลมากจริง ๆ!
เขาจงใจเข้าข้างนังจิ้งจอกเฒ่านี่!
แม่มังกรรู้สึกโกรธมากที่ถูกคนที่ตนมองว่าอ่อนแอกว่าดูถูก แล้วหูชินซานที่ยืนอยู่ถัดจากหัวหน้าเผ่าก็พูดเสียงเย็นขึ้นมา
“เผ่าของเรามักจะใช้เหตุผลมาโดยตลอด หากท่านต้องการจะมาสร้างปัญหาที่นี่ นั่นถือได้ว่าท่านกำลังละเมิดกฎของเผ่าเรา”
กฎของเผ่าเราก็คือห้ามมีเรื่องกับเจียวเจียว มิฉะนั้นพวกเจ้าจะกลายเป็นฝ่ายผิดทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิด!
“???”
เหล่าภูตมังกรเหลือบมองฝูงชนที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าสับสน
ทำไมหัวหน้าเผ่าต้องพาภูตนับร้อยคุยด้วย ‘เหตุผล’ กับพวกเขาด้วย?
คนของเผ่านี้น่าเหลือเชื่อจริง ๆ!
นี่มันพวกอันธพาลชัด ๆ!
หากอีกฝ่ายมีจำนวนน้อยกว่านี้สักหน่อย พวกนางก็ยังสามารถรับมือกับพวกมันไหว แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกนางจะเอาชนะการต่อสู้แบบ 1 ต่อ 10 ได้
บัดนี้ภูตมังกรมองดูภูตที่ทำท่าทางขึงขังพร้อมที่จะมีเรื่องได้ทุกเมื่อ แล้วรู้สึกตกเป็นรองคนอื่นครั้งแรก
ยิ่งคิดหลงหรงก็ยิ่งรู้สึกโมโห
คนพวกนี้ใช้คนหมู่มากรังแกพวกนาง ช่างเป็นเผ่าที่ไร้ยางอายเสียจริง!
ในขณะเดียวกัน หูเจียวเจียวกับหลงโม่ที่เพิ่งกินข้าวเสร็จก็ได้รับแจ้งข่าวว่าหูหมินและพ่อทั้ง 2 ของเธอกำลังมีเรื่องกับแม่ของหลงโม่
คนที่มาส่งข่าวบอกว่าทั้ง 2 ฝ่ายเกือบจะต่อสู้กันแล้ว ตอนนี้หัวหน้าเผ่ากำลังรุดหน้าไปช่วยเหลือพวกหูหมินอยู่
พอจิ้งจอกสาวได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตัวชาไปชั่วขณะพร้อมกับที่ขมับของเธอเต้นตุบ ๆ
สมควรแล้วที่หูหมินเป็นแม่ของเธอ!
นางกล้าพาหูเฉียงกับหูหลินไปหาเรื่องภูตมังกรได้อย่างไร ถ้าฝ่ายนั้นมีภูตมังกรเพียงคนเดียวอาจจะยังพอทำเนา แต่นี่แม่มังกรพาคนมาด้วยเป็นสิบ ไม่มีทางที่พ่อจิ้งจอก 2 คนของเธอจะสู้ชนะแน่นอน
ยามนี้หญิงสาวรู้สึกกังวลมาก โดยที่เธอจินตนาการไปว่าพวกหูหมินจะถูกภูตมังกรทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ
ทางด้านหลงโม่ ทันทีที่เขาได้ยินข่าว เขาก็รีบพาหูเจียวเจียวไปยังสถานที่เกิดเหตุ
พอพวกเขามุ่งหน้าไปถึงบริเวณบ้านของแม่มังกร ทั้ง 2 ฝ่ายที่มีเรื่องกันก็ถูกแยกจากกันแล้ว
โดยที่ในขณะนี้หลงหรงและภูตมังกรถูกชาวเผ่าเฟิงโชวล้อมไว้ตรงกลางจนขยับตัวไปไหนไม่ได้
เมื่อภูตข้างนอกรู้ว่าพวกนางกล้ามารังแกหูเจียวเจียวถึงในเผ่า พวกเขาต่างก็รู้สึกโกรธแค้นจนไม่มีใครยอมถอยออกไป และทุกคนก็หวังว่าจะได้ลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อแก้แค้นแทนนาง
“ท่านแม่ ท่านพ่อ พ่อรอง พวกท่านได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า มีแผลตรงไหนไหม?” จิ้งจอกสาวกระโดดลงจากหลังมังกรหนุ่มและรีบวิ่งไปหาผู้เป็นแม่ที่อยู่ด้านหลังฝูงชน
ตอนที่หญิงสาวมาที่นี่ เธอได้พาตัวหลงหลิงเอ๋อมาด้วยเพราะเธอแค่กลัวว่าจะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นและมีคนได้รับบาดเจ็บ เธอจึงคิดเผื่อเอาไว้ก่อน
ในขณะนั้น 2 แม่ลูกรีบเดินเข้าไปสำรวจพวกหูหมินทีละคน
“เจียวเจียว ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่ล่ะ?” เมื่อแม่จิ้งจอกวัยกลางคนได้ยินเสียงของลูกสาว นางก็หันกลับมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะรีบเข้าไปจับมือหูเจียวเจียวและอธิบายว่า “แม่ไม่เป็นไร พวกเขาก็สบายดีเหมือนกัน”
หูชิงหยวนเองก็ช่วยยืนยันอีกเสียงหนึ่ง “ใช่ น้องเล็ก เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก เมื่อกี้พวกเราเกือบจะมีเรื่องกันแล้ว แต่โชคดีที่พี่ไปเรียกพี่ใหญ่และหัวหน้าเผ่ามาห้ามปรามได้ทันเวลา ท่านแม่ก็เลยไม่ถูกอีกฝ่ายทำร้าย”
ทันทีที่หูเฉียงกับหูหลินที่ยืนอยู่ด้านข้างได้ยินดังนั้น ใบหน้าของพวกเขาทั้ง 2 คนก็ขุ่นมัวพร้อมกับยื่นมือไปตบหัวลูกชายคนที่ 4 คนละที
ไอ้เวรนี่ เมื่อกี้เจ้าวิ่งหนีไปเร็วมาก แล้วยังมีหน้ามาพูดโอ้อวดต่อหน้าคนอื่นอีก!
ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจเจียวเจียวกับหมินหมิ่น พวกเขาก็คงจะตบหัวเจ้าลูกชายทิ่มพื้นไปแล้ว
“ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงตบหัวข้าล่ะ?” จิ้งจอกหนุ่มยกมือมาลูบหัวตัวเองป้อย ๆ พลางถามด้วยความไม่เข้าใจ
“...”
ในเวลาเดียวกัน หูเจียวเจียวมองการกระทำของชายทั้ง 3 คนอย่างสงสัย แต่เธอก็ให้หลงหลิงเอ๋อตรวจสอบพวกเขาจนละเอียดและพบว่าไม่มีบาดแผลตรงไหน
พอหญิงสาวได้รับการยืนยันเรียบร้อยแล้วจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมา
ครู่ถัดมา หูหมินจับมือของลูกสาวก่อนจะพูดว่า
“เจียวเจียว ไม่ต้องกลัวนะ ถ้านังภูตมังกรนั่นรังแกเจ้าอีก แม่จะช่วยล้างแค้นให้เจ้าเอง”
“และถ้าหลงโม่กล้าทิ้งเจ้ากับลูก ๆ ไป แม่จะพาพ่อของเจ้าและพวกพี่ชายไปจัดการแล้วโยนเขาออกจากเผ่านี้ไปแบบไม่มีลมหายใจอีก!”
“ในเมื่อนางหาคู่ให้กับหลงโม่ได้ ข้าคนนี้ก็สามารถหาคู่ที่ดีกว่าเขาให้เจ้าได้เช่นกัน! เจียวเจียวของเราเป็นคนที่หน้าตาดีมาก ตอนนี้มีคนรอให้เจ้าเลือกเป็นคู่อยู่ตั้งมากมาย! แม่คิดว่าเซี่ยหมานก็เป็นคนที่ใช้ได้เลยนะ”