บทที่ 142: เบจิต้าผู้โกรธเกรี้ยว

ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay

บทที่ 142: เบจิต้าผู้โกรธเกรี้ยว

"ท่าไม่ดีแล้ว!"

"โอ้ ไม่นะ! โกคู เขา…”

การต่อสู้ระหว่างเบจิต้าและโกคูได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนมาแต่ไกล

ทุกคนตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นพลังคลื่นเต่าของโกคูถูกผลักกลับมา

ยามนั้นเอง...

“วิชาหมัดเจ้าพิภพ 10 เท่า!”

โกคูคำรามและทันใดนั้นก็ใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพจำนวนมากที่สุดเท่าที่ร่างกายของเขาจะรับได้

ด้วยพลังวิชาหมัดเจ้าพิภพ 10 เท่า ระดับพลังของเขาก็พุ่งสูงขึ้นราวกับจรวดอย่างรวดเร็ว

พลังที่พุ่งสูงขึ้นไปยังช่วยเพิ่มระดับพลังให้กับพลังคลื่นเต่าและผลักปืนใหญ่แกลลิคกลับออกไป

“เขา…..เขาผลักมันกลับไปได้!”

“แคร่ก!”

ทันใดนั้นพลังงานอันยิ่งใหญ่และดุร้ายก็พวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า กลืนกินเบจิต้าอย่างสมบูรณ์ราวกับดาวตกที่พุ่งสวนกลับไป

เมื่อแสงเลือนหายไป เบจิต้าก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เบจิต้า!”

ราดิชตกตะลึง ไม่คิดว่าเบจิต้าจะแพ้ให้กับน้องชายของเขาได้

"น..นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!" เขามองไปรอบๆ และอุทานออกมาด้วยความสับสน แต่ไม่อาจพบร่องรอยของเบจิต้าเลย

"โกคู!"

"สุดยอด! เราชนะแล้ว!"

ในทางกลับกัน คุริรินและคนอื่นๆ ก็บินเข้ามาหาด้วยความสุขที่เต็มไปทั่วบนใบหน้าของพวกเขา

พิคโกโร่ที่แปลงร่างเป็นยักษ์ในตอนแรกก็ค่อยๆ กลับสู่ร่างเดิมและบินไปทางฝั่งของโกคูพร้อมกับคนอื่นๆ

“โกคู เจ้าแข็งแกร่งมาก ถึงขั้นสามารถใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 10 เท่าได้! เจ้าเก่งเกินไปแล้ว!”

หยำฉาหัวเราะและตบไหล่ของโกคู จนทำให้เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“หยำฉา...เบามือหน่อยสิ!”

“ขอโทษที!”

"ไม่เป็นไร"

โกคูกำหมัดแน่นแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เสียงของเขาสั่นเครือเป็นอย่างมาก “แต่พวกเจ้าควรรีบออกไป ผู้ชายคนนั้นคงจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่”

"อะไรนะ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็เงยหน้าขึ้นและพบว่าออร่าของเบจิต้ายังคงอยู่บนท้องฟ้า!

จากออร่า ดูเหมือนว่าพลังของเขาจะไม่ได้อ่อนแอลงจากเดิมเลย!

“เจ้าหมอนี้เป็นสัตว์ประหลาดหรือเปล่าเนี่ย?”

ราดิช ซึ่งอยู่ห่างออกไปก็ได้ยินการพูดคุยของพวกเขา จึงได้ใช้เครื่องวัดพลังเพื่อตรวจสอบอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็ทำให้เขาพบกับพลังออร่าของเบจิต้าที่อยู่บนท้องฟ้า

“ข้ากลัวจนแทบตาย ท่านเบจิต้าไม่เป็นอะไรใช่ไหมขอรับ?”

ครู่ต่อมา ภายใต้สายตาของทุกคน เบจิต้าที่สับสนค่อยๆ ลงมาจากท้องฟ้าด้วยสีหน้าของเขาที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

“ให้ตายสิคาคารอท เจ้าทำให้ข้าบาดเจ็บ! ข้าสาบานว่าข้าจะทำให้เจ้าเสียใจมากจนอยากตายเลย!” เบจิต้าคำรามออกมาด้วยสายตาของเขาที่จ้องมองไปทางโกคูด้วยเจตนาฆ่า

เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพนี้ ราดิชก็ได้แต่ก้าวถอยหลัง

“โอ้ ไม่นะ ท่านเบจิต้าโกรธมากแล้วจริงๆ!”

หลังจากอยู่กับเบจิต้ามาเป็นเวลานาน ราดิชก็รู้ดีว่าเบจิต้าจะน่ากลัวแค่ไหนเมื่อเขาโกรธ

ก่อนหน้านี้เบจิต้าแค่ต้องการที่จะประลองกับโกคูและตรวจสอบความสามารถของเขา ทว่ายามนี้เบจิต้าอาจจะอยากฆ่าอีกฝ่ายแล้ว

ซึ่งเรื่องนี้ไม่เป็นการดีสำหรับราดิชเลย

เพราะโกคูได้ถูกส่งมายังโลกด้วยความต้องการของราชาลิงค์เอง ถ้าเบจิต้าเกิดคลั่งและฆ่าโกคูจริงๆ พวกเขาจะทำยังไงเมื่อราชาลิงก์กลับมากัน?

เมื่อราดิชไม่รู้ว่าจะทำให้เบจิต้าลงได้ยังไง ทันใดนั้นเสียงที่หนักแน่นก็ดังขึ้นจากเครื่องมือสื่อสารของเขา

. .

“เบจิต้า ราดิช! นี่บาร์ดัค! พวกเจ้าอยู่บนโลกหรือเปล่า? รีบตอบข้าเร็วเข้า!”

“ท่านพ่อ ท่านพ่อ?” ราดิชตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงในเครื่องมือสื่อสาร

จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าเครื่องมือสื่อสารของเบจิต้าคงจะถูกพังในการต่อสู้เมื่อครู่

ดังนั้นราดิชจึงรีบตะโกนเรียกเบจิต้าทันที “ท่านเบจิต้า! ท่านพ่อของข้ากำลังเรียกเรา!”

เบจิต้าที่กำลังโกรธก็สงบลงทันทีเมื่อเขาได้ยินราดิชพูดถึงบาร์ดัค

"มีเรื่องอะไรงั้นหรือ?"

ราดิชกดปุ่มสองสามปุ่มบนเครื่องวัดพลังและกล่าวว่า “ท่านพ่อ นี่ราดิช ท่านมีอะไรต้องการงั้นหรือ?”

"ราดิช? ทำไมเจ้าทั้งสองถึงอยู่บนโลก?”

“โลก? นั่นมันที่ไหนกัน?”

ราดิชพยายามแสร้งเป็นปกปิด แต่บาร์ดัคก็รู้ทัน “อย่าโกหก! ยานอวกาศของเราตรวจพบสัญญาณทั้งสองของเจ้าก่อนหน้านี้ ข้าได้ยืนยันกับดาวเคราะห์เบจิต้าแล้ว! เจ้ามาทำอะไรบนโลก?”

ราดิชขมวดคิ้วและได้แต่ยอมรับ “ท่านพ่อ ท่านเบจิต้าและข้ามาที่โลกเพื่อพยายามนำคาคารอทเข้ามาในหน่วยของเรา”

“คาคารอท? เจ้างั่งเอ๊ย! อย่าคิดว่าข้าไม่รู้เจ้าแค่อยากสู้กับคาคารอทใช่ไหม? หยุดเดี๋ยวนี้! อีกไม่นานข้าจะไปถึงแล้ว! เราจะคุยกันเมื่อข้าไปถึงที่นั่น!”

. . . . . .

"แต่ แต่..."

“นี่คือคำสั่ง!”

บาร์ดัคคำรามผ่านเครื่องมือสื่อสาร ทำให้ราดิชได้แต่ถอดเครื่องวัดพลังออกด้วยความกลัว

เขามองไปทางเบจิต้าอย่างเชื่องช้าและกล่าวว่า “ท่านเบจิต้า ท่านพ่อของข้ากำลังจะมาถึงโลกในไม่ช้า เขาสั่งให้เราหยุดทันที!”

"อะไรนะ?"

เมื่อเทียบกับเบจิต้าที่กำลังตกใจ คุริรินและคนอื่นๆ ก็ดูมีความสุขกันมาก

“นี่โกคู ดูเหมือนพี่ชายของเจ้าจะพูดถึงพ่อของเจ้าด้วยหรือเปล่า? เขาคงกำลังจะมาใช่ไหม?”

“พ่อของโกคูกำลังจะมาเหรอ? เช่นนั้นก็ดีเลยสิ! ไม่ว่าชาวไซย่าสองคนนี้จะมีพลังมากแค่ไหน พวกเขาก็คงไม่แข็งแกร่งเท่าพ่อของโกคูใช่ไหม?”

"ดีเลย!"

เบจิต้าพยุงไหล่ของเขาด้วยมือข้างหนึ่งและจ้องมองไปทางโกคูด้วยความโกรธแค้น เขาไม่ได้คิดเลยว่าบาร์ดัคจะรู้เรื่องพวกเขาอย่างรวดเร็วขนาดนี้

แม้ว่าเขาจะไม่กล้าขัดคำสั่งของบาร์ดัค แต่เบจิต้าจะยอมรับความพ่ายแพ้เช่นนี้ได้อย่างไร?

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ

แต่หลังจากนั้นไม่นาน เบจิต้าก็สงบลงและรอยยิ้มประหลาดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ราดิช อีกนานแค่ไหนกว่าลุงบาร์ดัคจะมาถึงโลก?”

“ข้าไม่รู้ แต่เขาน่าจะมาที่นี่เร็วๆ นี้กระมัง?”

“ฮึ่ม ถ้าเขาอยู่ใกล้จริงๆ เขาคงไม่ติดต่อมาก่อนแน่ ข้าคิดว่าเรามีเวลาอย่างน้อย…ก็พอที่ข้าจะแสดงถึงท่าไม้ตายของชาวไซย่าอย่างเราให้กับคาคารอทได้ประจักษ์!”

"อะไรนะ? เบจิต้า อย่าบอกนะว่าท่านจะ…”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ราดิชก็เดาความตั้งใจของเบจิต้าได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสองคน ใบหน้าของโกคูและทุกคนก็เปลี่ยนไปในทันที

ท่าไม้ตายของชาวไซย่า มันหมายความว่ายังไงกัน?

"พวกเจ้ารีบหนีไปเร็ว! ดูเหมือนว่าเจ้าผู้นั้นไม่คิดจะยอมแพ้!”

"จะไปได้ยังไงเล่า?"

"พวกเจ้ารีบไปเถอะ!"

. .

ด้วยการเร่งของโกคู คุริรินและคนอื่นๆ ที่รู้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่อาจต่อกรได้ จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยออกมา ทว่าพิคโกโร่ก็ยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน

“โกคู ข้าอยากอยู่ว่าจะทำอะไรต่อ”

"อืม" โกคูหัวเราะและตั้งท่าพร้อมรับการโจมตีแล้ว

“ท่านเบจิต้า! อย่าหุนหันพลันแล่นเลย ถ้าท่านใช้ท่านั้นออกมา ท่านจะไม่สามารถควบคุมพลังของท่านได้อีก ถ้าท่านฆ่าคาคารอท พ่อข้า…”

“เงียบไปเลย! ข้าคือเบจิต้า! อัจฉริยะชาวไซย่าและผู้ชนะศึกชิงจ้าวยุทธภพบนดาวเคราะห์เบจิต้า! ข้าจะไม่พ่ายแพ้ต่อนักรบชั้นต่ำกระจอกอย่างคาคารอท! ข้าจะแสดงให้มันเห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของข้า!”

 

 

ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay