ตอนที่ 154 ตำนานหลุมนรกของชนพื้นเมือง(อ่านฟรี)

ตอนที่ 154 ตำนานหลุมนรกของชนพื้นเมือง

ผ่านไปหนึ่งคืน

เช้าวันต่อมาพวกเขาทุกคนถูกปลุกขึ้นมาตั้งแต่แสงแรกของวัน ก่อนจะถูกพากันขึ้นมาบนเรือที่จอดอยู่ริมแม่น้ำ พอลุคเห็นสภาพของเรือก็อึ้งอยู่ไม่น้อย

แม้พวกเขาจะมีการประดิษฐ์อาวุธและของใช้กันแล้ว แต่เรือนี่ก็ถูกสร้างขึ้นมาอย่างหยาบ ๆ โดยการสร้างมันจากต้นไม้ทั้งต้นและขนจนมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับเรือ

เรือไม่มีใบหรือเสา มีเพียงไม้พายที่วางเรียงรายทอดยาวไปบนลำตัวเรือ 100 เมตร โดยมีเรือแบบนี้ทั้งหมด 10 ลำ

ต้นไม้ใหญ่ที่ใช้ทำเรือใหญ่มากแถมตัวเรือก็หนาเลยไม่ต้องกลัวจมยังไงก็ลอยน้ำได้

พวกผู้ถูกเลือกให้เป็นผู้ติดต่อทวยเทพแบ่งกันไปบนเรือทั้ง 10 ลำ จากที่เขานับเมื่อคืนมีผู้ติดต่อทวยเทพอยู่รวมแล้ว 500 คน

ทุกคนมีที่มาคล้าย ๆ กันคือถูกเลือกมาจากชนเผ่าทั้งขนาดเล็กและใหญ่ต่างกันไป

ลุคและไอรินถูกพาขึ้นมาเรือลำเดียวกับแจสเปอร์และพรรคพวก

พวกแจสเปอร์ดูไม่สดชื่น ขอบตาดำคล้ำ ใบหน้าซูบตอบราวกับอดหลับนอนกันมาทั้งคืน ลุคไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพวกนี้พากันคิดมากเรื่องที่เขากล่าวทิ้งไว้เมื่อวาน พวกนี้ก็พากันคิดไปคิดมา จนสุดท้ายกังวลจนนอนไม่หลับ

แจสเปอร์มองลุคแล้วกัดฟันด้วยความโกรธ

‘ไม่ยอมบอกแล้วมาพูดทิ้งปริศนาไว้อีก สมควรตายนัก’

ถ้าไม่ใช่เพราะลุคพูดให้พวกเขาสงสัย และไม่ยอมบอกความจริง พวกเขาคงไม่ต้องเป็นกันแบบนี้ แต่การที่ไม่รู้อะไรเลยก็ทำให้พวกเขากลัวจริง ๆ ในที่สุดแจสเปอร์ก็ถอยหนึ่งก้าวเข้ามาพูดกับลุคอีกครั้ง

ขณะที่นั่งบนเรือที่ไหลไปตามแม่น้ำ พวกนักรบมนุษย์วานรก็ไม่สนใจพวกเขามากนัก

“500 ล้านเครดิต” แจสเปอร์กล่าว

“คิดว่าฉันโง่หรือไง จ่ายด้วยสกุลหินพลังงาน” ลุคเอ่ยออกมา สกุลเงินที่โลกต่างมิติใช้กันคือหินพลังงาน เพราะในต่างโลกหินพลังงานมีค่าเนื่องจากมันสามารถใช้งานได้จริง ส่วนสกุลเงินเครดิตไม่เหมาะใช้ที่นี่

“หินพลังงานระดับ B 3 ก้อน” ลุคกล่าวราคาของเขาออกไป

“ใครจะมีของแบบนั้นกันแพงไป” แจสเปอร์ปฏิเสธเสียงแข็ง ราคาของหินพลังงานระดับ B อยู่ที่ 300 ล้านเครดิตบวกลบอยู่ในช่วงนี้ไม่เกิน 20-30 ล้านเครดิต ถ้ารวม 3 ก้อนตาที่ลุคขอ มันเท่ากับเงินเครดิต 900 ล้านเครดิต ต่อให้พวกเขามีก็ไม่คิดจะจ่ายแน่นอน

“ตอนนี่ราคานี้ แต่อีกสักพักอาจจะขึ้นอีกเช่นหินระดับ A”

“บัดซบ! เอาไป” แจสเปอร์กัดฟันโยนให้

ลุครับมาด้วยรอยยิ้มยินดีและดูจนมั่นใจว่าของจริงก็เก็บเข้าแหวนเครือข่ายไกอา

เขารู้ว่ากิลด์ที่แข็งแกร่งอย่างเจ็ดอัศวินที่เป็นกิลด์แรงค์ทองจะยากจนได้ยังไงส่วนที่แจสเปอร์ปฏิเสธก็แค่เล่นลิ้นบ่ายเบี่ยงเท่านั้น

“บอกมาพวกมันจะพาเราไปที่ไหนและไปทำอะไร”

“ราคาที่จ่ายนี่สำหรับ 1 คน พวกนายยังมีอีกตั้ง 5 คน ดังนั้นจ่ายมาอีก 15 ก้อน ยังไงบอกไปทุกคนก็ต้องรู้ ดังนั้นจ่ายมาให้ครบ ฉันจะได้พูดทีเดียว”

ทุกคนได้ยินก็อึ้งไป แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ

“แกจะไว้ อย่าคิดว่าฉันจะจ่ายเพิ่ม ถ้าไม่บอกก็คืนหินพลังงานมา”

“คืนอะไร จ่ายแล้วไม่มีคืน” ลุคยิ้มมุมปากราวกับกำลังหัวเราะคำพูดที่ดูตลกของแจสเปอร์

อ้อยเข้าปากช้างแล้วคืนให้โง่สิ

แจสเปอร์โมโหที่ไอ้ชั่วนี่มันยอมรับตรง ๆ ว่าตั้งใจโกง แถมยังหน้าด้านมาบีบเข้าอีก ถ้าไม่จ่ายก็ไม่รู้ แถมหินพลังงานที่เสียไปแล้วก็ยากจะได้คืนแล้ว

นั้นมันหินพลังงานระดับ B เลยนะ กว่าจะสะสมได้ต้องใช้เวลาเป็นปี ๆ ของที่เขามีนั้นสำรองมาจากของกิลด์ ไม่ใช่ของส่วนตัว

...

หลังจากใช้เวลารวมหินพลังงานกันอยู่สักพักสุดท้ายก็ใช้ระดับ B มา 10 ก้อนและใช้ระดับ C มาจ่ายเพิ่มเพราะหาไม่ครบแล้วพวกเขาถูกลุคลอกคราบไปจนเกือบหมด

ลุคนับอย่างครบถ้วนทุกก้อน ก่อนจะเก็บเข้าไปในช่องเก็บของมิติ

เขาเริ่มเล่าสิ่งที่รู้ตามที่ตกลงกันไว้

“พวกนั้นจะเอาเราไปบูชายัญ”

“บูชายัญ เชี่ยแล้วไง!”

ทุกคนอุทานขึ้นมาพร้อม ๆ กัน ลุคไม่สนใจเริ่มเล่าต่อ

ที่พวกมันเรียกว่า ผู้ติดต่อทวยเทพ ก็เพราะมนุษย์ทั่วไปติดต่อทวยเทพไม่ได้ มีแต่คนตายที่จะไปหาทวยเทพของพวกเขาได้ มันเลยคิดจะเอาพวกเราไปโยนลงหลุมที่เรียกว่า “หลุมนรก”

พอตายทีนี้ก็ติดต่อทวยเทพได้แล้ว

“ตรรกะบ้าอะไร ถ้าอยากติดต่อทวยเทพก็ไปตายเองสิ”

“ใช่ ใครจะอยากรู้จักเทพของพวกมัน”

“หนีเราต้องหนี”

หนึ่งในนั้นคิดอยากจะกระโดดน้ำว่ายหนี

“แกจะกระโดดลงน้ำเหรอ มีหวังเจ้าจระเข้นั้นมาตามงาบไปกินแน่นอน แถมที่นี่มีระดับ B ด้วย แกจะรอดจากมือพวกเขาไปหรือไง” แจสเปอร์กล่าวเตือนสติคนของตนเอง

เรือทุกลำมีระดับ B นั่งมาด้วย นี่เป็นเทพแห่งความตายแท้จริง ขืนทำเรื่องไม่เป็นเรื่องได้เป็นศพนอนก้นแม่น้ำแน่นอน ไม่สิอาจจะอยู่ในกระเพาะมอนสเตอร์สักตัวหนึ่งก็ได้

“อธิบายเรื่องหลุมนั้นมาที มันต้องมีความใช่ไหมถึงเอาเราไปโยนที่นี่ แค่ตกหลุมพวกเราที่เป็นเหนือมนุษย์คงไม่ตายง่าย ๆ หรอก” แจสเปอร์เริ่มถามคำถาม

ลุคไม่ได้ปิดบัง ก่อนจะเล่าเรื่องตำนานพื้นเมือง ซึ่งมนุษย์วานรชราเป็นคนเล่าให้เขาฟังเอง ว่ากันว่ามันเป็นการเล่าที่สืบต่อกันมา เพราะไม่มีการประดิษฐ์ตัวอักษรใช้กัน เลยใช้วิธีการเล่าแบบนิทานตำนานเพื่อสืบทอดความรู้กันมาในเผ่ามนุษย์วานร

ตำนานหลุมลึกมีการกล่าวมาตั้งแต่ยุคแรกตั้งแต่มีการใช้ภาษาพูดกันของชนเผ่ามนุษย์วานร พวกเขาบอกว่าที่หลุมนรกเต็มไปด้วยผู้ตายที่ไม่ยอมตาย

ดังนั้นตั้งแต่ยุคแรกเริ่มของชนเผ่าเหล่านี้ก็จะส่งเครื่องบูชายัญที่คัดเลือกกันในชนเผ่าและโยนเข้าในหลุมนรกแห่งนั้น บูชายัญพวกเขาเป็นเครื่องเซ่นสังเวยให้กับทวยเทพแห่งผืนป่า ทำให้พวกผู้ตายที่ไม่ยอมตายไม่ออกมาจากหลุมนรก

มนุษย์วานรชราบอกว่าปีนี้ใช้มากกว่าปีก่อนเกือบเท่าตัว เพราะดูเหมือนที่หลุมนรกจะมีการเคลื่อนไหวด้วยความกลัว เลยต้องเพิ่มจำนวน จะทำให้ทวยเทพยินดีออกแรงมากขึ้นในการปิดกั้นหลุมนรกไม่ให้ผู้ตายไม่ยอมตายออกมาได้

“ทวยเทพกับผีนะสิ พวกมันส่งเราไปเป็นอาหารชัด ๆ ถ้าพวกผู้ตายไม่ยอมตายอิ่มแล้วไง ถึงไม่คิดจะออกมา” แจสเปอร์สบถด่าไม่หยุด

คนอื่น ๆ ก็เหมือนกัน แต่ว่าสักพักบรรยากาศก็กลับมาอึมครึมอีกครั้ง เพราะในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าจุดหมายก็ยังเป็นความตายอยู่ดี

“แกมีความคิดดี ๆ ไหม” แจสเปอร์สอบถาม เพราะรู้ว่าลุคเป็นพวกหนีเก่ง ไม่อย่างนั้นตัวคนเดียวเขาจะรอดมาถึงที่นี่ได้ยังไง ทั้งหนีจากกองทัพมนุษย์วานร หนีจากการล่าของเหนือมนุษย์ระดับ C ถึง 2 คน

ล่าสุดรอดพ้นจากจระเข้ดึกดำบรรพ์ที่แข็งแกร่งโคตร ๆ ตัวนั้นอีกด้วย

“คนเราถึงเวลาตายก็ต้องตาย ทำใจซะเถอะ” ลุคกล่าวตอบไปด้วยสีหน้าปล่อยวางราวพระอรหันต์

“ไปตายซะ!” แจสเปอร์สาปส่งลุคและไม่คิดจะพูดอะไรกับลุคอีก พวกเขาเริ่มวางแผ่นกับคนในกิลด์ตัวเอง

ลุคหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขายอมแพ้ก็แค่ไม่คิดจะร่วมมือกับแจสเปอร์ มันก็ง่าย ๆ ด้วยกันสองเรื่อง อย่างแรกถ้ารอดไปได้ แจสเปอร์ฆ่าเขาก่อนแน่นอน

อย่างที่สองการรวมกลุ่มใหญ่แล้วคิดว่าจะหนีได้มันก็ตลกมาก ยิ่งมีมากยิ่งทิ้งร่องรอย ยิ่งดึงดูดความสนใจจากมนุษย์วานรระดับ B เผลอ ๆ พอถึงเวลาเป็นตายขึ้นมาแจสเปอร์โยนเขาเป็นเหยื่อล่อแน่นอน

แถมเขาคิดว่ายากมากที่จะหนีพวกระดับ B นับสิบพ้น ถ้าจะหนีก็ต้องรอขึ้นบกก่อน เท่ากับตอนนั้นมีระดับ B สิบคนจากสิบเรือคอยจับตามองตลอด อย่าว่าแต่พวกเขาทุกคนร่วมมือกันเลย

แม้แต่ระดับ B ด้วยกันคงไม่กล้าพูดว่าหลบพ้นสายตาของระดับ B ทั้งหมดนี้ได้พร้อมกัน แถมนี่ยังเป็นระดับ B ของชนพื้นเมืองมนุษย์วานรที่ร่างกายแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ด้วยกันเองหลายเท่าด้วย

โอกาสของเขาไม่ใช่การหนีตอนนี้ แต่เป็นหลุมนรก

ลุคคิดต่างไปจากทุกคน ชนพื้นเมืองเชื่อว่ามันคือขุมนรก เพราะมีคนตายไม่ตาย แต่ว่าเขาเคยถามแล้วกับมนุษย์วานรชรานั้น มีใครเคยเห็นพวกผู้ตายไม่ยอมตายนั้นไหม

คำตอบคือไม่มี พวกเขาได้ยินเพียงเสียงคำรามดังขึ้นมาเท่านั้น

เขาเลยคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่นี่นั้นอาจจะเป็นอุโมงค์น้ำใต้ดิน ส่วนพวกผู้ตายไม่ยอมตายอาจจะเป็นมอนสเตอร์สักชนิดหนึ่ง ส่วนที่ว่าทำไมไม่มีมนุษย์วานรคนไหนลงไปตรวจสอบก็คงมาจากตำนานเรื่องเล่าที่บอกว่าที่นั่นเป็นนรก

ใครบ้างอยากลงนรก ยิ่งพวกเขาบูชาทวยเทพด้วยแล้วก็มีแต่อยากจะไปอยู่กับทวยเทพ ดังนั้นการเลยไม่มีใครคิดอยากจะไป

แต่ลุคก็สงสัยอยู่อย่างหนึ่ง แล้วทำไมพวกเขาถึงบอกว่าบูชาทวยเทพทั้งที่โยนพวกเขาลงนรก หรือพวกเขาเชื่อว่าทวยเทพพวกเขาลงไปในนรกแล้วปิดที่นั่นไว้ แต่แบบนั้นก็แค่กระโดดลงไปก็อยู่กับทวยเทพพวกเขาได้แล้ว

ลุคคิดไปมาก็เลิกคิดในบางเรื่องของตำนานที่เล่ากันมาต่อ ๆ ไปจะมีจุดขัดแย้งบ้างก็ไม่แปลกอะไร