บทที่ 141 - เบจิต้าและโกคู
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 141 - เบจิต้าและโกคู
พิคโกโร่จ้องไปที่ชาวไซย่าสองคนนั้น การได้ยินที่ยอดเยี่ยมของชาวดาวนาเม็กทำให้เขาได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน “โกคู เจ้าเตี้ยนั่นดูเหมือนว่าต้องการสู้กับเจ้า!”
“ได้ เช่นนั้นข้าจะจัดการกับเขาเอง! คุริริน! เทนชินฮัง เจ้าช่วยพิคโกโร่จัดการพี่ชายของข้าที!” โกคูพูดพลางถูกำปั้นด้วยความอยากต่อสู้
พิคโกโร่พลันตะคอกขึ้นมา “โกคู ข้าคือราชาปีศาจพิคโกโร่ ข้าไม่ต้องการให้ใครมาช่วย!” เมื่อพูดจบไป เขาก็กลายร่างเป็นลำแสงและพุ่งเข้าหาราดิชอีกครั้งด้วยความแข็งแกร่งจากถั่วเซียน
"คุริริน!" โกคูตะโกน
“เข้าใจแล้ว ทุกคนไปกันเถอะ!”
“เราต้องบอกให้ชาวไซย่ารู้ว่าไม่ได้มีแค่โกคูกับพิคโกโร่อยู่บนโลก!”
คุริริน เจาสึ เทนชินฮังและหยำฉาเร่งความเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน กลายเป็นลำแสงและไล่ตามพิคโกโร่ไป
ในไม่ช้า พวกเขาทั้งสี่บวกกับพิคโกโร่ก็เริ่มต่อสู้กับราดิช
โกคูมองไปทางเบจิต้า
วู้บบ!
.
จู่ๆ เบจิต้าก็พุ่งเข้ามายืนอยู่บนภูเขาเล็กๆ ใกล้โกคู กอดอกพร้อมกับมองมาที่เขาอย่างหยิ่งผยอง “คาคารอท ข้าได้ยินราดิชบอกว่าตอนที่เจ้าเกิดมา ระดับพลังของเจ้ามีเพียง 2 จุด เจ้าเป็นนักรบชั้นต่ำในหมู่นักรบชั้นต่ำ แต่ราชาลิงค์คิดว่าเจ้าเป็นอนาคตของชาวไซย่าและส่งเจ้ามายังโลกเป็นการพิเศษ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วเจ้าพิเศษมากจริงๆ!”
“แต่นักรบชั้นต่ำก็ยังคงเป็นนักรบชั้นต่ำ! เมื่อเทียบกับข้าผู้เป็นสุดยอดอัจฉริยะ เจ้ายังด้อยกว่าอยู่มาก!” เบจิต้ากล่าว
โกคูหัวเราะและตอบว่า “พรสวรรค์ก็เป็นเพียงพรสวรรค์ ตราบใดที่ฝึกฝนอย่างหนัก กระทั่งคนโง่เขลาก็สามารถเอาชนะอัจฉริยะได้!”
"ฮ่าฮ่า! ไร้สาระ ให้ข้าได้แสดงให้เจ้าเห็นความแตกต่างระหว่างอัจฉริยะกับคนโง่เอง!” เบจิต้ากล่าว
"วู้บบ! วู้บบ!"
เสียงคล้ายอากาศได้ผลิแตก โกคูยามนี้ได้ใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 5 เท่าแล้ว แขนขาของเขาเปลี่ยนเป็นภาพลวงตา โจมตีออกไปราวกับห่ากระสุนปืน
เบจิต้าป้องกันการโจมตีของโกคูอย่างง่ายดาย ในขณะที่ต่อยออกมาเป็นครั้งคราวจนทำให้โกคูถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก
ปัง!
หลังจากหลบการเตะเต็มแรงของโกคูได้อย่างง่ายดาย เบจิต้าก็กระโดดหมุนตัวเพื่อย่นระยะทางเข้ามา ในการกระโดดครั้งนี้ เขาใช้แรงพลิกกลับเพื่อดึงโกคูเข้ามาใกล้และใช้ศอกกระแทกเข้าเต็มแรงทำให้อีกฝ่ายเสียการทรงตัว
เบจิต้าเป็นผู้ที่โจมตีโดนคนแรก!
ในขณะทีพยายามฝืนยืนขึ้นมาอย่างยากลำบาก โกคูก็มองไปที่เบจิต้าและพบว่าอีกฝ่ายหายตัวไปแล้ว
ทันใดนั้น โกคูก็สัมผัสได้ถึงออร่าของเบจิต้า จึงรีบก้มศีรษะลงทันทีเพื่อหลบการโจมตีจากด้านหลังและโต้กลับไป
ย๊าย๊า ย๊าย๊า!
ทั้งสองยังคงโจมตีกันไปมาในระยะใกล้ จากพื้นดินถึงกลางอากาศ จากนั้นก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
เมื่อเทียบกับโกคูที่ใช้แรงแทบหมดแล้ว เบจิต้ายังคงดูสบายๆ อยู่เลย
“เป็นอะไรไปคาคารอท? เจ้าคงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ใช่ไหม? นี่คือทั้งหมดที่เจ้ามีกับการที่ถูกเรียกว่าอนาคตของชาวไซย่าหรือ?”
ปัง!
หลังจากผลัดกันโจมตีไปมา ในท้ายที่สุดโกคูก็ล้มลงและก่อนที่เขาจะลงกับพื้น เขาก็ตั้งหลักร่างกายของเขาและลงไปที่พื้นด้วยเท้าของเขา
ตู้ม!
ทันใดนั้นพื้นดินใต้เท้าของโกคูก็จมลงและในเวลาเพียงครู่เดียว พื้นดินโดยรอบก็จมลงไปสามสิบถึงสี่สิบเมตร
พยายามผ่อนแรงของเบจิต้ากระจายลงสู่พื้น จากนั้นโกคูก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“เขาแข็งแกร่งมาก! พลังของวิชาหมัดเจ้าพิภพ 5 เท่าทำอะไรเขาไม่ได้เลย ดูท่าจะยังไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ด้วยซ้ำ!”
ปัง!
เบจิต้าลงมาที่พื้น กอดอกมองไปทางโกคูด้วยรอยยิ้มเย็นชา
ทันใดนั้นออร่าขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในระยะไกล
ทั้งสองหันศีรษะไป เห็นพิคโกโร่ที่กำลังต่อสู้กับราดิชจู่ๆ ก็กลายร่างเป็นยักษ์
“การแปลงร่างยักษ์ของชาวดาวนาเม็ก?”
เมื่อเห็นพิคโกโร่แปลงร่างเป็นยักษ์ เบจิต้าก็เยาะเย้ยอย่างดูถูกเหยียดหยาม
“เบจิต้ามาช่วยข้าที ระดับพลังของชาวดาวนาเม็กคนนี้เพิ่มขึ้นเป็น 700,000 แล้ว!”
เมื่อได้ยินเสียงในเครื่องมือสื่อสาร เบจิต้าก็ตะโกนตะคอกอย่างเย็นชา “ใจเย็นก่อนราดิช! จงอย่ากลัวตัวเลขบนเครื่องวัดพลังไป ถ้าระดับพลังของเขาถึง 700,000 แล้วมันยังไงกันล่ะ? มันเป็นเพียงสองเท่าของความแข็งแกร่งของเจ้า ทว่าร่างยักษ์นั้นเต็มไปด้วยจุดอ่อน! เจ้าเคยต่อสู้กับชาวไซย่าที่แปลงร่างเป็นวานรยักษ์มาก่อน ก็ทำเช่นเดียวกัน!”
"ข-ข้ารับทราบแล้วขอรับ"
ครู่ต่อมา พิคโกโร่และราดิชก็กำลังต่อสู้กันอีกครั้ง ระดับพลังของพิคโกโร่ยามนี้เพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า สูงยิ่งกว่าวิชาหมัดเจ้าพิภพที่เขาเคยใช้เสียอีก
แต่จุดอ่อนของการแปลงร่างยักษ์ของชาวดาวนาเม็กมีมากมาย นอกเหนือจากความเร็วในการโจมตีแล้ว ดวงตาและศีรษะที่ขยายใหญ่ขึ้นอย่างมากก็ได้กลายเป็นเป้าที่ยอดเยี่ยมให้จัดการ
ดังนั้นถึงแม้พลังของพิคโกโร่จะเหนือกว่าราดิชชั่วคราวในด้านความแข็งแกร่ง แต่การต่อสู้ก็ยังคงเสมอกัน ถ้าไม่ใช่เพราะคุริรินและคนอื่นๆ ที่ช่วยเหลือจากด้านข้าง ราดิชอาจจะล้มพิคโกโร่ไปได้แล้วจริงๆ
"มาต่อกันเถอะ"
เมื่อมองดูราดิชไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เบจิต้าก็มองไปทางโกคูอีกครั้ง “ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะมีวิธีเพิ่มระดับพลังของเจ้าชั่วคราวสินะ โกคู อย่าบอกนะว่านี้คือขีดจำกัดของเจ้าแล้ว เจ้ายังสามารถเพิ่มระดับพลังได้อีกใช่ไหม?”
"ฮ่าๆ ถูกต้องแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็จงดูเถอะ!”
ทันใดนั้นออร่าสีแดงสดก็ปรากฏขึ้นรอบๆ ร่างของโกคู
ในสายตาของเบจิต้า ระดับพลังของโกคูเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
100, 000, 180,000, 280,000, 500,000, 540,000… 720,000!
“วิชาหมัดเจ้าพิภพ 8 เท่า!”
"อะไรกัน?" ทันใดนั้น หัวใจของเบจิต้าก็เต้นแรง เกิดลางสังหรณ์ที่เป็นอันตรายท่วมท้นในจิตใจของเขา
"ฮ่า!"
ทันใดนั้นโกคูก็ยกมือขึ้นและพลังที่มองไม่เห็นก็ส่งเบจิต้าบินไป
ในเวลาเดียวกัน โกคูได้ใช้แรงทั้งหมดออกมาและกระโดดขึ้นไปในอากาศ จากนั้นเขาก็เร่งความเร็วขึ้นกลางอากาศและต่อยเบจิต้า
ผัวะ ผัวะ-
เบจิต้าถูกต่อยหลายหมัดติดต่อกัน เขากัดฟันและพยายามโต้กลับไป แต่เขาก็พบว่าร่างกายของเขาเริ่มอ่อนแอลงเนื่องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะตอบโต้ โกคูก็พุ่งเข้าใส่เขาอีก
ปัง!
เบจิต้าถูกส่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง
“พลังคลื่นเต่า!”
โกคูนำฝ่ามือของเขามาผสานรวมกัน ควบแน่นลูกบอลพลังงานขนาดใหญ่ในมือของเขา ก่อนที่จะส่งมันตรงเข้าไปในก้อนเมฆ
เบจิต้าที่อยู่กลางอากาศเห็นแสงพราวอยู่ใต้เท้าของเขา ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและเขาก็ปล่อยวิชาเฉพาะของเขาออกมาด้วย
“ปืนใหญ่แกลลิค!”
คลื่นพลังงานสีน้ำเงินและสีแดงสองคลื่นปะทะกันในอากาศ ทันใดนั้นสายลมก็โหมกระหน่ำเกิดเป็นพายุทรายที่หมุนวน
.
สายลมกรรโชกยังคงพัดผ่านพื้นที่รกร้างว่างเปล่า กระทั่งเมืองที่ห่างไกลก็รู้สึกว่าอากาศโดยรอบสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จนบางคนถึงขั้นคิดว่าเกิดแผ่นดินไหวขึ้น
แรงของพลังงานทั้งสองที่ปะทะกันได้รวมตัวกันเป็นลูกบอลพลังงานขนาดใหญ่ ทำให้อุณหภูมิที่นี่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
"เป็นไปได้ยังไงกัน? ปืนใหญ่แกลลิคของข้าไม่สามารถเอาชนะเจ้าได้?”
เมื่อเห็นว่าทั้งสองฝ่ายเสมอกัน เบจิต้าก็โกรธมากจนปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมาโดยไม่รั้งอะไรไว้
ด้วยพลังงานทั้งหมดของเขา พลังปืนใหญ่แกลลิคของเขาจึงเริ่มค่อยๆ ผลักพลังคลื่นเต่ากลับไปหาโกคู
