บทที่ 138 - เกมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 138 - เกมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เวลาได้ผ่านไปอย่างเงียบงัน หลังจากที่โกคูและคนอื่นๆ ได้เข้าใกล้เบจิต้า พวกเขาก็ซ่อนตัวและเฝ้ามองดูจากระยะไกล
เมื่อเห็นว่าบูลม่าและโกฮังถูกขังอยู่ในหลุมและไม่ได้รับอันตราย พวกเขาก็ได้แต่รอคุริริน
ในที่สุดคุริรินก็มาถึง
เช่นเดียวกับโกคูและคนอื่นๆ คุริรินได้ซ่อนออร่าของเขาไว้เมื่อเขาเข้าใกล้ จากนั้นเขาก็ได้เข้ามาสมทบกับโกคูและพวกของเจาสึ
“โกคู นี่ถั่วเซียน!”
“ขอบคุณนะคุริริน แต่ทำไมเจ้าถึงใช้เวลานานมากขนาดนี้?”
“ข้าไปที่วังพระเจ้าเพื่อขอความช่วยเหลือจากโบรลี่ แต่โชคร้ายที่เขาปฏิเสธ”
“เจ้าไปหาเขาหรือ?”
โกคูประหลาดใจ ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยความยินดี “อ่า ~ โชคดีแล้วล่ะที่โบรลี่ไม่ตอบตกลง ถ้าอย่างนั้นเราคงจะไม่มีโอกาสได้ต่อสู้เลย”
“โกคู เจ้า… ดูสถานการณ์บ้างสิ…” คุริรินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
.
ในยามนั้นเอง จู่ๆ ก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของโกคู “เฮ้! เมื่อครู่เจ้าเพิ่งพูดถึงโบรลี่หรือ? ชาวไซย่าโบรลี่ใช่ไหม?”
"อะไรกัน?"
โกคูและคนที่เหลือหันกลับมาอย่างกะทันหัน พวกเขาเพิ่งจะรู้ตัวว่าเบจิต้าและราดิชที่อยู่ไกลออกไปจู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังพวกเขา
"เร็วมาก!" หยำฉาถึงกับอุทานด้วยความตกใจ
“ชิ จะประหลาดใจอะไรขนาดนั้น ระดับพลังของเราสูงกว่าพวกเจ้ามาก ไม่มีทางหรอกที่พวกเจ้าจะสามารถตามความเร็วของเราได้ทัน”
ราดิชอธิบายและกล่าวถามต่อ “เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามของข้า! โบรลี่ที่เจ้ากำลังพูดถึงใช่ชาวไซย่าโบรลี่หรือไม่?”
“ใช่ พวกเจ้ารู้จักกันเหรอ?” คุริรินตอบ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ราดิชก็มองไปทางเบจิต้าทันที
ส่วนเบจิต้าไม่คิดตอบและเพียงแค่นเสียงออกมา “ข้าไม่คิดเลยว่าโบรลี่จะอยู่บนโลกด้วย ช่างน่าสนใจนัก”
“ชายคนนั้นออกจากดาวเคราะห์เบจิต้ามานานแล้ว ข้าไม่ได้คิดเลยว่าเขาจะมาที่โลก หลังจากผ่านไปหลายปี ชักสงสัยแล้วว่าเขาก้าวหน้าไปมากแค่ไหน …”
“โบรลี่แข็งแกร่งมาก เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาหรอก!” โกคูตะโกน
เบจิต้าเยาะเย้ยออกมาอย่างเหยียดหยาม “ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขางั้นหรือ? ราดิช เรามีไซไบแมนจักรกลกี่ตัว? ปล่อยพวกมันทั้งหมดออกไปให้จัดการกับเจ้าพวกนี้!”
“ช่างเป็นความคิดที่ดีมากเลยขอรับ ให้ชาวโลกที่โง่เขลาพวกนี้รู้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเราชาวไซย่าอยู่ไกลเกินกว่าจินตนาการของพวกมันเพียงใด!”
ราดิชหัวเราะและจากนั้นเขาก็หยิบสิ่งเล็กๆ ออกมา
“แคปซูลพกพา?”
เมื่อเห็นสิ่งที่ราดิชถืออยู่ คุริรินและคนอื่นๆ ต่างก็ตกใจ
วินาทีต่อมา แคปซูลพกพาก็ได้ระเบิดขึ้นและมีไซไบแมนจักรกลหน้าตาคล้ายกันหกตัวโผล่ออกมา
เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดหุ่นยนต์ที่ดูแปลกประหลาดพวกนี้ คุริรินและคนที่เหลือต่างก็ตกตะลึง
“เจ้าพวกนี้มันอะไรกัน ดูน่าขยะแขยงชะมัด!”
“คงเป็นเอเลี่ยนกระมัง ว่าแต่ทำไมข้าถึงสัมผัสพลังของพวกมันไม่ได้เลย?”
“นี่! เบจิต้า ทำไมเจ้าถึงพาเจ้าพวกนี้ออกมา? เจ้าจะไม่สู้กับข้าเหรอ? เข้ามาเลยสิ!” โกคูเอ่ยถาม
เบจิต้าไม่สนใจ เขาก้าวไปข้างหน้าและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม “คาคารอท ข้าเคยอยากจะท้าทายเจ้า แต่ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เมื่อเทียบกับเจ้า ดูเหมือนว่าจะมีคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับข้ามากกว่า ดังนั้นข้าจึงจะให้เจ้าสู้กับไซไบแมนจักรกลพวกนี้ก็แล้วกัน!”
“ไปเลยไซไบแมน จัดการพวกมันซะ!”
หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว ไซไบแมนจักรกลทั้งหกก็รีบวิ่งไปทันที
ในยามนั้นเอง คุริรินได้อยู่ต่อหน้าทุกคนและตะโกนออกมาว่า “หลีกไป ข้าจัดการกับสัตว์ประหลาดน่าเกลียดพวกนี้คนเดียวได้!”
“กระสุนกระเจิง!”
ทันใดนั้น คุริรินก็ยิงพลังงานออกมาด้วยมือทั้งสองข้างไปทางไซไบแมนจักรกล แต่ก่อนที่พลังงานทรงกลมจะกระแทกพวกมัน คุริรินก็ยกมือขึ้นและทรงกลมพลังงานก็บินตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า
"หืม?"
ไซไบแมน เบจิต้าและราดิชเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นวิชาที่แปลกประหลาดเช่นนี้
จากนั้นพวกเขาก็เห็นทรงกลมพลังงานบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและพวกมันก็แยกออกเป็นหลายทรงกลม ก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่ศีรษะของไซไบแมนจักรกล
“ช่างน่าสนใจ” เบจิต้าเผยอริมฝีปากและยิ้ม
“ฮ่าๆ เป็นยังไงบ้างล่ะ? นี่เป็นวิชาใหม่ที่ข้าสร้างมันขึ้นมาเอง!” คุริรินหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
ทันใดนั้นหยำฉาก็กล่าวออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ “คุริริน ทำไมเจ้าไม่เหลือให้ข้าสักตัวเล่า?”
ทว่าเมื่อทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน พิคโกโร่และคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านข้างกำลังก็จ้องมองไปที่เบื้องหน้าดวงตาที่เฉียบแหลมและเป็นประกาย
ทันใดนั้นพิคโกโร่ก็ตะโกนว่า "เจ้าโง่! ระวังตัว! สัตว์ประหลาดพวกนั้นยังไม่ตาย !”
"อะไรนะ?"
ทันใดนั้น ไซไบแมนจักรกลหกตัวก็โผล่ออกมาจากควันและหนึ่งในนั้นก็ส่งคุริรินบินไปด้วยหมัด ส่วนอีกห้าตัวที่เหลือก็มุ่งเป้าไปที่โกคูและคนทั้งหมด
การโจมตีอย่างกะทันหันของอีกฝ่ายทำให้ทุกคนไม่ทันตั้งตัวเลย
"เกิดอะไรขึ้นกัน?"
“เห็นได้ชัดว่าเจ้าพวกนี้ไม่มีพลัง ทำไมพวกเขาถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?”
อันดับแรกคือหยำฉา ตามมาด้วยเจาสึและเทนชินฮัง ทั้งหมดต่างถูกส่งบินไปโดยไซไบแมน
มีเพียงโกคูและพิคโกโร่เท่านั้นที่รอดจากการโจมตีแรกของพวกเขา
ขณะที่ทุกคนประหลาดใจ ราดิชก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คือไซไบแมนจักรกลที่ผลิตบนดาวเคราะห์เบจิต้า เจ้าควรระวังนะ เพราะแต่ละตัวมีระดับพลังถึงหนึ่งแสน!”
“100,000?”
โกคูและพิคโกโร่ตกใจมาก เพราะพวกเขารู้ดีว่าบนโลกไม่มีใครมีระดับพลังเกิน 100,000!
แม้แต่ระดับพลังของโกคูที่แข็งแกร่งที่สุดยังมีพลังมากกว่า 80,000 เพียงเล็กน้อยเท่านั้น!
“ความแข็งแกร่งของเราแตกต่างกันมากขนาดนี้เลยเหรอ?”
"บัดซบ! ข้าคือพิคโกโร่ ราชาปีศาจที่จะพิชิตโลกนี้ ข้าจะแพ้เจ้าพวกเศษสวะพวกนี้ได้ยังไง!”
การต่อสู้ก็ได้ดำเนินต่อไป
เบจิต้าและราดิชมองไปยังโกคูและคนที่เหลือที่ต่อสู้กับไซไบแมนจักรกลที่ต่อสู้อย่างเหน็ดเหนื่อย เมื่อเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยามมากขึ้น
“แค่ไซไบแมนจักรกลยังต้องดิ้นรนถึงขนาดนี้ ราดิช ข้าว่าเจ้าได้ยินมาผิดแล้วล่ะ คาคารอทผู้นี้จะเป็นอนาคตของชาวไซย่าได้ยังไงกัน? ตรงกันข้ามเลย ลูกชายของเขาดูน่าสนใจยิ่งกว่าอีก…”
“ข้าขอโทษด้วยท่านเบจิต้า ข้าแค่ได้ยินท่านพ่อและท่านแม่เล่าให้ฟังเท่านั้น…ที่ท่านพูดนั่นถูกทั้งหมดเลย คาคารอทก็มีระดับเพียงแค่นักรบระดับกลางของดาวเคราะห์เบจิต้า”
เบจิต้าลดมือลง หันกลับมาและกล่าวว่า “น่าเบื่อเหลือเกิน ราดิช เช่นนั้นข้าจะไปก่อนแล้ว บอกให้พวกไซไบแมนยั้งมืออย่าสังหารพวกเขาล่ะ”
.
“เบจิต้า ท่านจะไปไหน?”
“แน่นอนว่าข้าจะต้องไปหาโบรลี่อยู่แล้ว เจ้านั้นซ่อนตัวอยู่ที่นี่มานานแล้ว ข้าสงสัยเหลือว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งแค่ไหน? เมื่อเทียบกับคาคารอท เขาน่าจะให้ความสนุกกับข้าได้มากกว่านี้!”
ในขณะที่เบจิต้าพูดจบ ทันใดนั้นทั้งคู่ก็รู้สึกว่ามีออร่าหกจุดปะทุออกมาในเวลาเดียวกัน
เมื่อพวกเขาหันกลับมา ก็เห็นว่าไซบาแมนโลหะทั้งหกตัวถูกทุบเป็นชิ้นๆ แล้ว
นักรบแห่งโลกที่พวกเขาดูถูกก่อนหน้านี้กำลังเปล่งออร่าสีแดงออกมาจากทั่วร่างกายของ อีกฝ่ายจ้องมองมาที่พวกเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ