บทที่ 139 - ขีดจำกัดของวิชาหมัดเจ้าพิภพ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 139 - ขีดจำกัดของวิชาหมัดเจ้าพิภพ
"ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ!"
เมื่อเขาเห็นตัวเลขบนเครื่องวัดพลัง เบจิต้าที่กำลังจะจากไปก็อดไม่ได้ที่จะต้องหันกลับมา
“180,000, 140,000... คนอื่นๆ ต่างก็มีมากกว่า 100,000 งั้นเหรอ? ราดิช?”
“ท่านเบจิต้า ตัวเลขของข้าก็เหมือนกัน! ระดับพลังของคาคารอทมาถึง 180,000 แล้วหรือ? พวกเขาซ่อนออร่าไว้หรือเปล่า?”
"เป็นไปไม่ได้! แม้ว่าพวกเขาจะซ่อนออร่าของพวกเขาไว้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนมันได้มากขนาดนั้น พวกเขาใช้วิชาบางอย่างหรือเปล่า?”
เบจิต้าคาดเดาขณะที่มองไปยังออร่าสีแดงรอบๆ ตัวโกคูและคนอื่นๆ
เมื่อเสียงของเขาเงียบลงไป ออร่าสีแดงรอบกายของโกคูและผู้อื่นก็สลายไป ระดับพลังของพวกเขาพลันลดลงไปหลายเท่าในทันที
“ตามที่คาดไว้… พวกมันคงมีวิชาที่สามารถเพิ่มระดับพลังได้ทันทีหลายเท่าตัว…”
ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเบจิต้าพลันเปลี่ยนไปในทันที นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาต้องเปลี่ยนมุมมองต่อเหล่านักรบแห่งโลกพวกนี้ที่เขาเคยดูถูกมาก่อน
ในยามนั้นเอง หลังจากที่โกคูและคนที่เหลือได้หยุดใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ หยำฉาและเจาสึก็ล้มลงกับพื้นทันที
.
“หยำฉา เจาสึ!” โกคูตะโกน “เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากัน?”
"โอ้ ไม่นะ! พวกเขาคงใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพเกินขีดจำกัดของพวกเขาไปแล้ว!” คุริรินคาดเดา
เพื่อที่จะจัดการกับไซไบแมนจักรกล พวกเขาทุกคนจึงได้ใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ
เนื่องจากความแข็งแกร่งของพวกเขาแตกต่างกันมาก เพื่อที่จะเอาชนะไซไบแมนจักรลพวกนั้น ทุกคนจึงต้องใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ
ทางด้านโกคูและพิคโกโร่ พวกเขาต้องใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 2x ก็สามารถจัดการกับฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดาย
แต่ทางด้านคุริรินและคนอื่นๆ ต้องใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 4 เท่าเพื่อไล่ตามความแข็งแกร่งของไซไบแมนจักรกล
ในหมู่พวกเขา หยำฉาและเจาสึมีระดับพลังที่อ่อนแอที่สุด พวกเขาใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 5 เท่า ซึ่งเกินขีดจำกัดของร่างกายพวกเขาไปมากโข!
วิชาหมัดเจ้าพิภพแม้ว่ามันจะสามารถเพิ่มระดับพลังของผู้ใช้ได้หลายเท่าในช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็จะสร้างภาระใหญ่ให้กับร่างกาย ดังนั้นเพื่อเพิ่มขีดจำกัดบนของตัวคูณวิชาหมัดเจ้าพิภพ มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าผู้ใช้สามารถแบกรับมันได้มากเพียงใด
ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขากังวล หยำฉาและเจาสึได้ถึงขีดจำกัดอยู่ที่ 4 เท่าดังนั้นยามนี้หยำฉาและเจาสึแทบจะอยู่ห่างจากประตูนรกไม่ไกลเลย
แม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ แต่ร่างกายของพวกเขาก็เริ่มแย่ลงอย่างมาก
โชคดีที่คุริรินนำของวิเศษมา
“คุริริน เทนชินฮัง ถั่วเซียน!”
โกคูโยนถั่วเซียนให้ทั้งสองอย่างรวดเร็ว ซึ่งช่วยชีวิตพวกเขาได้ทันเวลาพอดี
“ขอบคุณ…… ขอบคุณมากโกคู!”
“โชคดีที่เจ้าไปเอาถั่วเซียนมานะคุริริน”
หลังจากกินถั่วเซียนไปแล้ว หยำฉาและเจาสึก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ภาพตรงหน้านี้ทำให้ทั้งเบจิต้าและราดิชถึงกับตกใจอีกครั้ง
“นั่นคือถั่วเซียนงั้นเหรอ? พวกมันมีอยู่บนโลกด้วยหรือ?”
“ท่านเบจิต้า ฝ่าบาทลิงค์เคยบอกว่าเขาได้ถั่วเซียนมาจากโลก”
เมื่อดาวเคราะห์เบจิต้าขาดเครื่องรักษาไป ในช่วงเวลาที่ทุกคนต้องฝึกฝนจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็มีถั่วเซียนนี้แหละที่คอยช่วยแก้ไขปัญหานี้
ดังนั้นทั้งเบจิต้าและราดิชจึงคุ้นเคยถั่วเซียนกันดี
ต่อมาเมื่อจำนวนของเครื่องเยียวยาได้เพิ่มขึ้น ถั่วเซียนบนดาวเคราะห์เบจิต้าจึงค่อยๆ หายากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นพวกมันอีกครั้งบนโลก!
ซึ่งถึงแม้จะได้เห็นวิชาของโกคูและผู้อื่นที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ชั่วพริบตา หรือถั่วเซียน มันก็แค่ทำให้เบจิต้าและราดิชรู้สึกประหลาดใจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ในสายตาของพวกเขา สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถเปลี่ยนผลลัพธ์สุดท้ายได้อยู่ดี
ทว่าการกระทำของโกคูและคนที่เหลือก็ทำให้เบจิต้าเริ่มรู้สึกสนใจแล้ว
“คาคารอท ข้าต้องยอมรับเลยว่าพวกเจ้าน่าสนใจจริงๆ การต่อสู้เมื่อครู่ชักทำให้ข้าคันมือเสียแล้ว”
“ท่านเบจิต้า ให้ข้าลงมือก่อนเถอะ! หากพวกเขาไม่สามารถเอาชนะข้าได้ พวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะให้ท่านต้องลงมือเลย!”
ราดิชกล่าวออกมาอย่างกระตือรือร้น
เขาเองก็เป็นชาวไซย่าและสิ่งที่ชาวไซย่ารักมากที่สุดคือการต่อสู้ ดังนั้นการกระทำของคาคารอทและคนอื่นๆ เมื่อครู่นี้จึงกระตุ้นความสนใจของราดิชด้วยเช่นกัน
ราดิชก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับหัวเราะเยาะโกคูและคนอื่นที่เหลือ “คาคารอท ในเมื่อเจ้าเป็นน้องชายของข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้เข้าใจด้วยการเอาชนะเจ้าเอง!”
“ไซไบแมนจักรกลพวกนั้นถูกใช้เป็นคู่ซ้อมของไซย่า ระดับพลังของข้าและเบจิต้าเกินกว่าของพวกมันมาก! ระดับพลังปัจจุบันของข้าคือ 400,000 ในขณะที่ระดับพลังของเบจิต้าทะลุ 700,000 ไปแล้ว!”
“ต่อหน้าพวกเรา พวกเจ้าไม่มีโอกาสชนะเลย!”
เมื่อพูดเช่นนั้น ราดิชก็ระเบิดออกมาทันทีด้วยออร่าทั้งหมดของเขา
พลังที่ระเบิดออกมาราวกับภูเขาไฟปะทุ มันทำให้โกคูและคนอื่นๆ รู้สึกถึงความเหลื่อมล้ำอย่างมหาศาล
“…ช่างเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง”
แม้ว่าจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่คุริรินและคนอื่นๆ ก็เข้าใจแล้วว่าพวกเขาไม่สามารถเทียบกับคู่ต่อสู้ตรงหน้าได้เลย ถึงจะใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพเต็มพิกัดก็ตาม
ส่วนคนเดียวที่สามารถต่อกรกับพวกเขาได้คือโกคูและพิคโกโร่
โกคูรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เขาก็ยังก้าวไปข้างหน้า
“คุริริน เทนชินฮัง…ทุกคน ข้าจะจัดการกับเขาเอง!”
“โกคู ให้ข้าจัดการคนผู้นี้เอง!”
พิคโกโร่กันโกคูไว้และกล่าวออกมาด้วย้นำเสียงจริงจัง “ตามที่เขาพูดเมื่อครู่ ชายตัวเตี้ยผู้นั้นแข็งแกร่งที่สุด แม้ว่าข้าจะไม่อยากพูด แต่ข้าเกรงว่าคงมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่สามารถจัดการกับคนผู้นั้นได้”
"พิคโกโร่?"
โกคูขมวดคิ้ว แต่ก็ถอยออกมาให้อีกฝ่าย
“ข้าเข้าใจแล้ว ระวังตัวด้วยนะ”
"เหอะ! ข้าไม่ต้องการความเป็นห่วงของเจ้าหรอก!”
พิคโกโร่งอแขนสองสามครั้งและก้าวไปข้างหน้า
“ฮ่าฮ่า ชาวดาวนาเม็ก เจ้าต้องการท้าทายข้าตัวคนเดียวงั้นเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายส่งชาวดาวนาเม็กมาเพียงคนเดียว ราดิชก็ประหลาดใจมากในตอนแรก ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น เจ้าพวกนี้ดูถูกเขาเกินไปแล้ว
ข้าอุตส่าห์บอกความแข็งแกร่งของข้าไปแล้ว แต่เจ้าคิดเหรอว่าชาวดาวนาเม็กคเนดียวจะเอาชนะข้าได้?
“เจ้านี้ช่างรนหาที่ตายนัก! ถ้าอย่างนั้นข้าจะไม่ออมมือให้แล้ว!”
ราดิชโกรธมากและเริ่มโจมตี
พิคโกโร่กอดอกและทันใดนั้นก็คำรามออกมา “วิชาหมัดเจ้าพิภพ! 4 เท่า!”
“บี๊บบี๊บ!”
.
เครื่องตรวจจับของราดิชส่งเสียงบี๊บอย่างรวดเร็ว ข้อมูลที่ปรากฏบนนั้นได้เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
“อะไรกัน 280,000!” เมื่อสังเกตเห็นค่าพลัง ราดิชก็ตกใจเล็กน้อย ระดับพลังของอีกฝ่ายสูงขึ้นกว่าเดิมได้ยังไง?
“แต่มันไม่สำคัญหรอก 280,000 ก็ไม่เพียงพอที่จะเอาชนะข้าได้!”
ขณะที่กล่าวดูถูกออกมา ราดิชก็ได้พุ่งเข้าประชิดพิคโกโร่ในทันที
การต่อสู้ระหว่างพวกเขาทั้งสองนั้นดุเดือดมากตั้งแต่ต้น เพียงแค่หมัดและการเตะจากทั้งสองฝ่าย ก็ทำให้เกิดการระเบิดที่ดังกึกก้องและคลื่นกระแทก คลื่นแล้วคลื่นเล่าปรากฏออกมา
