ตอนที่ 15 ค่าหัวล้านตำลึง
หลังปรึกษากัน เหยาเหยาก็เพิ่มเงินรางวัลเป็นล้านตำลึงด้วยเงินที่หลินเป่ยฟานให้
เรื่องนี้ระเบิดในตลาดมืดอย่างรวดเร็ว
“เพิ่มอีกห้าแสนสำหรับหัวของหลินเป่ยฟาน!”
“ดูสิว่าเขาน่าเกลียดแค่ไหน เงินรางวัลเพิ่มเป็นล้านตำลึงและค่าหัวเขาก็เทียบได้กับนักรบก่อกำเนิดบางคนแล้ว!”
“หัวของจักรพรรดิน้อยนี่มีค่าจริงๆ ข้ายังอยากได้เลย!”
“ว่ากันว่าจักรพรรดิน้อยมีผู้พิทักษ์ก่อกำเนิดข้างตัวแค่คนเดียว และทั้งอาณาจักรก็มีนักรบก่อกำเนิดแค่สองคน ทั้งคู่คือระดับปราณแท้จริง การฆ่าเขาง่ายมากและราคาก็สูงมาก มันคุ้มที่จะลอง!”
“ก็ลงมือเลยสิ จะมัวพูดมากทำไม?”
..
เป็นผลให้ เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายออกเดินทาง
หลินเป่ยฟานเห็นผ่านโต๊ะทรายจักรวรรดิว่ายอดฝีมือหลายคนได้มาเมืองหลวงเซี่ย รอโอกาสฆ่าเขาและรับเอาล้านตำลึง
มือสังหารเหล่านี้คือปลาอ้วนในสายตาเขา หลินเป่ยฟานจึงอดหัวเราะไม่ได้
“เหยาเหยา ข้าจะฝากให้เป็นหน้าที่เจ้า เจ้าต้องจับให้หมด!’
เหยาเหยาตบหน้าอกและพูดอย่างมั่นใจ”ไม่ต้องห่วง เหยาเหยาแข็งแกร่งมาก ไม่ว่าพวกมันจะมากันแค่ไหน ข้าก็จัดการได้’
หลินเป่ยฟานพยักหน้า“ดี!ข้าชอบความมั่นใจของเจ้า!”
“แต่ เจ้าต้องปกป้องตัวเองนะ!”ดวงตาคู่งามของเหยาเหยามองมา“พวกมันมีกันเยอะ ข้าคงพลาดสายตาไปสักคน ข้าไม่สามารถคุ้มครองเจ้าได้ ถ้าเจ้าตาย ก็อย่าโทษข้าละ!”
หลินเป่ยฟานส่ายหัว“ไม่ต้องห่วง ไม่มีการโทษ!เพื่อเลี่ยงคืนฝันยาว ให้พวกมันบุกเข้ามาทีละคนเลย!”
“ก็ดี แต่พวกมันหลบซ่อนกันเก่ง มันไม่ง่ายที่จะหา..”เหยาเหยาส่ายหัว
หลินเป่ยฟานส่งกระดาษให้นางและกระซิบ“นี่คือข่าวจากหน่วยข่าวกรองลับ มียอดฝีมือซ่อนตัวในสถานที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ เขาอาจถึงระดับก่อกำเนิด ไปจับเขาซะ!”
เหยาเหยาดูและแปลกใจ“เครือข่ายเจ้าทรงพลังจริงๆ แม้กระทั่งยอดฝีมือก่อกำเนิดก็พบได้!ข้าจะไปดู ถ้ามีคน ข้าจะจับมัน!”
“เชิญ!”หลินเป่ยฟานโบกมือ
เหยาเหยากระโดดขึ้นกำแพงและหายไป
แต่ในเวลาหนึ่งถ้วยชา นางก็กลับมาพร้อมชายวัยกลางคนที่หมดสติในมือ
“เขาคือนักรบก่อกำเนิดจริงๆ แถมระแวงมาก โจมตีทันทีที่เห็นหน้าข้า!โชคดี เขาสู้ข้าไม่ได้ เขาโดนกระทืบหลังประมือกับข้าได้สองสามกระบวนท่า ฮ่าๆ!”เหยาเหยาภาคภูมิใจมาก
“ขอบใจ!”หลินเป่ยฟานหยิบกระดาษออกมา.“นี่ก็มาจากสายข่าวของข้า มีอัจฉริยะในวัดเฟิงชุ่ยที่มีพำลังแข็งแกร่ง ไปจับเขามา!”
“สบายมาก!”เหยาเหยารับกระดาษมาดู ทิ้งคนในมือและหายตัวไป
มันก็ยังน้อยกว่าหนึ่งถ้วยชา นางกลับมาพร้อมอีกคน
จากนั้นหลินเป่ยฟานก็ส่งกระดาษให้อีกและเหยาเหยาก็ออกไปจับคนอื่น
หลังวิ่งไปมาอย่างนี้เจ็ดรอบ เหยาเหยาก็จับนักรบก่อกำเนิดมาได้เจ็ดคน
“เหยาเหยา..”หลินเป่ยฟานหยิบกระดาษออกมา
“ขอข้าพักก่อน!”เหยาเหยาโบกมือ ซดชาสมุนไพร จ้องหลินเป่ยฟานเขม็งและพูดโกรธๆ’เหยาเหยารู้ตัวแล้ว เจ้ากำลังใช้ข้า!ข้าวิ่งไปจับคนไม่หยุดมือ แต่เจ้าเอาแต่นั่งดื่มชาที่นี่สบายใจ เจ้ามันร้ายนักนะ!”
“เจ้าจะพูดแบบนั้นไม่ได้!”หลินเป่ยฟานเถียง“ถ้าข้ามีฝีมือแบบเจ้า ข้าคงทำเองสบายๆ ไม่ต้องรบกวนเจ้า นอกจากนี้ ข้าก็ไม่ได้นั่งเฉย ถ้าข้าไม่ให้ข้อมูล เจ้าจะจับคนง่ายๆได้ไง?”
“ก็จริง!แต่ข้าก็ยังรู้สึกเสียเปรียบ..”เหยาเหยากะพริบตาปริบๆ
หลินเป่ยฟานพูดอย่างเจ็บปวดใจ“สุดท้ายพอแบ่งเงินกัน ข้าจะให้เจ้าเพิ่มอีกหน่อย ตกลงไหม?”
ดวงตาของเหยาเหยาเป็นประกาย“ตกลง!”
ดังนั้น หลังจิบชา นางก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาและเต็มใจ’ทำงาน’ให้หลินเป่ยฟานต่อ
ด้วยความร่วมมือของทั้งสอง นักรบก่อกำเนิดจึงโดนจับมามากขึ้น
คนที่ให้ความสนใจกับเรื่องนี้งุนงง ว่ากันว่ามียอดฝีมือหลายคนไปลอบสังหารจักรพรรดิน้อย แต่ทำไมอาณาจักรเซี่ยถึงยังสงบสุข ไร้ข่าวคราว?
หรือว่าพวกเขาจะตายหมด?
เท่าที่ทุกคนรู้ แม้พวกเขาจะไม่ตาย พวกเขาก็โดนเหยาเหยาจับ วิชายุทธ์โดนกำจัดและโดนจับยัดคุก
ตามผลสรุปสุดท้าย มีนักรบก่อกำเนิด 13 คน นักรบชั้นหนึ่ง 45 คนและเงินของพวกเขาก็ตกอยู่ในมือของหลินเป่ยฟานกับเหยาเหยา
