1107 - ตัวตนของจักรพรรดิดำ 

11087 - ตัวตนของจักรพรรดิดำ

ซ่า ซ่า!

“มีเสียงน้ำอยู่ข้างหน้า”

ทั้งสามคนประหลาดใจเป็นอย่างมาก พวกเขาเดินไปตามถนนโบราณที่ปูด้วยอัญมณีล้ำค่าและมาถึงสถานที่โบราณซึ่งมีซากปรักหักพังของศาลา เถาวัลย์ และต้นไม้ที่ตายแล้ว

เบื้องหน้าของพวกเขามีสระน้ำส่องประการระยิบระยับ และถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวเข้มข้น

“นี่ควรเป็นสระเซียนหรือไม่ มันอาจจะเป็นสถานที่อาบน้ำของจักรพรรดิอู่ซือหรือเปล่า?”

“ตูม!”

ชายชราตาบอดเตะต้วนเต๋อลงไปในน้ำเพื่อทดสอบความอันตรายในสระน้ำ

“ตาแก่เจ้าคิดจะทำอะไร!” ต้วนเต๋อคำรามด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็มีสีหน้าแปลกๆ และกล่าวกับตัวเองว่า

“น้ำนี้มีความพิเศษจริงๆ สามารถกระตุ้นเลือดลมในร่างกายและทำให้สามารถบ่มเพาะได้เร็วขึ้นเล็กน้อย”

เขารีบดื่มน้ำคำใหญ่หลายครั้งและชื่นชมรสหวานของน้ำศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นเขาก็ดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำโดยไม่แสดงท่าทีว่าจะปีนขึ้นมาข้างบนแม้แต่น้อย

“นี่จะต้องเป็นสถานที่ชำระล้างร่างกายของจักรพรรดิอู่ซืออย่างแน่นอน รัศมีเซียนของเขาเปลี่ยนให้น้ำบ่อนี้กลายเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์” เจ้าอ้วนต้วนกระโดดโลดเต้นและดื่มน้ำแร่ขนาดใหญ่หลายอึก

เย่ฟ่านมีสีหน้าแปลกๆ จากนั้นเขาก็หยิบเส้นขนของสัตว์อสูรบางอย่างที่กองอยู่ข้างสระขึ้นมาดู

“เจ้าหนู เจ้าถืออะไรอยู่ในมือ?” ต้วนเต๋อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ขนสุนัข” ชายชราตาบอดกล่าวอย่างสงบ

ใบหน้าของเจ้าอ้วนต้วนซีดเซียวในทันที จากนั้นเขาก็เริ่มอาเจียนน้ำทั้งหมดที่ดื่มเข้าไปออกมา

“ให้ตายเถอะ นี่เป็นบ่ออาบน้ำของสุนัขหรือ?” ต้วนเต๋อสาปแช่งขณะอาเจี้ยน

เย่ฟ่านรู้สึกตื่นเต้นมาก นี่คือเส้นขนของจักรพรรดิดำ กลิ่นอายนี้คุ้นเคยมาก สุนัขตัวนี้ชั่วร้ายยิ่งกว่าต้วนเต๋อ แม้จะถูกทุบร่างกายจนแหลกละเอียดแต่มันไม่มีทางถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน

ต้วนเต๋อสาปแช่งแล้วปีนขึ้นมาจากบ่อน้ำพุ เขาบ่นพึมพำถึงความโชคร้ายของตัวเอง

“เป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?” ชายชราตาบอดหัวเราะเบาๆ ตบไหล่ต้วนเต๋อผู้ไร้ยางอายแล้วถามอีกครั้ง “ใช่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า?”

“ท่านจะตายหรือเปล่าถ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้!” ต้วนเต๋อยังคงอาเจียนไม่หยุด

ทันใดนั้น กลิ่นหอมก็ลอยเข้ามา ทำให้ร่างกายของพวกเขาทั้งสามรู้สึกเบาสบายราวกับวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง

“มันมีกลิ่นอะไร?”

ภายใต้แสงที่สว่างวาบมีนกตัวหนึ่งบินอยู่บนท้องฟ้า ร่างของมันเปล่งประกายด้วยเปลวเพลิงทำให้ดูสดใสและงดงามอย่างยิ่ง

“นี่คือนกหรือ?”

“นี่มันหงส์เพลิงในตำนาน!”

“นั่นคือยาเซียนหงส์เพลิง รีบไล่!”

เมื่อได้สติทั้งสามคนก็รีบวิ่งตามยาเซียนหงส์เพลิงไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามหลังจากไล่ล่าไปชั่วขณะยาเซียนอันยิ่งใหญ่นั้นก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ต้วนเต๋อไม่เพียงไม่รู้สึกสิ้นหวังเท่านั้นเขายังเต็มไปด้วยความตื่นเต้นอีกด้วย

“ข้าโชคดีจริงๆ ไม่คิดว่าจะเจอยาเซียนเร็วถึงขนาดนี้!”

แต่แล้วใบหน้าของเขาก็แข็งค้างไปชั่วขณะ ต้วนเต๋อก้มศีรษะลงและมองที่ฝ่าเท้าของตัวเอง จากนั้นเขาก็กรีดร้องด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด

“ไอ้สาระเลวนั้นเป็นหมาของใคร เจ้าของของมันไม่เคยสั่งสอนเลยหรือว่าให้ถ่ายมูลเป็นที่เป็นทาง!”

จมูกของต้วนเต๋อเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นฝ่าเท้าของเขาเหนียวหนึบจนยากที่จะเดินเหินได้อย่างสะดวก เขารู้สึกโกรธเป็นอย่างมากและทำได้เพียงร่ำร้องอยู่ตรงนั้น!

หลังจากที่ต้วนเต๋อเหยียบมูลสุนัข เขาก็หมุนตัวไปรอบๆ พร้อมกับอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง

เขาจ้องไปที่เย่ฟ่านอย่างดุเดือดแล้วกล่าวว่า “สุนัขของเจ้าอยู่ที่นี่ด้วยหรือไม่?!”

มูลสุนัขที่ต้วนเต๋อเหยียบมีขนาดใหญ่โตมาก เห็นได้ชัดว่าเจ้าของมูลนี้จะต้องเป็นสุนัขที่มีร่างกายใหญ่โตมากกว่าปกติ

“จากประสบการณ์หลายปีของข้า สิ่งที่เจ้าเหยียบจะต้องถูกทิ้งไว้กว่าสิบปีแล้ว” ชายชราตาบอดพยายามกระตุ้นต้วนเต๋อให้คุ้มคลั่งมากยิ่งขึ้น

ต้วนเต๋อสงบสติอารมณ์ลง แม้ว่าเขาจะค่อนข้างโกรธแค้นแต่สุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงยอมรับว่านี่เป็นร่องรอยที่ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน

เย่ฟ่านสำรวจบริเวณนี้อย่างระมัดระวัง สงสัยว่าเป็นไปได้ไหมที่จักรพรรดิดำไม่ได้กลับมาที่นี่จริงๆ?

“สุนัขตัวนั้นมาจากไหน อย่าบอกนะว่านี่ไม่ใช่ตัวที่อยู่กับเจ้ามาก่อน ข้ารู้ว่ากระดูกของมันกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว มันจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไร” ต้วนเต๋อกล่าว

“นี่คือที่ที่มันออกมา” เย่ฟ่านกล่าว เขาเดาที่มาของสุนัขสีดำตัวใหญ่ได้แล้ว แต่ตอนนี้เมื่อเขาเห็นร่องรอยของการมีอยู่ของมัน เขาก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น

“มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตโบราณอย่างแน่นอน นี่เป็นสุนัขธรรมดาที่มีให้เห็นทั่วไป เพียงแต่มันได้รับการบ่มเพาะด้วยทักษะเซียนเท่านั้น” ต้วนเต๋อกล่าว

“แล้วทำไมเจ้าไม่คิดว่ามันอาจจะเป็นสัตว์เลี้ยงของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อู่ซือ?” เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ต้วนเต๋อก็ตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากคิดอย่างจริงจังอีกครั้งเขาคิดว่าเรื่องนี้ค่อนข้างสมเหตุสมผล

“มีความเป็นไปได้ค่อนข้างมาก ข้ารู้จักค่ายกลที่สุนัขตัวนั้นสร้างขึ้น นั่นเป็นค่ายกลของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน…” ต้วนเต๋อกล่าวอย่างจริงจัง

ชายชราตาบอดตบเขาที่ด้านหลังศีรษะแล้วกล่าวว่า “ถ้าจักรพรรดิอู่ซือเลี้ยงสุนัขที่ไร้ยางอายแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ เขาก็คงเป็นคนไร้ยางอายเช่นกัน”

ต้วนเต๋อสายหน้าเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า “ข้าเคยอ่านบันทึกโบราณในตงหวง มันเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หลายคน

มีข้อความตอนหนึ่งในบันทึกที่กล่าวว่าจักรพรรดิอู่ซือสร้างความตกตะลึงทั้งในอดีตและปัจจุบัน สร้างความหวาดกลัวให้เก้าสวรรค์สิบพิภพ แม้ว่าเขาจะเป็นเหมือนเทพผู้ยิ่งใหญ่แต่ในความเป็นจริงกลับไม่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป

ครั้งหนึ่งเขาเคยรับเลี้ยงสุนัขจรจัดตัวน้อยที่กำลังจะตาย เขาใช้ทักษะโบราณบางอย่างเพื่อรักษาชีวิตของมันจากนั้นก็เลี้ยงดูมันให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะ นั่นคือสหายเพียงคนเดียวของเขา!”

“ใช่จริงๆ!”

เย่ฟ่านอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา แม้ว่าเขาจะคาดเดาได้อยู่แล้วว่าจักรพรรดิดำจะมีความเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อู่ซือ แต่เขาก็คิดว่ามันเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตโบราณเท่านั้น

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะเป็นสัตว์เลี้ยงของจักรพรรดิอู่ซือจริงๆ

“ให้ตายเถอะ ถ้าข้ารู้ว่ามันเป็นสุนัขตัวนั้นข้าคงบอกให้มันพาเข้ามาในภูเขาสีม่วงตั้งนานแล้ว”

ต้วนเต๋อก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจักรพรรดิดำจะเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะที่ติดตามจักรพรรดิอู่ซือเมื่อหลายแสนปีก่อน!

ชายชราตาบอดก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและพึมพำ “มันเป็นสุนัขจรจัดตัวน้อยที่จักรพรรดิอู่ซือเลี้ยงไว้ตั้งแต่เมื่อหลายแสนปีก่อน? ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมีชีวิตอยู่มาจนถึงยุคปัจจุบัน”

เมื่อตระหนักถึงตัวตนของจักรพรรดิดำทั้งสามคนก็ยังตกใจไม่หาย นี่คือสุนัขของจักรพรรดิอู่ซือ บางทีมันอาจจะเคยศึกษาคัมภีร์ปราศจากจุดเริ่มต้นด้วยซ้ำ!

เหตุใดสุนัขดำตัวใหญ่จึงสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายแสนปี แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังต้องตายในเวลาไม่กี่หมื่นปีเท่านั้น มันอยู่มานานขนาดนี้ได้อย่างไร?

ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน มีเพียงการใช้ของเหลวต้นกำเนิดเท่านั้นถึงจะสามารถยืดอายุของผู้คนได้

อย่างไรก็ตามจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กลับไม่สามารถใช้ของเหลวต้นกำเนิดแช่แข็งตัวเอง นั่นก็เพราะพลังชีวิตของพวกเขายิ่งใหญ่มากเกินกว่าที่จะถูกปิดผนึกไว้ในต้นกำเนิดสวรรค์ได้

หลังจากใช้ความคิดเพียงเล็กน้อยพวกเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าจักรพรรดิอู่ซือเลือกที่จะปิดผนึกจักรพรรดิดำไว้ในต้นกำเนิดสวรรค์และมันเพิ่งตื่นขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา

ตอนนี้ ทุกอย่างเกี่ยวกับจักรพรรดิดำไม่ได้เป็นความลับอีกต่อไป

นี่คือสุนัขที่มีอายุหลายแสนปี และมันคือสิ่งมีชีวิตอมตะที่แท้จริง!

“ผู้ติดตามของอู่ซือควรได้รับความเคารพนับถือ แต่สุนัขตัวนี้ ข้าแทบรอไม่ไหวที่จะตุ๋นมันทั้งเป็น!” เจ้าอ้วนต้วนกัดฟัน

“จักรพรรดิดำประสบอุบัติเหตุจริงๆ หรือ? จากสภาพการเห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้กลับมาที่นี่นานเป็นสิบปีแล้ว?” เย่ฟ่านกังวล

ชายตาบอดผู้อาวุโสกล่าวว่า “จากประสบการณ์หลายปีของข้า มันกลับมาแล้ว มีร่องรอยของมันเมื่อเจ็ดหรือแปดปีที่แล้ว”

……..