บทที่ 136 - นักรบ Z รวมตัว
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 136 - นักรบ Z รวมตัว
ณ จุดที่ห่างไกลจากโลกและจักรวาลที่เจ็ดที่กำลังเกิดความโกลาหลขึ้น
หลินเฉินกำลังยืนอยู่ตรงหน้าลูกแก้วมังกรขนาดมหึมา ในขณะที่เขาโบกมือและนำมันเข้าไปในพื้นที่ของระบบ
“นี่คือลูกแก้วมังกรซูเปอร์ลูกที่สาม”
หลังจากกลับไปที่ยานอวกาศ หลินเฉินก็บอกกับไทต์และฮานาเซียอย่างมีความสุข
“เราพบลูกแก้วมังกรซูเปอร์หกลูกแล้ว ตอนนี้เราเหลือแค่ลูกสุดท้าย!”
"ดีเลย!"
ทั้งฮานาเซียและไทต์ตื่นเต้นกันมาก พวกเขาอยู่ในจักรวาลที่ 6 มานานพอสมควร ในขณะที่หลีกเลี่ยงการไล่ตามของฮิตโตะ พวกเขาก็ได้ค้นหาที่อยู่ของลูกแก้วมังกรและในไม่ช้าทุกอย่างก็จะจบลงเสียที
ในขณะนั้นเอง เสียงเตือนภัยได้ดังขึ้นในยานอวกาศ
ใบหน้าของไทต์พลันแข็งทื่อ นางรีบวิ่งไปที่หน้าจอยานเพื่อดูและจึงอุทานออกมาว่า “หลินเฉิน เป็นยานอวกาศของฮิตโตะ!”
“เจ้าหมอนี้ทำไมถึงตามมาได้อีกแล้ว?”
หลินเฉินถึงกับขมวดคิ้ว เป็นเวลาหลายวันแล้วที่เขาสามารถสลัดการโจมตีโดยใช้เคลื่อนย้ายพริบตา แต่ทุกครั้งอีกฝ่ายก็จะไล่ตามมาในไม่ช้า
บังคับให้หลินเฉินต้องรีบเดินทางต่อโดยไม่หยุดหย่อน
หลายครั้งเมื่อพวกเขาเติมเสบียง พวกเขาก็ถูกตามทันจนทำให้หลินเฉินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้กับการฮิตโตะอีกครั้ง
ช่างโชคร้ายที่ทุกครั้งที่เขาต่อสู้ ความแข็งแกร่งของฮิตโตะจะเพิ่มขึ้นตลอดและตอนนี้ ความแข็งแกร่งของฮิตโตะอาจจะเหนือกว่าระดับของจอมมารบูและเข้าใกล้ระดับพลังที่เขาเคยมีในดราก้อนบอลซูเปอร์แล้ว
แต่ในระหว่างการต่อสู้กับฮิตโตะ ความแข็งแกร่งของหลินเฉินก็เพิ่มพูนขึ้นมากเช่นกัน
แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับฮิตโตะ แม้หลินเฉินที่มีวิชาข้ามเวลาและสามารถแปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่า 2 ในตำนานได้ ก็ไม่สามารถต่อกรได้นานเลย
โชคดีที่หลินเฉินมีเคลื่อนย้ายพริบตา ซึ่งช่วยให้เขาสามารถหลีกเลี่ยงอันตรายมาได้
ทว่าหลังจากซ่อนตัวมานาน หลินเฉินก็เชื่อมั่นว่าเบื้องหลังของฮิตโตะจะต้องมีตัวตนที่อยู่ในระดับสูงคอยช่วยเขาแน่ มิฉะนั้นฮิตโตะจะล็อคตำแหน่งของเขาได้อย่างแม่นยำทุกครั้งได้ยังไงกัน?
“ทนไว้ก่อน รอจนกว่าเราจะพบลูกแก้วมังกรลูกที่เจ็ด จากนั้นเราจะออกจากที่นี่ทันที!”
ในขณะที่พูด หลินเฉินก็กอดทั้งสองคนออกจากยานอวกาศและหลังจากเก็บยานอวกาศแล้ว เขาก็ใช้เคลื่อนย้ายพริบตาอีกครั้งทันทีและออกจากสถานที่นั้นไป
ไม่นานหลังจากที่หลินเฉินและทั้งสองหายตัวไป ยานอวกาศของฮิตโตะก็ปรากฏขึ้นในจุดที่พวกเขาหายไป
เขาเหลือบมองพื้นที่โล่งรอบๆ ตัวเขาอย่างเงียบงัน จากนั้นก็ก้มหน้าลงมองเครื่องมือสื่อสารของเขา
แน่นอนว่าหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เห็นตัวเลขชุดใหม่ปรากฏขึ้นบนเครื่องมือสื่อสาร
มันคือพิกัดของหลินเฉินและสตรีของเขาทั้งสอง
ฮิตโตะไม่ลังเลเลย หลังจากรีเซ็ตตำแหน่งนำพิสัยยานแล้ว เขาก็ขับยานอวกาศอีกครั้งและบินไปยังพิกัดใหม่
เกมแมวไล่จับหนูก็ยังคงดำเนินต่อไป...
…….
ณ บ้านผู้เฒ่าเต่า โกคูและคนอื่นที่เพิ่งมารวมตัว ก็ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากผู้เฒ่าเต่า
“เจ้าสารเลวพวกนั้น! พวกเขาจับโกฮังและบูลม่าไป! ข้าต้องไปช่วยพวกเขา!”
โกคูกัดฟัน เขาอยากจะไล่ตามพวกเขาไปทันที แต่ก็ถูกคุริรินหยุดเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนโกคู พวกเขามีสองคน ข้าจะไปกับเจ้าด้วย!”
“ข้าก็จะไปด้วย” จากนั้นหยำฉาก็ตะโกนออกมา “คุริริน ข้าไม่ได้ดูถูกเจ้านะ แต่ชาวไซย่าพวกนั้นไม่ธรรมดาเลย ถึงเราทั้งสองจะไม่ประมาท ข้าเกรงว่าเราก็คงไม่อาจเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายดายแน่!”
“ข้าไม่คิดว่าพวกเจ้าสามคนจะเอาชนะได้หรอกนะ”
ผู้เฒ่าเต่ากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด "แม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ยามนี้ชาวไซย่าทั้งสองไม่ได้เผยความแข็งแกร่งของพวกเขาออกมาอย่างเต็มที่ ข้ารู้สึกได้เลยว่าพวกเขาคงจะเป็นแบบเดียวกับพวกเจ้า พวกเขาสามารถยับยั้งพลังออร่าของตนได้"
"อะไร? พวกเขาทั้งคู่มีพลังมากอยู่แล้ว ทว่ายังสามารถยับยั้งพลังออร่าได้อีกเหรอ?” แย้มชากลืนน้ำลายและเริ่มรู้สึกกลัว
"ไม่ต้องห่วง! เราเองก็จะช่วยด้วยเหมือนกัน!”
ในขณะนั้นเอง พวกเขานก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา ทุกคนตกตะลึงและหันกลับไป จนพบเข้ากับเทนชินฮังและเจาสึที่กำลังลอยอยู่บนเหนือเกาะผู้เฒ่าเต่า
“เทนชินฮัง! เจาสึ!” ทุกคนรู้สึกยินดีมากที่ได้พบกัน
“เราสัมผัสได้ถึงออร่าที่น่าสะพรึงสองจุดบินมายังเกาะผู้เฒ่าเต่า เราจึงตามพวกเขามาด้วย แต่ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น โกคู ความแข็งแกร่งของชาวไซย่าทั้งสองนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ เราจะช่วยเจ้าอีกแรงด้วย!”
“ขอบคุณมากเทนชินฮัง!”
“อย่าเพิ่งขอบคุณเรา มีอีกคนที่ดูเหมือนจะอยากช่วย” เทนชินฮังยิ้มไปทางบ้านผู้เฒ่าเต่า หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เห็นพิคโกโร่ออกมาจากด้านหลังบ้าน
"พิคโกโร่!" ทุกคนถึงกับอุทานด้วยความประหลาดใจ
“พิคโกโร่ เจ้ามาที่นี่ทำไมเหรอ?” โกคูเอ่ยถาม
“ข้าตามสองคนนั้นไป” พิคโกโร่กล่าว
โกคูจึงถามไปอีกว่า “เมื่อครู่เจ้าได้ยินทุกอย่างแล้วใช่ไหม?”
พิคโกโร่พยักหน้า "ถูกต้องแล้ว ชาวไซย่าสองคนนี้หยิ่งผยองเกินไป โกคู ข้าเองก็จะไปกับเจ้าด้วย!”
โกคูยิ้มออกมา “พิคโกโร่ ทำไมเจ้าถึงช่วยพวกเราล่ะ?”
“อย่าเข้าใจผิดไปโกคู ข้าไม่ได้มาเพื่อช่วยเจ้า แต่มาเพื่อทำให้อารมณ์ของข้ากลับมาสงบเช่นเดิมต่างหาก! ชาวไซย่าสองคนนั้นเป็นยอดฝีมือที่เก่งที่สุดที่ข้าเคยเห็นหลังจากพบหลินเฉินกับโบรลี่ ข้าจะใช้พวกมันเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า!” พิคโกโร่เผยฟันที่แหลมคมออกมา ทั้งร่างของเขาเปล่งออร่าชั่วร้าย
แต่โกคูก็หัวเราะ เพราะเขาสังเกตเห็นว่าสิ่งที่พิคโกโร่พูดนั้นไม่จริงเลย
“เอาล่ะ ไปที่นั่นกันเถอะ พวกเขาไม่ได้ซ่อนออร่าของพวกเขาไว้ คงจะตามหาพวกเขาง่ายอยู่”
โกคูเรียกเมฆสีทองมาและวางแผนที่จะไล่ตามพวกเขาไปทันที
แต่ในยามนั้นเอง จู่ๆ คุริรินก็กล่าวขึ้นมา “คือว่าโกคู เจ้าช่วยรอเราก่อนที่จะไปตามหาชาวไซย่าสองคนนั้นได้ไหม?”
“คุริริน ทำไมล่ะ?”
“ข้าคิดว่าเผื่อยามจำเป็น ข้าควรไปเอาถั่วเซียนจากหอคอยคารินก่อนดีกว่า เพราะอย่างนั้นเจ้ารอข้าก่อนนะ”
"ถั่วเซียนหรือ? เราจำเป็นต้องใช้พวกมันด้วยเหรอ?”
โกคูลังเล แต่พิคโกโร่ก็กล่าวขึ้นมาแทน “ให้เขาไปเอามา! ชาวไซย่าสองคนนั้นไม่อาจจัดการได้ง่าย มันอาจกลายเป็นการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ!”
“เอ่อ…ก็ได้คุริริน รีบไปเร็วเข้านะ พวกเราจะไปรอใกล้ๆ กับสองคนัน้นก่อน!”
"เข้าใจแล้ว!"
หลังจากพูดจบ คุริรินก็บินไปที่หอคอยคาริน
หลังจากเขาไป โกคูและคนที่เหลือก็มุ่งหน้าไปอีกทางหนึ่งเช่นกัน
เมื่อเกาะเต่าเงียบลงอีกครั้ง เต่าก็พูดขึ้นมาว่า “ผู้เฒ่าเต่า ท่านคิดว่าพวกเขาจะเอาชนะได้ไหม?”
"ข้าก็ไม่รู้" ผู้เฒ่าเต่าส่ายศีรษะ “แต่นักสู้ที่ทรงพลังที่สุดในโลกมารวมตัวกัน ดังนั้นพวกเขาคงจะสามารถเอาชนะชาวไซย่าสองคนนั้นได้แน่…ไม่สิ! ข้าอยากเห็นการต่อสู้นี้ด้วยตาของข้าเอง! เจ้าเต่า จำได้ไหมว่าข้าวางแคปซูลเครื่องบินไว้ที่ไหน?”
ไม่นานหลังจากนั้น ณ หอคอยคาริน
คุริรินได้ถั่วเซียนจากคารินมาอย่างง่ายดาย
.
เพราะหลินเฉินเสนอขึ้นมา คารินจึงได้ขยายการเพาะปลูกถั่วเซียนและในขณะเดียวกัน เขาก็ห้ามไม่ให้ยาจิโรเบ้มากินถั่วเซียนเล่นด้วย ทำให้มีถั่วเหลืออยู่จำนวนมาก
“โอ้ ข้าไม่ได้คิดเลยว่าชาวไซย่าพวกนั้นจะสร้างปัญหา ทำไมหลินเฉินไม่ควบคุมพวกเขากันล่ะ?”
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน หลินเฉินไม่ได้ปรากฏตัวมาเป็นเวลานาน ข้าได้ยินมาว่าเขาไปในที่แสนจะห่างไกลมาก”
หลังจากได้ถั่วเซียนสิบเม็ดแล้ว คุริรินก็ไม่รีบกลับไปทันที เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าคล้ายกับคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นจึงบินตรงไปยังวังพระเจ้า
หลังจากนั้นไม่นาน คุริรินก็มาถึงวังพระเจ้าและลงมาพบกับชายหนุ่มผมสีดำคนหนึ่ง
