บทที่ 135 - เกมของเบจิต้า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 135 - เกมของเบจิต้า
"พวกเจ้าเป็นใคร?" โกคูถามออกมาด้วยความประหลาดใจ
สีหน้าของราดิชกลับกลายเป็นโกรธอย่างมาก "หา? คาคารอท เจ้าไม่รู้จักกระทั่งข้าเนี่ยนะ?"
“คาคารอท?” โกคูตกตะลึง ดวงตาของเขาจ้องมองลงบนหางที่ขดอยู่รอบเอวของพวกเขาและเขาอุทานออกมา “พวกเจ้าเป็นชาวไซย่าหรือ?”
“แน่นอนสิ ไม่เพียงแค่นั้นหรอกนะคาคารอท ข้าราดิชยังเป็นพี่ชายของเจ้าด้วย!”
"ราดิช? ข้ามีพี่ชายด้วยเหรอ? ทำไมท่านพ่อถึงไม่บอกข้าล่ะ?” โกคูถามด้วยความสงสัย
“นี่ ราดิช พวกเจ้ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า?” เบจิต้าถามด้วยความสับสน
ราดิชพยักหน้าตอบ “คาคารอท เจ้าน่าจะเคยพบหน้าข้ายามที่ยังเด็กนะ ทำไมเจ้าถึงจำไม่ได้ล่ะ?”
“ข้าจำได้แค่ว่าถูกตีที่ศีรษะตอนที่ข้ายังเป็นเด็ก ข้ายังมีแผลเป็นอยู่เลย” โกคูเอียงศีรษะ
“เป็นเช่นนี้เอง…งั้นก็ช่างมันเถอะ! ถึงยังไตอนนี้เจ้าก็น่าจะรู้ตัวตนของพวกเราแล้วใช่ไหม? ข้ารู้นะว่าท่านพ่อและท่านแม่มาที่โลกบ่อยมาก” ราดิชกล่าว
“ใช่แล้ว” โกคูตอบ
ในยามนั้นเอง คุริรินเดินมาพร้อมกับรอยยิ้ม “โอ้ งั้นคนผู้นี้ก็เป็นพี่ชายของโกคูสินะ ถ้าอย่างนั้นพวกเขาคงจะเป็นมิตร”
“สวัสดี ข้าชื่อคุริรินและเป็นสหายของโกคู” คุริรินยิ้มและยื่นมือออกไปจับ
แต่ในยามนั้นเอง หางของเบจิต้าก็ตบหน้าคุริรินทันที
ร่างของคุริรินผู้โชคร้ายได้พุ่งเข้าใส่บ้านผู้เฒ่าเต่าจนไม่แม้แต่จะสามารถส่งเสียงออกมาได้
"คุริริน!" โกคูตะโกนและรีบบอกให้รันจิไปช่วยดูเขาทันที “รันจิ ช่วยไปดูคุริรินทีว่าเป็นยังไงบ้าง!”
"อืม!"
หลังจากที่รันจิวิ่งเข้าไปในบ้าน โกคูก็หันกลับมาและจ้องไปที่เบจิต้า “เฮ้ ทำไมเมื่อครู่เจ้าถึงทำแบบนั้นกัน!”
"เหอะ! ข้าเป็นชาวไซย่าที่มีเกียรติ ข้าจะเป็นเพื่อนกับชาวโลกได้ยังไงกัน?” เบจิต้ากล่าวออกมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม
แต่ในยามนั้นเอง มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาและตบหน้าเบจิต้า
เบจิต้าที่ถูกตบถึงกับตกตะลึง เขามองไปที่หญิงสาวที่วิ่งเข้ามาตบด้วยความประหลาดใจ
"พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน! หมายความว่ายังไงที่เจ้าไม่สามารถเป็นเพื่อนกับชาวโลกได้? ชาวไซย่ายอดเยี่ยมเพียงนั้นเลยเหรอ? พี่สาวของข้าก็แต่งงานกับราชาของเจ้าเช่นกันนะ!” บูลม่าจ้องไปที่เบจิต้าและกล่าวขึ้นมา
“เจ้าผู้หญิงคนนี้!”
เบจิต้ารู้สึกอับอายมาก เมื่อบูลม่าวิ่งเข้ามา เขาก็เห็นว่านางเป็นเพียงผู้หญิงที่มีระดับพลังน้อยกว่า 100 ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจอะไรนางคล้ายกับว่านางเป็นเพียงมด เขาไม่คาดคิดเลยว่านางจะกล้าใช้โอกาสนี้ตบเขา
เจตนาสังหารที่แข็งแกร่งได้แวบเข้ามาในดวงตาของเขา แต่ทันใดนั้นเบจิต้าก็พลันคล้ายกับคิดอะไรขึ้นมาได้
"หมายความว่ายังไง? พี่สาวของเจ้าคือใครกัน?”
“พี่สาวของข้าคือไทต์! ภรรยาของราชาเจ้าไง!” บูลม่าพูดพร้อมกับเอามือจับสะโพกของนาง
ใบหน้าของเบจิต้าแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดเลยว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเป็นน้องสาวของไทต์ ภรรยาของหลินเฉิน!
เบจิต้ารู้จักไทต์ดี แม้ว่านางจะเป็นเพียงสตรีที่มีระดับพลัง 10,000 แต่ตัวตนของนางทำให้เบจิต้าไม่แม้แต่จะทำให้นางขุ่นเคือง
เบจิต้าที่กำลังจะฆ่านางก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยายามระงับความโกรธของเขาเอาไว้ เขาทำได้เพียงจ้องมองนางและส่งนางบินออกด้วยออร่าของเขา
“ป้าบูลม่า!” ซุนโกฮังวิ่งไปที่ด้านข้างของบูลม่าและช่วยพยุงนางขึ้นมา
เบจิต้าแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา จากนั้นจึงหันไปหาโกคูและพูดว่า “คาคารอท! เรามาที่นี่เพื่อเชิญเจ้าเข้าร่วมทีมของเรา! ราดิชและข้าต้องการผู้ช่วย หากเจ้าแข็งแกร่งพอ ข้าจะพิจารณาให้เจ้าเข้าร่วมได้”
"ข้าไม่สนใจหรอก" โกคูตอบไปโดยไม่ลังเล
"อะไรนะ?" ราดิชหรี่ตาลง
“ข้าบอกว่าข้าไม่สนใจ! ข้าเป็นชาวไซย่าที่เติบโตบนโลกและข้าต่อสู้เพื่อปกป้องโลกเท่านั้น! ข้าไม่สนใจภารกิจของเจ้าเลย!”
“เจ้าควรกลับไปยังที่ที่เจ้าจากมาสิ! อย่าทำให้ข้าเสียเวลาอีก!”
สีหน้าของราดิชค่อยๆ เต็มไปด้วยความโกรธมากขึ้น เขาเป็นคนเสนอความคิดให้แก่เบจิต้าที่จะตามคาคารอทมาเข้าร่วมทีมกับพวกเขา ตอนนี้โกคูกำลังปฏิเสธ แบบนี้มันไม่ใช่การทำให้เขาเสียหน้าต่อท่านเบจิต้าหรอกหรือ?
“คาคารอท! ข้าเป็นพี่ชายของเจ้า เจ้าไม่ฟังข้าเลยเหรอ?”
"ใช่!"
"เจ้า!"
เมื่อราดิชกำลังจะลงมือ เบจิต้าก็กล่าวออกมาทันทีว่า “พอได้แล้วราดิช ในเมื่อคาคารอทไม่เห็นด้วยก็ปล่อยมันไปเถอะ!”
"อะไรนะขอรับ? แต่ท่านเบจิต้า เรามาถึงที่นี่จากที่อันแสนห่างไกลมาก แล้วเราจะปล่อยเขาไปเช่นนี้ได้ยังไง?” ราดิชถามด้วยความประหลาดใจ
“แน่นอนว่าเราไม่มีทางที่จะปล่อยไปหรอก”
เบจิต้ายิ้มและมองไปทางซุนโกฮังที่อยู่ข้างบูลม่า
“เมื่อครู่ข้าเพิ่งเห็นพอดี ราดิช นั่นคงเป็นลูกของคาคารอทใช่ไหม?”
“นี่! พวกเจ้าตั้งใจจะทำอะไร?” โกคูยืนอยู่ตรงหน้าบูลม่าและซุนโกฮัง
"ข้าตั้งใจจะทำอะไรงั้นเหรอ? โกคู ข้าได้ยินเรื่องเจ้าบนดาวเคราะห์เบจิต้าและข้าได้ยินมาว่าฝ่าบาทลิงค์เรียกเจ้าเสมอว่าเป็นอนาคตของชาวไซย่า”
“ดังนั้นข้าจึงต้องการเล่นเกมกับเจ้า…ข้าจะพรากลูกของเจ้าไป ถ้าเจ้าต้องการช่วยเขา ก็จงมาต่อสู้กับเรา ข้าต้องการดูว่าเจ้าจะมีคุณสมบัติอะไรถึงได้ถูกยกย่องว่าเป็นอนาคตของชาวไซย่าโดยฝ่าบาทลิงค์!”
ทันทีที่คำพูดของเขาจบลง ร่างของเบจิต้าก็เบลอและเขาก็เตะใส่โกคูอย่างโหดเหี้ยม
ปัง!
แม้ว่าโกคูจะตอบสนองได้ทันเวลาและเอื้อมมือไปป้องกัน แต่เขาก็ถูกส่งลอยลงไปในทะเลด้วยการเตะของเบจิต้า
"หยุดเขาไว้!”
คุริรินและหยำฉาตะโกนออกมา พวกเขาพยายามหยุดเบจิต้า แต่ในขณะนี้เอง ได้มีร่างอีกร่างหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังพวกเขา
ปัง ปัง!
หนึ่งคนหนึ่งฝ่ามือ คุริรินและหยำฉาล้มลงกับพื้นในเวลาเดียวกัน
เบจิต้าเดินไปหาซุนโกฮังและกำลังจะพาเขาออกไป ทันใดนั้นบูลมาก็ขวางทางเขาไว้
"เจ้าทำแบบนี้ไม่ได้นะ! เจ้าไม่กลัวว่าเจ้าจะมีปัญหากับหลินเฉินเลยเหรอ?”
“หลินเฉิน? โอ้ เจ้าหมายถึงฝ่าบาทลิงค์สินะ? ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ทำร้ายลูกของคาคารอทหรอก มันเป็นแค่เกม ยิ่งไปกว่านั้น ยามนี้ฝ่าบาทลิงค์ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วด้วย!”
หลังจากพูดจบ เบจิต้าก็กำลังจะเอื้อมมือไปคว้าตัวซุนโกฮัง แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นบูลม่าพยายามจะตบเขาอีกครั้ง
ฟึบ
คราวนี้เบจิต้าจับนางได้ทัน "เจ้า! ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด! อย่าคิดว่าเพียงเพราะเจ้าเป็นน้องสาวของท่านไทต์ เจ้าจะสามารถทำให้ข้าอับอายครั้งแล้วครั้งเล่าได้!”
“ข้าจะทุบตีเจ้า! เจ้าจะไปรังแกเด็กทำไมกัน! เจ้ามัน...อ๊า! วางข้าลงนะ!” บูลม่าตะโกนออกมา
กลับกลายเป็นว่าเบจิต้าได้พาตัวบูลม่าและซุนโกฮังไปด้วยพร้อมๆ กัน
ซุนโกฮังเริ่มร้องไห้เสียงดัง ในขณะที่บูลม่าตะโกนและกรีดร้องออกมา แต่นางไม่สามารถหลุดพ้นได้
.
“บอกโกคูว่าข้าจะหาสถานที่ที่ไม่มีใครมารบกวนเราได้ ถ้าเขาต้องการได้ลูกชายของเขาคืน เขาจะต้องมาต่อสู้กับเรา หากเขาคิดว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรา เขาก็สามารถหาผู้ช่วยมาได้เช่นกัน”
“ทว่าในสายตาของข้า พวกเจ้าทั้งหมดมันก็เป็นแค่ขยะ!”
เมื่อพูดกับผู้เฒ่าเต่าและคนที่เหลือเรียบร้อยแล้ว เบจิต้าก็บินขึ้นไปทันที ออกจากบ้านของผู้เฒ่าเต่าพร้อมกับราดิชอย่างรวดเร็ว
"โกฮัง! บูลม่า!"
ผู้เฒ่าเต่าและคนที่เหลือทำได้เพียงมองดูชาวไซย่าสองคนหายตัวไปบนท้องฟ้าพร้อมกับบูลม่าและซุนโกฮัง
