บทที่ 134 - พี่น้องและคู่แข่ง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 134 - พี่น้องและคู่แข่ง
"มันไม่เห็นดูพิเศษตรงไหนเลย”
ราดิชกระโดดออกจากปากปล่องภูเขาไฟและเห็นชาวนาขับรถเข้ามา
ด้วยเครื่องวัดพลังบนดวงตาซ้ายของเขา เขาก็สามารถมองเห็นความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
“ขยะที่มีระดับพลังเพียง 5 ข้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมท่านพ่อถึงส่งคาคารอทมาที่นี่กัน?”
“จ...เจ้าเป็นใครกัน?” ชาวนายกปืนลูกซองขึ้นด้วยร่างกายที่สั่นเทาพร้อมชี้มันไปทางชายลึกลับที่บินอยู่บนท้องฟ้าด้วยความกังวล
ในขณะนั้นเอง เบจิต้าก็บินออกไป ซึ่งทำให้ชาวนาเบิกตากว้างมากยิ่งขึ้น
เบจิต้าเหลือบมองชาวนาอย่างเย็นชาแล้วกล่าวออกมา “ราดิช เจ้าช่วยระงับออร่าของเจ้าได้หรือไม่? ข้าไม่ต้องการทำให้พวกเขารู้ตัว พ่อของเจ้ามักจะมาที่โลก ดังนั้นเขาคงไม่ได้ทิ้งเครื่องมือสื่อสารไว้กับคาคารอทหรอก”
“ถ้าบาร์ด็อกรู้ว่าเรามาที่นี่ เขาคงบอกให้เราออกไปในทันที!”
“ข้าเก็บพลังทั้งหมดไปแล้ว แต่ท่านเบจิต้า คนบนโลกจะรู้วิชาสัมผัสพลังด้วยเหรอ?”
“ต้องรู้สิ เพราะราชินีฮานาเซียเป็นคนบอกข้ามาเป็นการส่วนตัว ว่ากันว่าวิชาสัมผัสพลังของฝ่าบาทลิงค์ก็มาจากโลก”
“โอ้ …” ราดิชพยักหน้า
ยามนั้นเอง...
ปัง!
ด้วยแรงกดดันจากเบจิต้าและราดิช ในที่สุดชาวนาก็ทนไม่ไหวและเหนี่ยวไกเพราะความกังวล
แต่มีเพียงแสงสว่างวาบขึ้นมา ก่อนที่ราดิชจะจับกระสุนได้อย่างง่ายดาย
“เจ้ากล้าโจมตีข้าหรือ? ชาวโลกงี่เง่า ข้าจะ…” ราดิชกำลังจะยิงกระสุนกลับไป แต่เบจิต้าก็ห้ามเขาไว้
“อย่ารีบร้อนไป ฝ่าบาทลิงค์กล่าวว่าพวกเราชาวไซย่าไม่สามารถสังหารเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอได้ตามอำเภอใจ มีเพียงคนขี้ขลาดเท่านั้นที่รังแกคนอ่อนแอ”
ราดิชแค่นเสียง “เบจิต้า ท่านนี้ฟังคำสั่งสอนจากฝ่าบามมาเยอะมากเลยนะ เฮ้อ! ก็ได้ แต่ข้าขอสั่งสอนบทเรียนให้เขาได้ใช่ไหม?”
หลังจากพูดเช่นนั้น ราดิชก็สะบัดนิ้วและกระสุนก็ได้พุ่งกลับไปที่รถของชาวนา
ตู้ม!
กระสุนเจาะเข้าไปในถังน้ำมันของรถและระเบิดมันออกมา
ภายใต้เปลวไฟของการระเบิด เบจิต้าและราดิชค่อยๆ บินออกไปในระยะไกล
“ในเมื่อฝ่าบาทกล่าวว่าคาคารอทจะเป็นความหวังของชาวไซย่า ดังนั้นเขาคงจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้สินะ! ราดิช ใช้เครื่องวัดพลังเพื่อตรวจจับตำแหน่งออร่าของเขา!”
“ขอรับท่านเบจิต้า…ฮ่า ท่านเบจิต้า ข้าเกรงว่าท่านจะผิดหวังแล้ว เครื่องวัดพลังบอกว่าบุคคลที่ทรงพลังที่สุดในดาวโลกนี้มีระดับพลังเพียงประมาณ 20,000 เท่านั้น! คนผู้นี้คงจะเป็นคาคารอทใช่ไหมนะ?” ราดิชกล่าวออกมาอย่างเหยียดหยาม
แต่เบจิต้ากลับไม่ได้ทำตัวเช่นราดิชเลย
"เจ้าโง่นี้! ทำไมเจ้าถึงคิดว่าเขาไม่สามารถระงับพลังเขาไว้ได้? ว่ากันว่าผู้คนบนโลกสามารถควบคุมพลังของพวกเขาได้ เจ้าจำไม่ได้หรือไง!”
“เป็นเช่นนั้นหรือ? ข..ขออภัยด้วยขอรับ…” ราดิชกล่าวออกมาอย่างอายๆ
เบจิต้าเปิดเครื่องวัดพลังของเขาพร้อมกับพูดต่อว่า “มีใครบางคนที่มีระดับพลังสูงอยู่ทางเหนือไม่ไกลจากที่นี่ นั่นเป็นจุดที่มีคนมีพลังมากที่สุดเป็นอันดับสองของโลกใบนี้ ไปพบเขาก่อนเถอะ!”
หลังจากพูดเช่นนั้น เบจิต้าและราดิชก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าทันทีและเสียง "ฟึบ" ก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างของเขาที่เลือนหายไปในอากาศ
ในขณะที่ไล่ตามหาที่อยู่ของโกคู เบจิต้าและราดิชก็คิดว่าพวกเขาได้ซ่อนร่องรอยของพวกเขาไปแล้ว
ณ วังพระเจ้า
พระเจ้าเห็นทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างชัดเจน
“ชาวไซย่า? โบรลี่ เจ้ารู้จักชาวไซย่าสองคนนี้หรือไม่?”
นอกเหนือจากพระเจ้าชราที่สวมชุดพระเจ้าแล้ว โบรลี่ที่ดูรักสงบก็กำลังมองไปยังโลกมนุษย์และกล่าวตอบไปว่า “ท่านพระเจ้า พวกเขาชื่อเบจิต้าและราดิช คนหนึ่งเป็นลูกชายของอดีตราชาแห่งชาวไซย่า อีกคนเป็นลูกชายของท่านลุงบาร์ด็อคและเป็นพี่ชายของโกคูด้วย”
แม้ว่าจะเป็นเวลาหลายปีแล้วที่เขาออกจากดาวเคราะห์เบจิต้า แต่ความทรงจำของโบรลี่ยังจดจำชายสองคนนี้ที่ชอบมาหาเรื่องเขาเป็นประจำได้อย่างดี
พระเจ้ารู้สึกโล่งใจอย่างมากเมื่อได้ยินว่าหนึ่งในนั้นคือพี่ชายของโกคู “เช่นนั้นเขาก็เป็นพี่ชายของโกคูสินะ? ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะไม่เป็นไร”
"หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น" โบรลี่มองไปที่คนทั้งสองบนโลกมนุษย์และพูดอย่างไร้อารมณ์
ในเวลานี้บนโลกมนุษย์ พิคโกโร่ในเสื้อคลุมสีขาวกำลังยืนอยู่บนภูเขาสูง เขาเชิดหน้าขึ้นคล้ายกับทำสมาธิเหมือนพระสงฆ์ชรา
ทันใดนั้น พิคโกโร่ก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่ท้องฟ้าด้วยสายตาที่เฉียบคม
“พลังนี้ …โกคูหรือ?” พิคโกโร่พึมพำกับตนเองด้วยความสับสน
“ไม่ใช่ว่าเขาไปที่บ้านผู้เฒ่าเต่าหรอกเหรอ?”
เมื่อพิคโกโร่กำลังสับสน ร่างสองร่างก็ปรากฏขึ้นเหนือเขาและจ้องมาที่เขาอย่างเหยียดหยาม
“ไม่ใช่โกคูเหรอ? เดี๋ยวก่อน…พวกเขาคือ…”
เมื่อเห็นหางที่อยู่ข้างหลังพวกเขา ดวงตาของพิคโกโร่ก็เบิกกว้าง
“ชาวไซย่า?”
"หา? ท่านเบจิต้า นี่มันชาวดาวนาเม็ก โลกนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ ทำไมมันถึงมีชาวดาวนาเม็กด้วยกัน?” ราดิชกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
เบจิต้ามือของเขาและสั่งออกมา “ราดิช ไปถามเขาว่าเขารู้จักคาคารอทหรือเปล่า? คนผู้นี้คงจะเป็นยอดฝีมืออันดับต้นๆ บนโลกนี้และเขาก็คงรู้จักคาคารอทอย่างแน่นอน”
"ขอรับ!"
ราดิชกล่าวตอบ จากนั้นจึงลงไปยังภูเขา มองลงมาอย่างดูถูกและกล่าวว่า “เฮ้! เจ้าชาวดาวนาเม็ก บอกข้ามาว่าคาคารอทอยู่ที่ไหน”
“คาคารอท? เจ้าหมายถึงโกคูใช่ไหม?” พิคโกโร่เอ่ยถาม
“เจ้ารู้จักเขางั้นสินะ? บอกข้ามาว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
พิคโคโลชำเลืองมองราดิชแล้วมองไปยังเบจิต้า
พิคโกโร่สัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลจากชายตัวเตี้ยคนนั้นมากกว่าราดิชเสียอีก
เขาเคยเจอแรงกดดันแบบนี้จากคนสองคนมาก่อน คนหนึ่งคือหลินเฉินและอีกคนคือโบรลี่ที่วังพระเจ้า
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง พิคโกโร่ก็กล่าวว่า “โกคูกำลังพบปะกับสหายของเขา พวกเขาคงจะอยู่กันบนเกาะทางใต้”
"ทางใต้?"
ราดิชกดเครื่องวัดพลังและแน่นอนว่ามีออร่าที่ทรงพลังหลายจุดรวมตัวกันทางใต้
“ท่านเบจิต้า สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง”
"ไปกันเถอะ! ไปดูที่นั่น!”
เบจิต้าบินไปทางใต้โดยไม่พูดอะไรอีก
“ชาวดาวนาเม็ก เจ้าโชคดีไป ถ้าเราเป็นชาวไซย่าในอดีต เราคงสังหารเจ้าไปนานแล้ว!”
ราดิชแค่นเสียงพร้อมกับเหลือบมองพิคโกโร่ ก่อนที่จะพูดทิ้งท้ายและบินออกไป
“ชาวไซย่า…ช่างเป็นกลุ่มคนที่น่ากลัวนัก!”
เมื่อทั้งสองคนออกไปแล้ว แรงกดดันต่อร่างกายของพิคโกโร่ก็หายไปในทันที เขาถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอกและขึ้นไปบนท้องฟ้า ตามหลังเบจิต้าและราดิชที่กำลังบินไปยังบ้านผู้เฒ่าเต่า
ต้นกำเนิดของชาวไซย่าทั้งสองนี้ไม่ทราบได้และเป้าหมายของพวกเขาคือโกคู พิคโกโร่ย่อมไม่คิดที่จะพลาดเหตุการณ์ที่น่าสนใจเช่นนี้แน่นอน
เมื่อพบเป้าหมายแล้ว เบจิต้าจึงกระตือรือร้นมากที่จะพบกับโกคูและไม่ปิดบังออร่าของเขาอีกต่อไปในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าด้วยกำลังทั้งหมดของเขา
ในยามนี้เอง โกคูและกลุ่มของเขาเพิ่งมารวมตัวกันที่บ้านผู้เฒ่าเต่า พวกเขาที่ไม่ได้พบกันมานานก็ทักทายกันอย่างอบอุ่นและถามไถ่ถึงชีวิตของพวกเขา
ซึ่งลูกชายของโกคูอย่างโกฮังก็ได้กลายเป็นจุดสนใจของพวกเขา จนถึงขั้นบูลม่าและรันจิอุทานออกมาเพราะความน่ารักของเขา
แต่ในยามนั้นเอง ออร่าที่ทรงพลังสองจุดทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของโกคูและคนอื่นๆ หายไปทันที
“เป็นออร่าที่ทรงพลังอะไรอย่างนี้! ใครกำลังมากัน?” โกคูกล่าวออกมาอย่างเคร่งเครียด
“คงไม่ใช่พิคโกโร่ใช่ไหม?” หยำฉาพูดขณะตัวสั่น ออร่าทั้งสองจุดที่กำลังพุ่งเข้ามาทำให้เขาสะพรึงกลัวมาก
แต่ในยามนั้นเอง คุริรินก็ตะโกนขึ้นมา “พวกเขามากันแล้ว!”
บนท้องฟ้า ร่างทั้งสองใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะโฉบลงมาและยืนลงบนเกาะเล็กๆ ที่บ้านผู้เฒ่าเต่าตั้งอยู่
.
ราดิชและเบจิต้ากอดอก มองไปที่โกคูที่วิ่งออกมาจากบ้าน
“เฮ้ ท่านเบจิต้า คาคารอทอยู่ที่นี่จริงด้วย!”
“ใช่ เขาดูเหมือนท่านบาร์ดัคไม่มีผิด”
ราดิชและโกคู เบจิต้าและโกคู
ในที่สุดพี่น้องและคู่แข่งตัวฉกาจก็ได้พบหน้ากันแล้ว
