ตอนที่ 14 ห้าแสนตำลึง ดูถูกกันหรือยังไง
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก มีคนบุกเข้ามาในวัง!
แถมยังใกล้จนพวกเขาไม่สังเกต
ถ้าศัตรูเริ่มลอบสังหาร ผลที่ตามมาจะเหนือจินตนาการ
องครักษ์รีบชักดาบและไปล้อมหลินเป่ยฟานเป็นการคุ้มกรนัน
“มีมือสังหาร! คุ้มกันฝ่าบาท!”
ยังมีขันทีเฒ่าที่ปรากฏตัวข้างหลินเป่ยฟาน ทั้งตัวของเขาเกร็งแน่น เตรียมพร้อมโจมตี
ในระยะไกล เขาเห็นเด็กสาวสวมชุดดำปรากฏบนชายคา
อีกฝ่ายดูอายุ16หรือ17 หุ่นดี ผิวเกลี้ยงเกลา หน้าตาสะสวย
ผมมัดเป็นก้อนสองก้อน แต่ก็ยังมีมวยผมดำที่ยาวถึงเอว
นางส่ายหัวขณะกินขนม นั่งเท้าเข่าบนชายคาด้วยเท้าเปล่าขาวสะอาด นางดูน่ารักมาก
หลินเป่ยฟานโบกมือ”ไม่เป็นไร สาวน้อยนี่คือยอดฝีมือ ถ้านายอยากฆ่าข้า พวกเจ้าไม่มีทางหยุดนางได้หรอก!’
“จักรพรรดิน้อยพูดถูกแล้ว!ถ้าเหยาเหยาอยากฆ่า ก็คงฆ่าไปนานแล้ว!”เด็กสาวลึกลับหัวเราะอย่างมั่นใจ
หลินเป่ยฟานกวักมือ“สาวน้อย เจ้าชื่ออะไร มาทำอะไรที่นี่?”
เด็กสาวลึกลับโยนขนมที่เพิ่งกินเสร็จทิ้ง เขย่งเท้าและมาปรากฏตัวด้านหน้าหลินเป่ยฟานในพริบตาเดียวเหมือนหายตัว เชิดหน้าขึ้นและยิ้ม“ข้าชื่อเหยาเหยา!ข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าเจ้า!”
ทันทีที่สิ้นคำพูด ทุกคนก็ประหม่า
หลินเป่ยฟานยิ้มไม่แยแส“ทำไมถึงมาฆ่าข้า?”
“เพราะหัวเจ้าขึ้นรายชื่อของตลาดมืดและมีค่าถึงห้าแสนตำลึง ซึ่งเป็นเงินมากโข!”ดวงตาของเด็กสาวลึกลับเป็นประกาย“ตราบเท่าที่ข้าฆ่าเจ้า เงินจะเป็นของเหยาเหยา!”
หลินเป่ยฟานโกรธ“ว่าไงนะ?หัวของข้าขึ้นอยู่ในหมายหัว?”
เหยาเหยาพยักหน้า
หลินเป่ยฟานหน้าแดง“แต่หัวข้ามีรางวัลแค่ห้าแสนตำลึงเนี่ยนะ นี่ดูถูกกันหรือยังไง?”
เหยาเหยา“อะแฮ่ม..”
นางกลอกตาโกรธๆ“ห้าแสนก็มากพอแล้ว แม้กระทั่งนักรบก่อกำเนิดก็ยังต้องเคลื่อนไหว!เจ้าคิดว่าหัวเจ้าควรมีค่าเท่าไรกัน?”
หลินเป่ยฟานนับนิ้ว“ไม่ว่าเจ้าจะพูดยังไง มันก็ควรมีค่าสิบล้านตำลึง!”
เหยาเหยา“…”
“สิบล้าน ทำไมเจ้าถึงคิดงั้น?”เหยาเหยาพูด“ที่ราคานี้ แม้กระทั่งสุดยอดปรมาจารย์ก็ยังต้องออกมา!แต่เจ้าก็แค่จักรพรรดิอาณาจักรเล็กๆ บีบไก่ให้ตายก็ไม่ต่างจากบีบเจ้าให้ตาย”
หลินเป่ยฟานมีความเห็นแตกต่าง“เจ้าไม่สามารถพูดแบบนั้นได้! ถ้าคนเราไม่แสวงหา แล้วจะหาปลาเค็มเจอได้ไง?”
เด็กสาวระเบิดหัวเราะ“ไม่ ไม่ ข้ากำลังจะตายเพราะขำ! บนโลกนี้จะมีคนที่ไม่พอใจเพราะค่าหัวตัวเองน้อยได้ไงกัน? ไม่น่าแปลกที่คนอื่นจะเรียกเจ้าว่าราชาโง่!”
หลินเป่ยฟานแค่นเสียงเย็น”เจ้าไม่ต้องคิดเลย มันต้องเป็นรางวัลที่ออกโดยตระกูลใหญ่พวกนั้น! ข้าแค่ฆ่าพวกนั้นไม่กี่คน ปล้นของและออกรางวัลนิดเดียวเอง!’
เด็กสาวกลอกตา“เจ้าแค่ฆ่าคนและปล้นของ?เห็นได้ชัดว่าเจ้าตบหน้าคนพวกนั้น ตระกูลใหญ่เหล่านั้นให้ค่าหน้าตัวเองมากกว่าอะไร พวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ไหนถ้าไม่จัดการเจ้า”
“โกรธได้ แต่อย่าเหนียวสิ!นี่มันแค่ห้าแสนตำลึงเอง นี่มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้ว ไม่ส่งให้ขอทานเสียเลยละ!”หลินเป่ยฟานไม่พอใจ“ไม่ ข้าต้องเพิ่มรางวัล!”
เหยาเหยาตกตะลึง“อะไรนะ?เจ้าอยากเพิ่มเงิน?”
หลินเป่ยฟานพยักหน้า
เด็กสาวหัวเราะอีกครั้ง“อย่าทำแบบนั้น เจ้ากำลังพยายามทำให้ข้าหัวเราะจนตายแล้วเจ้าจะได้รอดใช่ไหม?ไม่ต้องห่วง ข้ายังไม่อยากฆ่าเจ้า เจ้าตลกมาก มันน่าเสียดายเกินไปหากจะฆ่าเจ้าทิ้ง!”
หลินเป่ยฟานส่ายหัวและยิ้ม“สาวน้อย เจ้าเข้าใจข้าผิด!เจ้าจะได้เงินมากแค่ไหนจากการฆ่าข้า?ทำไมเราไม่เพิ่มรางวัลเพื่อล่อคนเพิ่มละ และฆ่าพวกมันให้หมด!และเงินเหล่านั้นก็จะตกเข้ากระเป๋าเราไม่ใช่เหรอ?”
เด็กสาวเบิกตากว้าง“งั้นเจ้าอยาก..”
“ใช่แล้ว!’หลินเป่ยฟานกระซิบ”ข้าจะเป็นเหยื่อล่อ เจ้าจะเป็นคนตกปลา มาร่วมมือกันเพื่อทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า สุดท้าย เราก็ค่อยมาแบ่งเงินกัน เป็นไง?”
เหยาเหยาชี้หลินเป่ยฟานด้วยมือที่สั่นเทา“เจ้า…พูดถูกใจข้ามาก!”
จากนั้น ทั้งสองก็คุยรายละเอียดกัน
ทุกคนโดยรอบตกตะลึง!
เยี่ยม ก่อนหน้านี้ยังเป็นมือสังหารที่หมายเอาชีวิต แต่ตอนนี้กลับร่วมมือกัน วางแผนตลบหลังผู้อื่น!
โดยเฉพาะจักรพรรดิของพวกเขา ที่เสนอรางวัลสำหรับชีวิตตนเอง!
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นแผนการบ้าบออะไรแบบนี้!
มุมมองต่อโลกของพวกเขาแตกสลาย!
หลินเป่ยฟานยังไม่ลืมเตือนทุกคน“นี่คือความลับและต้องไม่รั่วไหล พวกเจ้าเข้าใจไหม?”
ทุกคนยิ้มแห้ง ต่อให้พวกเขาอยากพูด มันก็คงไม่มีใครเชื่อ!
