บทที่ 127 - ตัวเลือกสำหรับการต่อสู้
พนลง 11 ตอนครับ ชดเชยวันก่อน ๆ ที่ไม่ได้ลง
บทที่ 127 - ตัวเลือกสำหรับการต่อสู้
“ใครกัน?”
เรนโซ่ตะโกน เขารู้ดีว่าออร่านี้ไม่ใช่ของชาวไซย่าอย่างแน่นอน
เนื่องจากทุกการเข้าและออกของบุคคลที่ไม่ใช่ชาวไซย่าของดาวเคราะห์ซาดาลาจะถูกตรวจสอบโดยกองกำลังป้องกันซาดาลา ทว่าเรนโซ่กลับไม่สามารถจำออร่าที่คล้ายกันนี้ได้จากคนเหล่านั้น
ออร่านี้เย็นยะเยือก มืดมนและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
มากจนเรนโซ่ต้องปะทุออร่าของเขาออกมาโดยไม่รู้ตัวและเข้าสู่สภาวะพร้อมต่อสู้
ในขณะนั้น ทุกคนก็ได้ยินเสียงหนึ่ง
“คนของเจ้าสังหารแพลน ข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าเจ้า!”
ทันใดนั้นทุกก็คนหันกลับมาและเห็นมนุษย์ต่างดาวที่มีร่างกายสีเทาและผิวสีม่วงยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
"ฮิต?"
เมื่อเห็นคนๆ นั้นหลินเฉินจึงรู้สึกตกใจมาก
คนที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นนักฆ่าอันดับ 1 ของจักรวาล 6 ฮิตโตะ!
นักฆ่าฮิตโตะของจักรวาล 6 หรือที่รู้จักกันในชื่อ “ฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว” เป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งของจักรวาล 6
เขามีทักษะข้ามเวลา ซึ่งไม่มีใครเทียบได้ในจักรวาล ทุกครั้งที่เขาทำภารกิจลอบสังหาร เขาจะทำอย่างเปิดเผยและฆ่าเป้าหมายจากด้านหน้าและไม่มีใครสามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของเขาได้เลย
เขาไม่ได้คิดเลยว่าคนที่อันตรายเช่นนี้จะปรากฏตัวต่อหน้าเขา ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายมาเพื่อฆ่าเขาด้วยเหรอ?
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้จักข้าสินะ? ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรไร้สาระอีก ครอบครัวของแพลนได้จ้างข้าให้ฆ่าชาวไซย่าตรงนั้น จงอย่ามาขวางทางข้า”
"ฮิตโตะ? เจ้าเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งของจักรวาลฮิตโตะสินะ? บัดซบแล้ว! ลิงก์ เจ้ารีบหนีไปเถอะ ให้ข้าจัดการเขาเอง!”
เรนโซ่ยืนอยู่ตรงหน้าฮิตโตะและต้องการซื้อเวลาให้หลินเฉิน
แต่ในขณะนั้นเอง ร่างของฮิตโตะก็หายไปในทันทีและปรากฏขึ้นอีกครั้งในจุดที่ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าเวลาได้หยุดลงอย่างกะทันหัน
เรนโซ่ไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบโต้ หมัดของฮิตโตะกระแทกเข้าที่ท้องของเขาและส่งเขาบินไปจนแทบจะไม่สามารถหายใจได้อีก
“ข...แข็งแกร่งมาก !”
เรนโซ่กุมท้องของเขาไว้แน่น ดวงตาของเขาแทบจะถล่นออกมาจากเบ้าตา เมื่อครู่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เขาไม่เห็นแม้แต่ตอนที่ฮิตโตะขยับตัว
เขาต้องการที่จะลุกขึ้น แต่เพราะการโจมตีเมื่อครู่แข็งแกร่งเกินไปเขาจึงแทบจะขยับตัวไม่ได้
“เรนโซ่ อย่าเพิ่งลุกขึ้นมา เขาอยู่ที่นี่เพราะพวกเรา ให้ข้าจัดการกับเขาเองเถอะ”
หลินเฉินลุกขึ้นยืนและจ้องมองไปที่ฮิตโตะ
เรนโซ่ประคองตัวเองบนพื้นด้วยพลังทั้งหมดของเขาและตะโกนว่า “ล...ลิงค์อย่า! เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”
ความน่าสะพรึงกลัวของฮิตโตะ นักฆ่าอันดับหนึ่งในจักรวาลเป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดกล้าต่อกรด้วย ตั้งแต่ฮิตโตะเริ่มอาชีพของเขา จำนวนคนที่สามารถอยู่รอดได้จากการสังหารของเขาคือศูนย์!
แม้ว่าก่อนหน้านี้หลินเฉินจะระเบิดพลังออร่าอันน่าสะพรึงกลัวออกมาได้เช่นกัน แต่เรนโซ่ก็ยังไม่คิดว่าเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของฮิตโตะ
จะสู้หรือหนี?
ก่อนที่หลินเฉินจะตัดสินใจ เขาก็ได้ยินเสียงของระบบ
"ติ้ง! มีการตรวจพบว่าผู้ใช้กำลังเผชิญหน้ากับการโจมตีของศัตรูที่ทรงพลัง กระตุ้นทางเลือกที่แข็งแกร่งที่สุด!"
“ทางเลือกที่ 1: วิ่งหนีทันทีและไม่พบเจอกับฮิตโตะเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ รางวัล: วิชาหยุดเวลา!”
“ทางเลือกที่สอง: ต่อสู้กับการฮิตโตะและยื้อไว้ได้อย่างน้อย 10 นาที รางวัล: ข้อมูลการเวลา!”
“ทางเลือกที่สาม: เอาชนะฮิตโตะ รางวัล: วิชาข้ามเวลาและวิชากระแสเวลา!”
มีตัวเลือกปรากฏขึ้นอีกแล้วเหรอ?
เนื่องจากเขากำลังอยู่ช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน ดังนั้นหลินเฉินจึงถามระบบออกไปในทันที
“ระบบ ความสามารถของข้อมูลการเวลาหมายความว่ายังไง?”
"ติ้ง! ขอตอบกลับผู้ใช้ มันเป็นทักษะที่ต้องมีเพื่อเรียนรู้วิชาที่เกี่ยวข้องกับเวลา หากปราศจากทักษะนี้ ผู้ใช้ก็ไม่สามารถเรียนรู้วิชาข้ามเวลาได้ แม้จะมีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ขั้นเริ่มต้นก็ตาม!”
เข้าใจแล้ว...
หากเขาไม่มีพรสวรรค์นี้ วิชาข้ามเวลาก็จะเหมือนกับบอลเก็งกิของไคโอเหนือสินะ แม้ว่าฮิตโตะจะใช้มันต่อหน้าเขาหลายร้อยครั้ง แต่เขาก็คงไม่สามารถเรียนรู้มันได้ใช่ไหม?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลินเฉินก็เลือกทางเลือกของเขา
"ระบบ ข้าเลือกทางเลือกที่สอง!”
"ติ้ง! กำลังยืนยันตัวเลือกของผู้ใช้ การนับถอยหลังจะเริ่มขึ้นทันทีที่เมื่อผู้ใช้โจมตี!”
ทางเลือกที่หนึ่งได้ถูกหลินเฉินตัดออกทันที
เพราะต่อหน้าวิชาข้ามเวลาของฮิตโตะ เว้นแต่เขาจะทิ้งไทต์และฮานาเซียไป มันก็เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่เขาจะหลบหนีได้ ถึงจะใช้เคลื่อนย้ายพริบตาไปก็ตาม
เพราะวิชาข้ามเวลาที่ไม่เหมือนใครของฮิตโตะสามารถหยุดเวลาได้!
ทฤษฎีวิชาการข้ามเวลาของฮิตโตะกล่าวกันว่าจะหยุดเวลาเป็นเวลา 0.1 วินาทีและในช่วงเวลานั้น ฮิตโตะสามารถเข้ามาและออกไปได้อย่างอิสระในพื้นที่แช่แข็ง ในขณะที่คนอื่นๆ จะอยู่ในสถานะคงที่
แม้ว่า 0.1 วินาทีนี้จะดูไม่นาน แต่สำหรับยอดฝีมืออย่างฮิตโตะ มันก็นานพอที่จะฆ่าทุกคนที่เขาต้องการฆ่า
ดังนั้นหากหลินเฉินเลือกทางเลือกหนึ่ง แม้ว่าเขาจะสามารถหลบหนีได้ เขาก็จะสูญเสียไทต์และฮานาเซียไปตลอดกาล ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมรับมันเด็ดขาด
ส่วนตัวเลือกที่สาม ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของหลินเฉิน มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขาที่จะเอาชนะฮิตโตะ…เพราะฮิตโตะสามารถรับมือกับซูเปอร์ไซย่าบลูด้วยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา!
ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ!
ในขณะนั้นเอง เสียงอิเล็กทรอนิกส์ก็ดังขึ้น ไทต์ถือเครื่องวัดพลังขณะที่นางมองไปที่ฮิตโตะและพูดว่า “หลินเฉิน เจ้าหมอนี้มีระดับพลังแค่ 500,000! ไม่ต้องกลัวหรอก!”
“ไม่เลยไทต์ เจ้าคิดผิดแล้ว เจ้าคนนั้นไม่ได้มีความแข็งแกร่งต่ำเช่นนี้แน่นอน! ข้าเกรงว่าเขาคงจะสามารถปกปิดออร่าของตนเองได้!” ฮานาเซียกล่าว
นางคาดเดาได้ถูกต้องแล้ว ในฐานะนักฆ่า ฮิตโตะจะไม่รู้วิธีปิดกลั้นออร่าของตนได้ยังไง
เครื่องวัดพลังสามารถตรวจจับได้เฉพาะระดับพลังภายนอกเท่านั้น เพื่อให้รู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฮิตโตะ หลินเฉินมีแต่ต้องใช้พลังของระบบ
“ระบบ ระดับพลังของฮิตโตะคือเท่าไร?”
"ติ้ง!
หลังจากส่งเสียงบี๊บ หลินเฉินก็เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฮิตโตะ...
ฮิตโตะ: ระดับพลัง 390 ล้าน!
ระดับพลังนี้ เขาคือคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุดที่หลินเฉินเคยเห็นในชีวิตของเขา นอกเหนือจากตัวเขาเอง!
ทว่าหลินเฉินรู้ว่าจำนวนนี้ไม่ใช่ระดับพลังที่แท้จริงของฮิตโตะ
เพราะหลินเฉินจำได้ชัดเจนว่าฮิตโตะยังมีวิชาพิเศษที่มีชื่อเรียกว่าพลังเต็มพิกัดอยู่
ว่ากันว่ามันเป็นวิชาที่ไม่เหมือนใคร เพราะมันคือวิชาเฉพาะตัวของฮิตโตะ
ในงานดั้งเดิม ว่ากันว่าเพราะฮิตโตะไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้ที่ทำให้เขาใช้กำลังทั้งหมดของเขา เขาจึงไม่ได้ฝึกฝนอะไมาเป็นระยะเวลานาน
แต่เนื่องจากฮิตโตะมีอายุมากกว่า 1,000 ปี เขาจึงได้แข็งแกร่งมาก แม้จะไม่ได้ฝึกฝนมาเป็นระยะเวลานาน
ก็เหมือนกับตัวละครในเกม RPG ที่สะสมแต้มประสบการณ์ได้มากพอที่จะอัพเกรดเป็นระดับ 100 แต่ก็ยังไม่ได้อัพเกรด
แต่หากต้องการ เขาก็สามารถแปลงคะแนนประสบการณ์เหล่านี้เป็นระดับได้โดยตรง ซึ่งจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
เมื่อคิดจากงานต้นฉบับ ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฮิตโตะอย่างน้อยก็ควรจะใกล้เคียงกับเทพพระเจ้าซูเปอร์ไซย่า
มันยังห่างไกลจากสิ่งที่หลินเฉินคนปัจจุบันสามารถจัดการได้
.
ทว่าแม้เขาจะไม่สามารถเอาชนะฮิตโตะได้ แต่ก็รั้งไว้เป็นเวลาสิบนาที...
“รั้งฮิตโตะที่มีฉายาสังหารในการโจมตีหนึ่งครั้งเป็นเวลาสิบนาทีเนี่ยนะ?”
หลินเฉินพึมพำด้วยเสียงต่ำและทันใดนั้น มุมปากของเขาก็ยกโค้งขึ้น
“งั้นข้าจะลองดู!”
หลังจากนั้น หลินเฉินก็ระเบิดพลังออร่าของเขาออกมา
