นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 64
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 64
มาร์ธากำลังฟังคำแนะนำเพิ่มเติมจากราอน
"เธอรับมือกับการป้องกันไม่ได้หรอก เธอควรจะสลับคู่ต่อสู้จริงๆ นะ”
'ฉันจะไม่ทำแบบที่แกบอกหรอก!’
เธอสาบานกับตัวเองทันทีที่ราอนพูดจบ ราอนไม่แปลกใจ เขาพยักหน้าราวกับว่าเขารู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยาแบบนี้
"งั้นฉันจะแนะนำอีกวิธี คือการทำลายการป้องกัน”
"ทำลาย?”
"การรวมตัวป้องกันของพวกนั้นไม่ได้สมบูรณ์แบบ ถึงยังไงพวกเขาก็ยังอยู่ในระดับฝึกหัด”
"นั่นเรียกว่าไม่สมบูรณ์แบบเหรอ?”
"พวกนั้นใช้การรวมพลังของหลายๆ คน หมายความว่าจะมีช่วงที่พวกเขากำลังเคลื่อนไหวออร่าออกมา”
"ซึ่งหมายความว่า..."
"ถูกต้อง ถ้าเธอเล็งตอนที่มีช่องว่างตอนนั้น เธอก็จะเอาชนะพวกเขาได้”
เธอรู้สึกขนลุกขึ้นมา
'นี่เขาเป็นใครกันเนี่ย?’
แค่นั่งอยู่เฉยๆ ที่ฐาน ก็สามารถวิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งมาได้ขนาดนี้ เป็นพระเจ้าหรืออะไร
"ฉันไม่สน! ถึงยังไงฉันก็เอาชนะพวกมันได้อยู่แล้ว”
มาร์ธาโพล่งออกมา
"โอเคๆ แต่ก่อนอื่นเธอต้องฟื้นฟูพลังของตัวเองให้ได้ก่อน หรือว่าอยากออกไปเลย?”
เธอตอบราอนไม่ได้ เธอในตอนนี้ไม่สามารถต่อสู้กับคนที่ยังมีพลังเต็มเปี่ยมได้แน่นอน
"อย่าลืมว่านี่เป็นการแข่งขันแบบทีม จะเลือกศักดิ์ศรีของตัวเองหรือจะเลือกชัยชนะของทีมก็แล้วแต่เธอเลย”
เมื่อได้ยินแบบนั้นมาร์ธาก็ลุกขึ้นยืน
'รู้สึกว่าเหตุการณ์มันคุ้นๆ’
เธอเคยทำตัวอวดดี ก่อนที่จะพ่ายแพ้ให้ราอน
เธอเคยได้พ่ายแพ้แล้วครั้งหนึ่ง และถ้าเธอเป็นแบบนั้นอีกก็จะได้สัมผัสกับมันเป็นครั้งที่สอง เธอควรจะเลือกทางที่ทำให้ทีมชนะ
***
'ชื่อดันน์สินะ’
ตอนนี้เธอมองเห็นดันน์แล้ว เขามีแรงกดดันอันหนักแน่นราวกับหินผา เธออยากจะผ่ามันด้วยกำปั้นของเธอแต่เธอต้องอดทนทำตามที่ราอนบอก
"อยากจะแพ้อีกรอบเหรอ? โง่จริงๆ เลย”
"พูดไปเถอะ มันไม่เป็นอย่างนั้นแน่"
'ฉันในเมื่อก่อนไม่มีอีกแล้ว!’
มาร์ธาพุ่งไปหาดันน์
"รูปแบบที่สี่!”
เด็กฝึกหัดจากด้านหลังขึ้นมาเรียงแถวถัดจากเขาและปล่อยออร่าออกมา
"ฮึ่ม!”
แทนที่จะโจมตี มาร์ธาเปิดใช้การรับรู้
เธอสามารถมองเห็นการไหลของออร่ารอบๆ ตัวดันน์
'ช้ามากจริงด้วย’
เหมือนกับที่ราอนบอก เพราะออร่าออกมาจากหลายๆ คน พวกเขาจึงต้องค่อยๆเคลื่อนไหวมันอย่างช้าๆ
"อืม...”
มาร์ธาหายใจเข้าแล้วขยับไปทางขวา
"ไม่มีประโยชน์!”
ดันน์ขยับมายืนอยู่ด้านหน้าของเธอ มันเกือบจะเหมือนกับการสู้ครั้งที่แล้ว แต่มาร์ธาเปลี่ยนแปลงมัน
มาร์ธาผู้ที่เคยเหวี่ยงดาบของเธออย่างไร้เหตุผล ได้กระแทกดาบของเธอลงที่เอวขวาของดันน์ ที่ยังไม่มีออร่าปกคลุมตรงนั้น
วูม!
ดาบทั้งสองปะทะกันอย่างแรงจนเกิดคลื่น
มาร์ธาถูกผลักกลับมา แต่ก็ทำให้ออร่าที่ป้องกันเขาอยู่ได้กระจายออกมาส่วนหนึ่ง
“อึ่ก!”
"เฮ้อ..."
ดันน์และเด็กฝึกหัดรีบทำการควบคุมคลื่นพลังงานให้กลับมาเป็นรูปแบบตามเดิม
ดวงตาของมาร์ธาเป็นประกาย
'เขาพูดถูก!’
เหมือนที่ราอนบอกกับเธอ จุดอ่อนก็คือจุดที่ออร่ายังไปไม่ถึง
"ฉันรู้แล้วล่ะ”
มาร์ธายิ้ม
เพราะเกราะป้องกันมันอ่อนแอเกินไปงั้นเหรอ?
ไม่ใช่หรอก มันเป็นเพราะราอนได้สังเกตเห็นจุดอ่อนนี้ และเขาก็เอามาบอกเธอ
"หึ ก็ได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ!”
"ครั้งเดียว? ฮ่าๆๆ! งั้นฉันจะทำให้แกเห็นเรื่อยๆ เลย!”
มาร์ธาหัวเราะออกมาเสียงดัง
เธอแกล้งทำเป็นโจมตีไปทางซ้ายแล้วเธอก็เหวี่ยงดาบของเธอด้านล่างของดันน์แทน ซึ่งออร่ายังเคลื่อนมาไม่ถึง
วูม!
ดันน์รีบเหวี่ยงดาบไปกันเอาไว้ แต่ร่างกายของเขาค่อยๆ เสียจังหวะการควบคุมร่างกายมากขึ้นเรื่อยๆ
"แกจบเห่แล้วล่ะ!”
มาร์ธาพุ่งเข้าใส่ดันน์ด้วยแรงกดดันมหาศาล
* * *
* * *
เบอร์เรนควงดาบและเงยหน้ามองคู่ต่อสู้
ดีแคลกำลังจ้องมองมาที่เขา
'ฉันเพิ่งจะแพ้ไป’
เมื่อเช้าดีแคลกับกลุ่มของเขาโจมตีเบอร์เรนพร้อมกัน ทำให้เขาไม่มีทางเอาชนะได้เลย
และเพราะจำนวนคนของเขานั้น ทำให้ยิ่งเสียเปรียบ
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้วางแผนอย่างละเอียดเพื่อจะเอาชนะสนามฝึกซ้อมที่ห้า
'ฉันจะไม่แพ้อีกรอบแน่นอน’
ครั้งเดียวก็เกินพอ เขาต้องทำตามคำแนะนำของราอนเพื่อชัยชนะ
"ท่านเบอร์เรนคนดังที่ดันวิ่งหนีพวกผมไปซะก่อน... ดีใจที่ได้อีกครั้งนะครับ”
ดีแคลยิ้ม
"ครั้งนี้ได้โปรดสู้กับพวกเราจนจบด้วยนะครับ!”
ดีแคลโบกมือแล้วเด็กฝึกหัดที่อยู่ด้านหลังก็วิ่งเข้ามา
"ฮ่าๆ!”
ดีแคลแกว่งดาบของเขา
หากสังเกตดีๆ จะพบว่าศัตรูทั้งแปดคนไม่ได้ทำงานกันอย่างสามัคคีนัก ต่างคนต่างก็โจมตีมาที่จุดอ่อนของเบอร์เรนตามที่พวกเขามองเห็น ซึ่งเป็นคนละจุดกัน
“เฮ้อ”
เบอร์เรนรวบรวมออร่าและขยับหนีโดยใช้จังหวะเท้า เขาเริ่มใช้'ดาบปรากฎการณ์'
ดาบของเขางอไปทางดีแคลที่อยู่ด้านขวา
"ตอนนี้แหละ!”
"โจมตีเขาพร้อมกันเลย!”
ช่วงเวลาที่เบอร์เรนเริ่มการโจมตี เด็กฝึกหัดก็รีบวิ่งไปที่เขา
แต่นี่เป็นกับดักที่เบอร์เรนตั้งใจวางเอาไว้
วูม!
ดาบของเด็กฝึกสนามที่หกพุ่งเข้ามา แต่เบอร์เรนไวกว่านั้น เขาตวัดดาบออกไปที่เด็กฝึกหัดสองคน
“อั่ก!”
“อ๊าก!”
ในชั่วพริบตา เด็กสองคนนั้นก็ลงไปกองกับพื้นพร้อมกับกุมข้อมือและเอวของตัวเองเอาไว้ สภาพของพวกเขาไม่ดีแล้ว ดังนั้นจึงแปลว่าพวกเขาต้องออกจากการฝึกซ้อมครั้งนี้
"หึ!”
เบอร์เรนไม่ได้หยุดเหวี่ยงดาบ เขายังคงเบี่ยงตัวหนีอย่างพริ้วไหวและเหวี่ยง'ดาบปรากฏการณ์'ออกไปยังเด็กคนอื่นๆ
เขาเคลื่อนไหวเป็นวงขนาดใหญ่ จงใจทำให้ฝ่ายตรงข้ามอ่านการเคลื่อนไหวของเขาและแกล้งทำเป็นเปิดช่องว่าง
'ติดกับแล้ว’
ตาสีฟ้าของเบอร์เรนเป็นประกาย เด็กคนที่เหลือหันมาโจมตีเขา เขาแกล้งทำเป็นหลบอีกครั้ง แต่ก็โจมตีกลับไป
ตุบ!
เด็กสามคนถูกพลังจากดาบพัดออกไปโดยการเหวี่ยงดาบครั้งเดียว
"อึก!”
“อั่ก…”
มีหนึ่งคนพยายามยืนขึ้น แต่อีกสองคนที่เหลือสลบไปแล้ว
"บ้าน่า!”
ดีแคลรีบไล่จับเขา แต่ก็ยังช้ากว่าเบอร์เรน
"ก-เกิดอะไรขึ้น?! ทำไมอยู่ๆ ก็ทำแบบนี้ได้?!”
"ฉันบอกแล้ว”
เบอร์เรนขมวดคิ้ว
'ก็แค่เปลี่ยนนิดหน่อยเองนะ?’
'ดาบสัญชาตญาณ'เป็นดาบที่อาศัยสัญชาตญาณแทนที่จะทำตามหลักการ
'แล้วราอนรู้ได้ยังไง?’
เขามั่นใจว่าราอนไม่ได้อยู่กับเขาตอนต่อสู้ การที่เขาสามารถรับรู้ได้จากระยะไกลและการวิเคราะห์ของราอนทำให้เขาขนลุก
'ตอนนี้มาร์ธาคงจะรู้สึกเหมือนกัน'
เขามั่นใจว่ามาร์ธาที่กำลังต่อสู้อยู่อีกทางหนึ่งคงจะคิดในสิ่งเดียวกัน
'เขาเป็นคนที่ลึกลับมากจริงๆ’
ราอนทำให้เขาตกใจซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาประหลาดใจทุกครั้งที่ได้เห็นความสามารถใหม่ๆ ของราอน
"มันยังไม่จบหรอก!”
"ย๊าก!”
ดีแคลพุ่งมาทางเขา อีกสามคนก็ทำแบบเดียวกัน
วูม!
เบอร์เรนตวัดดาบไปข้างหน้า มันเป็นการเคลื่อนไหวที่กว้าง
"เขากำลังหลอกเรา อย่าไปสนใจ! หือ?”
ตาของดีแคลเบิกกว้าง เขาวางแผนที่จะเมิน แต่วิถีของดาบของเบอร์เรนครั้งนี้กลับไม่ใช่การสับขาหลอก
"ครั้งนี้เขาทำจริง!”
"ไม่มีทางน่า!”
ดีแคลพยายามที่จะป้องกันมันแต่มันก็สายไปแล้ว
วูม!
ด้วยการโจมตีอันทรงพลังของเบอร์เรน ดีแคนกระเด็นออกไปไกล
"จบจริงๆ แล้วล่ะ”
ตาของเบอร์เรนเปล่งประกายมองเด็กฝึกหัดที่กองอยู่บนพื้น
"ฉันชนะแล้ว”
ตราบใดที่ยังมีราอนอยู่ สนามฝึกซ้อมที่ห้าก็ไม่มีวันพ่ายแพ้
***
"อะไรกัน?!”
ดวงตาของเมทันถลนออกมาเมื่อได้รับรู้ถึงผลการต่อสู้
"เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?”
เขาพอจะเข้าใจว่าการต่อสู้ก็ต้องมีแพ้บ้าง แต่เด็กของเขาดันแพ้พร้อมๆ กันทั้งสามที่
"ฉันบอกแล้วไงว่าสงครามมันยังไม่จบ”
ริมเมอร์ที่นอนหาวอยู่บนต้นไม้อีกต้นหันมาพูดกับเขา
"แกช่วยพวกเขาใช่ไหม!”
"เห้ๆๆ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ราอนต่างหากที่ทำ”
"หา?”
"ราอนให้คำแนะนำพวกเขาไปตั้งเยอะ และมันก็ได้ผลด้วย”
"แกกำลังจะบอกว่าคำแนะนำของเด็กฝึกหัดธรรมดาๆ เพียงคนเดียวก็เปลี่ยนทุกอย่างได้แล้วงั้นเหรอ?”
"ไม่ใช่เด็กฝึกหัดธรรมดา เพราะเขาคือราอนต่างหาก”
ริมเมอร์ยิ้มและชี้ไปที่ราอน ที่ยืนอยู่ข้างธง
"เด็กฝึกหัดหลายคนไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขาและบางคนก็ไม่ชอบเขา แต่พวกเขารู้จักพลังและการตัดสินใจอันยอดเยี่ยมของราอนดี ครางนี้พวกเขาเริ่มทำตามคำพูดของราอนเพราะมันดูเป็นไปได้มากที่สุด”
“ฮึ่ม…”
เมทันหงุดหงิด หมายความว่าไงที่เด็กทุกคนไม่ได้เชื่อฟังราอนตั้งแต่แรก
แปลว่าคำแนะนำของเขาต้องมีเหตุมีผลและอิทธิพลมากพอที่จะทำให้ทุกคนยอมทำตาม
"เขาแนะนำอะไรไปกันแน่?”
"นายอยากรู้แล้วอะดิ? งั้นก็ขอเงินสักเหรียญสองเหรียญ...โอ๊ะ บอกก็ได้”
ริมเมอร์ยอมบอกเมื่อเห็นสายตาของเมทัน
"เขาบอกให้กลุ่มที่ไปทางด้านบนเปลี่ยน........"
เขาบอกเมทันเกี่ยวกับคำแนะนำที่ราอนให้กับเด็กฝึกหัดคนอื่นๆ
"นั่นมันบ้าชัดๆ..."
เมทันมือสั่น
'เด็กที่ไหนจะให้คำแนะนำแบบนั้นได้?’
มันเป็นคำแนะนำที่สมบูรณ์แบบมาก ไม่มีข้อบกพร่องแม้แต่นิดเดียว
สิ่งที่น่าแปลกใจที่สุดคือการที่เขาสังเกตเห็นจุดอ่อนพวกนั้นโดยใช้แค่การรับรู้ของเขา
ริมเมอร์พูดถูก คนที่อวดดีไม่ใช่ราอนแต่เป็นตัวเมทันเอง
ราอนสมควรได้รับการยกย่องว่ามีการรับรู้ที่ยอดเยี่ยมกว่าไคน์
'อย่างไรก็ตาม’
เมื่อเห็นไคน์ที่เพิ่งเริ่มเคลื่อนไหว เขาก็ยิ้มออกมา
'การแข่งขันมันยังไม่จบ’
***
ราอนที่นั่งอยู่ข้างธง ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
'เยี่ยมเลย’
เขาเปิดการรับรู้ของตัวเองเต็มที่เพื่อที่จะรับรู้สถานการณ์การต่อสู้จากทุกที่พร้อมๆ กัน เขายิ้มออกมา
เบอร์เรนเอาชนะกลุ่มดีแคลได้แล้วด้วยการโจมตีแบบสับขาหลอก มาร์ธาก็เอาชนะดันน์และเด็กฝึกหัดด้วยการโจมตีที่จุดอ่อน
ส่วนรูนัน…
เธอกำลังใช้พลังน้ำแข็งของเธอต่อสู้กับเด็กผู้หญิงที่แข็งแกร่งคนหนึ่งจากสนามฝึกที่หก
'แต่เธอคงจะจัดการได้’
ดูจากการที่เธอกำลังได้เปรียบแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเลย
'แล้วก็...'
ราอนลุกขึ้นยืน ในขณะที่เขายืดเส้นยืดสายก็มีนักดาบผมสีทองตาสีฟ้าโผล่ออกมาจากป่า
'ไคน์ ซีกฮาร์ท’
ตัวแทนเด็กฝึกหัดจากสนามฝึกซ้อมที่หกและเป็นสมาชิกสายตรงที่อายุมากกว่าเขาสองปี
'ในที่สุดก็มา’
ในเมื่อทุกคนได้ต่อสู้กันหมดแล้ว เหลือเพียงราอนที่เก็บตัวเงียบ
ไคน์จึงต้องมาที่นี่เพื่อยึดธง
"นายอยู่ที่นี่จริงด้วย”
ไคน์กัดริมฝีปาก เขาดูไม่แปลกใจเท่าไหร่เหมือนกับรู้อยู่แล้ว
"ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเปลี่ยนเพื่อนๆ ของนายได้ขนาดนี้ ข่าวที่ว่าทุกคนไม่ยอมเชื่อฟังนายก็ไม่ได้เป็นเรื่องจริงสินะ”
ไคน์ค่อยๆ นำดาบของเขาออกจากฝัก
"การต่อสู้จะจบลงตรงนี้แหละ”
"หือ?”
"นายใช้ออร่าธาตุไฟสินะ”
เปลวไฟสีแดงเข้มสว่างขึ้นมาบนดาบของไคน์
"แต่น่าเสียดายที่ออร่าของฉันเป็นธาตุไฟขั้นสูงสุด มันแข็งแกร่งกว่าธาตุไฟของนักดาบทั่วไปอยู่แล้ว ขอโทษทีที่คราวนี้นายคงต้องปล่อยให้ฉันชนะ”
"ฮะ?”
ราอนชักดาบออกมาบ้าง พลังงานจาก'หมื่นเปลวเพลิง'สร้างดอกไม้สีแดงอันร้อนแรงขึ้นมาบนปลายดาบ
หวือ!
มันมีขนาดเล็กกว่าไฟบนดาบของไคน์ แต่มันเป็นสีแดงที่เข้มกว่ากันมาก
"คนในตระกูลนี้ชอบพูดโม้ก่อนจะต่อสู้ตลอดเลย”
ตาของราอนเปลี่ยนไปเป็นสีเดียวกับเปลวไฟของเขา
"เข้ามาสิ ฉันจะแสดงให้นายเห็นเองว่าไฟของฉันกับไฟของนาย อะไรจะเจ๋งกว่ากัน”
