บทที่ 69 คนเรามักเปลี่ยนไป (1)
รถเคลื่อนตัวช้าๆ ในการจราจรที่คับคั่ง เธอพิงพนักพิง นึกถึงช่วงหกปีที่ผ่านมา และถามตัวเองเงียบๆ ว่าลำบากหรือไม่ ที่จริงความลำบากที่แท้จริงเป็นการที่เธอไม่มีเวลาจะไปคิดถึงว่าตัวเองลำบากหรือไม่ “ใช่แหละ...” เธอลังเล และยิ้มมุมปากอย่างอ่อนโยน “แต่ก็อิ่มใจ มีความสุขมาก และดื่มด่ำ คุณรู้ไหมคะฉันอยู่ที่นั่...
