บทที่ 41 อาเยว่ (1)
เสิ่นเยว่วิ่งไปตลอดทาง ไม่รู้ว่าวิ่งมานานเท่าไรแล้ว ท่ามกลางฤดูหนาวยามกลางคืน ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่กลับไม่รู้สึกอะไร หลังจากเกิดเสียงในห้วงความคิดก็คล้ายกับเกิดความสับสน ไม่คิดถึงสิ่งอื่นใด มีเพียงภาพเสี่ยวอู่ เสี่ยวชี เถาเถา และลู่ฉูที่ล้อมรอบนางขณะพูดคุยพลางหัวเราะไม่หยุดก่อนที่จะเริ่มฝึกซ้อม...