ตอนที่ 3 รักสาวงามแต่ไม่รักประเทศ
หลินเป่ยฟานขมวดคิ้ว“ทำไมจะไม่ละ?”
เสนาบดีพูดเสียงดัง”ฝ่าบาท นี่คือที่ดินของเรา และที่ดินก็ไม่อาจยกมอบให้ได้!’
“เสนาบดีหลิว เจ้าพูดถูก ที่ดินไม่อาจยกให้ได้!แต่ อาณาจักรโม่ก็ให้มากเกินไป!”หลินเป่ยฟานโบกมือ“ก็แค่ที่ดิน300ตารางกิโลเมตร ทำไมจะยกให้ไม่ได้ เอาไปเลย!”
เสนาบดีเฒ่าอีกคนลุกขึ้น“แต่ฝ่าบาท สถานที่นั้นคือเหมืองเหล็ก!ถ้าอาณาจักรโม่ได้เหมืองเหล็กไป มันจะหล่อหลอมอาวุธมาคุกคามอาณาจักรเซี่ยเรา โปรดคิดซ้ำสองด้วย ฝ่าบาท!”
หลินเป่ยฟานยิ้ม”เสนาบดีหวง ไม่ต้องห่วง!ต่อให้ได้เหมืองเหล็ก มันก็ต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อสร้างอาวุธ!แต่ตอนนั้นที่เรามีเงิน เราจะซื้อมันได้ตรงๆ ประหยัดทั้งเวลาและแรง ไม่ดีตรงไหนฦ.
เสนาบดีเฒ่าคนที่สามลุก ชี้จมูกหลินเป่ยฟาน“ฝ่าบาท ถ้าท่านยกอาณาจักรให้เพื่อแลกผู้หญิง ท่านไม่กลัวว่าจะเสื่อมเสียถึงวงศ์ตระกูลหรืออย่างไร?”
หลินเป่ยฟานยิ้ม“ก็ให้ต่อว่าข้าไป มากสุด ข้าก็จะตัดลิ้นพวกมันให้หมด มาดูกันว่าใครจะกล้านินทาว่าร้ายข้า?”
“ฝ่าบาท เป็นไปไม่ได้..”
…
ขุนนางทั้งหมดพยายามโน้มน้าว หลินเป่ยฟานโกรธ“ใครที่กล้าขัด ข้าจะตัดลิ้นมัน!”
ทันใดนั้น ทั้งราชสำนักก็ตกอยู่ในความเงียบ ขุนนางทั้งหมดปิดปาก
พวกเขาทำหน้าที่พวกเขาอย่างดี ถ้ายังรั้น มันก็ไม่ใช่ความผิดพวกเขาแล้ว เจ้าโง่เอง มันเป็นเจ้าที่เสีย ไม่ใช่พวกเข้า
“ฝ่าบาท ข้ามีบางสิ่งอยากพูด!”มีเสียงดังขึ้นในราชสำนัก
หลินเป่ยฟานหันไปก้มมองและพูดโกรธๆ“อัครเสนาบดี ท่านมีอะไรจะพูด?”
อัครเสนาบดีเซียวกั๋วเหลียงมองตาหลินเป่ยฟานอย่างไม่เกรงกลัว และก้มหัว“ฝ่าบาท เหมืองเหล็กฮัวโจวไม่เพียงเป็นอาณาเขตเรา แต่ยังเป็นจุดยุทธ์ศาสตร์สำคัญของอาณาจักรเรา ซึ่งแย่งชิงมาโดยทหารกล้าชาวเซี่ยนับไม่ถ้วน มันไม่อาจแลกเปลี่ยนได้!โปรดคิดทบทวนด้วย ฝ่าบาท!”
หลินเป่ยฟานโกรธ“ท่านอัครเสนาบดี คำพูดของข้าเข้าใจได้ยากหรือยังไง?สิ่งแรกที่ข้าทำหลังขึ้นครองบัลลังก์ ท่านกลับขัดข้า?อาศัยว่าเป็นผู้ติดตามเก่าแก่แล้วข้าจะไม่กล้าทำอะไรท่านหรือยังไง?”
อัครเสนาบดีพูดเสียงดัง“ผู้น้อยภักดีต่อจักรพรรดิเซี่ย ภักดีต่ออาณาจักรเซี่ย และไม่มีเจตนาเห็นแก่ตัว!”
หลินเป่ยฟานตัวสั่นด้วยความโกรธ“ดี ข้าจะเติมเต็มความภักดีของเจ้าให้!นับจากนี้ไป ให้ปลดเซียวกั๋วเหลียงจากตำแหน่งอัครเสนาบดี! ท่านลุงของข้า ท่านทำงานหนักมาทั้งชีวิตแล้ว ท่านควรกลับไปพักผ่อนและดูแลตัวเอง!”
ใบหน้าของเซียวกั๋วเหลียงขาวซีด
ข้าคือพี่น้องร่วมสาบานกับพ่อของเขา เป็นลุงของเขา เฝ้าดูเขาเติบโตมา แต่เขา…
ความขมขื่นกลืนกินหัวใจเขา
ทหารและขุนนางตกใจ ฝ่าบาทถึงกลับปลดอัครเสนาบดีจริงๆ!
อัคราเสนาบดีเซียวคือมือขวาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน เขารับผิดชอบการบริหารทั้งหมด!
นี่เท่ากับจักรพรรดิตัดมือขวาตัวเองไหม?
“ฝ่าบาท..”
“ข้าไม่ได้พูดเล่น!”หลินเป่ยฟานพูด“ใครก็ตามที่กล้าขัดข้าจะต้องโดนปลดออกจากตำแหน่ง!”
ขุนนางทั้งหมดหุบปากอีกครั้ง อัครเสนาบดีคือตัวอย่าง
แม่ทัพไช่หยูหยางอยากพูด แต่พอเห็นเซียวกั๋วเหลียงส่ายหัว ขยิบตาให้เขา เขาก็ได้แต่ถอย
หลินเป่ยฟานพูด“ฑูตแห่งอาณาจักรโม่ ตอนเจ้าส่งทอง เงิน อัญมณี อาหารและคนมาเมืองหลวง ข้าจะมอบเหมืองเหล็กให้ตามข้อตกลง!”
“ขอรับ ฝ่าบาท!”
การประชุมจบลง แต่สิ่งที่เกิดในราชสำนักกระจายไปสู่โลกภายนอกอย่างรวดเร็ว
“ฝ่าบาททรงมอบเหมืองเหล็กเพื่อแลกกับสาวงาม?”
“โดยปราศจากเหมืองเหล็ก อำนาจทหารเราจะต้องลดลง!ด้วยเหมืองเหล็กในมืออาณาจักรโม่ พลังของพวกมันจะต้องเติบโตและคุกคามเรา…ฝ่าบาทไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้ไง?”
“มันต้องเพราะเขาหมกมุ่น เขาไม่สามารถทนการล่อลวงได้”
“ด้วยเหตุผลนี้ อัครเสนาบดีที่ภักดียังโดนไล่ออก มันเสื่อมเสียจริงๆ!”
“จักรพรรดิโง่ อาณาจักรเซี่ยถึงจุดจบแล้ว!”
..
ประชาชนกังวล บางคนยังเริ่มคิดอพยพ
เหนือสิ่งอื่นใด อาณาจักรที่บริหารโดยจักรพรรดิโง่จะยังมีอนาคตอะไร?
ราชวงศ์ ขุนนางและสามัญชนในอาณาจักรโดยรอบก็รับรู้เรื่องนี้และทั้งหมดก็หัวเราะเยาะหลินเป่ยฟาน
ในอาณาจักรทะเลทราย
จักรพรรดิโม่ดีใจ“อาณาจักรเซี่ยตกลงจะยกเหมืองเหล็กให้เราจริงรึ?”
“ฝ่าบาท นี่เป็นความจริง นี่คือจดหมายของอาณาจักรเซี่ย โปรดอ่าน!”ฑูตอาณาจักรโม่ถวายจดหมาย
จักรพรรดิโม่เปิดมันและพอใจมาก“เป็นความจริง! แต่ ข้ามีข้อสงสัยในใจ เจ้าช่วยบอกเรื่องราวในตอนนั้นได้หรือไม่?”
“ขอรับ ฝ่าบาท!”ฑูตโม่รีบบอกเล่า
จักรพรรดิโม่ฟังอย่างตั้งใจ
หลังฑูตอาณาจักรโม่พูดจบ เขาก็ยิ้ม“ฝ่าบาท ตอนแรก จักรพรรดิเซี่ยไม่ยอมตกลง แต่ ตอนผู น้อยเสนอหวังเซียงจวิน สาวงามอันดับหนึ่งของอาณาจักรโม่เรา เขก็ตกลงทันที!แม้ว่าทุกคนในราชสำนักจะค้าน เขาก็ยังยืนกราน!ด้วยเหตุผลนี้ เขาเลยปลดอัครเสนาบดีออกจากตำแน่ง!”
“ดูเหมือนว่าจักรพรรดิน้อยผู้นี้จะบ้าผู้หญิง!”จักรพรรดิโม่ดูถูก“เพื่อผู้หญิง แม้แต่ที่ดินก็ยังไม่ต้องการ!”
“คำพูดของฝ่าบาทเป็นความจริง!”ฑูตโม่ก้มหัว
จักรพรรดิโม่ยืนเอามือไพล่หลัง พูดอย่างภาคภูมิใจ“ในเมื่อเขาอยากได้นัก ก็ยกให้เขาซะ!วันที่เราได้เหมืองเหล็ก วันนั้นอาณาจักรเราจะผงาด!เพื่อเลี่ยงความฝันอันยาวนาน พอข้อตกลงเป็นอันสรุป ก็ให้กองทัพสองแสนนายที่ชายแดนไปยึดเหมืองเหล็กซะ!พอถึงเวลานั้น ต่อให้พวกมันอยากได้คืน พวกมันก็จะไม่ได้คืน!”
“ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่ง!”ฑูตโม่รีบคารวะ
เช่นนั้น อาณาจักรโม่จึงระดมเงิน ทอง อัญมณีและอาหารเพื่อส่งไปเมืองหลวงอาณาจักรเซี่ย
หลินเป่ยฟานยืนยันมันด้วยการมองแวบเดียว
เหนือสิ่งอื่นใด เขามีโต๊ะทรายจักรวรรดิในสมอง และทรัพยากรทั้งหมดในอาณาจักรก็แสดงชัด
สิ่งที่เขาสนใจสุดคือสาวงามที่สวมผ้าคลุมหน้าผืนบาง
แม้เขาจะไม่เห็นหน้าอีกฝ่าย ตัดสินจากผิวขาว ผมดำเหมือนน้ำตก และหุ่นน่าโอบกอด นางต้องงามหยดย้อย
ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายยังปล่อยกลิ่นหอมพิเศษ ซึ่งเย้ายวนใจอย่างมาก
หลินเป่ยฟานถามด้วยความสนใจ“เจ้าคือสาวงามอันดับหนึ่งในอาณาจักรโม่ หวังเซียงจวินรึ?”
