ตอนที่ 1311 ทําไมที่นี่ถึงเป็นประเทศ ..ของคุณแล้ว

การจะแก้พฤติกรรมของเด็กเช่นนี้ แน่นอนว่าจะต้องเริ่มแก้ไขจากพ่อแม่เด็กเสียก่อน และให้พ่อแม่จัดการดูแลเด็กเช่นนี้เสียเอง นี่ถึงจะได้ผลดีที่สุด..

และ.. เป็นไปตามคาด ภายใต้การตบของผู้หญิงปากร้ายคนนี้ เด็กซุกซนคนนั้นก็ถึงกับยอมจํานน แม้ว่าสีหน้าของเขาจะแสดงความน้อยใจออกมาก็ตาม แต่ก็ยังโค้งหัวลงเพื่อขอโทษ หลินฟาน ไปอย่างเชื่อฟังอยู่ : “ขอโทษครับ พี่ชาย”

ผู้หญิงคนนั้นก็ได้กล่าวขอโทษไปด้วยรอยยิ้มว่า : “คุณหลิน ขอโทษด้วยคะ วันนี้ฉันได้ทำให้ คุณหลิน ขุ่นเคืองไว้มากจริงๆ โปรดอภัยให้ฉันในครั้งนี้ด้วยนะค่ะ”

ทุกคนก็ได้มองไปที่ หลินฟาน ผู้หญิงคนนี้เมื่อกี้ยังหยิ่งเกินไปอยู่เลย ทั้งในตอนนั้นเธอเองก็ได้ทั้งด่า ทั้งดูถูก หลินฟาน ออกไปแบบนั้น แม้ว่า หลินฟาน จะไม่คิดปล่อยเธอไป ทุกคนก็สามารถเข้าใจได้ และยังรู้สึกโล่งใจมากด้วย เพราะผู้หญิงคนนี้ทำมากเกินไปจริงๆ อีกอย่างสิ่งที่เธอทํา ..มันยังทำให้ใครหลายๆ คนรู้สึกไม่พอใจ

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ในเมื่อขอโทษแล้ว ก็ช่างมันเถอะ..”

ผู้หญิงคนนั้นประหลาดใจมาก เธอแสดงสีหน้าซาบซึ้ง จากนั้นเธอพยักหน้า และก้มศีรษะลง พร้อมกับกล่าวขอบคุณ : “ขอบคุณ คุณหลิน  ขอบคุณ คุณหลิน”

พอหลังจากพูดจบ ฝ่ายผู้หญิงคนนั้นก็รีบดึงลูกของตัวเองแล้วรีบหลบออกไป กลัวว่า หลินฟาน จะกลับคำ แล้วมานั่งคิดบัญชีกับเธออีกครั้ง และแน่นอน เธอ.. สู้ หลินฟาน ไม่ได้

เมื่อคนรอบข้างเห็น หลินฟาน ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป ต่างก็พากันยกนิ้วให้ จิตใจของ คุณหลิน ช่างกว้างขวางไม่ธรรมดาจริงๆ เขาไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับอีกฝ่าย แต่เมื่อเทียบกับความก้าวร้าวของผู้หญิงคนนี้ ในตอนเมื่อกี้นี้แล้ว คุณหลิน กลับเป็นคนใจกว้างมาก และไม่ได้คิดสนใจสิ่งเล็กน้อยนี้ เช่นนี้เขาก็สมควรแล้วกับการเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหยุนเฉิง ระดับมันแตกต่างกันเกินไปจริงๆ!

สําหรับ หลินฟาน นี่เป็นเพียงตอนสั้นๆ เท่านั้น แน่นอนว่า หลินฟาน ยังไม่รู้ในเวลานี้ว่า ..เขาจะได้พบกับ แม่ และลูกชาย คู่นี้อีกครั้งในอนาคต

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว หลินฟาน ก็ได้ไปขึ้นเครื่องบิน

ตลอดการเดินทางไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. สองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินเกาะฮ่องกง

หลินฟาน กําลังจะรอเครื่องบินที่สนามบินเกาะฮ่องกง แล้วต่อเครื่องไปยังลอนดอน เมืองหลวงของสหราชอาณาจักร

แต่เมื่อดูเวลาขึ้นเครื่องมันยังเหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมง หลินฟาน ที่เริ่มรู้สึกหิวนิดหน่อยแล้ว เลยตั้งใจจะไปหาอะไรกินก่อน เขาตื่นมาตอนเช้ายังไม่ทันได้กินอะไรเลย ก็ได้รับโทรศัพท์จาก เย่ เทียนอวี่ ให้เข้าไปที่เรือนจำ จากนั้นก็รีบตรงมาขึ้นเครื่องบินทันที ตอนนี้เขาเริ่มหิวเล็กน้อยแล้วจริงๆ

หลินฟาน จึงเงยหน้าขึ้นมองดู และเห็นว่าร้านสะดวกซื้ออยู่ไม่ไกลจึงได้เดินไปหาซื้ออะไรกิน

เกาะฮ่องกงนั้นถือเป็นมหานครระดับนานาชาติ สนามบินเกาะฮ่องกงก็เชื่อมต่อทุกทิศทางบินไปทั่วโลก ดังนั้นภายในสนามบินเกาะฮ่องกง เมื่อคุณมองไปก็จะเห็นว่ามีผู้คนจํานวนมากที่มีสีผิวแตกต่างกันจากประเทศต่างๆ แน่นอนว่าเกาะฮ่องกงยังเป็นส่วนหนึ่งของจีน ดังนั้นที่นี่จึงยังคงมีประชากรชาวจีนอยู่เป็นจํานวนมาก แต่เมื่อเทียบกับที่อื่นๆ ที่นี่กลับมีคนสีผิวแตกต่างกันออกไปมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

หลินฟาน อยู่ในเมืองหยุนเฉิง มาเป็นเวลาหลายปี แต่ก็ใช่ว่าเขาไม่มีความรู้ เพียงแต่เขาแค่ไม่ค่อยได้ติดต่อกับชาวต่างชาติ ดังนั้นครั้งแรกที่เขาเห็นชาวต่างชาติจํานวนมากก็ยังรู้สึกอึดอัด ..ทั้งรู้สึกไม่ชินเล็กน้อย แต่เมื่อคิดว่าอีกไม่นานเขาจะบินไปที่อังกฤษ ซึ่งที่นั่นส่วนใหญ่ก็เต็มไปด้วยชาวต่างชาติ หลินฟาน จึงรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย

มาตอนนี้ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็คือ อุปสรรคทางภาษาที่นำไปสู่การสื่อสารที่ไม่เข้าใจกันอย่าง ..ไม่ต้องสงสัย หลินฟาน อดไม่ได้ที่จะปวดหัวเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใช่.. นี่มันเป็นปัญหาจริงๆ

แม้ว่า หลินฟาน จะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย แต่ความสามารถทางด้านภาษาของเขานั้นเรียกได้ว่า ‘แย่’ มากจริงๆ

พูดแล้วมันก็อาจจะทำให้คนขำออกมา หลินฟาน ไม่เคยผ่านการสอบ CET-4 จากในมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ เขาเคยเข้าไปสอบอยู่สองครั้ง แต่ก็ล้มเหลว ไม่เคยผ่าน.. แต่ดีที่ตอนนั้นทางมหาวิทยาลัยไม่ได้กำหนดให้ต้องผ่านระดับ 4 หลินฟาน จึงสามารถจบ และรับปริญญามาได้อย่างราบรื่น

และยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังเคยตกวิชาหนึ่งในมหาวิทยาลัย และมันก็กลับเป็นเขาคนเดียวที่ตก ..ก็คือ วิชาภาษาอังกฤษ ต่อมาก่อนสำเร็จการศึกษา เขาก็ได้ไปสอบซ่อม ..ผ่าน จึงได้รับใบประกาศนียบัตร คือจะว่าไป พูดแล้ว.. น้ำตาจะไหล ทั้งมันยังปนความขมขื่นเล็กน้อย หลินฟาน เองก็ไม่รู้ว่าทําไมความสามารถทางภาษาของตัวเองมันถึงได้ย่ำแย่ขนาดนี้?

ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองทําผิดพลาด.. บางทีเขาควรขอให้ เว่ย เยว่เอ๋อร์ มาด้วย เธอสามารถช่วยเป็นล่ามให้กับเขาได้ เว่ย เยว่เอ๋อร์ เคยมีประสบการณ์ไปเรียนต่อในต่างประเทศอยู่ ภาษาต่างประเทศของเธอก็ต้องดีมากๆ เรียกได้ว่า เธอเชี่ยวชาญในภาษาต่างประเทศ

หลินฟาน คิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังไม่ได้โทรออกไปหา เว่ย เยว่เอ๋อร์.. เพราะเขายังต้องให้ เว่ย เยว่เอ๋อร์ อยู่ที่หยุนเฉิง เพื่อช่วยเขาจัดการงาน

ถ้าหากไม่ได้จริงๆ หลังจากไปถึงอังกฤษแล้ว ก็แค่จ้างล่ามท้องถิ่นคนหนึ่ง.. คงไม่ยาก

คิดไปพลาง ..หลินฟาน ก็ได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น ใครบอกให้ตัวเขาไม่เก่งภาษาต่างประเทศล่ะ?

ด้วยขณะคิดไปพลางนั้น หลินฟาน ก็ได้เดินมาถึงที่ร้านสะดวกซื้อแล้ว พร้อมกับหยิบขนมปัง 1 ชิ้น น้ำ 1 ขวด ขึ้นมาจากในร้านสะดวกซื้อ อย่างไม่คิดอะไรให้มาก..

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาเร่งด่วน คนภายในร้านสะดวกซื้อค่อนข้างเยอะ ลูกค้าเองก็กําลังต่อคิวเพื่อจ่ายเงิน ตัวของ หลินฟาน ก็ได้ไปต่อคิวแล้วเช่นกัน

หลังจากต่อคิวอยู่ครู่หนึ่ง และมันใกล้จะถึงคิวของ หลินฟาน ที่จะต้องจ่ายเงิน จังหวะนั้น จู่ๆ ก็มีหญิงชาวต่างชาติผิวขาวคนหนึ่ง เดินเข้ามาจากด้านข้าง และพยายามจะแทรกเข้ามาข้างหน้า หลินฟาน

หลินฟาน ขมวดคิ้ว เดิมทีถ้าอีกฝ่ายขอร้องเขาดีๆ เขาก็ยอมให้แล้ว นั่นเพราะบางทีอีกฝ่ายอาจจะกำลังรีบ และเขามันยังมีเวลาก่อนขึ้นเครื่องบิน ยังไงเขาก็สามารถทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ และให้อีกฝ่ายจ่ายเงินก่อน… ได้

แต่ตอนนี้หญิงชาวต่างชาติคนนี้กลับไม่มีมารยาทเลยสักนิด เธอได้แทรกเข้ามาอย่างแรง โดยไม่ได้กล่าวพูดทักทายกับ หลินฟาน ทั้งเธอไม่แม้แต่จะมองมาที่ หลินฟาน แม้แต่น้อย มันเหมือนกับเธอไม่ได้เห็น หลินฟาน อยู่ในสายตา…

หลินฟาน เองก็ไม่ใช่คนที่จะมารังแกได้โดยง่ายๆ นะ แล้วเขาจะกล้ำกลืนความไม่พอใจนี้ไปได้ยังไง?

หลินฟาน จึงเอื้อมมือไปผลักผู้หญิงต่างชาติ แล้วพูดว่า : “เฮ้ กรุณาไปต่อคิวด้วย”

ผู้หญิงต่างชาติคนนั้นเดินโซเซ และหันไปมอง หลินฟาน ด้วยความหงุดหงิด และตะโกนเป็นภาษาต่างประเทศใส่เขาไปว่า : “อะไรเนี่ย...?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไปเข้าคิว!”

แต่.. ผู้หญิงต่างชาติคนนี้ กลับรู้ภาษาจีน และเธอก็พูดภาษาจีนอย่างหงุดหงิดไปทันทีว่า : “ออกไปให้พ้น! อย่ามาขวางทางฉันนะ ไอ้คนจีน!”

หลินฟาน พูดไม่ออกเล็กน้อย คุณภาพของผู้หญิงต่างชาติคนนี้ ไม่ได้ต่ำธรรมดานะ หลินฟาน แม้ภาษาต่างประเทศของเขาจะไม่ดี แต่ก็เคยดูหนัง และจากสําเนียงของผู้หญิงคนนี้ จากเมื่อกี้.. บอกได้เลยว่าเธอมีสําเนียง ‘หลุนตุน’ (ลอนดอน) กล่าวคือ ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนอังกฤษ

“ในเมื่อคุณสามารถฟังภาษาจีนได้ งั้นผมจะใช้เหตุผลกับคุณ ตอนนี้เป็นคุณที่กระโดดเข้ามาแทรกคิวผม แล้วที่นี่คุณมีเหตุผลอะไรที่มาบอกให้ผมออกไป?” หลินฟาน ได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกไปเล็กน้อย

ผู้หญิงต่างชาติ ได้กลอกตาใส่ หลินฟาน แล้วพูดตะคอกกลับไปว่า : “คุณมันก็แค่คนชั้นต่ำ ถ้าฉันบอกให้คุณออกไปทำไมมันจะมีปัญหาอะไร ที่นี่คือประเทศของฉัน ฉันบอกให้คุณออกไป คุณก็ออกไปสิ! Getout!”

หลินฟาน ส่ายหัว และพูดว่า : “คุณอาจจะเข้าใจอะไรผิดแล้วมั้ง หรือสมองของคุณอาจจะไม่ดี หรือนอนพักผ่อนน้อยไปจนสับสน? ผมขอถามคุณอีกครั้งว่า ทําไมที่นี่ถึงเป็นประเทศ ..ของคุณแล้ว และก็ขออภัย ที่นี่คือประเทศจีน!”

ผู้หญิงต่างชาติคนนั้นได้กระโดดขึ้นแล้ว : “ที่นี่คือประเทศของฉัน ไม่ใช่ประเทศของคุณ กรุณาออกไปด้วย!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “โอ้.. ให้ตาย ขำหนักมาก ราชินีแห่งอังกฤษของคุณไม่ได้แจ้งให้พวกคุณทราบหรืออย่างไร ที่นี่คือ หัวเซี่ย ลืมตาสุนัขของคุณให้กว้างๆ จะได้มองเห็นมันอย่างชัดๆ ว่าที่นี่ คือสนามบินเกาะฮ่องกง ในประเทศจีน!”

คนโดยรอบข้างได้สังเกตเห็นความเคลื่อนไหวจากทางด้านนี้แล้ว.. และเมื่อได้ยิน หลินฟาน พูดแบบนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

คือ.. เอาจริงๆ แล้ว แม้แต่เด็กน้อยอายุสามขวบต่างก็รู้ว่าที่นี่คือ ..หัวเซี่ย มาตอนนี้หลายคนก็เกรงว่า ผู้หญิงต่างชาติคนนี้ ..อาจจะยังไม่ตื่น

หลินฟาน กล่าวว่า : “ก่อนอื่นเลยนะคุณ ที่นี่คือ หัวเซี่ย อย่างที่สอง.. การที่คุณแซงคิวนั้นมันไม่ถูกต้อง รีบไปเข้าต่อคิวข้างหลังอย่างมีสติ มิฉะนั้นผมจะไม่เกรงใจ!”

ผู้หญิงต่างชาติ พูดอย่างหยาบคายไปว่า : “ทําไม.. ฉันต้องไปมีเหตุผลกับคุณ อวดเก่ง ไอ้คนจีนแย่ๆ!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “แย่ๆ? แล้วคุณมายุ่งกับผมเพื่อ? ทำไมหรือว่านี่คือ คนอังกฤษอย่างพวกคุณต่างมีนิสัยเช่นนี้?”

เวลานี้คนที่อยู่หน้า หลินฟาน จ่ายเงินกันหมดแล้ว และก็ถึงคิว หลินฟาน แล้ว แต่ผู้หญิงต่างชาติคนนี้ยังคงไม่หลีกไป

หลินฟาน ขี้เกียจที่จะพูดจาไร้สาระอะไรกับเธออีก ดังนั้นเขาจึงเข้าไปคว้าคอเสื้อผู้หญิงต่างชาติคนนี้ และยกเธอขึ้นมา แล้วโยนเธอ ..ทิ้งไป