บทที่ 49: เดอะ แฮน
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 49: เดอะ แฮน
ณ พนมเปญ ประเทศกัมพูชา
ชายคนหนึ่งที่มีมือสีทองเรืองแสงได้ชกคู่ต่อสู้ตรงหน้าเขา
จากนั้นเขาจึงพูดกับชายที่เพิ่งต่อยไปว่า “ฉันชื่อแดนนี่ ฉันกำลังตามหาคนของเดอะแฮน นายคงเป็นคนฉันที่กำลังตามหาสินะ”
"กลับบ้านแกไปซะไอรอนฟิสต์"
ชายที่บาดเจ็บอย่างหนักได้ถูกแดนนี่คว้าแขนไว้ เขาพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุด แต่ก็ไม่เป็นผล ดังนั้นเขาจึงได้พูดออกไป
“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นใคร?” แดนนี่ประหลาดใจมากเมื่ออีกฝ่ายรู้ตัวตนของเขา จนทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกมา "มีเพียงคนของคุนหลุนเท่านั้นที่รู้"
"ศึกของนายไม่ได้อยู่ที่นี่" เขาไม่ตอบคำถามของแดนนี่ เลือดที่ยังคงไหลออกมาจากบาดแผลบนหน้าอกของเขาเปื้อนเสื้อผ้าบนร่างกายของเขาจนเป็นสีแดงสด ชายที่ได้รับบาดเจ็บพยายามหายใจอย่างยากลำบาก "นิวยอร์กคือคำตอบ ทุกสิ่งที่นายต้องการอยู่ที่นั่นแล้ว" เมื่อพูดจบลง ชายที่ได้รับบาดเจ็บก็ดูเหมือนจะสิ้นลมหายใจไปแล้ว
"นิวยอร์ก..."
เมื่อมองไปยังร่างที่ตายแล้วตรงหน้าเขา แดนนี่ก็ลุกขึ้นเงียบๆ พร้อมกับพึมพำชื่อที่ดูคุ้นเคย แต่ไม่คุ้นเคยอย่างแปลกประหลาด
...
ปัง--
ในค่ำคืน เมื่อได้กลับมาถึงบ้าน
พอเปิดไฟ แคลร์ก็เห็นแดร์เดวิลนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอรู้สึกตกใจมาก จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายมีบาดแผลเต็มไปทั่วร่างกายของเขา
“แมตต์ นายได้รับบาดเจ็บอีกแล้วนะ”
แคลร์ถอดเสื้อโค้ทออกและหยิบชุดปฐมพยาบาลพื้นฐานออกมาจากตู้ในห้องเธอพร้อมกับถามเขาออกมา
“แมตต์ ช่วงนี้นายได้รับบาดเจ็บบ่อยขึ้นมากกว่าที่ผ่านมา เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”
"แคลร์ ถ้าเธอรู้อาจไม่ปลอดภัยเอาได้นะ" แดร์เดวิลส่ายศีรษะ เขาไม่อยากลากแคลร์เข้าไปในอันตรายของตัวเขามากเกินไป "คราวนี้ฉันไม่ได้เจอกับศัตรูธรรมดาๆ พวกเขาทำทุกอย่างเป็นแบบแผนและยังร้ายกาจมากด้วย"
“แต่ตอนนี้ฉันก็มาเกี่ยวข้องด้วยแล้วไหม?” ในขณะที่จัดการกับบาดแผลของแดร์เดวิล แคลร์ก็กล่าวอีกว่า "ฉันตกอยู่ในอันตรายตั้งแต่วันที่ฉันพบกับนายในถังขยะแล้ว อย่างน้อยนายช่วยบอกฉันได้ไหมว่าฉันกำลังจะต้องรับมือกับอะไรอยู่?”
"..."
คำพูดของแคลร์ได้ปิดปากแดร์เดวิลทันที
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า "องค์กรที่ผมกำลังเผชิญหน้าด้วยตอนนี้คือเดอะแฮน"
“พวกมันทรงพลังและรับมือได้ยากกว่าศัตรูที่ผมเคยพบในอดีต ทุกครั้งที่พวกมันปรากฏตัว พวกมันจะรับมือได้ยากกว่าที่เคยพบมา ผมกังวลว่าผมอาจจะไม่สามารถต่อกรกับมันได้อีกแล้ว แคลร์ ถ้าผมแพ้ในการต่อสู้ครั้งต่อไปหรือครั้งหน้า บางทีย่านเฮลคิทเช่นทั้งหมดอาจตกอยู่ในอันตราย”
แคลร์ถึงกับชะงักไปเมื่อได้ยินคำพูดของแดร์เดวิล นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอเห็นแมตต์ไปไม่เป็นเช่นนี้
"ไม่มีทางอื่นแล้วเหรอ?" เมื่อจัดการกับบาดแผลบนร่างกายของแดร์เดวิลแล้ว แคลร์ก็ถามขึ้นมา "ลองโทรหาตำรวจและบอกเขาทุกเรื่องที่เกิดขึ้นดูไหม?"
"ไม่มีประโยชน์หรอก ทุกการกระทำของเดอะแฮนเป็นความลับ พวกเขาเป็นตัวตนที่อันตรายมาก การให้ข้อมูลกับตำรวจไปรังแต่จะทำให้ทุกอย่างแย่ลง"
“บางทีนายอาจควรลองคิดหาคนมาช่วยดูก็ได้นะ แทนที่จะไปคนเดียวไม่ต้องพึ่งพาใครแบบนี้”
"หาคนมาช่วยเหรอ?"
คำพูดของแคลร์ทำให้แดร์เดวิลเอียงศีรษะโดยไม่รู้ตัว
“ใช่แล้ว” แคลร์กล่าวเสนอขึ้นมา "ในเมื่อเดอะแฮนนั้นอันตรายและทรงพลังมาก นายก็แค่หาคู่หูที่ช่วยนายต่อสู้ได้สิ ยกตัวอย่างเช่นอาซิงจากเผิงไหลที่นายเคยเล่าให้ฉันฟังไง เขาแบบเลยนะ ถ้านายหาเขาเจอ ก็ชวนมาเลย”
"อาซิงเหรอ..."
เมื่อได้ยินคำพูดของแคลร์ แดร์เดวิลก็นึกถึงเรื่องราวในโรงานของมาดามเกา
...
[คะแนนชื่อเสียงจากซิดนีย์ +5]
[คะแนนชื่อเสียงจากจอร์จ สเตซี่ +20]
ในร้านขายของเก่า ไรอันมองไปที่เนื้อหาที่แสดงบนแผงข้อมูลของระบบ จนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
ไม่มีอะไรผิดพลาดสักนิดเดียว การ์ดที่ไรอันเลือกสำหรับร่างแยกที่สองของเขาเป็นการ์ดตัวละครระดับ D ใบแรกในมือของเขาที่ช่วยให้เขาได้รับคะแนนมากมาย [จอมโจรคิด]
ความสามารถของ [จอมโจรคิด] ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับ [อาซิง]
ทว่าจอมโจรคิดกลับสามารถได้รับคะแนนค่าชื่อเสียงได้ง่ายกว่ามาก ราวกับพระเจ้าทรงประทานให้
แถมตอนนี้เขายังไม่จำเป็นต้องไปสวมร่างเป็น [จอมโจรคิด] ด้วย แผนของไรอันราบรื่นมากอย่างไม่ต้องสงสัย ในอดีต เขาต้องคอยระวังตลอด เพื่อที่จะไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา
ทว่าในตอนนี้ด้วย [วิชาสามร่าง] มันก็ช่วยไรอันให้ปลดภาระจากความกังวลที่เป็นอยู่ ความแข็งแกร่งของร่างแยกที่สวมการ์ดจากระบบแตกต่างจากร่างแยกทั่วไปที่จะถูกทำลายทันทีที่ได้รับความเสียหาย อีกทั้งพวกมันยังมีความยืดหยุ่นมากกว่าด้วย เพียงแค่ไรอันสั่งการง่ายๆ มันก็จะตอบสนองและทำตามคำสั่งทันที
ไรอันไม่คาดคิดเลยว่าเมื่อผสานร่างแยกเข้ากับการ์ดจะได้ผลลัพธ์เช่นนี้
สรุปสั้นๆ คือ มันโคตรจะดี
นอกจากนี้ เพราะร่างแยกถูกควบคุมโดยไรอันอย่างสมบูรณ์ หากเกิดปัญหาอะไรที่พวกเขาไม่สามารถจัดการได้ ไรอันก็สามารถปลดวิชาออกได้ทุกเมื่อ แม้ร่างแยกเขาจะตาย ตัวตนที่แท้จริงของเขาก็จะไม่ถูกเปิดเผย
[คะแนนชื่อเสียงจากโทนี่ สตาร์ค +65]
'โอ้ ปลาตัวใหญ่มาติดกับด้วยแฮะ'
เมื่อสังเกตเห็นข้อความแจ้งเตือนที่ปรากฏบนแผงระบบ รอยยิ้มบนใบหน้าของไรอันก็ดูสดใสยิ่งขึ้น
...
"คิงพิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"
ณ อาคารคิงพิน เมืองแมนฮัตตัน
ร่างที่คุ้นเคยได้ปรากฏขึ้นกลางสำนักงานชั้นบนสุด พร้อมกับทักทายอย่างเป็นกันเอง
“มาดามเกา ผมคิดว่าคุณจะไม่มาแล้วเสียอีก”
เมื่อเห็นร่างที่บองบาง คิงพินก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและตอบกลับไปอย่างเป็นกันเอง
“นั่นเป็นเพราะฉันเจอทางที่จะต้องเลือกเดินแล้ว”
“จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผมควรจะแสดงความยินดีกับคุณไหม มาดาม?”
มาดามเกาส่ายศีรษะพลางมองไปที่ร่างใหญ่ของคิงพินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ "ฉันไม่อยู่มาสักพักแล้ว แต่ฉันได้ยินเรื่องนี้มาบ้างพอสมควร ดูเหมือนว่าช่วงนี้กิจการของคุณเองก็ไปไม่ค่อยสวยเลยนะ บางทีคุณอาจต้องการความช่วยสักหน่อย"
"ผมไม่ต้องการ" เมื่อปฏิเสธข้อเสนอของมาดามเกาอย่างไม่ลังเล คิงพินก็ลุกจากที่นั่งของเขา ร่างใหญ่ของเขาได้แผ่เงาขนาดใหญ่ที่ปกคลุมร่างบางของมาดามเกาอย่างสมบูรณ์ "ผมจะแก้ปัญหาพวกนี้ด้วยตัวเอง"
"คุณจะทำเองเหรอ? ถ้าอย่างนั้นขอให้คุณโชคดีแล้วกัน คิงพิน"
มาดามเกาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไรกับร่างที่สูงใหญ่ของคิงพินแม้แต่น้อย
เธอได้แต่ส่ายศีรษะไปมาให้กับอีกฝ่าย จากนั้นจึงเดินออกไปนอกประตูอย่างเชื่องช้าด้วยไม้เท้าของเธอ ในวินาทีต่อมา เธอก็หายตัวไปจากห้องทำงานของคิงพิน
