ตอนที่ 1306 ภารกิจของระบบ...

หลังจากที่ หลัว หลี่ จัดการคดีเสร็จ ก็เกือบจะรุ่งสางแล้ว

เธอรีบเลิกงาน และก็รีบไปพบกับ หลินฟาน ที่ทอมสัน ยี่ผิน

ทันทีที่ทั้งสองพบกัน หลัว หลี่ ก็ได้กระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของ หลินฟาน โดยไม่พูดอะไรสักคํา เข้ากอดชายคนนี้เอาไว้แน่น หลายวันที่ผ่านมา ..เธอคิดถึง หลินฟาน มาโดยตลอดเวลา และเป็นห่วง เป็นกังวลเกี่ยวกับเขาที่เดินทางไปตอนใต้ของยูนนาน ทั้งยังไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าจะกลับมา

“ฉันดีใจมากเลยรู้ไหมที่คุณกลับมา.. ดีใจจริงๆ” หลัว หลี่ เงยหน้ามองขึ้นไปที่ หลินฟาน และกล่าวพูดด้วยรอยยิ้ม

หลินฟาน ได้งีบหลับไปครู่หนึ่งแล้ว จิตใจของเขาก็กลับมาเต็มเปี่ยม เขามองไปที่หญิงสาวที่สวยงามตรงหน้าคนนี้ ที่เป็น.. ผู้หญิงของเขา เขาแทบรอไม่ไหวที่จะอุ้มเธอขึ้นมาทันที และพาเธอขึ้นไปบนเตียงใหญ่ที่นุ่มสบาย แต่.. โจว เสี่ยวเซิ่ง ก็นอนอยู่ในห้องถัดไป เช่นนี้.. เขาคงทำได้แต่แค่ก้มหน้าลงไปจูบกับ หลัว หลี่ เท่านั้น

หลัว หลี่ ก็นึกถึง โจว เสี่ยวเซิ่ง เช่นกัน และถามว่า : “เด็กสาวคนนั้นล่ะ?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “เธออยู่ในห้องพักแขก”

หลัว หลี่ กล่าวว่า : “ชีวิตของเด็กคนนี้ ..ขมขื่นเกินไป โชคดีที่เธอได้พบคุณ ใช่ เจิ้ง จินเทา คนนั้น ฉันได้สอบสวนเขาแล้ว เขายอมรับสารภาพ เราจะกักขังเขาเป็นเวลา 5 วันเพราะต้องสงสัยว่าทําร้ายผู้คน”

หลินฟาน กล่าวว่า : “นั่นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง ..เอง”

หลัว หลี่ พูดว่า : “ยังมีเรื่องที่คุณได้สั่งฉันตอนกลางวันอีก ฉันอยากจะขอพูดคุยกับ โจว เสี่ยวเซิ่ง หน่อย”

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “รอเธอตื่นก่อนแล้วค่อยคุยเถอะ คุณเองก็ควรมานอนก่อน”

หลัว หลี่ กล่าวว่า : “ฉันไม่ง่วง พอเมื่อเห็นคุณฉันก็รู้สึก ..กระปรี้กระเปร่าแล้ว”

หลินฟาน กล่าวว่า : “..คุณหมายความว่าไง คุณจะไม่นอนกับผมสักหน่อยเหรอ?”

หลัว หลี่ ยกยิ้มทันที และพูดว่า : “นั่นไม่ดีเลย.. อา ฉันเองเริ่มง่วงนอนแล้ว ที่รัก.. งั้นเราไปนอนกันเถอะ!”

พอหลับไปตื่น ..ก็พบว่าตะวันลอยขึ้นโด่งฟ้าแล้ว

หลินฟาน พา โจว เสี่ยวเซิ่ง มาหา หลัว หลี่ แล้วพูดว่า : “คุณจําเธอได้ไหม?”

โจว เสี่ยวเซิ่ง มอง หลัว หลี่ แล้วพูดว่า : “อืม.. เมื่อคืนไม่ใช่ว่าเธอเป็นเจ้าหน้าที่ตํารวจหญิงคนนั้นเหรอ?”

หลัว หลี่ ยิ้มแล้วพูดว่า : “ใช่.. ฉันเอง ฉันแซ่หลัว เสี่ยวเซิ่ง คุณมานั่งลงก่อนเถอะ ฉันมาเพื่อทําความเข้าใจสถานการณ์กับคุณ และฉันอยากคุยกับคุณเกี่ยวกับหมอ และคนกลางที่คุณพูดถึง…”

หลินฟาน กล่าวว่า : “พวกคุณคุยกันไปก่อนนะ ผมจะไปทําอาหารเช้ามาให้พวกคุณ”

ตามแผนของ หลินฟาน คนที่ โจว เสี่ยวเซิ่ง ต้องจัดการมีอยู่เป็นจำนวนมาก หมอคนนั้น และคนกลาง หลินฟาน อยากมอบให้ หลัว หลี่ เข้ามาตรวจสอบ ในขณะที่คนอื่นๆ หลินฟาน จะไปจัดการด้วยตัวเอง

เมื่อ หลินฟาน ทําอาหารเช้าเสร็จแล้ว เขาก็เดินออกมา และก็เห็นว่า หลัว หลี่ กําลังคุยโทรศัพท์อยู่

หลังจากที่ หลัว หลี่ คุยโทรศัพท์เสร็จ และวางโทรศัพท์ลง เธอได้พูดว่า : “เป็นสายจากทางเรือนจำ เย่ เทียนอวี่ อยากเจอคุณ”

หลินฟาน ร้องโอ้ : “เย่ เทียนอวี่?”

หลัว หลี่ กล่าวว่า : “เหมือนจะเกี่ยวกับ หลี่ จื่อเสีย”

หลี่ จื่อเสีย เป็นคุณหนูใหญ่ ..ตระกูลหลี่ นายจ้างของ เย่ เทียนอวี่ ที่ก่อนหน้านี้เขาได้ยินว่า เพราะการไล่ล่าของ หยุนเหมิน คุณหนูใหญ่ตระกูลหลี่คนนี้จึงเดินทางไปต่างประเทศ

หลินฟาน ก่อนออกเดินทางไปตอนใต้ของยูนนาน เขาได้ขอให้ เย่ เทียนอวี่ ตามหา หลี่ จื่อเสีย คนนี้ ..ให้เจอ เพราะเงินหนึ่งพันล้านหยวนนี้นั้นมันเป็นของครอบครัวหลี่ หลินฟาน จึงได้ตั้งใจจะคืนให้กับ คุณหนูหลี่ คนนี้

เป็นไปได้ไหม.. ที่ เย่ เทียนอวี่ จะพบ หลี่ จื่อเสีย แล้ว?

หลินฟาน คิดว่าเรื่องนี่มันต้องไม่ง่ายขนาดนั้น ถ้าเจอก็แค่ถ่ายทอดบอกกล่าวให้กับ หลินฟาน ฟังก็พอ ไม่จําเป็นต้องให้ หลินฟาน ไปพบเขาถูกไหม?

หลินฟาน กล่าวว่า : “ได้ ผมจะไปพมเขา งั้นผมขอฝาก เสี่ยวเซิ่ง ให้อยู่กับคุณก่อน”

หลินฟาน ออกจากทอมสัน และขับรถไปที่เรือนจํา

หลัว หลี่ เองได้เตรียมเอกสารให้ หลินฟาน ไว้แล้ว ทำให้เขาสามารถเข้าไปในเรือนจำได้อย่างสะดวก และนั่นจึงทำให้ หลินฟาน ได้พบเจอกับ เย่ เทียนอวี่ อย่างรวดเร็ว

เย่ เทียนอวี่ ดูกังวลมาก หลินฟาน สามารถสัมผัสได้ถึงความกังวลของ เย่ เทียนอวี่ ผ่านกระจกหน้าต่างหนาๆ

“คุณหลิน ในที่สุดคุณก็มาแล้ว ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอคุณ ได้โปรด คุณได้โปรดช่วยคุณหนูใหญ่ด้วยครับ ผมเองไม่รู้ว่าจะไปขอร้องใครได้แล้วนอกจากคุณ!” เย่ เทียนอวี่ ถือหูโทรศัพท์ และกล่าวร้องขอ

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณอย่าเพิ่งรีบ เล่ามาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น?”

เย่ เทียนอวี่ พูดว่า : “คุณให้ผมตามหาคุณหนูหลี่ หลายวันมานี้ผมได้ตามหาเธอมาโดยตลอด แต่ผมกลับติดต่อเธอไม่ได้ ผมพยายามทุกวิถีทางเพื่อสอบถาม และพบว่าเธอ ..เจอปัญหาใหญ่ที่นั่น ทําให้เธอไม่สามารถออกไปไหนได้”

หลินฟาน กล่าวว่า : “เธอ.. อยู่ที่ไหน?”

เย่ เทียนอวี่ พูดว่า : “อังกฤษ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณต้องการให้ผมช่วยคุณอย่างไร?”

เย่ เทียนอวี่ กล่าวว่า : “ถ้าเป็นไปได้ ผมหวังว่า คุณหลิน จะส่งคนไปที่อังกฤษ และช่วยพาคุณหนูกลับมา คุณหลิน ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ..  และคุณไม่จำเป็นต้องช่วยผมเลยก็ได้ แต่ผมไม่รู้จะไปขอร้องใครได้อีกแล้วจริงๆ และคนเดียวที่ผมสามารถขอความช่วยเหลือได้ก็คือคุณ คุณหลิน!”

เย่ เทียนอวี่ ได้รับบาดเจ็บ หลังจากการรักษาได้สองวัน เขาจึงฝืนใจขอย้ายกลับเข้ามาที่เรือนจำ ในเวลานี้เขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บ เขาได้คุกเข่าลงไปกับพื้นจริงๆ และโขกหัวให้กับ หลินฟาน

ถ้าเป็นไปได้ เขาคงเลือกจะหนีไปอีกแน่นอน และแทบรอไม่ไหวที่จะบินไปอังกฤษทันที แต่เขารู้ว่าเขาหนีไปไหนไม่ได้ แม้ว่าเขาจะหนีไป ด้วยสถานะปัจจุบันของเขา มันก็แทบไร้ประโยชน์

แถมอาการบาดเจ็บของเขายังคงต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนถึงจะฟื้นตัวและมันคงเป็นเรื่องยากที่จะไปไหนได้!

เมื่อต้องรอหลังจากที่บาดแผลของเขาหายดี ..รอให้ยามดอกไม้จีนเย็นหมดแล้ว (นานเกินไป) แต่.. ตอนนี้ หลี่ จื่อเสีย กําลังประสบกับปัญหาใหญ่ และต้องได้รับความช่วยเหลือทันที!

เย่ เทียนอวี่ เคยเป็นคนที่หยิ่งผยอง ในฐานะที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์, อีกอย่าง.. หัวเข่าของลูกผู้ชายนั้นมีค่าดั่งทองคำ ผู้ชายจะไม่ยอมเสียน้ำตาง่ายๆ และเขาจะไม่ยอมคุกเข่า และโค้งหัวให้กับใครอื่นใดโดยง่ายๆ และยิ่งการร้องไห้.. ก็ไม่จำเป็นต้องพูดถึง

จะเห็นได้ว่าสถานะของคุณหนูหลี่ผู้นี้ ..ในใจของเขานั้นมันมีความสำคัญเพียงใด และเพื่อปกป้องเธอ.. เขานั้นพร้อมที่จะเสี่ยงชีวิต

หลินฟาน มอง เย่ เทียนอวี่ แล้วรู้สึกซาบซึ้งใจเล็กน้อย แต่อย่างที่ เย่ เทียนอวี่ กล่าวไว้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาไม่สนใจ และไม่คิดอยากที่จะช่วยงานนี้เลย หลินฟาน มีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะต้องทํา เขายุ่งมาก และเขาก็ไม่จําเป็นต้องมาสนใจ หรือกังวลใดๆ กับเรื่องนี้…

“ติ๊ง!”

“ภารกิจของระบบ : ช่วยเหลือ หลี่ จื่อเสีย

ระดับภารกิจ : สำคัญ

ความคืบหน้าของภารกิจ : 0/100”

แต่ในเวลานี้ ระบบได้ประกาศภารกิจจริงๆ โดยที่ไม่มีการเตือนล่วงหน้า

อะไร?

ระบบต้องการขอให้เขาช่วย หลี่ จื่อเสีย?

ความหมายก่อนหน้านี้.. มันก็ได้แตกต่างออกไปแล้ว

ทุกครั้งที่ระบบออกภารกิจ ก็มักจะมีเป้าหมาย, หลี่ จื่อเสีย ..คนนี้ ต้องมีเหตุผลที่ควรค่าแก่การช่วยเหลือ, หลินฟาน ยังไม่รู้ แต่เขาจะรู้ในเรื่องนี้ ..ในไม่ช้าก็เร็ว

“คุณลุกขึ้นก่อนเถอะ” หลินฟาน พูดกับ เย่ เทียนอวี่

เย่ เทียนอวี่ พูดว่า : “คุณหลิน ผมขอร้องคุณ ถ้าคุณยอมช่วยผม ..ช่วยคุณหนูกลับมา ผม เย่ เทียนอวี่ ยินดีที่จะยอมเป็นวัวเป็นม้าให้คุณ เพื่อจะตอบแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้ของคุณ!”

หลินฟาน ยิ้ม และพูดว่า : “คุณพูดหนักเกินไปแล้ว คุณหลี่ ยังมีเงินอยู่กับผมอีกหนึ่งพันล้านหยวน ถ้าผมไม่ช่วยพาเธอกลับมา เงินนี้ก็ไม่รู้ว่าจะให้ใคร ก็ได้ ผมจะไปตามเธอกลับมา ผมจะไปที่ประเทศอังกฤษด้วยตัวเอง”

“อา?”

เย่ เทียนอวี่ ดีใจมาก เขามีความสุขมากที่ หลินฟาน ยินดีตอบตกลงที่จะช่วยเหลือเขา ตราบใดที่ หลินฟาน เต็มใจส่งคนไปยังประเทศอังกฤษ.. เขาเองก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว ตอนนี้ หลินฟาน กลับบอกว่าเขาจะไปด้วยตัวเองซึ่งนั่นถือว่าดีมากๆ เขารู้ว่า หลินฟาน เก่งมาก ..แข็งแกร่งมาก และการที่ หลินฟาน ไปด้วยตัวเอง ความน่าจะเป็นที่คุณหนูจะได้รับการช่วยเหลือก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

“ขอบคุณ คุณหลิน!” เย่ เทียนอวี่ โขกหัวไม่หยุด เหล่าหยดน้ำตาได้ไหลออกมาจากในดวงตาของเขา

หลินฟาน หัวเราะอย่างขมขื่นในใจ เขาอยากไปด้วยตัวเองเหรอ? หลักๆ นี่เป็นเพราะภารกิจของระบบหรอก พอเช่นนี้แล้ว.. เขาก็ไม่สามารถมอบให้คนอื่นไปทําได้ เพื่อความปลอดภัย เขาจึงยังต้องไปด้วยตัวเอง

คิดไม่ถึงจริงๆ เพิ่งเดินทางกลับจากตอนใต้ของยูนนานที่อยู่ห่างไกลออกไปหลายพันลี้จากหยุนเฉิง นั่งก้นยังไม่ทันได้ร้อนเลย ยังต้องไปในสถานที่ที่ห่างไกลกว่านี้อีกแล้ว

คราวนี้ยังคงข้ามมหาสมุทรไปยังประเทศอังกฤษที่ซึ่งอยู่ไกลออกไปถึงทวีปยุโรป!

นี่จะเป็นครั้งแรกที่ หลินฟาน ได้เดินทางไปต่างประเทศ

“ลุกขึ้นก่อนเถอะ แล้วเล่าทุกอย่างที่คุณรู้เกี่ยวกับคุณหนูหลี่ ..มาให้ผมฟัง” หลินฟาน กล่าว