1080 - ร่างศักดิ์สิทธิ์ผู้กล้าหาญ 

1080 - ร่างศักดิ์สิทธิ์ผู้กล้าหาญ

“โฮก…”

เสียงคำรามของอสูรสั่นสะเทือนไปทั่วโลก และที่ราบทางตอนเหนือทั้งหมดดูเหมือนเริ่มสั่นสะท้าน แม้แต่ผู้ที่อยู่ห่างไกลออกไปหลายพันลี้ก็ยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้อย่างชัดเจน

กองทัพคนเถื่อนกระอักเลือดแล้วล่าถอย พวกเขาทั้งหมดตกใจ อย่างถึงที่สุด นี่คือราชาอสูรแห่งความมืดที่น่ากลัวกว่าหวังลี่มาก โดยเฉพาะชื่อที่เกี่ยวข้องกับความมืดของเขานั้นถือเป็นสิ่งต้องห้ามในโลก

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าในระหว่างกระบวนการนี้ เย่ฟ่านได้เตรียมตัวบางอย่าง เท้าของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไปทั่วดินแดนของตระกูลหวังและสลักค่ายกลที่ลึกลับลงไปบนพื้น

นี่คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลหวังโดยมีเส้นเลือดโบราณนับหมื่นเส้นไขว้กันอยู่ด้านล่าง มันเป็นเส้นเลือดมังกรที่มีต้นกำเนิดสวรรค์มากมายถูกฝังอยู่

เป็นเวลานับ 10 ปีแล้วที่เย่ฟ่านไม่ได้ควบคุมเส้นเลือดมังกรเหล่านั้น อย่างไรก็ตามเขายังคงทำทุกอย่างได้อย่างช่ำชองเชี่ยวชาญเหมือนเดิม

“ปัง”

ในขณะนี้ เย่ฟ่านก็ก้าวออกมาด้วยเท้าทั้งสองข้าง และพลังศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวได้ปะทุขึ้นจากพื้นและทำให้ภูเขาอันยิ่งใหญ่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

นี่เป็นหายนะเหนือจินตนาการของทุกคน มังกรที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ออกมาจากใต้เท้าของเย่ฟ่าน และเป้าหมายของมันคือจ้าวแห่งความมืดที่นั่งอยู่ในต้นกำเนิดสวรรค์

“บูม”

การเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจเกิดขึ้น ต้นกำเนิดสวรรค์ก้อนใหญ่ถูกทำลายลงจากมังกรนับหมื่นตัว ในเวลาเดียวกันร่างของจ้าวแห่งความมืดก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นหมอกสีดำสนิทที่กำลังหลบหนีการไล่ล่าของมังกรเหล่านั้น

“อา...”

สมาชิกในตระกูลหวังกรีดร้อง ร่างของพวกเขาถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ ดินแดนบรรพชนแห่งตระกูลหวังถูกทำลายลงอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีสิ่งใดต้านทานได้

การระเบิดขึ้นในครั้งเดียวนี้ได้บดขยี้อาคารบ้านเรือนทั้งหมดที่กระจายตัวอยู่ในรัศมีร้อยลี้ ยกเว้นบริเวณชุมนุมกันของกลุ่มยอดฝีมือคนเถื่อน พื้นที่ทั้งหมดถูกทำลายลงอย่างราบคาบ

“บูม”

ร่างของจ้าวแห่งความมืดตกลงมาจากท้องฟ้า เขาเป็นชายชราร่างเล็กที่มีผิวหนังเหี่ยวย่นราวกับเปลือกไม้แห้ง ในขณะนี้สภาพของเขาย่ำแย่อย่างถึงที่สุด

“อา...”

ชายชราผมขาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เขาเหลือแขนเพียงข้างเดียวเท่านั้น และตอนนี้เขายังคงต่อต้านการโจมตีจากมังกรนับหมื่นตัวด้วยความหวาดหวั่น

จ้าวแห่งความมืดยังไม่ตาย เย่ฟ่านรู้ดีว่าสิ่งมีชีวิตระดับนี้ย่อมไม่ถูกฆ่าตายจากการโจมตีของเส้นเลือดมังกรอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามสิ่งที่เย่ฟ่านปรารถนาก็สัมฤทธิ์ผลแล้ว

เขาต้องการทำลายกองต้นกำเนิดสวรรค์นั้นเพื่อไม่ให้ชายชราที่เป็นเหมือนตะเกียงขาดน้ำมันสามารถดึงพลังจากต้นกำเนิดสวรรค์มาเปลี่ยนให้เป็นพลังของตัวเองได้

หลังจากสิ้นสุดการต่อสู้ในครั้งนี้ไม่ว่าจ้าวแห่งความมืดจะสามารถต้านทานการโจมตีของราชาคนเถื่อนได้หรือไม่ สุดท้ายเขาจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตอย่างแน่นอน

“บรรพชนผู้เฒ่า!”

ผู้คนจากตระกูลหวังตะโกน นี่เป็นการโจมตีครั้งใหญ่ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าสถานการณ์จะดำเนินไปในทิศทางนี้ได้

“อา...”

จ้าวแห่งความมืดคำรามด้วยความโกรธแค้น ต้นกำเนิดสวรรค์ของเขาถูกทำลายไปแล้ว และต่อให้เขาสังหารคนเถื่อนทั้งหมดที่อยู่ที่นี่เขาก็ไม่อาจรอดพ้นจากความตายได้

ในอดีตชายชราผู้นี้มั่นใจอย่างยิ่งว่าเขาจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะในท้ายที่สุด ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะรวบรวมต้นกำเนิดสวรรค์จากทั่วโลกเพื่อเปลี่ยนให้เป็นของเหลวและแช่แข็งตัวเองไว้เพื่อรอโอกาสที่เหมาะสม

อย่างไรก็ตามตอนนี้อนาคตทั้งหมดของเขากลับต้องจบลงด้วยมือของชายหนุ่มเพียงคนเดียว

“เจ้าทำลายอนาคตของข้า ปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์เจ้าจะต้องตายด้วยความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด!”

จ้าวแห่งความมืดคำรามและพุ่งเข้าหาเย่ฟ่านราวกับสายฟ้าสีดำ

“ทำได้ดีมาก!”

ราชาคนเถื่อนมองย้อนกลับไปที่เย่ฟ่านจากนั้นก็หวดกระดูกสีขาวในมือเข้าหาจ้าวแห่งความมืดทันที

“บูม”

เมื่อราชาคนเถื่อนและจ้าวแห่งความมืดปะทะกันกลางอากาศ ท้องฟ้าและแผ่นดินก็พังทลายลงอย่างรุนแรง ประกอบกับแรงระเบิดที่เกิดขึ้นจากเส้นเลือดมังกรที่อยู่ด้านล่างลูกหลานของตระกูลหวังแทบไม่มีโอกาสรอดชีวิตได้เลย

ในทิศทั้งสิบนั้น แผ่นดินจมลงและภูเขาก็พังทลาย แม่น้ำสายใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านข้างของตระกูลหวังไหลทะลักเข้ามาทางนี้ และแทบจะปิดโอกาสที่ผู้คนจากตระกูลหวังจะหลบหนีได้เลย

ในอีกด้านหนึ่งเหนือศีรษะของผู้คนจากตระกูลหวังยังคงมีอาวุธครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้วปลดปล่อยม่านแสงสีทองออกมาปกคลุมพวกเขาไว้อย่างแน่นหนา

แม้ว่าการต่อสู้ของราชาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนบนท้องฟ้าจะสร้างภัยคุกคามอย่างไม่รู้จบ แต่กลับไม่สามารถทำอันตรายต่อพวกเขาได้เลย

“ฆ่า!”

เมื่อกระแสน้ำสงบลงหลังจากเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งเค่อ กองทัพของคนเถื่อนก็เริ่มเดินหน้าเพื่อกวาดล้างกลุ่มผู้คนจากตระกูลหวังที่ยังรอดชีวิตจากภัยพิบัติครั้งใหญ่

ในทางกลับกันยอดฝีมือของตระกูลหวังที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่พันคนก็เริ่มกรีดร้องด้วยความโกรธแก้วและมุ่งหน้าเข้าโจมตีกลุ่มคนเถื่อนโดยล้มเลิกความต้องการที่จะหลบหนีไปโดยสิ้นเชิง

“ฆ่าคนเถื่อนเหล่านี้ให้หมด!”

“ฆ่าร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณให้ได้!”

ทุกคนจากตระกูลหวังล้วนต้องการถลกหนังของเย่ฟ่านทั้งเป็น ความพ่ายแพ้ของพวกเขาล้วนเกิดขึ้นจากฝีมือของเจ้าหนูน้อยคนนี้

“ปัง”

จ้าวแห่งความมืดทะลวงฝ่ามือซ้ายให้ทะลุผ่านหน้าอกของราชาคนเถื่อน แต่ในกระบวนการนี้ราชาคนเถื่อนก็ทุบกระดูกสีขาวในมือเข้าหาศีรษะของจ้าวแห่งความมืดและทำให้เกิดเสียงดัง

“แคร็ก”

กะโหลกศีรษะของจ้าวแห่งความมืดถูกทุบจนแหลกเป็นชิ้นๆ เลือดสีดำไหลออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัวพร้อมกับสมองที่เหี่ยวแห้งของเขาได้สาดกระจายไปทุกทาง

“การที่เจ้าถูกขนานนามว่าเป็นราชานั้นมันเป็นเพียงเพราะข้ายังไม่เกิดขึ้นมา!”

ราชาคนเถื่อนเต็มไปด้วยความดุร้าย เขาพยายามทุบร่างกายของจ้าวแห่งความมืดให้แหลกเป็นชิ้นๆ

“อา...”

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์สีดำสนิทของจ้าวแห่งความมืดคำรามด้วยความโกรธ ก่อนจะพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อหลบหนีออกจากสถานการณ์ที่สิ้นหวังนี้

“ความโกรธเกรี้ยวของเทพสงคราม!”

ราชาคนเถื่อนคำราม ในเวลาเดียวกันแท่งกระดูกในมือของเขาก็กวาดเข้าหาวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของจ้าวแห่งความมืดโดยไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย

“บูม”

ภายใต้กันปะทะกันครั้งนี้เลือกสีแดงสดของราชาแห่งความมืดกระเด็นกระดอนไปทุกทิศทาง ในเวลาเดียวกันร่างที่พังทลายของเขาก็ปลิวกลับไปทางด้านหลัง

ในขณะเดียวกันวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของจ้าวแห่งความมืดก็ปรากฏรอยแตกลุกลามไปทุกที่ สภาพของเขาในตอนนี้พร้อมที่จะเสียชีวิตได้ตลอดเวลา

ในขณะนี้ เย่ฟ่านเดินป่าฝูงชนเข้าสู่สนามรบของราชาผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสอง ในมือของเขาคือเตาหลอมเซียนอาวุธของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อมตะนิรันดร์กาล

“มีใครในตระกูลหวังกล้าสู้กับข้าหรือไม่ หวังเถิงเจ้าหดหัวหดหางอยู่ที่ไหน!”

นี่คือร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ ร่างกายที่มีความแข็งแกร่งไม่แตกต่างจากอาวุธครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้ว เสียงคำรามของเขาดังก้องทั้งสวรรค์พิภพทำให้ดินแดนเป่ยหยวนตื่นขึ้นจากการหลับไหล

ผู้คนจากตระกูลหวังหลายพันคนตามถอยหลังด้วยความกลัว ไม่มีใครกล้าก้าวเท้าออกไปรับความตายแม้แต่คนเดียว

ฉากนี้ทำให้คนเถื่อนโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น ขวัญกำลังใจของพวกเขาถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่ทุกคนพุ่งเข้าหากลุ่มคนที่เหลือจากตระกูลหวังโดยต้องการจะจบการต่อสู้ครั้งนี้ทันที

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ร่างศักดิ์สิทธิ์ที่กล้าหาญและอยู่ยงคงกระพัน!”

เสียงตะโกนเรียกชื่อเย่ฟ่านดังก้องไปทั้งสวรรค์พิภพ แม้แต่จ้าวแห่งความมืดซึ่งเป็นความหวังเดียวของตระกูลหวังยังไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่คำเดียว

ในระยะไกล ขวัญกำลังใจของตระกูลหวังตกต่ำลงมาก จ้าวแห่งความมืดกำลังต่อสู้กับราชาคนเถื่อนอย่างสิ้นหวัง เขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเย่ฟ่าน

นั่นก็เพราะเขารู้ดีว่าสิ่งที่อยู่ในมือของเย่ฟ่านนั้นเพียงพอที่จะเอาชีวิตของเขาในตอนนี้ได้อย่างง่ายดาย!