การเดิมพันครั้งใหม่ !?!

ตอนที่ 16 การเดิมพันครั้งใหม่ !?!

ณ ทุ่งดอกหญ้าโล่งกว้าง

ภายใต้ท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหนา มีเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนพื้นหญ้า พร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่ายกับชีวิตตัวเองอย่างรุนแรง

“เฮ้อออ ทำไมชีวิตเรามันถึงได้เฮงซวยขนาดนี้นะ” เขาบ่นพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต

หลังจากที่เขารู้ว่านานาตั้งครรภ์ หลังจากนั้นเพียงวันเดียว เธอก็ถูกคุมตัวให้เข้าไปอยู่ที่โบสถ์ใจกลางหมู่บ้านทันที

เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าพวกชาวบ้านรู้เรื่องที่พวกเขากำลังจะมีลูกได้อย่างไร

หรืออาจเป็นเพราะเธอดีใจจนอดไม่ได้ที่จะนำเรื่องนี้ไปบอกให้คนในหมู่บ้านรู้ เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

และด้วยการที่เธอเป็นหญิงสาวคนแรกในหมู่บ้าน ที่ตั้งครรภ์ในรอบ 400 ปี มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ที่เธอจะถูกทุกคนห้อมล้อม แถมยังได้รับการดูแลเป็นพิเศษ พิเศษจนถึงขนาดที่ว่า ตอนนี้เขาเองก็ไม่สามารถเข้าไปใกล้หรือลวนลามเธอได้เหมือนอย่างเคยอีกแล้ว

ในเวลานี้สถานะของนานาเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาก จากในอดีตที่เธอเคยใช้ชีวิตอยู่เพียงคนเดียวตามลำพังมาโดยตลอด

ตอนนี้รอบตัวเธอกลับถูกรุมล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย ทันทีที่พวกชาวบ้านรู้ข่าวเรื่องเธอตั้งครรภ์ พวกเขาก็รีบมาแสดงความยินดีกันอย่างล้นหลาม

ทุกคนต่างกล่าวชื่นชมเธอ ราวกับว่าเธอเป็นฮีโร่สาวผู้มาช่วยเหลือหมู่บ้านนี้ พวกเขาต่างผลัดกันมาอวยพรเธอ จึงทำให้ตอนนี้รอบตัวของเธอนั้นเต็มไปด้วยผู้คนรายล้อมมากมาย พวกเขาคอยดูแลเธอและปฏิบัติกับเธอราวกับว่าเธอเป็นเจ้าหญิงของหมู่บ้านแห่งนี้ด้วยซ้ำ

เขาเองก็ยังคงจำรอยยิ้ม และสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขของเธอ ในตอนที่อยู่ท่ามกลางผู้คนที่มาแสดงความยินดีกับเธอมากมายได้เป็นอย่างดี

รอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข รอยยิ้มที่ถูกผู้คนเอาอกเอาใจ รอยยิ้มที่อยู่ท่ามกลางผู้คนห้อมล้อมมากมาย สิ่งเหล่านี้มันทำให้เธอรู้สึกดีมากๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ต่างกัน แน่นอนอยู่แล้ว ที่เขาเองก็ถูกคนในหมู่บ้านชื่นชม ราวกับว่าเขาเป็นฮีโร่ของเมืองนี้เช่นกัน แม้ตอนแรกเขาก็จะรู้สึกดีและภูมิใจเป็นอย่างมาก แต่มันก็เป็นเพียงแค่เวลาไม่นาน

ในเวลาต่อมาเขาก็ต้องพบเจอกับความจริงอันโหดร้าย นานาถูกพวกชาวบ้านคอยดูแลตลอด 24 ชั่วโมงไม่ห่าง

และนั่นก็ทำให้เขาและนานาไม่มีโอกาสอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง..สองต่อสองเหมือนเดิม และนั่นก็คือความเลวร้ายอันใหญ่หลวง

"แล้วแบบนี้ฉันจะปลดปล่อยได้ยังไงกันล่ะ!!" เขาตะโกนออกมาด้วยท่าทางราวกับคนสิ้นหวัง

“ต้นขาอ่อนนุ่มนิ่ม ริมฝีปากสวยหวานที่น่าสัมผัส หน้าอกเล็กๆ ที่น่ารัก ร่างกายนุ่มๆ ที่น่ากอด ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันมลายหายไปหมดแล้ว”

แม้มันจะไม่ได้หายไปตลอดกาล แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องรอไปอีกตั้ง 9 เดือนกว่านานาจะคลอด ถ้าต้องรอนานขนาดนั้น เขาคงต้องกระอักเลือดตายก่อนที่ลูกจะคลอดออกมาแน่ๆ

“คิดสิ..คิด!! คิดสิๆๆ เราควรจะทำยังไงดีเนี่ย เฮ้อ! ด้วยสมองอันน้อยนิดของเรา มันต้องมีทางออกสักทางล่ะน่า!!”

เขาพยายามใช้มันสมองอันน้อยนิดของตัวเองคิดหาหนทางออก พร้อมปลดขีดจำกัดของมัน Overclock มันอย่างเต็มที่

ในขณะที่สัญญาณสมองเขากำลังวิ่งไปมาด้วยความเร็วไม่ต่างอะไรกับหอยทากอยู่นั้น อยู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงอันไพเราะของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น

“นี่นาย..กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?” ทันทีที่เขาได้ยินเสียงของเธอ เขาก็รีบหันไปมองทางต้นเสียงนั้นทันที

และผู้หญิงที่เขาเห็นนั่นก็คือ หญิงสาวชาวเอลฟ์ หน้าตาเหมือนคนอายุประมาณ 27-28 ปี เธอกำลังยืนทำหน้านิ่งเรียบราวกับคนที่ไม่มีความรู้สึกอะไร

เธอสูงประมาณ 190 ซม. รูปร่างดี ร่างกายค่อนข้างจะมีน้ำมีนวล หน้าอกใหญ่ ใบหน้าของเธอนั้นสวยงามตามแบบฉบับของสาวชาวเอลฟ์

ใบหน้าดูคมเข้ม ดวงตาของเธอเป็นสีเขียวมรกตดูสวยงาม เส้นผมยาวสวยสีเทา เธอสวมชุดกระโปรงสีเขียวดูงามสง่า และตามร่างกายของเธอก็ถูกตบแต่งเครื่องประดับสีทองมากมาย

และในวินาทีที่เขาเห็นเธอนั้น เขาก็คิดอะไรดีๆ บางอย่างขึ้นมาได้

'เราลืมไปได้ยังไงกันนะ ว่าในหมู่บ้านนี้ก็เต็มไปด้วยสาวงามมากมาย เรื่องง่ายๆแค่นี้ทำไมถึงคิดไม่ได้กันนะ' บางครั้งความฉลาดน้อยก็ไม่เข้าใครออกใคร

“เอ่อ.. อ๋อ! ผมกำลังคิดชื่อลูกอยู่น่ะครับ แต่คิดเท่าไหร่..ก็ยังคิดไม่ออกสักที” ด้วยความที่จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองเอาไว้ในครั้งแรกที่เจอกัน เขาจึงจำใจที่จะต้องพูดโกหกออกไป

“คิดชื่อลูกงั้นเหรอ? ถ้างั้น..นายก็คือ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ดูเหมือนนายจะเป็นคนดังที่ผู้คนในหมู่บ้านกำลังชื่นชมกันอยู่สินะ ชื่ออะไรน๊า?!?” เธอพูดออกมาพร้อมทำสีหน้าครุ่นคิด

แน่นอนล่ะนะ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เธอคงจะได้ยินชื่อเสียงของเขามาอยู่เหมือนกัน เพราะกำลังโด่งดังไปทั่วหมู่บ้าน

“เอ่อ ผมนากิครับ แล้ว..พี่สาวล่ะครับมาทำอะไรที่นี่?” เขาพยายามพูดกับเธอด้วยท่าทางที่เป็นมิตร

“เดินเล่น” เธอตอบกลับเขาเสียงเรียกพร้อมกับใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรเหมือนเช่นเคย

“ระ เหรอ เอ่อ.. วันนี้บรรยากาศดีนะ” เขาอดพูดอย่างตะกุกตะกักออกมาไม่ได้ ความรู้สึกของเขาในตอนนี้ราวกับว่ากำลังคุยกับบุคคลที่ลักษณะสูงส่งกว่าตน เมื่อสังเกตจากท่าทางการวางตัวของเธอ รวมถึงคำพูดและการแต่งกายของเธอนั้น เธอคงไม่ใช่สาวชาวบ้านธรรมดาๆ แน่นอน

“ใช่” เธอตอบรับเพียงสั้นๆ และไม่ได้พูดอะไรต่อ

‘แบบว่ายังไงดีล่ะ ผู้หญิงอะไรดูไร้อารมณ์ชะมัด ทำเอาเราไปต่อไม่ถูกเลยแฮะ' แม้เขาอยากจะสานความสัมพันธ์กับเธอ แต่ด้วยท่าทางและบรรยากาศที่ไม่ค่อยเป็นกันเองของเธอนั้น มันทำให้เขาไม่รู้จะไปต่ออย่างไร

‘ดูยังไงผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนจะไม่ใช่สาวชาวบ้านทั่วไป เราควรจะไปต่อดีไหมนะ ชักกลัวแล้วแฮะ’ เขาพยายามคิดประมวลผลในใจ อาจเพราะเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่นั้นดูมีราคา และเครื่องประดับอีกมากมายนั่น มันจึงไม่ยากที่ใครมองก็จะรู้ได้ทันทีเลยว่า เธอจะต้องมาจากตระกูลที่ยิ่งใหญ่และร่ำรวยแน่นอน

ขณะที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่นั้น สายตาอันนิ่งเรียบของเธอก็มองมาทางเขา ไม่นานเธอก็ตัดสินใจที่จะนั่งลงข้างๆ เขา

และในทันทีที่เธอเข้ามานั่งใกล้ๆ สายลมที่กำลังพัดอ่อนๆ ทำให้เขาได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่หอมฟุ้งออกมาจากตัวของเธอ

‘หอมจังเลยแฮะ’ เขาคิดในใจขณะสูดดมกลิ่นน้ำหอมเข้าปอด

“นี่ นากิ ฉันขอถามอะไรนายหน่อยได้ไหม”

“เอ๋? ครับ ได้สิ”

“นายทำยังไงถึงสามารถทำให้ผู้หญิงคนนั้นตั้งครรภ์ได้เหรอ?” เธอพูดถามเขาออกมา ในขณะที่สายตากลับมองดูภาพทิวทัศน์เบื้องหน้าอย่างเหม่อลอย

‘เอ๋?!? ทำยังไง? หมายความว่ายังไงกันนะ?’ เขาคิดในใจอย่างไม่เข้าใจคำถาม

“หมายถึง?” เขาถามออกไปยังไม่เข้าใจ

“ก็ฉันน่ะ เคยพยายามที่จะมีลูกอยู่หลายครั้ง แม้จะต้องเจอกับความทรมานแสนสาหัส แต่ฉันก็พยายามอดทนอย่างถึงที่สุด

แต่ในทางกลับกัน เหล่าบรรดาชายหนุ่มที่ครอบครัวฉันเลือกมาให้นั้น กลับไม่มีใครได้เรื่องเลยสักคน

ทั้งๆ ที่พวกเขามักจะพูดอยู่เสมอว่า ตัวเองนั้นสูงส่งเกินกว่าใคร จะต้องทำได้แน่นอน แต่พอถึงเวลานั้นจริง พวกเขาก็ทำไปได้แค่นิดหน่อย ไม่นานก็กลับเปลี่ยนใจและถอยห่างออกไปกันหมด เฮ้อ!” เธอพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา

"เอ๋?.."

“พวกเขาเหล่านั้นถูกครอบครัวฉันคัดเลือกเข้ามาอย่างดี ทุกคนล้วนแต่มีฐานะที่สูงส่ง การศึกษาสูง แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถทำหน้าที่อันสำคัญนี้ได้

แต่ทำไมกันนะ...นายที่เป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง ทำไมนายถึงทำได้ล่ะ” เธอถามออกมา พร้อมกับจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาจริงจัง

"หืม..."

“ทำไมนะ ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องยากขนาดนั้น เพราะอะไรกันนะ ทำไมนายถึงทำมันได้สำเร็จ นายช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่านายทำยังไงถึงทำมันได้”

‘คนที่สามารถทำเรื่องนี้ได้สำเร็จ จะต้องมีเหตุผลสำคัญอะไรสักอย่างแน่ เหตุผลอันสำคัญที่สามารถทำให้เขาอดทนฝ่าฟันความยากลำบากไปได้’ เธอคิดในใจ ขณะมองใบหน้าเขาอย่างจริงจัง

‘เอิ่ม คือ แบบว่า.. เราก็แค่XXXเอง นะ’ เขาตอบกลับในใจพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ เพราะไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับเธออย่างไรดี

"เอ่อ..." ภายใต้แววตาที่กำลังมองมาที่เขาอย่างจริงจัง พร้อมบรรยากาศที่เริ่มตึงเครียด ทำให้เขาเริ่มรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูก หายใจไม่ทั่วท้อง แต่ละวินาทีที่ผ่านไปเหมือนช่างเนิ่นนาน และแล้วในที่สุด เขาก็ได้ถอนหายใจออกมา

“เฮ้อ!!.. เหตุผลงั้นเหรอ?” เขาพูดพร้อมกับหลับตาลงด้วยใบหน้าที่ดูสงบนิ่ง ไม่ต่างอะไรกับพระเอกในหนัง

แต่ภายในสมองของเขานั้น กลับกำลังพยามคิดหาข้ออ้าง 108 วิธี อย่างร้อนรน และเมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักเขาก็ลืมตาขึ้นมา ด้วยสีหน้าที่ดูนิ่งสงบเช่นเดิม

“ผมก็แค่ อยากจะช่วยผู้คนในหมู่บ้านมันก็แค่นั้นล่ะครับ” น้ำเสียงเรียบนิ่งของเขาได้ตอบออกมา ในขณะที่สายตาก็จ้องมองไปยังวิวทิวทัศน์เบื้องหน้าอันไกลแสนไกล

ท่าทางและน้ำเสียงของเขาในตอนนี้มันช่างดูมีเสน่ห์ จนทำให้เธออดประหลาดใจไม่ได้ ตั้งแต่ที่เธอเกิดมา เธอเองก็ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ดูดีมีเสน่ห์แบบนี้มาก่อนเลย

‘เขาคนนี้ ช่างดูแตกต่าง’ เธอคิดด้วยสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย..

‘สังเกตจากสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ ดูเหมือนการกระทำและคำตอบของเรามันจะได้ผลเหมือนกันแฮะ’ ด้วยบทพูดน้ำเน่ามากมายที่จำมาจากในหนัง บวกกับสกิลการหลอกลวงที่มักจะนำมาใช้เป็นประจำ ในชีวิตประจำวันก่อนหน้านี้ ดูเหมือนมันจะทำให้เขารอดพ้นจากวิกฤตครั้งนี้ไปได้อย่างดีเสียด้วย

“แล้วนาย เอ่อ .. ไม่ทรมานบ้างเหรอ ที่ต้องพยายามทำเรื่องแบบนั้น” เธอยังคงถามเขาออกมาอีกครั้ง และไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะถามออกอย่างนั้น เพราะไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงเมื่อจะต้องทำเรื่องนั้น ต่างได้รับความทรมาน จนถึงขั้นที่ว่าคนส่วนใหญ่นั้นมักจะถอดใจกันเลยทีเดียว

‘อยากเล่นบทน้ำเน่าต่อเหรอ? ได้สิ’

“ทรมาน? นั้นสินะมันก็ทรมานอยู่หรอก แต่ว่านะ..  แค่นึกว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้น มันสามารถทำให้ทุกคนในหมู่บ้านมีความสุขและยิ้มได้ ความเจ็บปวดทรมานแค่นั้นน่ะ ก็รู้สึกไม่ต่างอะไรกับมดกัดแล้วล่ะ” และทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ได้หันไปส่งยิ้มไปให้เธออย่างอ่อนโยน

และในวินาทีนั้นเอง บริเวณที่เขาอยู่ในตอนแรกที่มีเมฆหนาทึบ อยู่ดีๆ ก้อนเมฆก็กระจายตัวออก.ทำให้ลำแสงสีเหลืองทองสาดส่องลงมากระทบกับร่างกายของเขา พร้อมกับสายลมที่ได้พัดเข้ามามันทำให้เส้นผมของเขาปลิวไสวไปตามสายลม

แม้ท้องฟ้ารอบข้างจะหนาทึบเต็มไปด้วยเมฆแต่บริเวณที่เขาอยู่นั้นกลับมีลำแสงสีเหลืองทองส่องลงมาที่เขาอย่างน่ามหัศจรรย์ พร้อมๆ กับเวลานั้นก็เกิดสายลมแรงพัดมา ทำให้กลีบดอกไม้สีสันสวยงามมากมายปลิวเข้ามา

เสริมให้รอยยิ้มอันอ่อนโยนของเขาดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นไปอีก  องค์ประกอบหลายๆ อย่าง มันได้มาบรรจบกัน จนทำให้เกิดภาพที่ราวกับเจ้าชายหลุดออกมาจากในเทพนิยาย

วินาทีนั้นเอง หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พร้อมกับความรู้สึกอันแปลกประหลาดที่กำลังปะทุขึ้นมาภายใน

‘อะไรกัน ความรู้สึกพวกนี้?’ เธอคิดอย่างไม่เข้าใจ ขณะใช้มือจับไปที่หัวใจที่กำลังเต้นรัวของตัวเอง

แต่แม้ภายในของเธอจะร้อนรุ่มยังไง สีหน้าของเธอก็ยังคงนิ่งเรียบอยู่แบบนั้นไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อเธอไม่ได้พูดตอบอะไรออกมาบรรยากาศเงียบชวนอึดอัดก็เกิดขึ้นมาอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ต่างอะไรกับเธอ ในตอนนี้นั้น เขาเองก็กำลังร้อนรุ่มอยู่เหมือนกัน แต่อาจต่างออกไปนิดหน่อย..

‘ร้อนโว้ย! ที่ตั้งกว้าง แดดบ้านี่ทำไมต้องมาส่องอะไรตรงนี้ด้วยฟะ ร้อนๆๆๆ!’ เขาคิดในใจอย่างหงุดหงิด ขณะที่ตามตัวเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา

เมื่อเริ่มสงบสติอารมณ์ได้ เธอก็ได้หันไปมองเขาที่ยังคงนั่งนิ่งด้วยใบหน้าเรียบเฉย

“งั้น นายจะช่วยเหลือหมู่บ้านอีกครั้งได้ไหม..”

"เอ๋?.."

“ช่วยมีลูกกับบฉันหน่อยได้ไหม นากิ” เธอถามออกไป เพื่อที่จะพิสูจน์อะไรบางอย่าง

โดยปกติหากเป็นผู้ชายคนอื่นในหมู่บ้านเจอคำถามแบบนี้ไป พวกเขาจะแสดงสีหน้าตกใจ และจะรีบปฏิเสธออกมาอย่างทันที

และเธอเองก็ค่อนข้างจะมั่นใจด้วยว่าเด็กชายที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆ เธอตอนนี้ ก็คงจะปฏิเสธคำขอร้องของเธอ เหมือนกับผู้ชายทุกคนเช่นกัน

‘แค่คำพูดน่ะ มันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอกนะ’ เธอคิดอย่างเย็นชา ขณะรอดูท่าทางหวาดกลัวของเขา

แต่แล้วเขาก็ต้องทำให้เธอประหลาดใจอีกครั้ง เมื่อใบหน้าของเขาที่แสดงออกมา กลับไม่มีท่าทีหวาดกลัว และไม่มีทีท่าว่าอยากจะปฏิเสธคำร้องขอของเธอเลยแม้แต่น้อย

รอยยิ้มอ่อนหวานของเขาได้ส่งมาให้เธอ พร้อมกับน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยินดี

“ได้สิ หากมันสามารถช่วยเหลือหมู่บ้านได้ แล้วก็.. ต่อให้ต้องมีอะไรกับผู้หญิงทั้งหมู่บ้าน ผมก็ยอมครับ” เขาพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไร้ความลังเล และดวงตาที่แน่วแน่

ราวกับสายฟ้าฟาดได้ผ่าลงมาที่ร่างของเธอ เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้จากปากของเขา เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่าในชีวิตนี้ จะมีคนที่กล้าพูดอะไรบ้าบิ่นขนาดนี้ออกมา

ฉับพลันใบหน้าที่ดูตกใจในตอนแรกนั้น ก็แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าไม่พอใจแทน

“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย!! ก็แค่ทำให้ผู้หญิงคนเดียวท้องได้ แล้วนายคิดจะพูดอะไรออกมาก็ได้หรือไง นายนี่มันงี่เง่าสิ้นดี!!” เธอพูดตวาดใส่เขาด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง เพราะคิดว่าเขากล้าเอาเรื่องพวกนี้มาพูดล้อเล่นกับเธอ

“จะมีอะไรกับผู้หญิงทั้งหมู่บ้านเลยอย่างนั้นเหรอ? นายคิดว่าตัวเองเป็นคนในคำทำนายหรือไง!? ฉันล่ะเกลียดพวกคนที่ดีแต่พูดอย่างนายที่สุดเลยน่ะรู้ไหม” พูดถึงตอนนี้ ความทรงจำของผู้ชายมากมายที่เคยให้สัญญากับเธอว่า จะทำให้เธอท้องได้ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ จนทำให้เธออดที่จะอารมณ์เสียออกมาไม่ได้

เธอรีบลุกขึ้น เพื่อที่จะพาตัวเองออกไปให้พ้นจากผู้ชายประเภทที่เธอเกลียด

แต่ในขณะนั้นเอง มือเล็กๆ ของเขาก็ได้เอื้อมไปจับที่ข้อมือของเธอไว้

“คนในคำทำนาย? ใครล่ะนั่น? ผมไม่เคยคิดอยากจะเป็นเลยสักนิด ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าอะไรทำให้พี่สาวไม่พอใจได้มากมายขนาดนี้

แต่การที่อยู่ดีๆ ก็มาตีตราว่าผมเป็นผู้ชายแบบที่พี่สาวเคยเจอ โดยที่พี่สาวไม่ทันได้รู้จักตัวตนผมดีเลยซักนิด แบบนี้ผมเองก็ไม่ชอบเหมือนกันนะ” เขาพูดออกมาด้วยความรู้สึกเคืองๆ นิดๆ ที่อยู่ๆ ก็ถูกเหมารวมกับผู้ชายไร้น้ำยาพวกนั้น

“อะไร? หรือนายอยากจะพิสูจน์ตัวเอง หรือไง?” เธอมองมาที่เขาด้วยสายตาดูถูก

แม้จะชื่นชอบสาวสวยเป็นปกติ แต่พอมาเจอคนที่แสดงท่าทีดูถูกคนอื่นแบบนี้ เขาเองก็ชักจะไม่สบอารมณ์เหมือนกัน

“งั้นมา เดิมพันกันไหมล่ะ” เขาได้ยื่นข้อเสนอให้เธอ

“เดิมพันงั้นเหรอ?”

“ใช่ หากผมสามารถทำให้พี่สาวท้องได้ล่ะก็ พี่สาวจะต้องยอมทำตามที่ผมสั่งทุกอย่าง” เขาพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปาก

“แล้ว ถ้านายทำไม่ได้ล่ะ”

“ก็แล้วแต่เลย อยากจะทำอะไรกับผมก็เชิญ” เขาพูดต่อพร้อมกับยักคิ้วให้เธอ

เธอนิ่งเงียบเมื่อได้ยินข้อเสนอของเขา พร้อมใช้ความคิดอยู่สักพักก่อนจะยอมพยักหน้าตอบตกลงให้กับข้อเสนอของเขาอย่างไม่ลังเล

“โอเค ฉันตกลง แล้วนายก็อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

‘แล้วนายจะต้องเสียใจ ที่กล้ามาล้อเล่นกับฉันไอ้เด็กบ้า’ เธอคิดในใจอย่างโกรธๆ พร้อมกับนึกถึงภาพของเขาที่กำลังโดนเธอสั่งสอนด้วยวิธีการต่างๆ นาๆ

‘ใครกันแน่ที่ต้องเสียใจ รู้จักคนอย่างผมน้อยไปแล้วล่ะ หึหึ’ เขาคิดในใจ พร้อมกลับใช้สายตามองไปยังร่างกายอวบอิ่มมีน้ำมีนวลของเธอไปด้วย จากนั้นจินตนาการอันชั่วร้ายมากมายก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามาภายในหัวเขา...

つづく

สปอยตอนหน้า เขาทั้งสองจะได้กัน