ตอนที่ 9 สุสานมังกร mini NC
ตอนที่ 9 สุสานมังกร mini NC
“แฮ่กๆ เฮ้อ.. ในที่สุดก็ถึงสักที” เขาอดบ่นออกมาไม่ได้ ขณะมองดูวิวทิวทัศน์ที่อยู่เบื้องหน้า
"ว้าว! ที่นี่สวยจัง" นานาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
สถานที่นี้ เป็นทุ่งหญ้าสีเขียวขนาดใหญ่ และเต็มไปด้วยต้นไม้ และดอกไม้นานาชนิด มีลำธารกว้าง น้ำในลำธารมีสีเขียวมรกตดูสวยงาม
แต่ภายใต้ทิวทัศน์อันงดงามนั้น ก็ยังมีสิ่งประหลาดแอบแฝงอยู่ ในทันทีที่เรามาถึงสถานที่แห่งนี้ เราจะเห็นว่ามีโครงกระดูกสีขาวขนาดใหญ่โผล่พ้นดินขึ้นมา
รูปร่างลักษณะมันเหมือนกับเป็นโครงกระดูกของสัตว์เลื้อยคลาน แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นกระดูกของตัวอะไร เพราะมันโผล่มาแค่ส่วนหัวและช่วงตัวนิดหน่อย ส่วนอื่นของมันได้ถูกดินฝังกลบไปหมดแล้ว
“อ้าา ลมเย็นดีจังเลยนะ” เขาพูดอย่างผ่อนคลาย ขณะยืนอยู่ท่ามกลางสายลมเย็นๆ ที่กำลังพัดโบกมากระทบกับร่างกาย
“อื้อ นากิดูนั่นสิ น้ำในลำธารใสมากเลย ลมก็พัดเย็นสบายมากเลยล่ะ” เธอพูดบอกเขา ขณะมองดูทิวทัศน์รอบตัวไปด้วย
"ใช่แล้วล่ะ ลำธารที่นี่สวยจริงๆ"
"เอิ่ม.. ฉันขอโทษทีนะที่ทำให้นายลำบาก นายพาฉันขี่หลังมาถึงที่นี่ นายคงต้องเหนื่อยมากเลย ตัวฉันหนักหรือเปล่า”
นานาพูดออกมาอย่างกังวล เพราะในตอนนี้เธอกำลังขี่หลังของเขาอยู่ และเธอเองก็มีอายุมากกว่าเขา จึงทำให้ตัวของเธอค่อนข้างที่จะโตกว่าเขานิดนึง
การที่เขาต้องแบกเธอ พาขึ้นขี่หลังมาที่นี่ มันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย เขาคงต้องใช้ความพยายามและความอดทนอยู่ไม่น้อย
"อย่าคิดมากสินานา ผมไม่หนักหรอก เห็นผมตัวเล็กแบบนี้ แต่ผมก็แข็ง...และแรงมากนะ"
"หืม !?!"
"หมายถึงแข็งแรงน่ะ นานาคิดอะไรเนี่ย จะว่าไปตัวของนานาเนี่ยเบาจะตายไป เบาเหมือน... เหมือนกำลังแบกหมีอยู่บนหลังแบบนั้นเลยล่ะ” เขาตอบกลับเธออย่างอารมณ์ดี พร้อมกับกลั้นหัวเราะเอาไว้กับคำตอบของตัวเอง
"ตอนที่นายบอกว่าตัวฉันเบา ฉันก็แอบดีใจอยู่หรอกนะ แต่ว่านายบอกว่าฉันเบาเหมือนหมีเนี่ยสิ ฉันควรจะดีใจไหม"
เธอพูดพร้อมกับใช้นิ้วมือดึงแก้มของเขาทั้งสองข้างให้ยืดออกด้วยความรู้สึกแอบหมั่นไส้
นับตั้งแต่วันที่เขา ได้ทำสัญญาขอพันธนาการชั่วชีวิต แลกกับขาอ่อนของเธอ จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ได้ผ่านมาเป็นเวลา 3 วันแล้ว
และการที่ต้องอยู่กันแต่ในบ้าน มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะน่าเบื่อสำหรับเขา เขาอยากจะลองเปลี่ยนบรรยากาศ จึงได้ชวนเธอออกมาข้างนอกบ้าง
ถนนหนทางที่จะพาเธอไปนั้น บางช่วงมันจะเต็มไปด้วยก้อนกรวดและก้อนหินขรุขระ
ซึ่งรถเข็นของเธอไม่เหมาะที่จะนำมาใช้กับสถานที่ที่เขาจะพาเธอไป สุดท้ายก็เขาเลือกที่จะให้เธอขึ้นขี่หลังของเขาเพื่อจะได้ไปสถานที่นี้ด้วยกัน
และสถานที่ ที่เขาพาเธอมานั่นก็คือ... สุสานมังกร
ครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อสุสานแห่งนี้ เขาก็รู้สึกว่า ชื่อดูเท่ดี
มีตำนานเล่าว่า สุสานนี้เป็นสถานที่หลับไหล ของเจ้ามังกรโบราณ
โบราณไม่โบราณก็ดูที่โครงกระดูกราวกับฟอสซิลตรงนั้นสิ
‘อา ดูจากสภาพฟอสซิลแล้ว อายุ น่าจะราวๆ 65 - 100 ล้านปีล่ะมั้ง.. เราก็เดาไปนั่น เรื่องแบบนี้ใครจะไปรู้กันล่ะ’ ความคิดไร้สาระได้โผล่ขึ้นมาในหัวขณะมองดูโครงกระดูกดึกดำบรรพ์ตรงหน้า
‘แต่จะว่าไป ตัวบ้าอะไรมันใหญ่ขนาดนี้ล่ะเนี่ย สมแล้วล่ะนะที่เป็นต่างโลก’ เมื่อมองดูภาพโครงกระดูกเหล่านั้น ก็ทำให้เขาคิดถึง ความทรงจำมากมายในโลกที่เขาเคยอยู่
‘ตอนนี้แม่กับพ่อจะเป็นอย่างไรบ้างนะ จะคิดถึงเราหรือเปล่า จะเสียใจไหมที่อยู่ๆ ก็ต้องสูญเสียเราไป ทั้งๆ ที่ตอนแรกยังนั่งทานข้าว และพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่เลย ไม่คิดเลยว่าแค่ไม่กี่ชม.ต่อมากลับต้องจากกันไปไกล ผมคิดถึงพ่อกับแม่นะครับ'
แม้จะรู้สึกแย่อยู่บ้างที่ตอนนี้ไม่มีพ่อกับแม่อยู่ด้วยกันแล้ว แต่เขาก็ต้องยอมรับว่า หลังจากที่ได้เข้ามาอยู่ในโลกใบใหม่นี้ เขาก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อย
ทันทีที่เขาได้เห็นเหล่าบรรดาสาวงามมากมายในหมู่บ้าน มันก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น จนเผลอลืมคิดถึงเหล่าบรรดาพ่อแม่พี่น้องและเพื่อนฝูงของตัวเองไปเลย
แต่เรื่องนั้นมันจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะเรื่องที่เขารู้สึกเสียใจจริงๆ นั่นก็คือ..
‘การที่โลกใบนั้นจะต้องสูญเสียคนที่มีความสามารถ และหน้าตาดีอย่างเขาไป สิ่งนี้มัน.. ช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจชะมัดเลย เฮ้อ!’ เขาคิดเข้าข้างตัวเอง พร้อมกับถอนหายใจออกมา ด้วยใบหน้าที่เริ่มเศร้าหมอง
“เป็นอะไรไปรึเปล่า ทำไมอยู่ดีๆ ก็ทำหน้าเศร้าแบบนี้” นานาที่สังเกตเห็นใบหน้าของเขาแลดูเศร้าๆ จึงรีบเอ่ยถามขึ้นอย่างห่วงใย
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ผมแค่คิดถึงเรื่องในอดีตนิดหน่อยน่ะ"
"หืม!?! นายสูญเสียความทรงจำไปไม่ใช่เหรอ ทำไมอยู่ดีๆ ถึงได้คิดถึงเรื่องในอดีตได้ล่ะ หรือว่าความจำของนายกลับคืนมาแล้ว"
"เปล่านะ ผมไม่ได้หมายถึงอดีตแบบนั้น ผมแค่นึกถึงอดีตของเราสองคน เรื่องเมื่อ 3 วันก่อนก็ถือว่าเป็นอดีตจริงไหมล่ะ"
"3 วันก่อน? ทำไม? หรือว่านายรู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วล่ะสิ ที่ได้มาตกลงทำสัญญาเรื่องนั้นกับฉัน" เธอพูดออกมาอย่างไม่พอใจ
“นั่นสินะ ผมจะต้องเสียใจสิ”
และเมื่อนานาได้ยินคำตอบของเขา ไปหน้าของเธอก็ได้เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เธอกำมือแน่น ก่อนจากกลั้นใจพูดอะไรบางอย่าง
"ถ้าเสียใจที่ต้องมาอยู่กับฉันแบบนี้แล้วล่ะก็ งั้นก็อย่..”
“คิดมากอีกแล้วนะนานา สิ่งที่ผมเสียใจนั่นก็คือ ผมคิดว่าทำไมตัวเองถึงไม่ขอทำสัญญาให้เร็วกว่านี้ ถ้าเป็นแบบนั้นเราทั้งคู่ ก็คงจะมีความสุข และได้อยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว
ก่อนหน้านี้... ผมคงเคยเป็นคนที่โง่มากเลยสินะ เรื่องนี้มันทำให้ผมเสียใจ และรู้สึกผิดกับนานา" เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มจางๆ ให้เธอ
และทันทีที่เธอได้ยินใบหน้าที่ดูเศร้าหมองในตอนแรก กลับกลายเป็นสีชมพูอมแดงขึ้นมาทันที แม้ในใจเธอจะรู้สึกเขินอายกับคำพูดของเขา แต่เธอก็ยังแกล้งทำเป็นสงวนท่าทีเอาไว้
"บ้าบอ! เจ้าเด็กบ้านี่ แกล้งเก่งจังนะ ชอบแกล้งกันนัก ก็ต้องเจอแบบนี้ งั่ม!"
ทันทีที่พูดจบ เธอก็ยกสองมือขึ้นไปโอบกอดรอบลำคอของเขา พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหูของเขา จากนั้นก็ใช้ปากงับเข้าที่ใบหูของเขาทันที
“โอ้ย! นานา ทำอะไรเนี่ย โอ๊ยๆ พอแล้ว เจ็บๆ ผมขอโทษก็ได้ โอ้ย เบาหน่อย! หูผมจะขาดแล้ว! เธอกัดแรงเกินไปแล้ว! หยุดก่อน ๆ!”
เขาส่งเสียงร้องห้ามเธออย่างเจ็บปวด เมื่อโดนเธอกัดเข้าที่ใบหูเต็มแรง เขาพยายามจะดิ้นหนีเธอ แต่ 2 มือเธอก็กอดล็อคคอเขาไว้แน่น สุดท้ายทั้งคู่ก็ล้มลงบนพื้นหญ้าไปด้วยกัน
"เป็นไง เจ้าเด็กบ้า แค่ฉันกัดเบาๆ ก็ทำเป็นร้องเสียงดังไปได้"
“โถ่เอ้ย เธอกัดเบาเสียที่ไหนล่ะ ดูสิ โอ้ย.. หูของผมเกือบจะขาด เรื่องแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องทำร้ายร่างกายและจิตใจกันขนาดนี้เลย
นานาเธอนี่ช่างโหดร้ายเกินไปแล้ว” เขาบ่นพึมพำออกมาเบาๆ พร้อมทั้งทำหน้าเศร้า ราวกับว่ากำลังอยากจะร้องไห้
“เชอะ ไม่ต้องแกล้งมาทำหน้าเศร้าเลย ฉันไม่สนใจหรอก” เธอพูดพร้อมกับสะบัดหน้าหนีเขา แต่สายตาของเธอก็ยังคงแอบเหลือบมองเขาอยู่
และเมื่อเห็นเขาทำท่าทางเศร้าๆ ราวกับเด็กที่กำลังจะร้องไห้ เธอก็อดที่จะสงสารเขาไม่ได้
"เจ็บมากไหมเนี่ย เป็นรอยฟันด้วยแฮะ" เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใย พร้อมกับใช้มือแตะเข้าที่ใบหูของเขา ที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดง แถมยังมีรอยกัดรูปฟันของเธอติดอยู่
“เจ็บสิ เจ็บมากเลยล่ะ โดยเฉพาะตรงนี้” เขาที่เห็นว่าตอนนี้เธอเริ่มจะอารมณ์เย็นลง ก็รีบเอื้อมมือไปจับมือของเธอที่กำลังแตะอยู่ที่ใบหูของเขาและเลื่อนไปวางอยู่ที่ส่วนกลาง ด้านในกางเกงของเขาแทน
"....."
“เพราะฉะนั้น นานาก็ช่วยอ่อนโยนกับมันหน่อยนะ” เขาพูดออดอ้อนเธอออกมาด้วยเสียงหวาน และยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บแก้มของเธอทีหนึ่งด้วยความหมั่นเขี้ยว
“เจ้าเด็กบ้านี่! กะล่อนจริงๆ เลยนะ..” เธอพูดเบาๆ พร้อมกับแอบยิ้ม
“หืม อะไรนะผมได้ยินไม่ถนัด เมื่อกี้นานาพูดว่า รักที่สุดเลยเหรอ?” เขาแกล้งพูดถามเธอ
“ฉันพูดแบบนั้นซะที่ไหนล่ะ นี่หูนายต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ แค่โดนกัดไปนิดๆ หน่อยๆ เอง
แต่คงไม่ใช่สินะ.. ฉันว่าไอ้ที่เพี้ยนน่าจะเป็นสมองนายมากกว่า” เธอพูดด้วยท่าทางเหนื่อยใจกับเด็กหนุ่มที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ตรงหน้า
"โหดร้ายเกินไปแล้วนะ เมื่อกี้ก็ทำร้ายร่างกายผม ตอนนี้ก็ยังมาพูดทำร้ายจิตใจของผมอีก ตอนนี้ร่างกายและจิตใจของผมมันบอบช้ำไปหมดแล้วนะครับ! แบบนี้นานาต้องเยียวยาผมล่ะนะ"
ทันทีที่พูดจบ เขารีบซบหน้าลงบนหน้าอกนุ่มๆ ของเธออย่างออดอ้อน พร้อมกับถูไถไปมาเบาๆ
"..!?!.." นานาเองก็ตามไม่ทันกับคำพูดและการกระทำของเขา
“อ๊าา นุ้มนุ่มๆ นุ่มนิ่มที่สุดเลย” เขาพูดออกมาอย่างเคลิบเคลิ้ม ขณะที่ใช้ใบหน้าถูไถๆ ไปมากับร่องอกนุ่มๆ ของเธอ
“เอ่อ หน้าอกของฉันมันดูไม่ค่อยใหญ่ใช่ไหม” เธอพูดด้วยน้ำเสียงขาดความมั่นใจเล็กน้อย
เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเธอ เขาก็เข้าใจความรู้สึกเธอได้ในทันที เธอเองก็คงไม่ต่างอะไรกับการที่ผู้ชายกังวลเรื่องขนาดของเจ้ามังกรน้อยของตัวเองหรอกนะ และเขาก็คิดว่า ผู้หญิงก็คงกังวลเรื่องพวกนี้เช่นกัน
"อย่าคิดมากสินานา หน้าอกของเธอไม่เล็กเกินไปหรอก แค่นี้น่ะกำลังดีแล้ว" เขาตอบกลับพร้อมใช้ศีรษะถูไถไปมาที่ร่องอกของเธอต่อ
"...."
"ปกติคนในหมู่บ้านนี้ ก็ไม่มีใครเขาสนใจเรื่องพวกนี้กันอยู่แล้วนี่นา ทำไมอยู่ๆ ถึงคิดแบบนั้นล่ะ” เขาถามขึ้นอย่างสงสัย
ใช่! ถ้าเป็นโลกในอดีตของเขา การที่ผู้หญิงจะกังวลเรื่องเกี่ยวกับหน้าอกก็คงจะเป็นเรื่องปกติ แต่การที่พวกเอลฟ์มาสนใจเรื่องสิ่งดึงดูดทางเพศอย่างหน้าอกเนี่ย เขาคิดว่ามันค่อนข้างแปลกนะ
“ก็ฉันแค่คิดว่า ถ้าเกิดเรามีลูกขึ้นมา ฉันกลัวว่าฉันจะมีไม่มีน้ำนมเพียงพอให้ลูกกินน่ะสิ” เธอพูดขึ้นพร้อมทำสีหน้ากังวล
‘อ๋อ คิดเรื่องนั้นหรอกเหรอ’ เขารู้สึกผิดที่แอบคิดชั่วๆ ขึ้นมาในทันที
‘ไม่ๆ ท่องไว้สิ นายเป็นคนดี!’ เขาคิดหาทางเพิ่มพลังบวกให้กับตัวเอง ก่อนจะหันไปตอบเธอ
“ไม่เป็นไรหรอก หากน้ำนมของนานามีไม่เพียงพอจริงๆ ล่ะก็ เดี๋ยวผมจะช่วยนานาเองนะ อย่าลืมสิ..ผมเองก็มีสิ่งที่คล้ายๆ น้ำนมอยู่นะ”
“เอิ่ม!?! อย่าบอกนะว่า.. เจ้านั่นของนายจะเอามาให้เด็กกินได้ด้วยจริงๆเหรอ?” เธอถามเขาออกไปอย่างไม่แน่ใจ
"ก็นานาเป็นคนบอกเองว่า น้ำของผมนั้นอร่อยที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ งั้นก็คงกินได้เหมือนกันละมั้ง"
เขาพูดพร้อมพยักหน้าราวกับมั่นใจ และไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองพูดนั้นผิดประการใด
‘ถ้ามันอร่อย ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ก็คงกินได้เหมือนกันล่ะมั้ง แต่ก็คงไม่มีพ่อแม่ที่ไหนจะเอาไปให้ลูกของตัวเองกินจริงๆหรอกนะ' เขาคิดแบบมั่นใจอย่างแปลกๆ
“นั่นสินะ แต่จะว่าไป พอได้ยินนายพูดถึงมันแล้ว ฉันก็รู้สึกอยากกินมันขึ้นมาทันทีเลยล่ะ งั้นตอนนี้ ขอฉันกินมันก่อนก็แล้วกันนะ”
เธอพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา จากนั้นก็ใช้มือล้วงเข้าไปในกางเกงของเขา และจับเข้าที่แท่งเนื้ออุ่นๆ ที่กำลังขยายใหญ่
เขาเองก็สัมผัสได้ถึงฝ่ามืออ่อนนุ่มของเธอ ที่กำลังกอบกุมลูบไล้น้องชายของเขาไปมาอย่างอ่อนโยน
"อื้ออ.." เขาไม่ยอมที่จะเป็นฝ่ายถูกเธอลวนลามอยู่เพียงฝ่ายเดียว เขารีบสอดมือเข้าไปในเสื้อของเธอทันที ลูบไล้ผิวเนียนของเธอไปมา เริ่มจากหน้าท้องไปจนถึงทรวงอก
“อื้ม ผมก็อยากกินนานาแล้วเหมือนกันนะ” เขาใช้นิ้วเขี่ยยอดอกที่ยังไม่แข็งตัวของเธอเล่นไปมา ไม่นานยอดอกของเธอก็เริ่มแข็งตั้งชูชัน ทำให้เธอเริ่มเร่งจังหวะในการสไลด์น้องชายของเขาให้แรงขึ้นตามอารมณ์ความต้องการของตัวเอง
"อ๊า...อื้ออ" เธอส่งเสียงครางออกมาเบาๆ ในขณะที่เขากำลังใช้สองมือบีบเคล้นเข้าที่หน้าอกของเธอไม่หยุด
เขาและเธอต่างมองตากัน ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการและตัณหา
ในช่วงเวลาสามวันที่ผ่านมา เขาและเธอต่างทำแต่เรื่องอย่างว่ากันจนนับครั้งไม่ถ้วน อาการเขินอายที่เคยมีในตอนแรกก็ได้หายไปหมดแล้ว ที่เหลือก็คงจะมีแต่ความต้องการในตัวของกันและกันเท่านั้น..
つづく
