บทที่ 560: มันรักษาให้หายได้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่หายขาด
หยินเสวี่ยทนไม่ได้อีกต่อไป นางรีบตะโกนตอบตกลงเสียงแหลมทันที ในชั่วพริบตานั้น รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลงหลิงเอ๋อ ต่อมา เด็กหญิงหยิบห่อสมุนไพรออกมาจากย่ามใบเล็กที่นางมักจะพกติดตัวอยู่ตลอด “นี่คือยา ท่านมอบของดูต่างหน้าให้หยินชางก่อน แล้วข้าจะมอบยาให้ท่านเอง” ไม่นานหยินเสวี่ยก็หยิบหนังสัตว์ท...
