บทที่ 106 - งานแต่งงานของโกคูและแผนเพิ่มความสามารถนักรบ Z ของหลินเฉิน
วันนี้ 2 ตอน พรุ่งนี้จัดยาวๆ 10 ตอน+
บทที่ 106 - งานแต่งงานของโกคูและแผนเพิ่มความสามารถนักรบ Z ของหลินเฉิน
ในที่สุดศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งที่ 23 ก็สิ้นสุดลงและผลลัพธ์สุดท้ายก็เป็นสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง
หลังจากจบการแข่งขัน โกคู ผู้เฒ่าเต่าและคนอื่นๆ ก็มารวมตัวกัน
แม้ว่าโกคูจะแพ้การแข่งขันและแชมป์ของเขาไป แต่เพื่อนๆ ของเขาก็ยังมาแสดงความยินดีกับเขา
เพราะคู่ต่อสู้คราวนี้คาดไม่ถึงเกินไป เขาดูไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัวจริงๆ
“มาร์คผู้นี้มีพลังมากจริงๆ…ไม่สิ ตอนนี้น่าจะเป็นมิสเตอร์ซาตานแล้ว” โกคูเกาศีรษะของเขา
“ใช่ เจ้าคนนั้นแสร้งทำเป็นหมาป่าในชุดแกะ หรือจริงๆ แล้วเขามีพลังมากกว่าพวกเราทุกคน” เทนชินฮังกล่าวด้วยฟันที่กัดแน่น
“ข้าจะฝึกฝนต่อไปและเมื่อข้าแข็งแกร่งขึ้น ข้าจะท้าสู้กับมิสเตอร์ซาตาน!” โกคูกำหมัดแน่น เขาได้ตัดสินใจแล้ว
“ล้มเลิกความตั้งใจเถอะ ถ้าเจ้าไปเจอกับเขาคราวหน้า เขาอาจตายได้”
ในขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของโกคู เขาหันกลับมาและพบว่าคนผู้นั้นเป็นหลินเฉิน
"อา? พี่หลินเฉิน! ว่าแต่ท่านหมายความว่ายังไงกัน?”
เขาได้รับรางวัลแล้ว ดังนั้นหลินเฉินจึงไม่ได้ซ่อนมันอีกต่อไปและบอกความจริง
เมื่อพวกเขารู้ว่าชัยชนะของมาร์คต้องขอบคุณความช่วยเหลือของหลินเฉิน ทุกคนก็เบิกตากว้าง
"อะไรนะ? ถ้าอย่างพี่ชายหลินเฉินก็เป็นคนช่วยมิสเตอร์ซาตานงั้นเหรอ?" จู่ๆ โกคูก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
“ข้าก็แปลกใจว่าทำไมออร่าของชายคนนั้นอ่อนแอมาก แต่เขาถึงทรงพลังขนาดนี้…” เทนชินฮังกัดฟันแน่น
“เทนชินฮัง พลังพิเศาของเขาแข็งแกร่งกว่าข้าเสียอีก” เจาสึดูเป็นทุกข์มาก เพราะเขาไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะมีพลังพิเศษเช่นเดียวกับเขา แต่ยังเหนือกว่าเขามาก
“พี่หลินเฉิน คราวนี้ท่านทำเกินไปแล้วนะ ทำไมท่านถึงช่วยคนนอกเอาชนะโกคูและคนอื่นๆ กัน?” บูลม่าพูดพร้อมกับเอามือจับสะโพกของนางด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
“คือว่า…” หลินเฉินยิ้มอย่างอับอาย เขาพยายามนึกหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผล: “ข้าแค่ไม่อยากให้พวกเขาหยิ่งผยองเกินไปแค่นั้นเอง”
“เพราะเมื่อพวกเขาได้ต่อสู้กับราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่พิคโกโร่ พวกเขาก็พบเจอกับความยากลำบากมาก แต่ดูพวกเขาตอนนี้สิ กระทั่งคุริรินก็สามารถเอาชนะพิคโกโร่ได้อย่างง่ายดาย ถ้าข้าไม่เข้าไปแทรกแซง พวกเขาอาจจะหยุดการพัฒนาเพราะทระนงในตนเอง…”
คุริรินถึงกับพูดไม่ออก: "อา? ทำไมท่านถึงยกตัวอย่างเป็นข้ากัน? เพราะข้าอ่อนแอเกินไปหรือ?”
"ฮ่าฮ่าฮ่า!"
หลังจากที่ทุกคนหัวเราะกันแล้ว ใบหน้าของโกคูก็พลันจริงจังขึ้นมา
“พี่หลินเฉินพูดถูก หากไม่นับพี่หลินเฉินแล้ว คงมีผู้แข็งแกร่งอีกมากมายที่เราไม่สามารถต่อกรได้ ไม่ว่ายังไง เราก็จะต้องพัฒนาฝีมือให้มากขึ้นไปอีก!”
"ข้าด้วย!"
"ข้าด้วย!"
คุริริน เทนชินฮัง หยำฉาและเจาสึพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นข้าจะพาเจ้าไปยังเส้นทางใหม่เอง…”
ก่อนที่หลินเฉินจะพูดจบ เสียงหนึ่งก็ขัดจังหวะเขาทันที
"เดี๋ยวก่อน! โกคู อย่าลืมสิว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน!”
เขาหันกลับมาและพบว่าเสียงนั่นมาจากจีจี้
หลังจากได้ยินคำพูดของจีจี้ ทุกคนก็จำได้ว่าโกคูกำลังจะแต่งงาน
หลินเฉินยิ้มและพูดว่า “จริงสิ โกคู แม้โลกจะกว้างใหญ่ แต่การแต่งงานเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไว้มาพูดเรื่องฝึกทีหลังแล้วกัน เจ้าควรไปแต่งงานกับจีจี้เสียก่อน”
โกคูไม่เข้าใจอยู่พักหนึ่ง ส่วนผู้เฒ่าเต่าและคนอื่นๆ ก็พูดขึ้นมาว่า: “ใช่ ใช่ เราเกือบลืมไปเสียสนิทเลย โกคู จีจี้เป็นเด็กดี เจ้าทำให้นางผิดหวังไม่ได้นะ!”
“มาจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่กันเถอะ!” จู่ๆ ไทต์ก็พูดขึ้นมา
หลายคนต่างก็เห็นด้วยกับคำพูดของนาง
ไม่กี่วันต่อมา ได้มีการจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่บนภูเขาเปาซู
แม้ว่าบ้านของโกคูจะว่างเปล่า แต่หลินเฉินก็เข้ามาช่วยด้วย
ในวันแต่งงาน มันเป็นงานแต่งที่คึกคักมีชีวิตชีวามาก
พ่อแม่ของโกคูอย่างบาร์ดัคและกิเนก็มาถึงตามคำขอของหลินเฉินเช่นกัน
หลินเฉินรู้สึกว่าตอนนี้อนาคตของโกคูและคนอื่นๆ คงจะแตกต่างกันจากเดิมไปมากแล้ว มันจึงไม่จำเป็นต้องให้บาร์ดัคและกิเนคอยจับตาดูจากเบื้องหลังเลย ถึงเวลาที่พวกเขาจะทำความรู้จักกันแล้ว
เมื่อเขาได้ยินว่าทั้งสองคนที่ช่วยเขาในยามที่ต้องเจอกับราชันมารผู้ยิ่งใหญ่พิคโกโร่คือพ่อแม่ของเขาจริงๆ ดวงตาไร้เดียงสาของโกคูก็พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความโหยหา
“ท่าน… เป็นพ่อแม่ของข้าหรือ?”
“ใช่แล้ว คาคารอท เราเป็นพ่อแม่ของเจ้า ข้าชื่อบาร์ดัคและนางคือกิเน แม่ของเจ้า”
"ท่านพ่อ! ท่านแม่!" โกคูกอดพวกเขาแน่นและเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างเสียงดังเป็นครั้งแรกต่อหน้าทุกคน
เมื่อโกคูและพ่อแม่ของเขาได้พบหน้ากัน เทนชินฮังและคนอื่นๆ ก็รู้สึกอารมณ์ดีมาก
“ข้าก็สงสัยมาตลอดว่าทำไมถึงดูคุ้นหน้าโกคูยามโตขึ้นนัก ปรากฎว่าข้าเคยเห็นใบหน้านี้ยามที่ราชันปีศาจพิคโกโร่ถูกกำจัดนี้เอง”
“ข้าไม่คิดเลยว่าโกคูจะเป็นมนุษย์ต่างดาว!” คุริรินถึงกับตกตะลึง
"หือ? เจ้าไม่รู้หรือ?” หยำฉาถามด้วยความประหลาดใจ
คุริรินเองก็ตอบกลับมาด้วยความประหลาดใจเช่นกัน: "หยำฉา เจ้ารู้งั้นเหรอ? แล้วทําไมเจ้าถึงไม่บอกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้!"
“ข้าบอกเจ้าไปแล้วไม่ใช่หรือ?”
งานแต่งงานครึกครื้นจนถึงเช้าตรู่วันถัดไป
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ครึ่งปีได้ผ่านไปในพริบตา
ในเวลานี้ ข่าวที่ว่าจีจี้ตั้งครรภ์ก็มาถึงหูของหลินเฉินแล้ว
เมื่อได้ยินว่าจีจี้ตั้งครรภ์ซุนโกฮังในอนาคต หลินเฉินก็รู้ว่าถึงเวลาที่โกคูและคนอื่นๆ อาจจะต้องจากไปแล้ว
เพราะหลังจากการแข่งขันศึกชิงจ้าวยุทธภพสิ้นสุดลง หลินเฉินได้สัญญาว่าจะชี้หนทางฝึกให้โกคูและคนอื่นๆ ไปสู่เส้นทางการฝึกแบบใหม่
ในอดีตหลิน เฉินยึดมั่นในหลักการของการไม่รบกวนทุกคนบนโลก เขาจึงไม่เคยแทรกแซงการฝึกของโกคูและคนอื่นๆ มาก่อน
แต่ตอนนี้เมื่อโลกทั้งใบเปลี่ยนไป การยืนกรานก่อนหน้านี้ของหลินเฉินก็ไม่มีความหมาย
เพราะศัตรูคู่อาฆาตตลอดกาลของโกคูจากงานต้นฉบับตอนนี้มีระดับพลังเกิน 500,000 แล้ว
ความเหลื่อมล้ำระหว่างโกคูกับเขาเพิ่มขึ้นมาก
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ในอนาคตโกคูและคนอื่นๆ อาจจะไม่รอดได้
สำหรับแฟนดราก้อนบอลอย่างเขา มันคือสิ่งที่เขาไม่อาจปล่อยผ่านไปได้เลย
ดังนั้นหลินเฉินจึงกำหนดแผนการพัฒนานักรบ Z ด้วยตัวเขาเอง
ทว่าเนื่องจากเขาไม่ต้องการชะลอการเกิดของซุนโกฮัง หลินเฉินจึงไม่ได้ดำเนินการตามแผนนี้ทันที แต่รอจนให้ซุนโกฮังอยู่ในท้องของจีจี้เสียก่อน
และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะดำเนินการตามแผนแล้ว
หลังจากรอให้จีจี้ตั้งครรภ์และตั้งรกรากอยู่ในเมืองตะวันตก เขาก็ให้ไทต์และบูลม่าดูแลนาง จากนั้นหลินเฉินจึงพาโกคูที่ไม่มีสิ่งให้ต้องกังวลมายังวังพระเจ้า
คุริริน เทนชินฮัง หยำฉาและเจาสึกำลังรออยู่ที่นั่นแล้ว
นอกจากนี้ยังมีพิคโกโร่ที่รออยู่ด้านข้าง ซึ่งสวมเสื้อคลุมและมีสีหน้าเย็นชา
พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันที่นี่เพราะหลินเฉิน
"โย่! โกคู!"
“คุริริน เทนชินฮัง หยำฉา เจาสึ! ไม่เจอกันนานเลย…เฮ้ นั่นพิคโกโร่อยู่ตรงนั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นมากเลยนะ?” จู่ๆ โกคูก็พูดออกมาด้วยความประหลาดใจ
คุริรินหัวเราะ: “ใช่ ข้าได้ยินมาว่าเขาถูกหลินเฉินพามาที่วังพระเจ้าหลังจากจบศึกชิงจ้าวยุทธภพ แม้ผ่านไปไม่ถึงปี แต่เขาก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ข้าไม่มั่นใจเลยว่าถ้าสู้กันตอนนี้ ข้าจะสามารถเอาชนะเขาได้……”
ในยามนั้นเอง หลินเฉินก็ตบมือเรียกทุกคน: "ทุกคนมารวมตัวกัน แล้วก็พิคโกโร่! ทำไมเจ้าถึงยืนอยู่ไกลขนาดนั้น?”
