บทที่ 40: เปลี่ยน
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 40: เปลี่ยน
[คะแนนชื่อเสียงจากคอร์เนล สโตกส์ +25]
ไรอันนั่งอยู่ในห้องเล็กๆ ที่ดัดแปลงมาจากห้องเก็บของ เขาเลิกคิ้วขึ้นขณะที่เขามองเนื้อหาที่ปรากฏบนหน้าจอระบบ
ชื่อคอร์เนล สโตกส์ค่อนข้างไม่คุ้นเคยเลยสำหรัเบเขา เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ตัวละครที่รู้จักกันดีในโลกมาร์เวล แต่ระบบบอกว่าอีกฝ่ายได้มอบคะแนนชื่อเสียงได้มากเท่าที่เขาได้รับจากลุคเคจ ไรอันจึงรู้สึกสับสนชั่วขณะหนึ่ง
ช่างเถอะ การได้รับคะแนนมันก็ดีอยู่แล้ว
หลังจากนั่งอยู่บนเตียงและครุ่นคิดไปมา ไรอันก็ล้มเลิกที่จะรื้อฟื้นความทรงจำว่าคนๆ นี้เป็นใคร
ห้องที่ดัดแปลงมาจากห้องเก็บของไม่ใหญ่มากนัก มันแทบจะไม่สามารถมีเตียงได้ แต่พอเอาเตียงเข้ามาแล้ว มันยิ่งแคบเข้าไปใหญ่ แต่ไรอันไม่ได้จู้จี้จุกจิกเกินไป ในขณะที่แสงจันทร์ส่องเข้ามา ไรอันก็นอนอยู่บนเตียงและใช้เวลาไม่นานนัก เขาก็ได้หลับไป
การ์ดของระบบให้ความสามารถพิเศษแก่ไรอัน แต่พวกมันไม่ได้ให้ความสามารถในการตื่นตัวตลอดเวลา
นอกจากนี้ เขาไม่ใช่ซูเปอร์ฮีโร่อย่างแดร์เดวิลหรือพันนิชเชอร์ที่ต่อสู้กับอาชญากรโดยไม่ลังเล
ไม่จำเป็นต้องเสียสละเวลานอนเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเมืองนิวยอร์กเลย
...
วันรุ่งขึ้น เมื่อคืนที่วุ่นวายในย่านฮาร์เล็มผ่านพ้นไป...
แสงแดดส่องเข้ามากวาดความชั่วร้ายทั้งหมดลงไปในเงามืด
เมื่อมองไปที่คนเดินเท้าที่เข้ามาและออกไปบนถนน ย่านฮาร์เล็มแห่งนี้ก็ดูเหมือนจะไม่แตกต่างจากพื้นที่ใดในนิวยอร์กเลย หากไม่นับกระจกที่แตกตรงหน้าร้านอาหารจีน อันธพาลที่สร้างปัญหาเมื่อคืนนี้ได้รับถูกจัดการโดยไรอัน แต่ความเสียหายที่พวกเขาทิ้งไว้ในร้านอาหารจีนไม่ได้หายไปอย่างรวดเร็ว
โดยเฉพาะที่หน้าร้าน หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานขนาดใหญ่มีรูมหึมาอยู่ในนั้น มันคือผลงานชิ้นเอกของไรอัน
เมื่อคืนนี้ เขาไล่พวกอันธพาลออกจากร้านอาหาร แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งและในขณะเดียวกัน ก็เพิ่มปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับร้านอาหารจีน
รอยแตกขนาดใหญ่เช่นนี้เป็นเรื่องยุ่งยากในการเปลี่ยน ดังนั้นร้านอาหารจีนจึงยังไม่เปิดในช่วงเช้า พวกเขาจำเป็นต้องจัดการกับความเสียหายที่อันธพาลทิ้งไว้ในร้านอาหารเมื่อคืนนี้เสียก่อน
ไรอันยังคงผ่อนคลาย เขาไปที่ร้านตัดผมที่ตั้งอยู่ใกล้กับร้านอาหาร
ส่วนจุดประสงค์ย่อมแน่นอนอยู่แล้ว นั่นคือลุคเคจ
“เฮ้ อาซิง อรุณสวัสดิ์”
“อรุณสวัสดิ์”
ในร้านตัดผม เฮนรี่เห็นไรอันเดินเข้ามาในร้าน จากนั้นก็พยักหน้าและทักทายเขา "เป็นยังไงบ้าง? เธอเริ่มคุ้นเคยกับการทำงานในร้านอาหารของคอนนี่หรือยัง? ”
"ก็โอเคดี" หากไม่นับเรื่องที่เขาต้องเปิดเผยความแข็งแกร่งในวันที่สองของการทำงานของเขานะ จากการแสดงของเขาในช่วงแรกในร้านอาหาร ไรอันคิดว่าเขาทำได้ดีทีเดียว เขารวดเร็ว ตอบสนองดี ทำงานหนักและไม่บ่นเลย เขาเป็นพนักงานที่ดีมาก
"คุณนายคอนนี่พอใจกับงานของผมและเลื่อนขั้นให้ผมด้วย"
ไรอันไม่ได้โกหกเรื่องนั้นเลย เขาได้เลื่อนขั้นจริงๆ
เมื่อคืนนี้ เขาได้ทำสัญญากับคุณนายคอนนี่และเปลี่ยนจากพนักงานพาร์ทไทม์เป็นพนักงานของร้านอาหารจีนโดยเฉพาะ เพื่อปกป้องร้านอาหารจากอันธพาลในละแวกใกล้เคียง
"เลื่อนขั้นเหรอ?"
เมื่อมองไปที่ไรอันด้วยความประหลาดใจ เฮนรี่ก็ทำหน้าจริงจัง และก็รับรู้ว่าไอ้เด็กคนนี้ไม่ได้โกหกเลย "ดูเหมือนว่าเธอจะทำได้ดีทีเดียวสินะ"
'เขาทำได้ดีขนาดนั้นเลยเหรอ? ในเวลาเพียงคืนเดียวเนี่ยนะ?'
เฮนรี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็น
"ว่าแต่ทำไมวันนี้ร้านอาหารถึงไม่เปิดล่ะ?"
หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ ถึงวันแรกของไรอันที่ทำงานที่ร้านอาหารแล้ว เฮนรี่ก็เริ่มถามคำถามมากมายอีกครั้งเป็นชุด
“เพราะเมื่อคืนมีอันธพาลสองสามคนมาที่ร้านอาหารและสร้างความเสียหายหลายอย่างเลย พวกเขาจึงยังคงทำความสะอาดกันอยู่” ไรอันอธิบายว่าทำไมวันนี้ร้านอาหารไม่เปิด โดยไม่สนใจความจริงที่ว่าความเสียหายส่วนใหญ่เกิดจากเขาด้วย
คำตอบของไรอันทำให้ลุคที่กำลังทำความสะอาดหน้าต่างและเฮนรี่ก็ชะงักไปโดยไม่รู้ตัว
หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที เฮนรี่ก็ยักไหล่ให้ไรอันและทำสีหน้าสิ้นหวัง "ยินดีต้อนรับสู่ฮาร์เล็มของแท้ ไอ้หนู"
แม้ว่าป๊อปจะพยายามรักษากฎในร้านตัดผม พยายามนำเด็กๆ ในร้านไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง แต่เขาก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าย่านฮาร์เลมคือย่านแห่งความโกลาหล
"ในย่านฮาร์เล็ม ทุกคนมีปืน ไม่มีใครมีพ่อ”
ข้างหน้าต่าง ลุคเคจที่เงียบงันก็พูดขึ้นและให้คำอธิบายย่านฮาร์เล็มที่เรียกได้ว่าถูกต้องที่สุด
"ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมนายถึงไม่ลุกขึ้นและเปลี่ยนมันล่ะ?"
"เปลี่ยนงั้นเหรอ?" เมื่อเผชิญกับคำถามของไรอัน ลุคเคจก็ส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ เขาเก็บเศษผ้าในมือและเก็บไปทิ้ง พลางหันไปมองไรอันที่อยู่ข้างหลังเขา "นายรู้ถึงอดีตของย่านฮาร์เลม ความโกลาหลและความยากจนมันไหม? ทุกวันจะมีคนตายนับไม่ถ้วนบนถนนในย่านฮาร์เล็ม ภรรยาหลายคนต่างสูญเสียสามีไป ลูกๆ หลายคนสูญเสียพ่อของพวกเขา พ่อของชิโก้ก็ตายไปเช่นนั้น ประวัติศาสตร์ของย่านฮาร์เล็มเป็นแบบนั้น และไม่มีทางที่มันจะเปลี่ยนแปลงไปได้"
“มาเรีย ดิลลาร์ด สมาชิกสภาหญิงคนใหม่เข้ารับตำแหน่งแล้ว แต่ตัวเธอเองก็เป็นแค่โล่ของคอตตอนเมาธ์ ซึ่งก็เป็นคนของคอตตอนเมาธ์ที่ทำลายร้านอาหารจีน ดังนั้นย่านฮาร์เล็มไม่เคยเปลี่ยน มันมีแต่จะจมดิ่งลึกลงไปอีก นั่นแหละคือความเป็นจริง การเปลี่ยนแปลงจะไม่เกิดขึ้น นายเป็นชาวต่างชาติที่เพิ่งมาอยู่ที่ย่านฮาร์เล็มได้เพียงวันเดียว กระทั่งออกเสียงคำว่า 'ฮาร์เล็ม' ยังไม่ค่อยชัดเลย”
ถึงแม้ลุคเคจจะสนใจเรื่องฮาร์เลมมาก แต่ก็ไม่ได้มีสิ่งใดที่เขาจะสามารถทำได้เลย
“แม้ว่าฉันจะเป็นแค่คนนอกของย่านฮาร์เล็ม แต่ฉันก็รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงไม่ได้เกิดขึ้นจากอากาศหรือการนั่งอยู่ที่บ้านโดยไม่ทำอะไรเลย อันธพาลพวกนั้นมีอิทธิพลต่อย่านฮาร์เล็ม เพราะความรุนแรง แล้วทำไมไม่มีใครใช้วิธีของตัวเองเพื่อหยุดความรุนแรงและเปลี่ยนแปลงมันล่ะ? นายไม่มีทางจะรู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ายังไม่เคยลอง ถ้าคนๆ หนึ่งไม่มีความฝัน พวกเขาจะแตกต่างจากปลาที่ว่ายอยู่ในบ่อน้ำไหมล่ะ?”
หลังจากพูดคุยสั้นๆ สีหน้าของลุคเคจก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
เฮนรี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว เมื่อมองไปที่ลุคที่ชะงักไป เขาก็เลือกที่จะปิดปากเงียบและปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นคนเลือกทางของตนเอง
อย่างไรก็ตาม ลุคได้เก็บอารมณ์ของตนอย่างรวดเร็วและกลับไปเป็นปกติเช่นเดิม
“นายไม่ต้องมาสอนฉันก็ได้ ฉันเป็นแค่คนกวาดพื้นธรรมดาๆ แถวนี้เอง” เขาส่ายหัว ยกถังขึ้นและกำลังที่จะเข้าไปข้างใน
"ไม่ นายไม่ใช่แบบนั้นหรอก" เมื่อยื่นมือออกไปและหยุดลุคที่ต้องการจะเดินหนี ไรอันก็เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงและพูดอย่างหนักแน่นว่า "ฉันรู้สึกได้ นายไม่ใช่คนธรรมดา นายมีพลังที่จะเปลี่ยนสถานที่แห่งนี้ หยุดย่านฮาร์เล็มไม่ให้จมลึกลงไป"
[คะแนนชื่อเสียงจากลุค เคจ +55]
[คะแนนชื่อเสียงจากเฮนรี่ +25]
