ตอนที่ 26 เจ้าแมวมาจากไหน

ทะลุมิติมาสร้างสวนสัตว์ในฝัน ตอนที่ 26 เจ้าแมวมาจากไหน

หลังจากที่ฟางเย่ปิดการถ่ายทอดสดเขาก็เตรียมตัวไปทํางานอื่นๆ ต่อทันที

เขาไปคุยกับหลานลี่และผู้ดูแลสัตว์อีก 2 คนที่อยู่ข้างๆ “เป็นยังไงบ้าง พวกคุณเข้าใจไหม?”

หลานลี่กำมือพร้อมกับพูดอย่างจริงจัง “เข้าใจแล้วค่ะ!!”

เมื่อฟางเย่ให้นมและช่วยเจ้าตัวน้อยขับถ่าย หลานลี่ที่อยู่ใกล้ๆ ก็มองดูอย่างจริงจังเพื่อที่จะเรียนรู้ไปด้วย

“ดี! งั้นเรามาลองกันดีกว่า!” ฟางเย่หยิบตุ๊กตาเสืออกมาเพราะไม่อยากไปรบกวนเสือขาวตัวน้อยที่กําลังนอนอยู่ และ ให้หลานลี่เป็นคนลองทําคนแรก

อุ่นน้ำหลังจากนั้นก็นํามาผสมกับนมผง แล้ววัดอุณหภูมิของนม ให้นม ช่วยมันขับถ่าย...

เขามองหลานลี่ทําทุกอย่างตามขั้นตอนแล้วพบว่าเธอทําทุกอย่างได้เหมือนกับเขา ยกเว้นตอนที่วัดอุณหภูมิของน้ำที่เธอใช้เทอโมมิเตอร์ในการวัดอุณหภูมิแทนการใช้นิ้วของฟางเย่

“ผู้อำนวยการ เป็นยังไงบ้างคะ?” หลังจากที่ทําทุกอย่างเสร็จเธอก็ถามฟางเย่อย่างคิดหวัง ซึ่งเขาก็ยกนิ้วบอกว่าเธอทําได้เยี่ยม

ผู้ดูแลสัตว์อีก 2 คนก็มาลองทํากระบวนการดังกล่าวทีละคน แต่แม้ว่าเขาจะทําได้ไม่ค่อยดีทว่าเขาสามารถทํากันเป็นคู่ได้ เพื่อให้แต่ละคนคอยระมัดระวังให้กันได้....

ฟางเย่ที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ก็พูดแนะนําเป็นระยะ “ก่อนที่คุณจะให้นม คุณสามารถหยดนมลงบนมือของคุณเพื่อเช็คอุณหภูมิ

หลังจากที่ทําทุกอย่างเสร็จ เขาก็พูดให้กําลังใจไปเล็กน้อยก่อนที่จะยกมือปิดปากที่กําลังหาวอยู่

เมื่อทํางานทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาก็ไปพักผ่อนด้วยความเหนื่อยล้า

เมื่อคืนเขานอนหลับไม่สนิทเนื่องจากเขาต้องรีบตื่นถ้าเจ้าเสือน้อยเกิดต้องการอะไรขึ้นมา แถมตอนเช้าเขาก็ไปถ่ายทอดสดจนทําให้แทบจะหมดแรง

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว

เหล่าจางเตรียมอาหารง่ายๆ เอาไว้ แต่ด้วยฝีมือของพ่อครัวมากประสบการณ์ก็สามารถทําให้เมนูทั่วไปอร่อยจนแทบได้ขึ้นสวรรค์

เขาพูดขมฝีมือของเหล่าจางไปอีกหลายค่าจนทําให้เหล่าจางแทบจะตัวลอยพร้อมกับรอยยิ้มเต็มใบหน้า และเมื่อกินอิ่มแล้วเขาก็เดินกลับไปที่พักของตัวเอง

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปก็พบกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

เจ้าแมวลายสลิดกําลังนอนอยู่ที่ระเบียงของห้องของเขา

ขนของมันดูไม่ค่อยเรียบเนียนนัก ทําให้เขาคาดเดาว่ามันอาจจะเป็นแมวจรจัดหรือไม่ก็แมวป่าที่หลงเข้ามา

เมื่อมันได้ยินเสียงประตูที่ถูกเปิดออก ทําให้มันมองมาที่ประตูด้วยความตกใจราวกับพร้อมที่จะวิ่งหนีได้ทุกเมื่อ

ฟางเย่มองไปที่เจ้าแมวแล้วจึงย่อตัวพร้อมกับส่งเสียงเรียกมันด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“เมียว! เมียว!”

แง้วว!!

เมื่อมันได้ยินเสียงของเขาทําให้มันหันหลังแล้วกระโดดหนีไปจากระเบียงห้องของเขาอย่างรวดเร็ว

ฟางเย่รีบวิ่งไปที่ระเบียงแต่พบว่าแมวลายสลิดตัวนั้นได้จากไปแล้ว

เขาเกาหัวพร้อมกับพูดกับตัวเองเบาๆ “เจ้าแมวมันขึ้นมาได้ยังไงเนี่ย?”

ห้องของเขาอยู่ที่ชั้น 2 ของอาคาร ซึ่งสูงประมาณ 3 เมตรถ้านับจากพื้น เพราะฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าแมวตัวนั้นจะกระโดดขึ้นมา

แต่เมื่อมองเห็นคอยล์ร้อนที่ติดอยู่ด้านข้างก็ทําให้เขาเข้าใจว่าเจ้าแมวตัวน้อยนั่นขึ้นมาได้อย่างไร “มันน่าจะปีนขึ้นต้นไม้แล้วกระโดดมาที่นี่ละมั้ง”

เขาเดาว่าเจ้าแมวน่าจะหิวจึงขึ้นมาบนห้องของเขา เขาจึงหยิบกล่องที่อยู่ใต้โต๊ะออกมา

ด้านในกล่องนั้นเต็มไปด้วยขนมรวมถึงบะหมี่กึ่งสําเร็จรูป ที่เจ้าของร่างเดิมเก็บไว้เผื่อหิวตอนกลางคืน

เขาโยนบะหมี่กึ่งสําเร็จรูปทั้งหมดลงถังขยะ แล้วหยิบแฮมขึ้นมาวางไว้บนกระดาษ จากนั้นจึงวางมันไว้ที่ระเบียง

เขาหยิบถ้วยเล็กๆ มาใส่น้ำแล้วจึงวางไว้ข้างๆ แฮม

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาก็นั่งบนเกำอี้อย่างสบายใจแล้วจึงเปิดระบบขึ้นมา

เมื่อมองไปที่แต้มความนิยมก็ทําให้เขาอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ

“แต้มความนิยม 70,000 แต้ม! แค่เจ้าเสือน้อยก็ทําให้ค่าความนิยมเพิ่มขึ้นขนาดนี้เลยเหรอ?”

ถ้าเจ้าเสือน้อยตัวนี้อยู่ตรงหน้าเขา เขาคงจับมันมากอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างมีความสุข “ด้วยแต้มความนิยมขนาดนี้บางทีฉันอาจจะสุ่มได้อะไรดีๆ ก็ได้!”

ฟางเย่กดสุ่มอย่างตื่นเต้น!

[ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับตุ๊กตาหมาป่า!]

[ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับตุ๊กตาอัลปากา!]

[ครั้งหน้าขอให้โฮสต์โชคดี!]

[ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับตุ๊กตาเสือ!]

[ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับ “น้ำแร่แห่งจิตวิญญาณ

ปรากฏขวดน้ำที่มีขนาดประมาณ 300 มิลลิลิตรออกมา มันดูคล้ายกับน้ำแร่ที่ขายตามร้านค้าทั่วไปแต่ไม่มีลวดลาย

[น้ำแร่แห่งจิตวิญญาณ : ดื่มเพื่อฟื้นฟูพลังงานและชะล้างความเหนื่อยล้า

“ไม่เลว!” ฟางเย่ตาเป็นประกาย การใช้งานทักษะของเขานั้นใช้พลังทั้งกายและจิตใจเป็นอย่างมาก นั่นทําให้เขา ไม่กล้าใช้งานทักษะเหล่านั้นบ่อยเกินไป

เขาเป็นเหมือนกับจอมเวทย์ในเกมออนไลน์ที่ใช้งานทักษะได้เล็กน้อยแล้วมานาหมด ทว่าไร้ซึ่งน้ำยาฟื้นมานา

ด้วยความที่เขาค่อนข้างเหนื่อยล้าจากการแทบไม่ได้นอนเมื่อคืน เขาจึงตัดสินใจทดลองโดยการดื่มมันไปเล็กน้อย

หวานมาก!

พร้อมกับความรู้สึกที่สดชื่น

แม้ว่าเขาจะไม่เคยกินน้ำแร่จากภูเขาของจริงมาก่อน แต่มันต้องไม่ดีเท่าน้ำแร่ที่เขาได้รับมาอย่างแน่นอน!

ด้วยความเหนื่อยล้าและรสชาติที่ดีของน้ำแร่ขวดนี้ทําให้เขาดื่มมันไปจนหมด เมื่อเขาดื่มเข้าไปก็รู้สึกว่า

เซลล์ทั้งร่างกายได้รับการกระตุ้นจนสดชื่น ความเหนื่อยล้าของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“โคตรเจ๋ง!”

ฟางเย่พูดออกมาอย่างมีความสุข เพราะตอนนี้เขารู้สึกสดชื่นยิ่งกว่าตอนที่นอนเต็มอิ่มเสียอีก

อีกทั้งเขายังรู้สึกราวกับว่าพลังจิตของเขาได้พัฒนาขึ้นไปนิดหน่อยด้วย

“แค่ขวดเดียวน่าจะไม่พอ ขออีกซักขวดเถอะ!”

ฟางเย่ทําการสุ่มต่อไป

[ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับอุปกรณ์สําหรับสร้างความบันเทิง “ปลาเค็มขนาดใหญ่!]

(ปลาเค็มขนาดใหญ่ : ทําขึ้นมาจากยาง มีความนุ่มและแข็งแรงในเวลาเดียวกัน เหมาะสําหรับให้สัตว์กินเนื้อกัดเพื่อ รักษาฟันของพวกมัน อีกทั้งยังมีรูปร่างที่ดึงดูดความสนใจของมันยิ่งกว่าของเล่นทั่วไป]

ปลาเค็มขนาดใหญ่นี้เป็นสีขาวสลับเทาและใหญ่ถึงครึ่งเมตร หน้าตาของมันราวกับคนเบื่อโลกได้มาก็ดี

[ขอแสดงความยินดี! โฮสต์ได้รับ “ความรู้ในการจัดการพฤติกรรมสัตว์'!]

ความรู้จํานวนมากปรากฏขึ้นในหัวของเขาอย่างรวดเร็ว ซึ่งความรู้เหล่านี้ทําให้ฟางเย่รู้สึกตื่นเต้นมาก!

ความรู้เหล่านี้คือสิ่งที่เขากําลังขาดไปอยู่

การจัดการพฤติกรรมของสัตว์นั้นมีหลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบส่วนจัดแสดงของสัตว์ให้มีความเป็นมิตรกับสัตว์เหล่านั้น รวมไปถึงอุปกรณ์ในการสร้างความบันเทิงแก่สัตว์เหล่านั้น

รวมไปถึงการฝึกสัตว์ซึ่งต่างจากการฝึกเพื่อจัดแสดง เช่นสัตว์หลายตัวจะมีความรู้สึกกลัวเข็มราวกับเด็กเล็ก นั่นทําให้เวลาพวกมันเจอกับคนใส่ชุดกาวน์สีขาวเดินเข้ามาทําให้มันรู้สึกกลัวคนเหล่านั้นจนแสดงพฤติกรรมกำวร้าวออกมา

การฝึกดังกล่าวทําขึ้นเพื่อให้สัตว์เหล่านั้นให้ความร่วมมือในการฉีดยา และทําให้สัตว์สามารถเผชิญหน้ากับสัตวแพทย์ได้อย่างเชื่อฟัง

อีกทั้งถ้าพวกมันจะต้องเปลี่ยนที่อยู่ ก็จะต้องมีการฝึกให้พวกมันชินกับการเข้าไปอยู่ในกรงเพื่อจะได้ไม่ต้องฉีดยาสลบใส่พวกมัน เพราะอาจจะทําให้พวกมันได้รับบาดเจ็บได้

อีกหนึ่งตัวอย่างก็คือการฝึกสัตว์ที่มีกีบเท้า เช่นช้างและแรด เนื่องจากถ้าพวกมันอาศัยอยู่ในป่า พวกมันจะเดินไปมาเป็นระยะทางอย่างน้อย 20 กิโลเมตรต่อวันเพื่อหาอาหารและน้ำ ทําให้กีบเท้าของพวกมันอยู่ในสภาวะสมดุล

ทว่าช้างที่อาศัยในสวนสัตว์จะไม่ค่อยได้ออกไปเดินด้านนอก ทําให้กีบเท้าของพวกมันจะงอกไวกว่าช้างทั่วไป ทําให้พวกเขาจะต้องเข้าไปจัดการกับเหล่านั้นให้เรียบร้อย

นั่นทําให้พวกเขาจะต้องฝึกให้ช้างเหล่านั้นให้ความร่วมมือกับผู้ดูแล เพื่อให้สามารถจัดการสิ่งต่างๆ ได้อย่างง่ายดายมากขึ้น

นั่นทําให้การฝึกสัตว์นั้นมีความสําคัญอย่างมาก เพราะนั่นทําให้ผู้ดูแลสามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างง่ายดายมากขึ้น

และการฝึกฝนดังกล่าวก็จะเป็นการให้ความรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์ให้แก่คนทั่วไปได้อีกด้วย