บทที่ 101 - ตัวเลือกได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งและผู้ชนะได้ถูกตัดสินใจแล้ว
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 101 - ตัวเลือกได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งและผู้ชนะได้ถูกตัดสินใจแล้ว
“โกคู เจ้าสูงขึ้นมากเลยนะ!” ผู้เฒ่าเต่ากล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ
โกคูลูบศีรษะของเขาและยิ้มออกมา “ใช่ ข้าเองก็สูงขึ้นมากโดยที่ข้าไม่รู้ตัวเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา กว่าข้าจะสังเกตเห็น ก็เป็นยามที่ข้าพบว่าคุริรินตัวเตี้ยลง…”
“โกคู ข้าจะโกรธถ้าเจ้าแน่ถ้าพูดถึงเรื่องนั้นอีก!”
"ฮ่าฮ่าฮ่า! นี่ บูลม่า ริมฝีปากของเจ้าแดงมาก เจ้าไม่สบายหรือเปล่า?”
“นั่นมันลิปสติกต่างหากเล่า” บูลม่าได้แต่กรอกตาตอบกลับไป
ถึงแม้ตัวเขาจะสูงมาก แต่เขาก็ยังคงมีนิสัยเฉกเช่นเดิม เขายังเป็นเด็กที่ซื่อตรงเหมือนเคย
ว่าแต่...
ทันใดนั้น บูลม่าพลันหวนคิดอะไรขึ้นมาได้เมื่อมองไปที่โกคู เขาเหมือนกันคนๆ นั้น...
ไม่ใช่ว่าเหมือนสิ ต้องบอกว่าตรงกันทุกประการเลยต่างหาก!
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ พี่หลินเฉิน!”
ในยามนี้เอง โกคูก็สังเกตเห็นหลินเฉินและจึงโค้งคำนับให้
“อืม ไปแข่งให้ได้ชัยชนะมาล่ะ”
"อืม! ข้าจะปกป้องแชมป์ของข้าให้ได้อย่างแน่นอน!” โกคูเต็มไปด้วยความมั่นใจมาก
“โกคู คราวนี้ข้าจะไม่แพ้เจ้าหรอก!” เทนชินฮังพูดออกมาด้วยความมั่นใจในขณะที่กำหมัดแน่น
“โกคู ทุกคนได้รับการฝึกแบบเดียวกันเจ้า เพราะอย่างนั้นต้องระวังตัวให้ดีล่ะ!” หยำฉาก็กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจเช่นกัน
หลังจากทักทายทุกคนแล้ว โกคูและกลุ่มของเขาก็ไปที่สำนักงานทะเบียน เพื่อลงทะเบียน จากนั้นจึงเตรียมตัวเข้าร่วมรอบคัดเลือก
เมื่อเห็นพวกเขาจากไป ผู้เฒ่าเต่าก็ถอนหายใจออกมา: “พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก ยุคของข้าคงกำลังจะสิ้นสุดลงจริงๆ …”
“ผู้เฒ่า หมดยุคของท่านแล้วล่ะเข้าใจไหม? พี่สาวของข้าน่ะมีพลังมากกว่าท่านเสียอีก!” บูลม่าหัวเราะออกมา
ผู้เฒ่าเต่าก็ยักไหล่ตอบ: “ไทต์เพียงได้รับความช่วยเหลือจากหลินเฉิน แล้วจะเปรียบเทียบกันกับข้าได้ยังไงกัน?”
“ฮ่าฮ่า ดีที่ท่านรู้!”
อีกด้านหนึ่ง ไทต์มองไปทางโกคูและคนอื่นๆ จากนั้นจึงถอยกลับมาถามหลินเฉินว่า “โกคูน่าจะชนะการแข่งขันอีกครั้งใช่ไหม?”
“คงเป็นเช่นนั้น…” หลินเฉินพยักหน้าตอบ
ยามนี้เขาก็สัมผัสถึงออร่าของพิคโกโร่ได้
ช่างน่าเสียดายที่ลมปราณของเขาด้อยกว่าโกคูมาก ทั้งยังด้อยกว่าคุริรินและคนอื่นๆ ด้วยซ้ำ
ตามการคาดเดาของเขาเลย ที่ทั้งหมดเปลี่ยนแปลงไปเพราะพวกเขาทุกคนได้ไปฝึกที่วังพระเจ้า
เวลาในการฝึกของโกคูและกลุ่มของเขาจึงเร็วกว่างานต้นฉบับมาก
ในทางตรงกันข้าม ระดับพลังของพิคโกโร่ที่เพิ่งเกิดใหม่ก็เหมือนกับในงานต้นฉบับ ที่ถึงแม้จะยังคงฝึกฝนด้วยตัวเอง แต่เขาก็ถูกทิ้งห่างเรื่องระดับพลังไปไกลโข
บางทีอาจเป็นเพราะพระเจ้ารับรู้ถึงความแตกต่างเรื่องระดับพลังระหว่างพิคโกโร่และโกคู จึงทำให้ครานี้พระเจ้าไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันด้วยเหมือนในงานต้นฉบับ
คราวนี้ ไม่ว่าจะเป็นคุริรินและเทนชินฮัง หรือแม้แต่หยำฉาก็คงมีความสามารถในการเอาชนะพิคโกโร่ได้
พวกเขาไม่เหมือนกับโกคูด้วย พวกเขาไม่มีทางใจอ่อนเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพิคโกโร่ ดังนั้นพระเจ้าจึงไม่จำเป็นต้องจัดการด้วยตนเองด้วยซ้ำ
เมื่อรู้ถึงความคิดของพระเจ้า หลินเฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจแทนพิคโกโร่
ราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่พิคโกโร่ที่พุ่งเข้ามาด้วยความอาจหาญ ตั้งใจจะกวาดล้างโลกกลับได้รับความพ่ายแพ้อย่างยับเยินในครั้งนี้เช่นกัน
จะว่าไปถ้าไม่มีการแข่งขันตัดสินระหว่างพิคโกโร่กับโกคู เขาก็สงสัยเหลือว่าไฮไลท์ของการแข่งขันนี้จะอยู่ตรงจุดไหน?
เขาควรลงทะเบียนแข่งด้วยดีหรือเปล่านะ?
ในขณะนั้นเอง หลินเฉินก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
"ติ้ง! ตรวจพบว่าผู้ใช้มีความปรารถนา กระตุ้นทางเลือกที่แข็งแกร่งที่สุด”
“ทางเลือกที่ 1: เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้โลกครั้งที่ 23 และกลายเป็นผู้ชนะ รางวัล: ระดับพลัง 100,000!”
“ทางเลือกที่สอง: ทำให้ผู้เข้าแข่งขันมาร์คเป็นผู้ชนะการแข่งขัน รางวัล: พลังของคพระเจ้า!”
“ทางเลือกที่สาม: ไม่ทำสิ่งใด รางวัล: คะแนนเวลา 1 จุด”
เมื่อได้ยินตัวเลือกที่เขาไม่เคยได้ยินมาเป็นเวลานาน หลินเฉินก็อดไม่ได้ที่จะชะงักอยู่ครู่หนึ่ง
แม้ว่ารางวัลในครั้งนี้จะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
แต่มันก็น่าสนใจทีเดียว
มีการแข่งขันทั้งหมดอยู่สามครั้ง หลินเฉินพลาดไปหนึ่งและกำลังดูการแข่งขันสองอย่างที่เหลืออยู่ เพราะครั้งก่อนมันไม่มี เขาจึงรู้สึกแปลกใจมากว่าด้วยเหตุอันใดจู่ๆ ทางเลือกถึงเด้งขึ้นมาในครั้งนี้
ลืมทางเลือกแรกไปได้เลย เขาไม่ไร้ยางอายเข้าร่วมการแข่งขันที่ไม่มีใครมีระดับพลังเกิน 10,000 โดยเด็ดขาด
ส่วนทางเลือกที่สามก็น่าเบื่อมากเช่นกัน ให้ภารกิจทางเลือกมาโดยไม่ต้องทำอะไรเลยเนี่ยนะ? นี่มันเหมือนให้ดูเฉยๆ เหมือนเดิมไม่ใช่หรือไง?
แต่ตัวเลือกที่สองนี้…ทำให้ผู้เข้าแข่งขันที่ชื่อมาร์คชนะงั้นเหรอ? เป็นผู้ใดกัน?
เมื่อหลินเฉินกำลังรู้สึกสับสน ทันใดนั้นคนผู้หนึ่งก็ได้พุ่งออกมาจากฝูงชนที่อยู่ข้างๆ เขา
เขาเห็นกลุ่มคนในเครื่องแบบคาราเต้ได้ผลักฝูงชนโดยรอบออกไปและเดินไปที่สำนักงานทะเบียน
คนที่เป็นผู้นำคือชายหนุ่มผมยาว
“เฮ้ เรามาที่นี่เพื่อลงทะเบียน!” ชายหนุ่มกระแทกโต๊ะและพูดขึ้น
คนที่สำนักงานทะเบียนจึงตอบกลับมาทันทีว่า “ครับ ท่านชื่ออะไรงั้นเหรอ?”
“ข้าชื่อมาร์ค! ผู้ที่กำลังจะเป็นแชมป์โลก! จงจำไว้ให้ดี!”
นั่นเขาเหรอ?
เมื่อรู้เป้าหมายที่เขาต้องช่วยแล้ว หลินเฉินก็มองไปที่ระดับพลังของเขา
มาร์ค
ระดับพลัง: 12...
แค่ก แค่ก แค่ก!
หลินเฉินถึงกับสำลักน้ำลายของตัวเอง
เขาได้แต่คิดในใจว่า "นี่มันเชี่ยอะไรเนี่ย! เขารู้อยู่แล้วว่าระบบไม่ได้มีเจตนาอันดี หลังจากเวลาผ่านไปนาน รางวัลที่ดูเหมือนจะดีที่สุดนั้นกลับยากที่สุดจริงๆ
ระดับพลัง 12 เนี่ยนะ บุคคลเช่นนี้จะแข่งขันกับโกคูและคนอื่นๆ ที่มีระดับพลังเกิน 500 ได้ยังไงกัน?
หากเป็นผู้อื่นอาจไม่สามารถทำภารกิจนี้ได้ แต่หลินเฉินทำได้ รู้ไหมว่าเขายังมีของลับอีกมากมายซ่อนไว้อยู่!
"ระบบเลือกทางเลือกที่สอง!”
“ติ๊ง! ผู้ใช้เลือกตัวเลือกแล้ว โปรดทำภารกิจให้เสร็จสิ้นโดยเร็วที่สุด!”
จากนั้นหลินเฉินก็พูดกับไทต์และคนอื่นๆ ไปว่า: “เจ้าสองคนกับบูลม่าไปที่เถอะ ข้าจะออกไปข้างนอกสักพัก”
"โอ้? หลินเฉิน ท่านจะไปไหนหรือ?”
“ฝ่าบาท ข้าควรไปกับท่านหรือไม่?”
ไทต์และฮานาเซียถามด้วยความสงสัย
หลินเฉินส่ายศีรษะและปฏิเสธตอบ: “ไม่จำเป็น ข้าแค่ไปเดินเล่นรอบๆ แค่นั้นเอง! บ๊ายบาย”
หลังจากพูดเช่นนั้น หลินเฉินก็ใช้เคลื่อนย้ายพริบตาและหายตัวไปต่อหน้าทุกคน
เช่นเดียวกับการแข่งขันศิลปะการต่อสู้โลกครั้งที่ 22 ครั้งนี้มีการจัดรอบคัดเลือกในสนามแข่งขัน เพื่อตัดสินผู้เข้าแข่งขันแปดคนสุดท้าย
ในยามนี้ โกคูและคนอื่นๆ กำลังเปลี่ยนเป็นเครื่องแบบสำนักของพวกเขาขณะที่เตรียมที่จะเริ่มการแข่งขันของพวกเขา
“ดูสิ นี่น่ะเป็นชุดที่ข้าสั่งทำพิเศษเชียวนะ! ข้าเอามันมาด้วย เพราะรู้ว่าอาจารย์โรชิจะไม่เตรียมมันให้เรา!” คุริรินพูดอย่างภาคภูมิใจในขณะที่สวมเครื่องแบบศิลปะการต่อสู้ที่มีคำว่า “เต่า” พิมพ์อยู่ข้างหลัง
“ทุกคนเองก็คิดเหมือนกันสินะ!” หยำฉาและโกคูก็หยิบชุดศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาออกมาสวมใส่เช่นกัน พวกเขาเริ่มอุ่นเคืร่อง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
หลังจากฝึกฝนอย่างหนักในวังพระเจ้ามาสามปี เกือบทุกคนก็ก้าวหน้าไปมาก
นอกจากได้รับคำแนะนำจากพระเจ้าในวังพระเจ้าแล้ว ยังมีตัวตนพิเศษอีกผู้หนึ่ง
เพราะคนผู้นั้น แม้แต่เจาสึเองก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้นมาก เมื่อเทียบกับงานต้นฉบับ
"หืม?"
ทันใดนั้น สีหน้าของโกคูพลันแข็งทื่อ ราวกับสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง ตัวเขารู้สึกระแวดระวังอย่างมาก
ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น เทนชินฮังก็สัมผัสได้เช่นกัน
“โกคู เจ้ารู้สึกไหม?”
"หือ? ออร่าที่ทรงพลังมากพุ่งผ่านเราไปเมื่อครู่”
คุริรินชี้ไปที่ชายแปลกหน้าที่สวมเสื้อคลุมอยู่ในระยะไกล: “เป็นเขาหรือเปล่า?”
“ไม่ ออร่านั้นแข็งแกร่งกว่าเขามาก” โกคูกล่าวอีกว่า “แปลกจัง ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว”
ขณะที่โกคูและคนอื่นๆ กำลังมองหาที่มาของออร่า หลินเฉินก็ซ่อนตัวและปิดปากของเขาไว้
หลินเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเขายืนยันว่าโกคูและคนอื่นๆ ไม่ได้คิดจะตามหาเขาอีกต่อไป
"เฮ้อ! การสัมผัสพลังของพวกเขาคงพัฒนาไปมากเลยสินะ เกือบจะสัมผัสถึงตัวข้าได้แล้วเชียว หากไม่มีการแทรกแซงจากภายนอก พวกเขาคงได้รับชัยชนะเป็นอันดับหนึ่งแน่…”
หลินเฉินยิ้มขณะที่เขามองไปทางโกคูและคนอื่นๆ ในระยะไกล “แต่น่าเสียดาย ที่ครั้งนี้ผู้ชนะการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ได้ถูกตัดสินแล้ว คนผู้นั้นจะต้องเป็นมาร์ค”
