1070 - ดึงดูดความสนใจของโลก 

1070 - ดึงดูดความสนใจของโลก

ลำแสงสีแดงปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้า ดวงอาทิตย์ส่องแสงออกไปทุกทิศทาง

น้ำค้างยามเช้าโปรยปรายบนใบหญ้าและดอกไม้ราวไข่มุกสดใสปลดปล่อยกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วสวรรค์พิภพ

ร่างกายของเย่ฟ่านเต็มไปด้วยเลือด แม้แต่เส้นผมของเขายังมีกลิ่นคาวคละคลุ้ง

ในอีกด้านหนึ่ง เอี๋ยนอี้ซีกำลังนั่งสมาธิเพื่อฟื้นฟูฐานการบ่มเพาะของตัวเอง เขาไม่ใช่เย่ฟ่าน แน่นอนว่าการต่อสู้กับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนด้วยหม้อหลอมเซียนมันทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยจนเกือบจะขาดใจตาย

“บอกตามตรงในชีวิตของข้าไม่เคยเหน็ดเหนื่อยถึงขนาดนี้มาก่อน”

หลี่เทียนบ้วนปากด้วยน้ำพุภูเขา จากนั้นก็หยิบสุราและถั่วออกมารับประทานเป็นอาหารเช้า

เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น หมอกก็หายไป ภูเขาทั้งลูกก็สว่างไสวเอี๋ยนอี้ซีลืมตาจากการทำสมาธิและกล่าวว่า

“พี่เย่เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่”

หลี่เทียนที่กำลังรับประทานถั่วก็หันกลับมามองเช่นกัน

“การต่อสู้เมื่อวานจะต้องทำให้โลกสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน เหตุการณ์นี้จะทำให้ชื่อเสียงของข้าหลี่เทียนดังก้องทั้งสวรรค์พิภพ”

“ข้าสัมผัสได้ถึงอนาคตที่เลวร้ายอย่างยิ่ง นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเราคงยากที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแล้ว” เย่ฟ่านกล่าว

เขามองไปยังทิศทางของตงหวงด้วยสายตาเร่าร้อน

เอี๋ยนอี้ซีกล่าวว่า “หวงซูเต๋า เทียนหวงจื่อ หยวนกู่ ฮั่วฉีจื่อ นักพรตเสิ่นฯลฯ คนหนุ่มสาวโบราณเหล่านี้น่ากลัวจริงๆ และหนทางข้างหน้าจะต้องเต็มไปด้วยเลือดเนื้อและกระดูก”

เย่ฟ่านกล่าวว่า “แม้ว่าคนเหล่านี้จะน่ากลัว แต่พวกเขาไม่เพียงพอที่จะทำให้ข้าเกิดความสนใจได้ สิ่งที่ทำให้ข้าหวาดหวั่นคือราชาที่เป็นบรรพชนของพวกเขา หากเราลงมือดุดันเกินไปคนเรานั้นจะปรากฏตัวขึ้นอย่างแน่นอน”

เย่ฟ่านยังคงจดจำสิ่งมีชีวิตโบราณครึ่งงูตัวนั้นได้เป็นอย่างดี ความแข็งแกร่งที่อีกฝ่ายแสดงออกมาไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือสิ่งมีชีวิตอมตะที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน

ในอดีตเมื่อหลายล้านปีก่อนเผ่าพันธุ์โบราณคือผู้ปกครองโลก แน่นอนว่าพวกเขามีสายพันธุ์นับหมื่น และแต่ละสายพันธุ์ก็มีราชาผู้แข็งแกร่งเป็นของตัวเอง

เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันเย่ฟ่านก็เกิดความรู้สึกราวกับมีภูเขาขนาดใหญ่กดทับลงมาจากด้านบน แม้แต่การหายใจของเขายังเต็มไปด้วยความยากลำบาก

หากเขาไม่ได้เป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ย่อมไม่มีทางที่จะสังหารสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้ทั้งหมด

“อย่ากังวลไปเลย ขอเพียงมีเตาหลอมเซียนอยู่ในมืออย่างน้อยพวกมันก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้ สิ่งที่ต้องระวังก็แค่การลอบสังหารเท่านั้น” หลี่เทียนกล่าวด้วยความไม่แน่ใจ

“จากสิ่งที่เราได้รู้มา ดูเหมือนว่าทุกเผ่าโบราณก็มีความหวาดกลัวเช่นกัน อย่างน้อยที่สุดหลังจากตื่นขึ้นมาพวกเขาก็ไม่กล้าทำบางอย่าง” เย่ฟ่านกล่าว

“เจ้าสังเกตเห็นอะไร” หลี่เทียนถาม

“ตามที่หนานเหยากล่าว ทุกครั้งที่คนเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้นในดินแดนที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เคยอาศัยอยู่พวกเขาจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด”

“ใช่ นี่คือดวงดาวโบราณที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ถือกำเนิดขึ้นมากที่สุด สิ่งมีชีวิตโบราณเหล่านั้นจะไม่เกิดความหวาดกลัวได้อย่างไร” หลี่เทียนกล่าว

ในโลกนี้หากมีสิ่งใดที่ราชาโบราณหวาดกลัวแน่นอนว่าจะต้องเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ถือกำเนิดขึ้นมาในยุคหลังของสิ่งมีชีวิตโบราณ

แต่เพียงการผงาดขึ้นของจักรพรรดิสุริยันซึ่งเป็นจักรพรรดิโบราณแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์คนแรก นับแต่นั้นเผ่าพันธุ์โบราณก็ถูกกดอยู่ใต้ฝ่าเท้าของมนุษย์มานานหลายล้านปี

แน่นอนว่าพวกเขาต่างวาดฝันไว้ว่าหลังจากหลายล้านปีผ่านไป เมื่อเผ่าพันธุ์โบราณตื่นขึ้นอีกครั้ง พวกเขาจะมีโอกาสกลับมาปกครองมนุษย์เหมือนเช่นอดีต

“ในเมื่อจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ตายไปทั้งหมดแล้ว พวกเขากลัวอะไร?” เย่ฟ่านกล่าว

“เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?” เอี๋ยนอี้ซีถาม

“ข้าคิดเรื่องนี้มาครึ่งคืนแล้ว ข้ถ้าจะต้องทำบางอย่างที่เป็นการป้องกันไม่ให้ราชาและโบราณเหล่านั้นปรากฏตัวขึ้นชั่วคราว” เย่ฟ่านกล่าว

“มีเพียงจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น เจ้าจะลอกเรียนพลังนี้ได้อย่างไร”

หลี่เทียนรู้สึกประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะมีอาวุธเต๋าสุดขั้วอยู่ในมือก็ไม่มีทางลอกเลียนพลังของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ได้

“สิ่งที่เผ่าพันธุ์โบราณหวาดกลัวมากที่สุดก็คือจักรวรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการให้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ถือกำเนิดขึ้น”

“เจ้าจะบอกอะไรกันแน่” หลี่เทียนกล่าว

“ถ้าเจ้าทำจริงๆ ราชาโบราณเหล่านั้นจะไม่ปรากฏตัวขึ้นอีกหลายพันปี” เย่ฟ่านกล่าว

….

ในขณะนี้ห้าภูมิภาคอันยิ่งใหญ่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!

สายตาของพวกเขาจับจองไปที่หนานหลิงด้วยความหวาดกลัว

สิบสองปีผ่านไปตั้งแต่ที่เขาออกจากดาวโบราณดวงนี้ แต่ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่ทรงพลังคนเดิมได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

ยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์โบราณที่ทำหน้าที่ปกป้องประมุขตระกูลหวังถูกสังหารสิ้น ฐานบัญชาการของภูเขาเทพซึ่งตั้งอยู่ในหนานหนิงถูกทำลายพร้อมกับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายร้อยคน

ผู้บ่มเพาะทุกคนต่างตกตะลึงกับข่าวนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นสั่นสะเทือนจิตใจของผู้คนอย่างรุนแรง

“เขากลับมาได้อย่างไร แล้วทำไมเขาถึงกลับมาที่โลกของเรา? ในอดีตแม้แต่เซียนโบราณยังไม่ประสบความสำเร็จในการเคลื่อนย้ายผ่านทะเลดวงดาว เขาทำได้อย่างไร”

“ไม่น่าเชื่อ เวลาเพียงแค่สิบสองปี เขากลับแข็งแกร่งถึงขนาดนี้แล้ว”

“เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ แค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปถึงสิบสองปี”

“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณเขากลับมาอีกครั้ง เหลือเชื่อ น่ากลัวจริงๆ ได้ยินว่าตอนนี้เขาอาจจะกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโลกแล้ว!”

ในวันนี้ผู้บ่มเพาะทั้งหมดจากทั่วทุกสารทิศกำลังพูดคุยกันอย่างเข้มข้น การต่อสู้ครั้งแรกหลังจากที่หายสาบสูญไปนานหลายปีทำให้ผู้คนเกิดความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

“ข้ารู้สึกว่าร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณไม่มีผู้ใดเทียบได้แล้ว ในบรรดาเซียนเทียมในขอบเขตสวรรค์ชั้นที่สองเขาจะต้องแข็งแกร่งที่สุดในโลกอย่างแน่นอน”

นี่คือความเห็นของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แห่งภาคกลาง

“ไม่แน่ว่าจะเป็นเช่นนั้นเสมอไป ฮั่วอวิ๋นเฟย เหยากวง จี้ฮ่าวเยว่ล้วนเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งอย่างยิ่ง บางทีพวกเขาอาจแข่งขันกันได้” บางคนตั้งหน้าตั้งตารอ

“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณกลับมาแล้ว ข้าคิดว่าเป้าหมายต่อไปของเขาอาจจะเป็นหวงซูเต๋า หยวนกู่ หรือไม่ก็ทายาทของราชาโบราณที่แข็งแกร่งคนอื่นๆ!” นี่คือความคาดหวังของผู้บ่มเพาะชาวมนุษย์

“นายน้อยของเผ่าพันธุ์โบราณบางคนที่มีสายเลือดของจักรพรรดิอมตะ ต่อให้ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ยากที่จะคุมความได้เปรียบได้”

“เราจะได้เห็นกันเมื่อพวกเขาปะทะกันจริงๆ เราจึงจะรู้ได้ว่าใครแข็งแกร่งที่สุด นี่คือโลกที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะต้องเกิดขึ้นจากหนึ่งในพวกเขาอย่างแน่นอน”

การกลับมาของเย่ฟ่านดึงดูดความสนใจจากทั่วโลก ทุกสายตาจับจ้องที่หนานหลิง

นิกายหยินหยางในจงโจว เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเย่ฟ่านปรากฏตัวอีกครั้ง ผู้นำคนปัจจุบันก็ขว้างถ้วยชาในมือไปที่ห้องโถงด้วยความโกรธ

จากนั้นเขาก็สั่งศิษย์ไม่ให้เหยียบย่างเข้าไปในหนานหลิง แต่ให้ระดมผู้คนเข้าสู่ตงหวงเพื่อร่วมมือกับยอดฝีมือเผ่าพันธุ์โบราณคนอื่นๆ

กองกำลังที่เป็นศัตรูกับเย่ฟ่านก็ปฏิบัติในแนวทางเดียวกัน พวกเขาระดมกำลังเข้าสู่ตงหวงเพราะที่นั่นคือบ้านเกิดของเย่ฟ่าน ไม่ช้าก็เร็วเย่ฟ่านจะต้องกลับสู่ตงหวงอย่างแน่นอน

ตระกูลจี้ภาคใต้ของตงหวง

จี้จื่อเยว่ซึ่งมีอายุสามสิบปีงดงามเปล่งปลั่งราวกับเทพธิดาจากสรวงสวรรค์ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ใบหน้าอันงดงามของนางไม่มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น

ในเวลานี้ ถ้วยหยกในมือของนางตกลงไปที่พื้น น้ำเสียงของนางสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเมื่อหันไปมองจี้ฮ่าวเยว่ผู้เป็นพี่ชาย

“เสี่ยวเย่กลับมาแล้ว!”

“ใช่”

“เขา กลับมาได้อย่างไร? ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันยังไม่เคยมีผู้ใดกลับมาได้?”

“เขา…กลับมาแล้ว...” จี้จื่อเยว่พึมพำ จากนั้นดวงตาของนางก็หยีเล็กเหมือนพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว และลักยิ้มที่หายสาบสูญไปหลายปีก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ในถ้ำโบราณซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับตระกูจี้ ร่างของชายร่างสูงใหญ่ซึ่งถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำส่งเสียงไออย่างรุนแรง แต่เขาก็ยังหัวเราะอย่างมีความสุข

“เสี่ยวเย่กลับมาแล้ว เขามาเพื่อล้างแค้นให้กับพวกเรา พี่เหอสุ่ยดูแลบาดแผลของเจ้าให้ดี เรารอดแล้ว” จี้จื่อเยว่ปลอบโยน

“บอกเสี่ยวเย่ว่าต้องฆ่าหลี่เสี่ยวม่านและฆ่าหยวนกู่ให้ได้ ไม่เช่นนั้นพี่น้องที่ตายไปคงไม่อาจตายตาหลับ!” หลี่เหอสุ่ยตะโกนอย่างตื่นเต้น

ตระกูลหวังแห่งเป่ยหยวนชายหนุ่มร่างสูงกำยำที่มีผมสีดำเหมือนน้ำตกกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด

“อา…”

หวังเถิงคำรามเสียงดัง คลื่นเสียงของเขากวาดออกไปรอบทิศทางและบดขยี้ภูเขานับร้อยลูกให้กลายเป็นที่ราบทันที

…

ในเป่ยหยวนด้านหน้าภูเขาสีดำที่ตั้งตระหง่าน ชายหนุ่มที่มีความสง่างามอย่างน่าเหลือเชื่อยืนเอามือไพล่หลัง และฝากสายตาไปยังทิศทางของหนานหลิงในระยะไกล

“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ น่าสนใจจริงๆ”

ในเวลาเดียวกันผู้คนจำนวนมากก็เริ่มหลั่งไหลเข้าสู่หนานหลิง!

…………