1069 - คืนละเลงเลือด 

1069 - คืนละเลงเลือด

แสงจันทร์เป็นเหมือนควันบางๆ โปรยปรายในป่าสนเหมือนขนนกสีขาว

เย่ฟ่านยืนขึ้นและกล่าวว่า “ข้าต้องการข้อมูลของเขาทั้งหมด”

“ตกลง!”

หนานเหยาลุกขึ้นและขอให้อสูรเฒ่าเปิดค่ายกลเพื่อเคลื่อนย้ายพวกเขาไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

“เจ้าต้องการฆ่าองค์ชายแห่งหุบเขาเทพเพียงลำพัง? หากเจ้าจะไปที่นั่นไม่แตกต่างอะไรจากการถ้ำเสือวังมังกร ไม่ต้องกล่าวถึงความแข็งแกร่งของเขา แค่องครักษ์ที่ปกป้องอยู่รอบตัวก็สามารถต่อกรกับวังจักรพรรดิอสูรแห่งหนานหลิงได้แล้ว” ดวงตาที่งดงามของฉีฝูสุ่ยกระพริบ

เย่ฟ่านยิ้มและกล่าวว่า “อย่ากังวลไปเลย จะไม่มีพวกมันคนใดรอดชีวิตไปแม้แต่คนเดียว”

“คุยโวโอ้อวด” ฉีฝูสุ่ยชำเลืองมองเขา

“สาวงามเจ้าสนใจที่จะออกไปท่องเที่ยวกับข้าหรือไม่” หลี่เทียนสอดแทรกเข้ามา

“ไปลงนรกซะ!” ฉีฝูสุ่ยจ้องเขาเขม็ง

“ในอดีตข้ากักขังเจ้าเป็นเวลาหนึ่งเดือนเป็นเหตุให้เจ้ารู้สึกอับอายอยู่เสมอข้าต้องขอโทษจริงๆ อย่าเก็บมาใส่ใจเลย” เย่ฟ่านขอโทษ

“เจ้าก็ไปลงนรกด้วย”

ฉีฝูสุ่ยแทบคลั่งและเตะไปที่ต้นขาของเย่ฟ่านด้วยความโกรธ ทุกคนงุนงงเป็นอย่างมาก นี่คือชายผู้ดหดเหี้ยมที่ฆ่าคนมาแล้วนับไม่ถ้วน ฉีฝูสุ่ยกล้าเตะเขาจริงๆ

ในเวลาไม่นานแสงที่สว่างจ้าก็โอบล้อมทุกคนที่อยู่ในศาลาอย่างแน่นหนา จากนั้นพวกเขาก็เคลื่อนย้ายตัวเองไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

เมืองจูเชวี่ยซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเมืองโบราณชั้นนำในหนานหลิง ว่ากันว่าเมืองแห่งนี้ดำรงมาอย่างยาวนานถึงแสนปี

นี่คือเมืองโบราณขนาดใหญ่ ตามตำนาน เมื่อเมืองถูกสร้างขึ้นมีนกศักดิ์สิทธิ์ตัวหนึ่งได้บินเข้ามาเพื่ออวยพรผู้คนที่อยู่ในเมืองนี้ ดังนั้นชื่อเมืองจึงถูกตั้งตามชื่อของมัน

ในกลางดึกที่พระจันทร์ส่องแสงและดวงดาวเบาบาง คนกลุ่มหนึ่งได้ข้ามความว่างเปล่าเข้าสู่เมืองนี้อย่างลับๆ

“หนานเหยาคนนี้ทรงพลังอย่างยิ่ง แม้แต่ข้าก็ไม่อาจมองเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาได้” เอี๋ยนอี้ซีกล่าว

“ชายผู้นี้ใจเย็นมากและมีท่าทีที่ไม่ธรรมดา เขาจะกลายเป็นหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคต”

แม้แต่หลี่เทียนที่ทำตัวเป็นอันธพาลเสมอก็ยังยอมรับในข้อนี้

เย่ฟ่านพยักหน้าและกล่าวว่า “ถ้าเขาไม่แข็งแรงพอ สำนักฉีซื่อซึ่งเป็นสถานที่ชุมนุมของอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกจะกันสถานที่บางส่วนให้เป็นพื้นที่บ่มเพาะของเขาเพียงคนเดียวได้อย่างไร”

กลุ่มของเย่ฟ่านลอบเร้นเข้าไปในวังโบราณแห่งหนึ่ง

“ใครกล้าบุกค่ายของภูเขาเทพ” สิ่งมีชีวิตโบราณที่ทำหน้าที่ปกป้องสถานที่แห่งนี้คำรามด้วยความโกรธ

เย่ฟ่านไม่กล่าวอะไร กระบี่ยาวในมือของเขาตวัดไปข้างหน้าแล้วทำให้ศีรษะของสิ่งมีชีวิตโบราณตนนั้นหลุดร่วงลงพื้นทันที

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของฝ่ายตรงข้ามถูกทำลายด้วยปราณกระบี่ ศพที่ไร้หัวพ่นเลือดสีม่วงออกมาอย่างไม่สิ้นสุด จากนั้นทั้ง 3 คนก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

“มนุษย์เพียง 3 คนแต่กลับบุกเข้าสู่ฐานลับของภูเขาเทพ ช่างไม่เจียมตัวจริงๆ!”

สิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างเหมือนงูยักษ์ได้พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วอันน่าทึ่ง

เย่ฟ่านรู้ว่าตัวตนของเขาถูกเปิดเผยแล้วดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร เขาก้าวไปข้างหน้าและลงมือสังหารทุกสิ่งทุกอย่างที่มองเห็น

ศีรษะมากมายลอยขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงกรีดร้องด้วยความโกรธเกรี้ยวดังขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ศีรษะทั้งหมดสิบเก้าหัวถูกเย่ฟ่านตัดออก ไม่มีสิ่งมีชีวิตโบราณคนใดมีฐานการบ่มเพาะต่ำกว่าปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ด แต่พวกมันทั้งหมดไม่มีใครรอดชีวิตได้แม้แต่คนเดียว

“รวดเร็วเกินไป เจ้าไม่เปิดโอกาสให้เราได้ร่วมสนุกด้วยซ้ำ” หลี่เทียนตะโกน

เย่ฟ่านกล่าวว่า “หยิบเตาหลอมเซียนออกมา หากใครต้องการหลบหนีให้ฆ่ามันทันที”

“อา..” เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัวดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ภายใต้เสียงกรีดร้องนี้ผู้บ่มเพาะในเมืองจูเชวี่ยเริ่มตื่นขึ้นจากการหลับไหล

“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณลงมือแล้ว”

“หลังจากสิบสองปีที่จากไปในที่สุดเขาก็ประกาศศักดาอีกครั้ง”

ผู้คนอ้าปากค้างมีกี่คนที่กล้ายั่วยุสิ่งมีชีวิตโบราณ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้ที่บุกเข้าไปในค่ายของภูเขาเทพในครั้งนี้จะต้องเป็นเย่ฟ่านอย่างไม่ต้องสงสัย!

“อา…”

เสียงกรีดร้องนั้นทำให้ผู้คนเกิดความกระสับกระส่าย จิตสังหารครอบคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าความตายเกิดขึ้นตลอดเวลาและทำให้ผู้คนเกิดความสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด

“จื่อเทียนตูออกมารับความตาย!”

เย่ฟ่านถือกระบี่เหล็กเดินเข้าสู่ส่วนลึกของคฤหาสน์ ที่เบื้องหลังของเขามีปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาเทพล้มตายไปมากกว่าร้อยคน

“ในโลกนี้มีน้อยคนนักที่กล้าโจมตีเผ่าพันธุ์โบราณของเรา…”

สิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวเดินออกมา รูปร่างของเขาไม่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป เพียงแต่มีเส้นผมสีม่วงที่เปล่งประกายแวววาวเท่านั้น

“เจ้าเป็นร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ เจ้ากลับมาจริงๆ”

“แข็งแกร่งจริงๆ น่าเสียดายที่เจ้าต้องตายวันนี้” เย่ฟ่านกล่าว

ในท้องฟ้าอันไกลโพ้น ทุกคนได้ยินเสียงคำราม การต่อสู้ที่ดุเดือดปะทุขึ้น แสงที่สว่างสดใสสาดส่องออกไปทุกทิศทาง ทักษะลับโบราณนับไม่ถ้วนถูกแสดงออกมา

อย่างไรก็ตามเวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม ก็มีเสียงคำรามอย่างไม่เต็มใจ และศีรษะที่เปื้อนเลือดซึ่งมีเส้นผมสีม่วงได้ปลิวขึ้นสู่ท้องฟ้า

หลังจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องตามมาอีกหลายครั้ง ชายหนุ่ม 2 คนบุกเข้าไปในวังโบราณและลงมือสังหารผู้คนทั้งหมดอย่างไร้ความปรานี

“นี่คือพลังของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณหรือ!”

“ทรงพลังและน่ากลัว!”

นี่คือคำพูดจากใจจริงของทุกคน หนังศีรษะของพวกเขามึนงงและ ร่างกายของพวกเขาก็เย็นเยียบราวกับตกลงไปในหล่มน้ำแข็ง

เมื่อทุกอย่างเงียบสงบ มีศพหลายร้อยศพอยู่ใต้เท้าของเย่ฟ่านดวงตาของเขาเย็นชาในขณะที่พึงพร้อมกับตัวเองด้วยจิตสังหารอันเปี่ยมล้น

“หลี่เสี่ยวม่าน ฮั่วอวิ๋นเฟย หวังเถิง นิกายหยินหยาง หยวนกู่ ชะตากรรมของจื่อเทียนตูคือตัวอย่างของพวกเจ้า!”

โลกเงียบงัน จนกระทั่งรุ่งเช้าจึงมีผู้คนเข้ามาสำรวจวิหารโบราณและพบเห็นฉากอันน่าสะพรึงกลัวภายใน

เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ศพของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์เผ่าโบราณหลายร้อยคนกระจายอยู่ถ้วนทั่ว ความโหดเหี้ยมในการกระทำนี้ทำให้โลกทั้งใบสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!

หลังจากผ่านไปสิบสองปี ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณกลับมาแล้ว ตอนกลางวันเขาทำลายยอดฝีมือตระกูลหวังอย่างเด็ดขาด ในช่วงค่ำเขาสังหารยอดฝีมือภูเขาเทพหลายร้อยคน!

ข่าวเรื่องนี้แพร่กระจายออกไปทันทีที่รุ่งสาง ห้าภูมิภาคอันยิ่งใหญ่ของโลกอำพรางสวรรค์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!

เส้นทางแห่งการเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่เต็มไปด้วยเลือดของเย่ฟ่านถูกสร้างขึ้นแล้ว!