บทที่ 36: การประเมินค่าที่สูงเกินไป
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 36: การประเมินค่าที่สูงเกินไป
"ขอโทษทีนะเจ้าหนุ่ม"
บ็อบบี้ที่เป็นผู้อยู่อาศัยในย่านฮาร์เลมมานานย่อมรู้จักที่นี่เป็นอย่างดี
เมื่อได้ฟังคำตอบของเขาแล้ว เฮนรี่ก็พยักหน้าและบอกไรอันว่า "ดูเหมือนที่ย่านฮาร์เลมแห่งนี้จะไม่มีที่ๆ เรียกว่าวิลลาร์ดอยู่ บางทีเธอลองหาในเขตอื่นดูก็ได้นะ แมนฮัตตันมีหลายย่าน เธอลองไปตามหาดูที่อื่นดูเถอะ เพราะย่านฮาร์เลมเป็นเพียงย่านเล็กๆ เท่านั้นเอง"
หลังจากนั้น เฮนรี่ก็ถามอีกครั้งด้วยความกังวล "หรือว่าเธอกำลังตามหาวิลลาร์ดเพราะเพื่อนหรือคนรู้จักใช่ไหม?"
ทันใดนั้นชาเมคก็พูดแทรกขึ้นมาด้วยความเย้ยหยัน "เห็นได้ชัดเลยป๊อบ เขาคงแค่ถูกหลอกหรือไม่ก็วิลลาร์ดที่เขาพูดถึงมันไม่มีอยู่จริงหรอก”
เฮนรี่: “หุบปากไปเลยชาเมค ไม่มีใครรู้ทุกอย่างหรอก”
เฮนรี่หันศีรษะและดุชาเมค "อย่าเอาคำพูดของชาเมคมาใส่ใจเลย เขาก็เป็นแบบนั้นมาตลอด" แม้จะพูดปลอบโยน แต่เฮนรี่ก็รู้สึกว่าไรอันคงถูกหลอกแน่
เมื่อเห็นเฮนรี่และคนอื่นๆ ดูราวกับว่าพวกเขาเข้าใจผิดกันไป ไรอันก็รู้สึกจำเป็นที่จะต้องอธิบาย
เพราะเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาญาติพี่น้อง
เขาส่ายศีรษะพลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่กังวลของเฮนรี่และพูดไปว่า "ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ผมแค่จะไปหาวิลลาร์ดเพื่อไปพบกับสัตวร้าย ราชานักฆ่าที่ซ่อนตัวอยู่ที่นั่น"
[คะแนนชื่อเสียงจากลุค เคจ +5]
[คะแนนชื่อเสียงจากเฮนรี่ +2]
[คะแนนชื่อเสียงจากเฮนรี่ +2]
[คะแนนชื่อเสียงจากเฮนรี่ +2]
[คะแนนชื่อเสียงจากชิโก้ +0.01]
"..."
เขาหยุดไม้กวาดของเขาไปชั่วครู่ ลุคเคจเงยหน้าขึ้นมองป๊อปและส่ายศีรษะเล็กน้อยกับสายตาที่คล้ายกับตั้งคำถามของป๊อป
เขาไม่เคยได้ยินชื่อใครที่ถูกเรียกว่าราชานักฆ่า สัตว์ร้ายและอะไรก็ตามพวกนั้นในช่วงที่เขาอยู่ในคุกหรือหลบหนีเลย
สายตาของลุคเคจจ้องมองไปทางไรอันด้วยความเคลือบแคลงใจ คล้ายกับว่าเขาไม่เชื่อว่าที่ไรอันพูดถึงราชานักฆ่าและสัตว์ร้ายนั้นเกินจริงมากไป
บางทีทุกอย่างอาจเป็นเพียงจินตนาการของเด็กเอเชียที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็เป็นได้
เพราะคำพูดที่จู่ๆ ก็ออกมาจากปากของไรอัน ในร้านตัดผมทุกคนจึงมองหน้ากันอยู่พักหนึ่ง จากนั้นชาเมกก็ตอบสนองก่อนใครเพื่อน "ฮ่าฮ่า เจ้าหนู นายกล้าไปเชื่อเรื่องโกหกพรรคนี้ด้วยเหรอ? สัตว์ร้ายเนี่ยนะ? แต่จะว่าไปชื่อสัตว์ร้ายฟังดูเจ๋งดี ฉันขอเอานี้ไปเป็นชื่อเล่นฉันแล้วกัน... "
'อืม ดูเหมือนฉันจะรีบโม้เยอะไปแฮะ'
แต่ก็สมกับที่พวกเขาดูไม่ตื่นเต้นอะไรมาก เพราะในนิวยอร์กแห่งนี้ ที่ย่านเฮลคิทเช่นก็มีเพียงแค่ซูเปอร์ฮีโร่แบบแดร์เดวิลอยู่ ตอนนี้ซูเปอร์ฮีโร่ยังคงไม่ได้แพร่หลายไปทั่วเมืองนิวยอร์ก หากไม่มีฮีโร่มากมายในเมืองนิวยอร์ก...มันก็คงเป็นการยากที่จะทำให้คนดำเหล่านี้ในร้านตัดผมเชื่อเขาทันทีที่เขาพูดเรื่อง 'สุดยอดราชานักฆ่า' ออไกป
ทว่าไรอันก็ตระหนักดีว่าสิ่งต่างๆ ย่อมไม่เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน
ดังนั้นเป้าหมายที่เขาตั้งไว้ตั้งแต่ต้นคือการสร้างความประทับใจแรกแก่ทุกคนในร้านตัดผม โดยเป้าหมายหลักของเขาก็คือลุคเคจ
แม้ว่าเขาจะบรรลุเป้าหมายแล้ว แต่เขาก็ยังคงต้องแสดงต่อไป
เมื่อเผชิญหน้ากับคำพูดหยอกล้อของชาเมค เขาจงใจขมวดคิ้วและพูดว่า "สัตว์ร้ายเป็นตัวตนที่อันตรายและไม่ใช่ชื่อที่คุณจะสามารถล้อเล่นได้หรอกนะ"
“พูดอะไรกัน? นายไม่พอใจเรื่องแค่นั้นเหรอ?” เมื่อเทียบกับลุคเคจแล้ว เห็นได้ชัดว่าไรอันเป็นแค่ขี้ก้างในสายตาเขา หลังจากได้ยินคำแย้งของอีกฝ่าย ชาเมคก็ยิ้มพร้อมกับลุกขึ้นและมองไปทางชายชาวเอเชียที่เตี้ยกว่าเขาครึ่งตัว เขาพูดพร้อมกับยกยิ้มเยาะเย้ย "นายมีปัญหาอะไรไหมล่ะ?"
โดยธรรมชาติแล้ว ไรอันไม่อยากจะมีเรื่องกับชาเมคอยู่แล้ว
แถมอีกฝ่ายก็ไม่ใช่ป๊อบ เป้าหมายของเขาไม่ใช่ชายคนนี้สักหน่อย
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาจึงตั้งใจที่จะเตะขาของเขาออกไปด้วยแรงเพียงเล็กน้อย เพื่อแสดงให้ฝ่ายตรงข้ามเห็นว่าเขาสามารถทำได้มากแค่ไหน
ทว่าในตอนนั้นเอง ร่างสูงได้ก้าวเข้ามาระหว่างไรอันและชาเมค ลุคเคจมองไปทางชาเมค ซึ่งมีสีหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เงียบสงบออกมา "ชาเมค การมามีเรื่องกันในร้านป๊อบมันไม่ใช่เรื่องนะ ถ้านายอยากทะเลาะจริงๆ ฉันไปเจอนายที่ตรอกด้านหลังได้เสมอ”
"มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของนายสักหน่อย!"
"ตราบใดที่มันอยู่ในร้านตัดผม มันก็เป็นเรื่องของฉัน"
เขากัดฟันจ้องมองลุคเป็นเวลานาน จากนั้นชาเมคก็หันศีรษะไปมองไรอันที่ถูกขวางอยู่ด้านหลังร่างสูง "เจ้าหนู แกโชคดีไปนะ"
'อันที่จริง แกต่างหากที่โชคดีไป'
ไรอันจ้องไปที่แผ่นหลังสูงของลุคเคจอย่างเงียบๆ จนพูดไม่ออก
เห็นได้ชัดว่าทุกคนในร้านตัดผมปฏิบัติต่อเขาคล้ายกับว่าเขาเป็นฝ่ายที่อ่อนแอกว่า ทว่าแท้จริงแล้ว ชาเมคต่างหากที่อ่อนแอกว่าเขามาก ด้วยพลังขาเหล็กอันยิ่งใหญ่ของไรอัน ไม่มีทางเลยที่ชาเมคจะสามารถรับมือได้
เมื่อได้รับความอับอายสองครั้งติดต่อกัน แม้ว่าชาเมคจะมีผิวหน้าหนา เขาก็ไม่ต้องการที่จะอยู่ในร้านตัดผมอีกต่อไป
พอมองไปที่แผ่นหลังของชาเมค เฮนรี่ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะ "ฉันหวังว่าสักวันหนึ่ง ชาเมคจะเข้าใจว่าการต่อสู้ไม่ใช่วิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาได้"
บ๊อบบี้: “นี่คือย่านฮาร์เล็มนะเฮนรี่ นายก็รู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะอยู่รอดโดยไม่ต้องต่อยสักหมัดสองหมัด”
เฮนรี่: “ฉันรู้บ็อบบี้ แต่ฉันก็รู้ว่าฮาร์เล็มกำลังค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แม้ว่ามันจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงเร็วอย่างที่ฉันคิดไว้ แต่อย่างน้อยมันก็เปลี่ยนไป”
หลังจากพูดคุยแบบเป็นกันเองกับบ็อบบี้ไป เฮนรี่จึงกลับมาสนใจไรอันอีกครั้ง
หลังจากแก้ปัญหาความขัดแย้งที่ร้านตัดผมเสร็จเรียบร้อย ลุคเคจกลับมาเป็นคนเงียบๆ เช่นก่อนหน้านี้
ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถของเขา บางทีเฮนรี่อาจไล่เขาออกไปแล้ว
เฮนรี่ส่ายศีรษะพลางหันมาที่ไรอันและพูดไปว่า "เจ้าหนุ่ม แม้ว่าวิธีที่ชาเมคพูดอาจจะหยาบคายอยู่บ้าง แต่ที่ชาเมคพูดก็มีจริงอยู่ วิลลาร์ดที่เธอพูดถึงอาจจะไม่ใช่สถานที่ที่มีอยู่จริง"
"ไม่ วิลลาร์ดต้องมีอยู่จริงสิ"
เมื่อเห็นสายตาที่แน่วแน่ของไรอัน เฮนรี่ก็รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย หลังจากคิดได้ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจใช้วิธีที่นุ่มนวลกว่าด้วยการใช้วิธีแบบไม้อ่อน "โอเคแต่เจ้าหนุ่ม นิวยอร์กเป็นเมืองใหญ่ มันคงไม่ง่ายเลยที่จะหาวิลลาร์ดที่เธอกำลังพูดถึงในเมืองใหญ่ขนาดนี้ อีกทั้งเธอเองก็ยังดูไม่มีเงินเลยไม่ใช่เหรอ?"
