นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 43
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 43
ริมเมอร์ยิ้มและมองดูราอนที่กำลังยืนอยู่บนสนามประลองกับเจ้าชายลำดับที่สาม เขาแทบอดทนรอคอยให้การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นไม่ไหวจนเผลอฮัมเพลงโดยไม่รู้ตัว
'แล้วก็รางวัล...'
เขาแทบจะรอคอยที่จะได้รับรางวัลจากการชนะฝั่งโอเว่นไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
เขารู้ว่ายังไงราอนก็ไม่มีทางแพ้
"ดูเหมือนแกจะมีความสุขซะเหลือเกินนะ"
ดยุคทาร์ทันเข้ามายืนอยู่ข้างๆ ริมเมอร์ด้วยสีหน้านิ่งเฉย
"แน่นอนสิ การได้ดูหนุ่มสาวที่มีพรวรรค์ต่อสู้กันอย่างดุเดือดก็เป็นเรื่องที่สนุกไม่ใช่หรือไงล่ะ"
"แกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะไอ้งั่งนักดาบปีศาจ"
"ขนาดอันธพาลแบบแกยังได้เป็นถึงดยุค ฉันก็ต้องเปลี่ยนไปบ้างสิ"
ริมเมอร์ยิ้มให้ดยุคทาร์ทัน
"แสดงว่าเหตุผลที่แกเข้าหาเจ้าชายเมื่อวานก็เพราะแบบนี้ใช้มั้ย"
"แน่นอนสิ"
"แล้วแกวางแผนอะไรไว้ล่ะ? แกไม่ชอบเรื่องยุ่งยากแบบนี้ไม่ใช่รึไง?"
ดยุคทาร์ทันหันไปหารริมเมอร์แล้วปล่อยแรงกดดันที่รุนแรงออกไป ดูเหมือนเขาตั้งท่าจะตัดคอริมเมอร์หากเขาเตรียมจะทำอะไรแปลกๆ
"มันเป็นโอกาสที่พวกเขาจะได้เติบโตนี่นา นายก็รู้ว่าโอกาสที่สมาชิกของราชาทั้งหกจะได้ฝึกซ้อมด้วยกันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก"
ริมเมอร์ตอบกลับและทำเมินใส่ท่าทีของดยุคทาร์ทัน เขาพูดด้วยเสียงที่เบาแต่ก็ดูเป็นคำพูดที่จริงจัง
"....จริงจัง?"
"ใช่"
"ฉันคิดว่าแกแค่พูดเล่น แต่แกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ แฮะ"
ทาร์ทันเลียริมฝึปากของเขาและหันหน้ากลับไปที่เวทีประลอง
"อัศวินฝึกหัดที่เข้าร่วมการประลองในครั้งนี้ทุกคนเป็นเด็กที่ได้รับการสนับสนุนจากโอเว่น แต่เด็กพวกนั้นของแกมีความแข็งแกร่งระดับเดียวกับพวกเขาเลย"
"แน่นอนสิ ก็ใครกันล่ะที่คอยสอนพวกเขา?"
"หึ หยุดโม้ได้แล้ว อีกอย่างคือเด็กคนนั้นน่ะ..."
ดยุคทาร์ทันชี้นิ้วไปที่ราอนที่กำลังยืดหยุ่นร่างกายด้วยการหมุนข้อมือและข้อเท้า
"แกหาสัตว์ประหลาดแบบนั้นมาจากไหน? ฉันส่องดูพลังของเขาเกือบไม่ได้เพราะมีอะไรบางอย่างมาขัดขวางฉันไว้ ไหนจะวิธีที่เขาใช้ดาบแล้วก็จังหวะเท้าของเขาอีก มันไม่ใช่ระดับของเด็กฝึกหัดแล้วนะนั่น"
"แกก็ไม่ได้ตาถั่วนี่นา"
ริมเมอร์หัวเราะคิกคักและชี้ไปที่เจ้าชายลำดับที่สามที่ยืนนิ่งรอการต่อสู้อย่างใจเย็น
"แล้วทำไมแกไม่เตือนเจ้าชายไว้บ้างล่ะ เจ้าชายลำดับที่สามดูเหมือนจะคิดว่าราอนเป็นแค่เด็กฝึกหัดทั่วๆไป"
"เจ้าชายเป็นอนาคตของอาณาจักรโอเว่นแต่ยังไม่เคยได้เรียนรู้ความพ่ายแพ้เลย ฉันอยากให้เขาได้ลองสัมผัสมันในสถานที่ที่ปลอดภัยแบบนี้"
นั่นคือเหตุผลที่ทาร์ทันไม่ได้เตือนเจ้าชายเกี่ยวกับพลังที่แท้จริงของราอน
เขาอยากจะให้เจ้าชายได้เรียนรู้เกี่ยวกับความพ่ายแพ้เพื่อให้เจ้าชายสามารถก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้
"แต่เจ้าชายของฉันก็แข็งแกร่งพอตัว ต่อให้เป็นถึงเด็กที่มีพรสวรรค์ก็ใช่ว่าจะเอาชนะเขาได้ง่ายๆ"
"ก็อาจจะ..."
ริมเมอร์พยักหน้าอย่งเห็นด้วยและยังไม่หยุดรอยยิ้มที่มั่นใจของเขา
"แต่ฉันคิดว่ามันไม่เป็นงั้นหรอก"
"ความมั่นใจของแกก็ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ"
"งั้นเรามาเดิมพันกันอีกมั้ยล่ะ?"
"อีกแล้วเหรอ?"
ทาร์ทันทำหน้านิ่ว
"แกนี่ชอบการพนันจริงๆเลยนะ"
"งั้น...ถ้าใครชนะต้องเลี้ยงเหล้าเป็นไง?"
"โอเค แล้วจะพนันในเรื่องอะไร..."
ริมเมอร์ชูห้านิ้วขึ้นมา
"ฉันขอพนันว่าราอนจะชนะภายในการโจมตีห้าครั้ง"
"เป็นไปไม่ได้หรอกน่า ฉันรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแต่เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะชนะเจ้าชายได้ภายในห้าครั้ง"
ทาร์ทันขึงตาใส่ริมเมอร์และกำหมัดแน่น
"งั้นแปลว่ายอมรับการเดิมพันนะ?"
"แน่นอนสิ! จัดมา"
"ตัดสินใจได้เร็วเหมือนเดิมเลย"
ริมเมอร์หัวเราะคิกคัก
'อดใจรอเหล้าฟรีไม่ไหวแล้ว!'
***
“หืม”
เจ้าชายลำดับที่สามแห่งอาณาจักรโอเว่น เกรียร์ เดอ โอเว่น เลียริมฝีปากของเขาและมองไปที่มาร์ธากับรูนันอย่างตื่นเต้น แทนที่เขาจะมองราอนซึ่งเป็นคู่ต่อสู้ของเขาในตอนนี้
'พวกเธอน่าจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ดีทีเดียว'
ตั้งแต่วินาทีที่เขาเข้ามาในสนามฝึกซ้อมแห่งนี้ สายตาของเขาก็สนใจแต่สองคนนั้นกับเด็กผู้ชายผมสีฟ้าที่เป็นคู่ต่อสู้ของเซตัน
เขาไม่ได้สนใจในคู่ต่อสู้ของเขาซึ่งเป็นเด็กจากสายรองเลยสักนิด คู่ต่อสู้ของเขาอาจจะหล่อมาก แต่ก็แค่นั้นแหละ เขารู้สึกว่าพลังของเด็กผู้ชายตรงหน้ามันธรรมดาเกินไป
'ฉันควรจะรีบจัดการเขาเร็วๆ'
ถ้าเรียกใช้ออร่ากับเด็กสายรองคงจะเสียดายของเปล่า เจ้าชายลำดับที่สามคิดว่าเขาควรเก็บแรงไว้ในการต่อสู้ครั้งต่อไปมากกว่า ในครั้งนี้เขาจะใช้แค่ศิลปะการต่อสู้ธรรมดาๆ
"ถ้าพวกเธอพร้อมแล้วก็...เริ่มได้!"
ริมเมอร์ไปยืนอยู่ระหว่างพวกเขาและยกมือเป็นสัญญาณให้เริ่มการต่อสู้
"การประลองครั้งสุดท้ายเริ่มแล้วล่ะ!"
“โว้ว!”
เกรียร์นำดาบออกจากฝักและพุ่งตัวออกไปทันที
ฟุ่บ!
เขาพุ่งไปที่ด้านหน้าของราอนและกำลังจะแทงดาบเข้าไป เขาคิดว่าเขาคงชนะได้ภายในกการโจมตีเพียงครั้งเดียว
แต่ว่า...
'หือ?'
ราอนที่เคยอยู่ตรงหน้าเขาได้หายไปแล้ว
'เขาไปไหนแล้ว...? อ๊ะ!'
ในขณะที่เขากำลังมองหาไปมองหาราอน ก็มีแรงลมปะทะเข้าที่ใบหน้าด้านขวาของเขา
'ดาบอยู่ตรงนั้น!'
เกรียร์รู้สึกได้ว่ามันคือลมที่ออกจากดาบ เขารีบเบี่ยงหัวหลบทันที
ฟรึ่บ!
ดาบของราอนเฉียดผ่านเส้นผมของเขาไปนั่นทำให้เขาถึงกับขนลุก
“หึ!”
เกรียร์รีบวิ่งไปด้านข้างของราอนแล้วตวัดดาบออกไปเพื่อที่จะโจมตีกลับ
ฟรึ่บ!
เขาคำนวณการโจมตีไว้อย่างแม่นยำแล้วว่าจะต้องโดนราอนแน่ๆ แต่อย่างไรก็ตาม ราอนได้หายตัวไปอีกแล้ว
จู่ๆ ราอนก็มาปรากฎตัวอยู่ที่ด้านซ้ายของเขา ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงกะพริบตา
'อะไรกัน?!’
เกรียร์กัดฟันแน่น เขารีบใช้จังหวะเท้าที่เรียนรู้มาจากอาณาจักรโอเว่นวิ่งตามราอนไปอย่างรวดเร็ว
“ฮ่าๆ!”
เขาไล่ตามราอนจนราอนติดอยู่ที่มุมของเวทีประลอง
เขายกดาบของเขาขึ้นเพื่อเตรียมจัดการราอน
'มันจบแล้วล่ะ!'
ราอนไม่ได้อยู่ในจุดที่หลีกเลี่ยงการโจมตีจากเขาได้เลย
“หือ?”
ในวินาทีที่เขาคิดว่ามันกำลังจะจบลง เขาก็ได้สบตากับราอน ดวงตาของราอนยังคงนิ่งเฉยเหมือนไม่ได้หวาดกลัวอะไร นั่นทำให้เขารู้สึกขนลุกขึ้นมา
ผัวะ!
ราอนก้าวเข้ามาใกล้เขามากขึ้นแล้วจู่ๆดาบของเขาก็หมุน
ไม่ใช่แค่ดาบ... แต่มุมมองของเขาก็เปลี่ยนไปพร้อมๆกับดาบที่ถูกปัดออก
เกรียร์อ้าปากค้าง นี่เป็นสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้ เขารู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาลที่กดทับแผ่นหลังของเขาไว้
“อั่ก!”
เขาร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว
“อะ-อะไรกัน...?”
เขาพยายามยกหัวของเขาขึ้นมาทำความเข้าใจสถานการณ์ นั่นราอนกำลังยืนอยู่บนเวทีประลอง...
ในที่สุดเกียร์ก็ตระหนักได้ว่าเขาออกมาอยู่นอกเขตเวทีประลองแล้ว
"อึ่ก..อ๊า!"
เจ้าชายลำดับที่สามพยายามจะประคองร่างกายของตัวเองขึ้นมาแต่ว่าเขารู้สึกเจ็บปวดที่หลังของเขามาก
'ข-เขา'
เจ้าชายลำดับที่สามมือสั่นและกลืนน้ำลาย
'เขานี่เองที่เป็นของจริง!’
* * *
* * *
"โอ้ว..."
ริมเมอร์ยกมือขึ้นปิดปากของเขาเพื่อกลั้นไม่ให้ตัวเองหัวเราะ จากนั้นก็เหล่มองไปที่ทาร์ทัน
“เป็นไปได้ไงเนี่ย! ราอนยังโจมตีได้ไม่ถึงห้าครั้งด้วยซ้ำ...เขาพึ่งโจมตีแค่สองครั้งเองนะ!”
“……”
ทาร์ทันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาจ้องมองไปที่ราอนที่เป็นเพียงคนเดียวที่กำลังยืนอยู่บนเวทีประลองด้วยความอึ้ง
และเขาก็ไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ ทุกๆคนในสนามฝึกซ้อมต่างก็ประหลาดใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“อ่า...”
ในที่สุดทาร์ทันก็ได้สติ เขาถอนหายใจแล้วยืดตัวขึ้น
"เมื่อกี้มันอะไรกัน? ทำไมจังหวะเท้าของเขาพลิ้วไหวได้ถึงขนาดนั้น... ช่วงเวลาที่เขานำวิชาดาบออกมาใช้ก็เหมาะสม แสดงว่าฉันไม่ได้มองเห็นความสามารถจริงๆ ของเขาสินะ"
สายตาของทาร์ทันยังคงไม่ละไปจากราอน จังหวะเท้าและวิชาดาบของเขานั้นยอดเยี่ยมเกินกว่าที่จะเป็นแค่เด็กฝึกหัด
สิ่งที่น่าแปลกใจยิ่งกว่าคือเขาเอาชนะเจ้าชายลำดับที่สามได้ด้วยการปรับการเคลื่อนไหวร่างกายไปตามสถานการณ์แทนที่จะเป็นการโจมตีไปตามแบบแผน
ดูเหมือนเด็กที่ชื่อราอนนั่นจะมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมมากกว่าที่เขาคิด
"ฉันบอกแกแล้วว่าราอนจะชนะ"
"รู้แล้วล่ะน่า แต่ฉันไม่ได้คิดว่าเจ้าชายจะแพ้เร็วขนาดนี้..."
"ค่อยไปคุยกันต่อที่บาร์ละกันนะ แล้วเจอกันตอนเย็น แกจำได้ใช่มั้ยว่าฉันกินแต่เหล้าแพงๆ เท่านั้น"
“เฮอะ!”
"ช-ช้าก่อน!"
ในขณะที่ทาร์ทันกำลังจะหันหลังกลับไป เจ้าชายลำดับที่สามก็พยุงตัวขึ้นยืนได้สำเร็จ
"ม-มันยังไม่จบหรอก"
เขาขึ้นไปบนเวทีประลองอีกครั้งเหมือนกับว่าเขายังไม่อยากยอมรับความพ่ายแพ้
"จ-เจ้าชาย!"
"โอ๊ะ!"
ทาร์ทันรีบพุ่งเข้าไปหาเจ้าชายที่กำลังตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ส่วนริมเมอร์ก็กำลังยืนยิ้มเกาคางด้วยความสนใจ
"ท่านไม่---"
"ท่านดยุค ข้ายังไม่ได้ใช้พลังเต็มที่เลย!"
เจ้าชายเดินผ่านกยุคทาร์ทันที่พยายามหยุดเขาไป
"ถ้าฉันได้ใช้พลังที่แท้จริงของฉันตั้งแต่แรก..."
"โห...ขี้แพ้ของจริงเลยนะเนี่ย!"
มุมปากของมาร์ธายกขึ้นและเธอก็เข้ามายืนอยู่บนเวทีประลองด้วยเท้าข้างเดียว
"แกเรียกตัวเองว่าเจ้าชายแต่กลับไม่ยอมรับความพ่ายแพ้เนี่ยนะ แกทำให้ฉันนึกถึงใครบางคน..."
มาร์ธามองไปที่เบอร์เรนที่ยังไม่ทันได้ทำอะไร
“เอ่อ…”
เบอร์เรนคิ้วขมวด นั่นก็จริงที่เขาเคยทำแบบคล้ายๆกันกับเจ้าชาย แต่ทำไมถึงมีแค่เขา?
"เธอ..."
"เห้! คุณเจ้าชาย นี่ฉันกำลังพูดด้วยดีๆ นะ รีบไสหัวออกไปจากเวทีประลองก่อนที่ฉันจะด่า"
มาร์ธาหัวเราะใส่เจ้าชายลำดับที่สามโดยที่ไม่สนใจสายตาเคียดแค้นจากเบอร์เรน
"เธอกล้าดียังไง! เธอรู้มั้ยว่าเขาเป็น..."
"เขาเป็นเจ้าชายส่วนฉันก็เป็นสายตรงของซีกฮาร์ทไง ฉันก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่ด้อยไปกว่าเขานี่"
มาร์ธาหันไปเผชิญหน้ากับดยุคทาร์ทัน
"หยุดก่อน!"
ริมเมอร์เข้ามาในเวทีประลองและหยุดทั้งสองคนไว้ก่อนจะเกิดเรื่องใหญ่
"การประลองจบลงแล้วล่ะ แต่ฉันอยากถามความเห็นของทั้งสองฝ่ายก่อน ...ราอน"
"ครับ"
ราอนที่เคยยืนอยู่เงียบๆก็ตอบกลับทันที
"เธอจะเอาไงต่อ เพราะเธอเป็นคู่ต่อสู้ของเขาดังนั้นเธอก็ต้องตัดสินใจ"
ราอนค่อยๆหันหลังกลับไปและครุ่นคิดเล็กน้อย
"ผมได้ยินว่าอาจารย์พนันกับการประลองนี้ไว้และผมว่าผลลัพธ์มันก็ชัดเจนแล้วนะครับ ผมคงไม่จำเป็นต้องสู้อีก"
“เฮอะ…”
เจ้าชายลำดับที่สามกำมือสั่นๆของเขาไว้แน่น
"เจ้าชาย...พอแค่นี้เถิดพ่ะย่ะค่ะแล้ว..."
"งั้นฉันก็ขอยอมรับความพ่ายแพ้!"
ดยุคทาร์ทันยังไม่ทันพูดจบ เจ้าชายที่สามก็ก้าวออกไปข้างหน้า
"ฉันประเมินนายต่ำเกินไปก่อนเอง ฉันมองไม่เห็นพลังที่แท้จริงของนายตั้งแต่แรก ฉันละอายใจมากจนฉันไม่กล้ามองหน้านายเลยตอนนี้ แต่ฉันคิดว่าถ้าฉันไม่สู้กับนายในตอนนี้ฉันจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ ได้โปรดสู้กับฉันอีกครั้งเถอะ!"
เกรียร์วางดาบลง เขาก้มหัวให้ราอนแบบเก้าสิบองศา
"จ-เจ้าชาย!"
ดยุคทาร์ทันพยายามดึงตัวเจ้าชายออกไปแต่เขาไม่ยอมขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย
“ฮึ่ม…”
ราอนมองเห็นความจริงใจได้จากในดวงตาสีฟ้าของเขา
'เขาถึงกับก้มหัวให้เลยเหรอ?’
เจ้าชายคนที่สามแห่งอาณาจักรโอเว่น...ดยุคทาร์ทันเองก็คงไม่ได้คิดว่าเจ้าชายจะยอมก้มหัวขอโทษเขาแบบนี้
"เฮ้ จะเป็นเจ้าชายลำดับที่สามหรืออะไรก็เถอะ หยุดทำตัวน่าอายแล้วออก..."
"มาร์ธา”
“ชิ”
มาร์ธาจิ๊ปากแล้วยอมถอยออกไปเมื่อราอนเรียกชื่อเธอขึ้นมา
'แสดงว่าที่ฉันมองเห็นอาจจะไม่ใช่ทุกอย่างที่เขามี’
ดยุคทาร์ทันครุ่นคิด ขนาดเด็กสาวจากสายตรงยังยอมถอยออกไปเพราะคำพูดของเขาเพียงคำเดียว เจ้าชายลำดับที่สามคงไม่ใช่คนเดียวที่ประเมินราอนต่ำไป
"งั้นก็ได้"
ราอนพยักหน้าและเดินไปอีกฝั่งของเวที
"แต่นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ"
"ด-ได้เลย!"
เกรียร์จะไม่ยอมประมาทเขาอีกต่อไป เขาจะให้เกียรติกับราอนในฐานะนักดาบด้วยกัน
"ถ้าพร้อมแล้วก็บอกฉันนะ"
ริมเมอร์ยิ้ม เขารู้อยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
“ฮึ่ม…”
เจ้าชายถอดสร้อยรูปสิงโตออกจากคอของเขามาถือไว้ในมือ หลังจากนั้นเหมือนเขาจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ เขาขบฟันแล้วดึงสร้อยคอให้ขาดออกจากกัน
ฟรึ่บ!
ลมที่รุนแรงพัดออกมาจากร่างกายของเขา และแรงกดดันจากเขาก็มีพลังมากขึ้นกว่าเดิมเกือบสองเท่า ไม่ใช่แค่ออร่า แม้แต่ความแข็งแกร่งจากการฝึกฝนของเขาก็แผ่ออกมาจนทุกคนสัมผัสได้
"เขาซ่อนพลังที่แท้จริงไว้เหรอ?"
“ห๊า!”
เบอร์เรนและมาร์ธาขมวดคิ้วให้กับแรงกดดันอันมหาศาลที่เจ้าชายเป็นคนแผ่ออกมา
"จ-เจ้าชาย นั่นมัน..."
"นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาซ่อนความแข็งแกร่งแล้ว ฉันอยากจะสู้กับเขาด้วยพลังทั้งหมดที่ฉันมี"
เกรียร์ยกดาบขึ้นและปล่อยแรงลมออกมาจากปากของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจใช้ทุกอย่างที่มีตั้งแต่ต้น เขาจะไม่ยอมประมาทอีกต่อไป
เจ้ามันโง่จริงๆ เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคู่ต่อสู้มีความแข็งแกร่งอะไรที่ซ่อนไว้อยู่
'แต่ฉันก็ชนะได้อยู่ดี’
เขามีออร่าที่มากกว่าเจ้า แล้วร่างกายของเขาก็สมบูรณ์กว่าเจ้า ถึงอย่างนั้นก็จะบอกว่าเจ้าจะชนะเขาได้งั้นหรือ?
'งั้นพนันกันมั้ยล่ะ?'
ราอนถามราธ
ฮ่าๆ! แน่นอน! เอาเลย
ราธตอบกลับและข้อความการเดิมพันก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าเขา
[คุณได้รับข้อเสนอการเดิมพัน]
เงื่อนไข: เอาชนะเกรียร์ เดอ โอเว่น เจ้าชายลำดับที่สามแห่งอาณาจักรโอเว่น
สำเร็จ: แต้มสถานะทั้งหมด +4
ล้มเหลว: อารมณ์โกรธ +10
'ฉันยอมรับ'
ทันทีที่มีข้อความปรากฏขึ้นราออนก็ตอบรับทันที
ถ้าริมเมอร์เป็นทาสของบ่อนการพนันในซีกฮาร์ท ราธก็คงเป็นทาสการพนันของเขาเหมือนกัน
ราอนค่อยๆนำดาบของเขาออกมาจากฝัก เขานั้นรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเจ้าชายได้ซ่อนความสามารถของตัวเองเอาไว้
เขายอมรับการท้าทายในรอบที่สองก็เพราะเขาคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับเขาเองถ้าได้ลองเจอกับพลังที่สุดยอดของเจ้าชาย และเขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าว่าราธจะโผล่มายื่นข้อเสนอให้เขาแบบฟรีๆอีก
"งั้นก็มาเริ่มกัน"
เจ้าชายลำดับที่สามรวบรวมพลังของเขาไว้ที่ขาแล้วก้าวถอยหลัง นั้นทำให้ส่วนหนึ่งของพื้นบนเวทีประลองแตกหัก
"ชักจะน่าสนใจแล้วสิ"
เพราะเขาจะได้รับรางวัลจากการต่อสู้ครั้งนี้
ราอนก้าวไปข้างหน้าและควงดาบของเขา
เคร้ง!
ดาบของเกรียร์ที่ล้อมรอบไปด้วยออร่าสีฟ้าและดาบของราออนที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟได้เข้าปะทะกัน
