ตอนที่ 110 ไม้เท้าผู้เฒ่าเต่า(ฟรี)
ตอนที่ 110 ไม้เท้าผู้เฒ่าเต่า
หลังจากเสียงโห่ร้องผ่านไป ทุกคนก็เริ่มการเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในครั้งนี้ โดยมันแบ่งเป็น 3 จำพวกนั้นคือ หมาป่าขนเหล็ก หมูป่าจอมตะกละและสุดท้ายคือ ก็อบลิน
ตัวของลุคที่อยู่ในชุดเกราะแรดนอเหล็กตันก็เปลี่ยนไปเป็นชุดเกราะด้วงทมิฬที่เคลื่อนไหวได้คล่องเคลวกว่าแล้ว
ลุคสั่งให้เอาตัวที่ยังไม่ตายทั้งหมดมารวมกันไว้ เดี๋ยวเขาจะไปจัดการ ส่วนซากสามารถขนขึ้นรถได้เลย นอกจากจะกลายเป็นเนื้อหรือเอาไปขายแล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์กับเขาอีก
“เราจะเอายังไงกับคนที่รอดชีวิต” บอสตันเดินเข้ามาสอบถาม เพราะพวกเขาช่วยผู้รอดชีวิตได้เป็นจำนวนมาก
“ช่วยพวกเขากลับไปที่กิลด์ก่อน เดี๋ยวค่อยจัดการทีหลัง” ลุคกล่าวขณะที่เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเต่าจันทรายักษ์
“ตัวมันใหญ่จริง ๆ” ไอกะพึมพำออกมาด้วยแววตาตื่นตะลึงไม่หาย
“น่าเสียดายหัวจรวดระดับ D ที่ยิงไป แต่ว่ายังไงก็ต้องฆ่ามันอยู่แล้ว หวังว่านายจะทำให้มันคุ้มค่า” นิโคลเดินมาอยู่ข้าง ๆ กล่าวกับลุค
“หวังว่านะ” ลุคกล่าว ก่อนจะยื่นมือออกไปซากมอนสเตอร์ด้านหน้าก็แตกตัวเป็นสสารสีดำดูดม้วนตัวเป็นวังวน โดยมีลุคเป็นศูนย์กลางดูดซับพวกมันเข้าไป ด้วยขนาดที่ใหญ่ฉากตรงหน้าเลยดูตื่นตาตื่นใจไม่ได้
ทั้งสามคนพากันถอยห่างจากลุคมือป้องหน้าไว้เพราะกลัวสสารพวกนั้นจะปลิวเข้าตา แต่มันกลับเคลื่อนไหวหลบหลีกทุกคนไปหาลุค โดยที่ไม่แตะต้องใครเลย
ครู่ต่อมาเต่าจันทรายักษ์ทั้งตัวก็หายไป
“คุณได้รับไอเทมไม้เท้าผู้เฒ่าเต่าระดับ E เกรดสีส้ม จำนวน 1 ชิ้น ผลพิเศษ ควบคุมพื้นดินและบีบอัดพื้นดิน”
ลุคอ่านข้อมูลแล้วถึงกับต้องเอียงคอด้วยความสงสัยว่าเขาอ่านผิดไปหรือเปล่า ก่อนที่ในมือจะปรากฏไม้เท้าสีน้ำตาล สูงประมาณ 1.5 เมตร ส่วนลักษณะก็ราวกับงอกเงยมาจากต้นไม้ตามธรรมชาติแล้วถูกใครตัดออกมาใช้งานอย่างหยาบ ๆ เท่านั้น ไม่มีการประดับตกแต่งอะไรทั้งนั้น
‘ตอนแรกนึกว่าจะเป็นชุดเกราะเต่าหรือโล่ที่มีพลังต้านทานการโจมตีระดับ D ได้ แต่กลับกลายเป็นไม้เท้าซะงั้น เฮ้อ...แต่พอนึกดูก็ไม่น่าแปลกใจพลังของเต่าจันทรายักษ์ตัวนั้นดูจะมีความสามารถด้านการควบคุมพื้นดินเป็นอย่างมาก ส่วนกระดองมันก็เป็นไปตามลักษณะกายภาพเท่านั้น’
ลุคมองและคิดอยู่ในใจ
“นายได้อะไรมา” นิโคลเดินเข้าดูด้วยความสนใจ ตอนนี้บอสตันและไอกะไปช่วยคนอื่น ๆ แล้ว จึงเหลือพวกเขาสองคน
“ไม้เท้านะ” ลุคยกขึ้นมาให้นิโคลได้เห็น
“มันทำอะไรได้?” นิโคลมองดูไม้เท้าธรรมดาในมือของลุคอย่างสงสัย
ก่อนที่ลุคจะให้คำตอบ ตอนนั้นเองเสียงรถหลายคันก็ดังขึ้นมา แต่พอมาใกล้พื้นที่แถวนี้รถก็พากันติดหล่ม เพราะพื้นดินถูกเต่าจันทราพลิกกลับพรวนจนร่วนซุย ถนนพังเสียหายรถไม่สามารถเข้ามาได้ ซึ่งแบบนั้นงานของพวกเขาจะต้องเพิ่มขึ้นจากการขนทุกอย่างในระยะที่ไกลขึ้น
“ได้โอกาสพอดี งั้นลองเจ้านี้เลยแล้วกัน” ลุคบอกออกมา
นิโคลจับจ้องการกระทำของลุคอย่างสนใจ
ลุคเดินออกไปด้านหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยกไม้เท้ากระแทกลงไปในพื้นดินตามความรู้ที่ไม้เท้าส่งมาให้ว่าจะใช้งานมันได้ยังไง
พริบตาที่ไม้เท้าสัมผัสกับพื้นดินลุคก็ใช้ความคิดผสานเข้าไป พื้นดินก็เคลื่อนไหวตามความคิดของเขาในทันที พื้นดินทั้งหมดในบริเวณ 100 เมตรที่ขรุขระกลับเคลื่อนตัวกันเป็นพื้นที่ราบเรียบ จุดใหม่ที่เป็นหลุมดินก็ยกตัวขึ้นมาเติมเต็มจนเป็นพื้นที่สม่ำเสมอ
“นี่เหรอการควบคุมดิน แต่ว่าดินก็ยังไม่แข็งพอจริงสิมันบีบอัดได้นี่”
ลุคใช้ความคิดผ่านไม้เท้าก็เกิดเป็นละลอกการสั่นสะเทือนไปที่พื้นดินทำให้พื้นดินเคลื่อนตัวเข้ามาหากันและจับเป็นก้อนแข็งที่ไม่ต่างจากพื้นปูน
“อันนี้สิของจริง” ลุคมองดูถนนดิน ก่อนจะก้มไปมองไม้เท้าผู้เฒ่าเต่าในมือของเขาด้วยดวงตาเปล่งประกาย ดูเหมือนความสามารถของมันจะสุดยอดกว่าแค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่มันก็ไม่ธรรมดาสมกับที่มาจากมอนสเตอร์ยักษ์อย่างเต่าจันทรายักษ์ บางที่ถ้าเต่าจันทรายักษ์เติบโตไปได้เรื่อย ๆ มันอาจจะมีพลังในการควบคุมดินก่อเป็นดวงจันทร์ตามชื่อมันจริง ๆ ก็ได้
เขามีความคิดหนึ่งที่จะใช้งานไม้เท้าผู้เฒ่าเต่านี้แล้ว
...
3 ชั่วโมงผ่านไปใกล้จะเป็นช่วงเวลาเย็นของวันนี้แล้ว
การเก็บกวาดดำเนินไปอย่างราบรื่น ลุคไม่อยากให้คนอื่นเสียเวลาเลยจัดการเชือดหมาป่าขนเหล็กทั้งหมดเปลี่ยนพวกมันเป็นไอเทมชุดเกราะหมาป่าขนเหล็ก ซึ่งรวมแล้วเขาก็ได้ชุดเกราะหมาป่าขนเหล็กมาเกือบ 300 ชุด ส่วนใหญ่ยังอยู่ในระดับสีส้มและม่วง ดูเหมือนว่าตัวที่อ่อนแอก็อบลินให้เต่าจันทรายักษ์กินไปแล้ว
ชุดเกราะที่มีตอนนี้มากเกินพอให้กับหน่วยพิฆาตทั้ง 3 หน่วยแล้ว หน่วยพิฆาตจึงยกระดับขึ้นอีกครั้ง ด้วยชุดเกราะหมาป่าขนเหล็กและยังอาศัยมันเป็นไอเทมผสานพลังหลักแทนอาวุธ เพราะมีโอกาสที่อาวุธก็สามารถหลุดมือได้ ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นพลังผสานจะหายไปในทันที
แต่ชุดเกราะจะอยู่กับตัวตลอดเวลาจะไม่มีทางเกิดการยกเลิกผสานพลังขณะต่อสู้แน่นอน ยกเว้นว่าชุดเกราะจะพัง
ส่วนหมูป่าจอมตะกละมีรอดอยู่ 10 ตัว ที่เหลือตายจากลูกหลงไม่ก็โดนลุคฆ่าไปก่อนหน้านั้น ตัวที่เขาฆ่าถูกเปลี่ยนเป็นไอเทมเม็ดยาโอสถผู้หิวโหยทั้งสิ้น 20 เม็ด หมูป่าจอมตะกละเป็น ๆ ถูกมัดมือเท้าด้วยพลังของนิโคลขนขึ้นรถบรรทุกไปที่กิลด์
และสิ่งที่ลุคให้ความสำคัญมากไม่แพ้หมูป่าจอมตะกละเป็น ๆ นั้นคือก็อบลิน พวกมันมีมากกว่าที่เห็นอยู่ที่ราว ๆ 20 ตัว
ซึ่งตายอนาถไป 12 ตัว เป็นลุคฆ่าไป 8 และอีก 4 ตายจากการสู้รบ ส่วนที่รอด 8 ตัวถูกจับเป็น ตอนแรกลุคอย่างฆ่าพวกมัน แต่เขากลับพบว่าตอนที่เข้ามากำลังจะเชือดกลับได้ยินพวกมันพูดคุยกันราวกับกำลังพึมพำถึงเรื่องที่เสียใจที่ไม่สามารถหนีกลับไปได้
การพูดคุยและสนทนาของพวกมันอยู่ในระดับที่อาจจะเรียกว่าเผ่าพันธุ์ที่มีอารยธรรม
ลุคนึกถึงเหตุการณ์โจมตีเมืองปลายฝน แสดงให้เห็นว่าเบื้องหลังการโจมตีมาจากโลกต่างมิติที่มีอารยธรรมการปกครองที่ชัดเจน
“เอาพวกมันไปขังไว้ก่อน ถ้าตัวไหนกล้าก่อเรื่องตัดมือเท้าได้เลย ไม่สิตัดเอ็นมันตอนนี้เลยทำให้มันใช้มือเท้าไม่ได้” ลุคสั่งการหน่วยพิฆาตพวกเขาทำตามคำสั่งของลุคอย่างไร้ข้อสงสัย จัดการตัดเส้นเอ็นแขนขาของก็อบลินพวกนี้ พอขยับแขนขาไม่ได้รวมกับโดนโซ่มัดแน่นหน้า พวกมันก็สิ้นฤทธิ์ไม่อาจจะต่อต้านได้อีก
ก็อบลินถูกจับเป็นโยนขึ้นไปในกรงบนรถเตรียมกลับเมืองไปด้วย
“นายคิดจะทำอะไร” นิโคลเข้ามาถาม
บอสตันและไอกะก็มองอย่างไม่เข้าใจ
“พวกมันมีสติปัญญา ฉันอยากจะสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับดินแดนที่พวกมันมา” ลุคให้คำตอบพวกเขา
“ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ” ไอกะถาม
“ได้สิ ไอเทมแหวนที่ฉันใช้คุยกับสัตว์มันใช้คุยกับมอนสเตอร์อยู่แล้วและก็อบลินก็เป็นมอนสเตอร์ด้วย ดังนั้นจึงคุยกันได้” ลุคกล่าวและโชว์แหวนในมือ
“เห้อ ฉันอยากได้จังจะได้เอาไปคุยกับโปรได้” ไอกะมองแหวนด้วยความอยากได้
ส่วน “โปร” ที่เธอพูดถึงคือแมวตัวสีดำที่ขนฟูราวกับมันตัวอ้วนเฉย ๆ (ไอกะบอก) นิสัยมันกินเก่งมาก น้ำหนักเกือบ 12 กิโลกรัม เธอใช้คัมภีร์ตราประทับทาสกับมันไว้เป็นสัตว์เลี้ยง
แต่ลุคคิดว่าต่อให้ไอกะไม่ใช้คัมภีร์ตราประทับทาสกับมัน เจ้าโปรก็ไม่มีทางหนีไอกะไปไหน เพราะมันชอบกินและคนที่ให้มันกินได้จนอิ่มก็คือไอกะ
ที่จริงแล้วนอกจากไอกะที่มีสัตว์เลี้ยงแล้ว นิโคลกับบอสตันก็มีสัตว์เลี้ยงแล้วด้วย
นิโคลไปเจอเสือโคร่งในสวนสัตว์มาตัวหนึ่ง มันยังรอดเพราะความแข็งแกร่ง บอสตันเลยจับมันเป็นสัตว์เลี้ยงตั้งชื่อว่า “เซนต์”
ส่วนบอสตันเป็นสุนัขพันธุ์ทิเบตัน มาสทิฟฟ์ที่ตัวใหญ่เท่าลา เสียงคำรามราวกับสิงโต ที่สำคัญคือมันสู้กับเสือหรือหมีได้ ขนยังฟูฟ่องแดงดำสวยงามอีกด้วย บอสตันรักเจ้าตัวนี้มากและตั้งชื่อว่า “หมี”
ทั้งสามคนนั้นอยากมีแหวนแบบลุคเนื่องจากพวกเขาจะได้พูดคุยกับสัตว์เลี้ยงของตัวเองบ้าง
“ที่จริงแล้วฉันพึ่งได้มันมาและพวกคุณจะได้กันคนละวง” ลุคแบมือออกมามีแหวนหยกสีเขียวสามวงอยู่บนมือของลุค
“นี่จริงเหรอ” ไอกะเผยรอยยิ้มดีใจ
ลุคพยักหน้า ก่อนจะให้แหวนไปคนละวง แต่ละคนสวมใส่แหวนโลกของพวกเขาก็เปลี่ยนไป พวกเขาได้ยินเสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดของพวกก็อบลินที่สามารถเข้าใจในสิ่งที่มันพูดได้
“เจ้านายจิ๊บ ๆ เต่าย่างหายไปแล้ว จิ๊บ ๆ” นกกระจิบหนึ่งบินมาเกาะบนไหลของลุคด้วยแววตาเศร้าสร้อย เพราะลุคสัญญาว่าจะเนื้อเต่าย่างให้มัน แต่เต่าหายแล้วจะย่างยังไง
“ฉันฟังมันออกด้วย” ไอกะพูดอย่างตื่นเต้น
“ฉันก็ฟังออก นี่นะเหรอแหวนสื่อสารมอนสเตอร์ ต้องรีบกลับไปลองกับเจ้าหมีของฉันแล้ว” บอสตันมองแหวนอย่างคาดหวัง
นิโคลไม่พูดอะไร แต่ค่อนข้างสนใจการพูดของนกเหมือนกัน
“ใจเย็นมันไม่หายไปหรอก เอานี่กินนี่” ลุคหยิบบางสิ่งออกมาจากห่อผ้า มันเป็นก้อนเนื้อจากเต่าจันทรายักษ์ ซึ่งเป็นส่วนที่ระเบิดออกมาจากตัวตอนที่ลุคทะลุผ่าน เฉพาะเนื้อส่วนนี้ก็มีมากกว่า 200 กิโลกรัมแล้ว มากพอให้พวกเขาทุกคนกินกันได้
แถมพวกสัตว์ก็กินกันได้แค่นิดหน่อยเท่านั้น เพราะนี่คือเนื้อมอนสเตอร์ระดับ E ถ้ากินมากเกินไปพลังงานที่อยู่ในเนื้อจะระเบิดตัวพวกมันจนตาย
ชิ้นเนื้อเล็กประมาณปลายนิ้วก้อยปรากฏอยู่ตรงหน้า นกกระจิบหนึ่งก็กระโดดดีใจมาก มันรีบจิกกินชิ้นเนื้ออย่างเอร็ดอร่อย
“เสร็จแล้วไปตามทุกตัวมารวมกันที่ดาดฟ้าของตึกกิลด์ด้วยจะได้แบ่งให้กินทุกตัว” ลุคย้ำกับนกกระจิบหนึ่ง
“ได้เลยเจ้านาย จิ๊บ ๆ” กระจิบหนึ่งรีบกลืนก่อนจะบินจากไปอย่างอารมณ์ดีร้องจิ๊บ ๆ ไปตลอดทาง
เรื่องทั้งหมดถูกจัดการ แต่ยังมีอีกเรื่องนั้นคือผู้รอดชีวิตที่มีกันมากถึง 250 คน ลุคสั่งให้พาพวกเขากลับไปด้วยพร้อม ๆ กัน เพื่อกลับไปยังกิลด์ส่วนจะทำยังไงต่อก็ไว้ว่ากันทีหลัง
คนที่รอดชีวิตต่างเข้ามาขอบคุณลุคและพรรคพวกกันอย่างซาบซึ้งที่ช่วยชีวิตพวกเขา เพราะไม่อย่างนั้นพวกเขาคงถูกเต่าจันทรายักษ์กินไปแล้ว
“บอกพวกเขาเรื่องของนายไหม” นิโคลสอบถามขณะที่นั่งอยู่ข้างคนขับ
“ฉันว่าไม่ควรนะ” บอสตันกล่าวแทรกขึ้นมา
“ไว้ก่อนก็ได้ ยังไงหลังจากรวบรวมของได้สักพักและรองเรื่องขนส่งของทางเมืองปลายฝนกลับมาใช้งานได้เราจะกลับไปที่ศูนย์ช่วยเหลือถึงตอนนั้นค่อยพาพวกเขาทั้งหมดไปที่นั่นด้วย” ลุคบอก
“นี่จากภารกิจถ้าช่วยเหลือคนที่รอดชีวิตได้จะยังได้คะแนนชื่อเสียงด้วยใช่ไหม” ไอกะที่นั่งข้างลุคตรงเบาะหลังสอบถาม
“ใช่แล้ว คะแนนดีซะด้วยมากถึง 3 คะแนนชื่อเสียงต่อ 1 คนเลย ขณะที่มอนสเตอร์ระดับ F 10 ตัวได้แค่ 1 คะแนนภารกิจเท่านั้น ระดับ E 3 ตัวหนึ่งคะแนนเท่านั้น น่าจะมีคนให้ช่วยเยอะ ๆ นะแบบนี้กิลด์เราจะได้เพิ่มคะแนนชื่อเสียงเร็ว ๆ” บอสตันกล่าว
“คนรอดเยอะก็ดี แต่ฉันว่าคงมีไม่มากแล้ว นี่ผ่านมาเกือบจะครึ่งเดือนแล้ว” นิโคลพูดแทรกขึ้นมา
“ก็จริง”
ทุกคนกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง ส่วนลุคหลับตาพักผ่อนและนึกถึงแผนการที่ต้องใช้ไม้เท้าผู้เฒ่าเต่าต่อคนเดียวด้วยความคาดหวัง ก่อนจะยิ้มออกมามุมปากโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
