1067 - จื่อเทียนตูต้องตายวันนี้
1067 - จื่อเทียนตูต้องตายวันนี้
วังของจักรพรรดิอสูรซ่อนตัวอยู่ในภูเขาลึก ที่ซึ่งมีพลังที่แผ่ซ่านไปทั่วสามพันโลก กลิ่นอายของอสูรก็ปกคลุมไปทั่วทั้งดินแดนกลายเป็นความลึกลับที่น่าสะพรึงกลัว
เส้นทางสีฟ้าอันเงียบสงบนำไปสู่ส่วนลึกของเส้นเลือดโบราณนี้ ต้นไม้เก่าแก่สูงตระหง่าน สูงกว่าภูเขา และเถาวัลย์ยักษ์แต่ละต้นมีความหนาหลายวา เลื้อยไปทั่วภูเขา
นอกภูเขาเย่ฟ่านปราบปรามกลุ่มศัตรูด้วยตัวเอง เมื่อเผชิญหน้ากับสมาชิกผู้ยิ่งใหญ่ทั้งแปดของตระกูลหวังแห่งเป่ยหยวนเขาทำการโจมตีอย่างรุนแรงและปราบปรามทุกคน
ในขณะนี้หวังเฉิงคุนนอนคว่ำอยู่ในมือของเย่ฟ่านเหมือนห่านที่ตายแล้ว ทุกๆ ครั้งที่เขาก้าวไปข้างหน้า ยอดฝีมือมากมายจะถอยกลับหลังและหลายคนถึงขั้นหลบหนีด้วยความกลัว
ยอดฝีมือเผ่าโบราณทั้งแปดเหล่านี้เพียงพอที่จะเขย่าทั้งโลกอย่างแน่นอน แต่พวกเขากลับถูกไล่ต้อนโดยคนคนเดียวเท่านั้น
“อา…”
หวังเฉิงคุนคำรามในฐานะผู้นำของตระกูลโบราณ การถูกลากไปเหมือนสุนัขที่ตายแล้วแบบนี้เป็นเรื่องน่าละอายอย่างยิ่งที่ทำให้เขารู้สึกขายหน้าอย่างถึงที่สุด
“ปัง”
เย่ฟานยกมือตบหน้าหวังเฉิงคุนทำให้ฟันของอีกฝ่ายหนึ่งหลุดร่วงออกมาทันที
แม้ว่าพื้นฐานการฝึกฝนของหวังเฉิงคุนจะไม่ดี แต่เขาเป็นหนึ่งในยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดของเป่ยหยวน มิหนำซ้ำสถานะของเขายังสูงส่งไม่อาจได้รับความเสื่อมเสียได้
ดังนั้น การถูกตบแบบนี้ก็เท่ากับตบหน้าผู้คนของตระกูลหวังไปด้วย
หวังเฉิงคุนตกตะลึงในทันที จากนั้นเขาก็คำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างทิ้งที่สุด แม้ว่าเขาจะตายเขาก็ต้องดิ้นรนออกจากมือของเย่ฟ่านให้ได้
“ปัง”
อย่างไรก็ตาม เย่ฟานตอบโต้ด้วยการตบหน้าของอีกฝ่ายอีกครั้ง
“อา…”
หวังเฉิงคุนแทบจะเป็นบ้า นี่เป็นความอัปยศอย่างยิ่ง เขารู้ว่าแม้ว่าเขาจะเอาตัวรอดได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นผู้นำของตระกูลอีกแล้ว
“ปะ”
เย่ฟ่านตบหน้าหวังเฉิงคุนซ้ำแล้วซ้ำอีก ทุกครั้งที่มีเสียงกรีดร้องด้วยความไม่เต็มใจดังขึ้นฝ่ามือของเย่ฟ่านก็จะตบออกไปทันที
ทุกคนอยู่ในความงุนงงประมุขของตระกูลขุนนางโบราณผู้หนึ่งกลับถูกทุบตีราวกับลูกสุนัข มันทำให้พวกเขาหวาดกลัวในร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณเป็นอย่างมาก
“ข้าจำไม่ผิด ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณกลับมาแล้ว และเขากำลังตบประมุขตระกูลหวังแห่งเป่ยหยวน?”
“แม้ว่าใบหน้าของเขาจะถูกปกคลุมไปด้วยหมอก แต่กลิ่นอายนี้เป็นเอกลักษณ์เหลือเกิน ข้าไม่มีทางลืมเขาอย่างแน่นอน”
“เป็นเขาจริงๆ ชายที่หายตัวไปสิบสองปีได้ปรากฏตัวอีกครั้ง และเขากำลังปราบปรามผู้ยิ่งใหญ่แห่งราชวงศ์เป่ยหยวนด้วยตัวเขาเอง!”
ผู้คนที่อยู่รอบๆ ล้วนหวาดกลัวและตกตะลึง สิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นน่าตกใจเกินไป
ผิวของฉีฝูสุ่ยเหมือนกับหยกที่นวลเนียนและงดงาม ปากเล็กๆ ของนางมีเลือดฝาด ขนตายาว ในขณะนี้ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกตะลึง นางไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกันอีก พลังการต่อสู้ของเย่ฟ่านนั้นน่ากลัวมาก
ที่ยืนอยู่ข้างกันเส้นผมของหนานเหยากระจัดกระจาย สีนาคดูเคร่งขรึม ดวงตาทอประกายลึกล้ำ เขากำลังจ้องมองเย่ฟ่านอยากพิจารณา
อสูรผู้ยิ่งใหญ่ในหนานหลิง ผู้นำของเผ่าพันธุ์มนุษย์และทายาทที่พวกเขานำมาร่วมชุมนุมครั้งนี้ล้วนเกิดความรู้สึกสะทกสะท้าน พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่ฟ่านจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ได้
เย่ฟ่านหิ้วหวังเฉิงคุนเหมือนลูกไก่และเดินไปข้างหน้า ผู้อาวุโสสี่คนที่เหลือล้วนมีใบหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียด พวกเขาทั้งหมดปลดปล่อยตัวเองออกจากร่างของมนุษย์ ผิวหนังของพวกเขาแตกออกกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเกลียดน่ากลัว
คนทั้งสี่นี้ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตโบราณและไม่มีใครเป็นมนุษย์ เห็นได้ชัดว่าการเดินทางมาที่วังจักรพรรดิอสูรในครั้งนี้พวกเขามีเจตนาซ่อนเร้นอย่างชัดเจน
สิ่งมีชีวิตโบราณที่มีผมสีม่วงและมีเขาคล้ายวัวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เจ้าคิดจะผลักดันสถานการณ์ให้ดำเนินไปถึงขีดสุดหรือ? ภูเขาเทพของเราจะไม่มีวันปล่อยเจ้าให้รอดชีวิตไปได้”
“อย่างนั้นหรือ?”
เย่ฟานไม่เพียงไม่หยุดก้าวไปข้างหน้า พลังศักดิ์สิทธิ์สีทองปะทุออกมาจากร่างของเขาอย่างรุนแรง
“ปัง…”
สิ่งมีชีวิตโบราณทุกคนได้รับผลกระทบอย่างหนัก ร่างกายของพวกเขาหนักอึ้งคล้ายกับแบกภูเขาขนาดใหญ่ไว้
“เจ้าคิดจะทำอะไร?” สิ่งมีชีวิตโบราณตะโกน
“ปัง”
เย่ฟานก้าวไปข้างหน้า เพียงสะบัดมืออย่างแผ่วเบาศีรษะครึ่งหนึ่งของสิ่งมีชีวิตโบราณที่มีเขาเหมือนวัวก็ถูกตบจนแหลกละเอียด
“เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับเขาเทพจริงๆ? ภายใต้สังกัดของนายท่านมีสิ่งมีชีวิตโบราณนับหมื่นตัว เจ้ากำลังหล่นหาที่ตาย…” สิ่งมีชีวิตโบราณอีกตัวหนึ่งตะโกนด้วยความสิ้นหวัง
“นี่ไม่ใช่ยุคสมัยของสิ่งมีชีวิตโบราณอีกแล้ว ข้าจะทำลายพวกเจ้าทั้งหมด”
เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าจากนั้นหมัดหกสังสารวัฏของเขาก็ทุบสิ่งมีชีวิตโบราณตนนั้นจนกลายเป็นหมอกเลือด
“ยุคที่เผ่าเทพโบราณของเราฟื้นคืนชีพได้ย้อนกลับมาอีกครั้งแล้ว ผู้รู้สถานการณ์เท่านั้นจึงจะอยู่รอด หากเจ้าคิดจะต่อต้านเจ้าจะต้องตายอย่างไร้ที่กลบฝัง…” สิ่งมีชีวิตโบราณตัวที่สามตะโกน
“เจ้าต่างหากที่กำลังรนหาที่ตาย!”
เย่ฟ่านปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์สีทองให้โอบล้อมร่างกายอย่างแน่นหนา เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างสงบและใช้ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ของเขาตบออกไปทันที
“ปัง…”
สิ่งมีชีวิตโบราณตนนั้นมีโอกาสกรีดร้องเพียงเล็กน้อย เสียงกระดูกของเขาแตกหัก ร่างกายทั้งหมดอ่อนยุ่ยราวกับเป็นกองโคลน
ในระยะไกล ทุกคนที่เฝ้าดูการต่อสู้ต่างกลั้นหายใจ สิ่งมีชีวิต โบราณที่ทรงพลังนี้กลับถูกฆ่าตายในการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
ตอนนี้เผ่าพันธุ์โบราณกำลังตื่นขึ้นจากการหลับไหลแล้ว มหาอำนาจในโลกต่างแสดงมิตรไมตรีต่อพวกเขา ทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่อความอยู่รอดเท่านั้น
แต่เย่ฟ่านไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ เขาแค่ต้องฆ่าพวกมันให้หมด ไม่ว่าใครก็ตามที่มาจากภูเขาเทพ พวกมันจะต้องตายด้วยความทุกข์ทรมานที่สุด!
สิ่งมีชีวิตโบราณที่เหลืออีกสามตัวตกใจอย่างมาก นับตั้งแต่ตื่นขึ้นจากการหลับไหลนับล้านปี นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาต้องประสบกับความสิ้นหวังโดยไม่อาจต่อต้านได้!
“นายท่านจะแก้แค้นให้เรา…”
“แม้แต่นายของเจ้าก็ยังต้องตาย นับประสาอะไรกับพวกเจ้า”
เย่ฟ่านขัดจังหวะคำพูดของอีกฝ่าย จากนั้นฝ่ามือสีทองของเขาก็บดขยี้ศีรษะของสิ่งมีชีวิตโบราณอีกตัวทันที
“เจ้าจะเสียใจกับผลที่ตามมา!”
สีหน้าของสิ่งมีชีวิตโบราณอีกตนเรียบเฉยไร้ความหวาดกลัวใดๆ เห็นได้ชัดว่าเขายอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้ว
“เสียใจกับผลที่ตามมา? เจ้าหมายถึงจื่อเทียนตูหรือ? ฮ่าๆๆ อย่าห่วงเลยในอีกไม่กี่ชั่วยามข้าจะส่งเขาเดินทางไปเป็นเพื่อนเจ้า” เย่ฟ่านหัวเราะเยาะ
หลังจากที่องค์ชายแห่งภูเขาเทพโยนตงฟางเย่ลงจากหน้าผาอินทรี เย่ฟ่านก็สาบานในใจแล้วว่าจะต้องฆ่าจื่อเทียนตูด้วยมือของเขาเอง
“ปัง”
เย่ฟานปลดปล่อยแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวและผลักดันให้สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองคุกเข่าลงบนพื้น
สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองไม่ต้องการอยู่ในท่าทางที่น่าอัปยศอดสูนี้ แต่ด้วยน้ำหนักที่มากมายมหาศาลซึ่งกฎทับลงมาจากด้านบนมันทำให้พวกเขาไม่สามารถต่อต้านได้
“วันนี้จื่อเทียนตูต้องตาย ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าชะตากรรมของหยวนกู่ก็จะจบลงแบบเดียวกัน!”
เย่ฟ่านตะคอกอย่างเย็นชา จากนั้นพลังศักดิ์สิทธิ์สีทองของเขาก็โหมกระหน่ำขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นมังกรตัวใหญ่
“หยวนกู่”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ไม่เพียงแต่สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองจะเกิดความหวาดกลัวเท่านั้น แม้แต่ผู้คนที่อยู่โดยรอบก็ยังสั่นสะท้านโดยไม่อาจควบคุมตัวเองได้
ว่ากันว่านี่คือทายาทของจักรพรรดิอมตะที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากต้นกำเนิดสวรรค์ในทะเลสาบหยก คนผู้นี้แม้ว่าจะยังเป็นเพียงผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์ แต่ศักดิ์ศรีของเขาเทียบเท่ากับจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าพันธุ์โบราณได้เลย