บทที่ 83 - การโจมตีของมนุษย์จักรกล
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 83 - การโจมตีของมนุษย์จักรกล
นับตั้งแต่หลินเฉินและไทต์แต่งงานกัน บูลม่าก็พยายามอยู่ห่างจากเขา
ถึงแม้บ้านของพวกเขาที่อยู่บนโลกจะห่างกันเพียงถนนเส้นเดียว แต่บูลม่าก็แทบจะไม่แวะมาเลย
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินเฉินก็ได้แต่ส่ายศีรษะและถอนหายใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจความคิดของเด็กสาวตัวน้อย แต่เป็นเพียงว่าอนาคตของบูลม่าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเขา
ครึ่งวันต่อมา รอบคัดเลือกของการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ก็สิ้นสุดลง ผู้เข้าแข่งขัน 8 อันดับแรกที่ผ่านเข้ารอบต่อไปได้แก่ โกคู คุริริน เทนชินฮัง เจาสึ แจ็คกี้ชุน หยำฉา มนุษย์หมาป่าและพัมพุต
โดยพื้นฐานแล้ว ไม่มีความแตกต่างจากงานต้นฉบับมากนัก
การแข่งขันอย่างเป็นทางการจะจัดขึ้นในเวทีกลางแจ้งของช่วงบ่าย ต่อไปคือเวลาอาหารกลางวันแล้ว โกคูและคนอื่นๆ ก็มาสมทบตามบูลม่า หลินเฉินถือโอกาสนี้เข้ามาพบและทักทายโกคูกับคนอื่นๆ
"พี่หลินเฉิน! ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!”
โกคูค่อนข้างตื่นเต้นที่จะได้พบกับหลินเฉินอีกครั้ง รอยยิ้มพลันปรากฏบนใบหน้าของเขา
หยำฉาทักทายหลินเฉินด้วยความเคารพ เพราะเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายทรงพลังมากเพียงใด
ส่วนผู้เฒ่าเต่า เมื่อได้เห็นหลินเฉินอีกครั้ง เขาก็เหมือนกับหนูที่เห็นแมว เขารู้สึกกังวลมาก
มีเพียงคุริรินเท่านั้นที่ยังคงสับสน เพราะเขาไม่รู้เลยว่าหลินเฉินเป็นใคร
“โกคู ผู้ใดเหรอ? ทำไมพวกเจ้าถึงดูกลัวกันนัก?”
“คุริริน ผู้นี้เป็นยอดฝีมือที่ทรงพลัง! แม้แต่ผู้เฒ่าเต่าสิบคนก็ต่อกรกับเขาไม่ได้เลย!” หยำฉากระซิบบอก
แม้ว่าผู้เฒ่าเต่าจะไม่พอใจที่ได้ยินการยกตัวอย่างแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ได้โต้แย้งเลย
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุริรินก็ตกใจมาก
หลังจากทักทายกันเสร็จแล้ว ทุกคนก็ทานอาหารด้วยกัน
มีเพียงบาร์ดัคและกิเนเท่านั้นที่ไม่ได้อยู่กับทุกคน เพราะกลัวว่าจะถูกจำได้โดยโกคู
ในช่วงบ่ายของการแข่งขันศิลปะการต่อสู้รอบสุดท้าย มันถูกจัดขึ้นตามกำหนดเวลา ผลการแข่งขันนั้นเหมือนกับงานต้นฉบับ แต่ก็มีความแตกต่างกันอยู่บ้าง
เทนชินฮังที่ต้องผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศได้อย่างง่ายดายกลับกำลังมีปัญหาจากการแข่งขันรอบแรกกับหยำฉา
เนื่องจากการปรากฏตัวของหลินเฉิน หยำฉาจึงตัดสินใจที่จะแข็งแกร่งขึ้นในช่วงแรกและได้ไปที่บ้านของผู้เฒ่าเต่า ซึ่งถือว่าฝึกเร็วกว่างานต้นฉบับมาก
ระดับพลังของเขาตอนนี้ถึง 160 แล้ว
ส่วนคู่ต่อสู้ของเขาอย่างเทนชินฮังมีเพียง 180 เท่านั้น
ด้วยเหตุนี้การต่อสู้ระหว่างพวกเขาทั้งสองในการแข่งขันรอบแรกจึงอยู่ในระดับของการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศตั้งแต่เริ่มต้นเลย
ในท้ายที่สุด เทนชินฮังก็ต่อสู้อย่างหนักและเอาชนะหยำฉาโดยอาศัยวิชาที่หลากหลาย
แต่เขาก็สูญเสียพลังงานไปมากเช่นกัน
เมื่อเห็นผลลัพธ์เป็นเช่นนี้ หลินเฉินก็อดไม่ได้ที่จะแตะปลายคางของเขา
ดูเหมือนว่าเพราะการปรากฏตัวของเขา ความแข็งแกร่งของโกคูและคนรอบข้างจะดีขึ้นเล็กน้อย เมื่อเทียบกับงานต้นฉบับ
ส่วนโกคู ดูเหมือนว่าเพราะการกระตุ้นที่ได้รับจากเขา เขาจึงมีระดับพลังอยู่ที่ 200 ซึ่งสูงกว่างานต้นฉบับถึง 20 จุด
ในผลงานต้นฉบับ ผู้ชนะคนสุดท้ายของการแข่งขันศิลปะการต่อสู้โลกนี้คือเทนชินฮัง แต่ตอนนี้…บางทีโกคูอาจจะชนะการแข่งขันศิลปะการต่อสู้โลกครั้งแรกก่อนกำหนด
เมื่อหลินเฉินกำลังมองดูอย่างใจจดใจจ่อ ไทต์ที่อยู่ด้านข้างก็ดึงเสื้อผ้าของหลินเฉินไว้ นางถือโทรศัพท์มือถืออยู่ในมือ
“หลินเฉิน ดูเหมือนจะมีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้าน!” ไทต์ตะโกนใส่หูของหลินเฉิน
"บ้านเหรอ? บ้านของดร.บรีฟ?”
"ใช่แล้ว! พ่อบอกให้เรารีบกลับ! เขาบอกว่าชายที่ชื่อทหารรับจ้างเถาไปไปมา!”
“ทหารรับจ้างเถาไปไป?”
ดวงตาของหลินเฉินพลันเปลี่ยนเป็นจริงจัง ทหารรับจ้างเถาไปไปถูกฆ่าโดยไทต์ไปแล้วไม่ใช่หรือ?
แม้ว่าเขาจะไม่ตายตามเนื้อเรื่องของงานต้นฉบับ แต่ทหารรับจ้างเถาไปไปควรจะปรากฏตัวอีกครั้งหลังจากถูกเปลี่ยนเป็นไซบอร์กในระหว่างการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ครั้งที่ 23 สิ
เหตุใดเขาจึงมาปรากฏตัวที่บ้านของดร.บรีฟตอนนี้กัน?
"บัดซบเอ้ย! ข้ายังไม่ได้ดูรอบชิงชนะเลิศเลยนะ!” หลินเฉินกล่าวอย่างไม่เต็มใจนัก
มันไม่ง่ายเลยที่จะมาดูการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ ทำไมคนพวกนี้ไม่สามารถรอให้เขาดูการแข่งขันเสร็จสิ้น ก่อนที่จะออกมาสร้างปัญหากันนะ?
“หลินเฉิน ทำไมไม่ให้ข้าไม่กลับไปคนเดียวล่ะ?” ไทต์พูดขึ้นเมื่อเห็นหลินเฉินอารมณ์เสีย
นางสามารถเคลื่อนย้ายได้อยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น นางไม่คิดว่าจะมีใครในโลกสามารถคุกคามนางได้เลย
แต่หลินเฉินกลับรู้สึกกังวล
จังหวะการปรากฏตัวของทหารรับจ้างเถาไปไปไม่ถูกต้อง เขารู้สึกว่าอาจมีบางอย่างผิดปกติ
"ไปด้วยกันเถอะ”
"หา? หลินเฉิน เราจะไปกันแล้วเหรอ?"
เมื่อเห็นว่าหลินเฉินกำลังจะจากไป ฮานาเซียก็ได้แต่รู้สึกสงสัย
แม้ว่านางจะเอาแต่พูดว่าการแข่งขันแบบนี้น่าเบื่อ แต่หลังจากดูการแข่งขันไปสักพัก นางก็พบกับความเพลิดเพลินในการแข่งขันและค่อยๆ จมอยู่ในห้วงภวังค์
“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้านของไทต์ เราจะไปตรวจสอบดูกัน เจ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อไหม?” หลินเฉินเอ่ยถาม
ฮานาเซียรีบส่ายศีรษะและคว้าตัวหลินเฉินไว้แน่น
หลินเฉินยิ้ม จากนั้นเขาก็บอกกับบาร์ดัคและกิเน รวมถึงบูลม่าและคนอื่นๆ จากนั้นจึงเคลื่อนย้ายออกไป
การหายตัวไปอย่างกะทันหันของพวกเขาทั้งสามทำให้เกิดความวุ่นวายเป็นอย่างมาก
"หา? ไซย่าคนนั้นไปแล้วเหรอ? บูลม่า เจ้ารู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? รอบชิงชนะเลิศกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะ”
เมื่อเห็นหลินเฉินและคนอื่นๆ หายตัวไป อูลอนก็ถามด้วยความสงสัย
บูลม่าก็เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน เพราะนางไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
เนื่องจากการหายตัวไปอย่างกะทันหันของหลินเฉินจึงเกิดความวุ่นวายในสถานที่จัดงาน แต่ไม่นานนักพอรอบชิงชนะเลิศเริ่มต้น ความสนใจของทุกคนก็กลับมาที่สนามแข่งขันอีกครั้ง
เนื่องจากการพัฒนาของหยำฉา และความแข็งแกร่งของโกคูที่เพิ่มขึ้นกว่างานดั้งเดิมมาก รอบชิงชนะเลิศในครั้งนี้จึงแตกต่างจากงานดั้งเดิมจริงๆ
ผลของการแข่งขันคือโกคูจบลงด้วยการคว้าแชมป์ได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่เทนชินฮังและเจาสึก็ได้แข็งแกร่งขึ้นด้วยคำแนะนำของผู้เฒ่าเต่า
ในขณะที่โกคูกระโดดอย่างตื่นเต้นบนเวที อีกด้านหนึ่งของเมืองตะวันตก
หลินเฉิน ซึ่งเทเลพอร์ตกลับไปที่บ้านของดร.บรีฟได้มองไปที่ร่างที่ปรากฏขึ้นในบ้านของดร.บรีฟด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
แม้ว่าเสื้อผ้าและรูปลักษณ์จะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่คนที่ปรากฏตัวในบ้านของดร.บรีฟคือนักฆ่ารับจ้างเถาไปไปที่เขาจำได้!
แต่ทหารรับจ้างเถาไปไปไม่ใช่ว่าตายเมื่อกองทัพโบว์แดงถูกทำลายแล้วหรือ?
แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่เขาก็น่าจะถูกระเบิดเป็นชิ้นๆ และกลายร่างเป็นไซบอร์กไม่ใช่หรอกเหรอ? เหตุใดทหารรับจ้างเถาไปไปจึงยังคงเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้?
หืม? ทันใดนั้นหลินเฉินขมวดคิ้วและสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ
"พ่อ!"
ไทต์วิ่งไปหาดร.บรีฟและภรรยาของเขาพร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากยืนยันว่าพวกเขาไม่เป็นไรแล้ว นางก็ชี้ไปที่ทหารรับจ้างเถาไปไปและถามว่า “เฮ้! เจ้าเป็นใครกันกัน? ทำไมเจ้าถึงบุกเข้ามาในบ้านของข้า?”
“คุณหนูไทต์ ยินดีที่ได้รู้จัก!” ชายที่ดูเหมือนทหารรับจ้างเถาไปไปกล่าว
ดูเหมือนว่าเขาจะมาหาไทต์โดยเฉพาะเลย
"เจ้ารู้จักข้าเหรอ? เจ้าเป็นใครกัน?”
"ข้าคือใครงั้นเหรอ? เจ้าไม่รู้จักข้าด้วยซ้ำเนี่ยนะ!"
"หา? ทำไมข้าต้องรู้จักชายชราอย่างเจ้าด้วยล่ะ?”
“ในอดีตข้าชื่อทหารรับจ้างเถาไปไป ตอนนี้ข้าคือมนุษย์จักรกลหมายเลข 11! จำชื่อนี้ไว้เพราะข้าจะเป็นคนที่จะฆ่าเจ้าเอง!”
อดีตทหารรับจ้างเถาไปไป ซึ่งตอนนี้เป็นมนุษย์จักรกลหมายเลข 11 ได้โค้งริมฝีปากของเขาขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แสนเย็นชา
