บทที่ 78 - คำสาบานของดร.เกโร่และโชคที่ตกลงมาจากฟากฟ้า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 78 - คำสาบานของดร.เกโร่และการตกลงมาจากฟากฟ้า
"อะไรนะ?!!!"
หลังจากตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง ผู้บัญชาการเรดก็ระเบิดความโกรธออกมา
“ยัยไวโอเล็ตไร้ประโยชน์! ส่งคำสั่งของข้าและเรียกสมาชิกชั้นยอดทั้งหมดกลับไปที่สำนักงานใหญ่ทันที ทหารรับจ้างมือสังหารเถาด้วย!”
“ข้าจะให้คนพวกนี้ที่กล้าต่อกรกับเรารู้ว่ากองทัพโบว์แดงไม่ใช่สิ่งที่สามารถจะเอาชนะได้โดยง่าย!”
"ขอรับ!"
กองทัพโบว์แดงได้เข้าสู่การต่อสู้อย่างเต็มกำลังทันที
ความสามารถในการระดมพลขององค์กรนี้เทียบได้กับรัฐบาลโลกเลย ในไม่ช้า นายพลหลายคนของกองทัพโบว์แดงที่กระจัดกระจายไปทั่วโลก รวมทั้งทหารรับจ้างมือสังหารอันดับต้นๆ ของโลกก็ได้มารวมตัวกันที่สำนักงานใหญ่
"หืม! งานแค่นี้จิ้บจ้อย!”
ทหารรับจ้างเถาได้เผยให้เห็นถึงความดูถูกเมื่อเขาได้ยินว่ากองทัพโบว์แดงได้รับสั่งให้ฆ่าเด็กชายผู้หนึ่ง และลักพาตัวดร.บรีฟจากบริษัทแคปซูล
“ช่างมันเถอะ เจ้าอยากให้ข้าทำอะไรก็ได้ แต่ข้าจะไม่รับค่าจ้างน้อยกว่านี้แล้ว”
"ตกลง" ผู้บัญชาการเรดพยักหน้า
แม้ว่าทหารรับจ้างเถาไปไปจะเป็นเพียงไพ่สุดท้ายของเขา แต่เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เขาย่อมพร้อมจ่ายทุกอย่าง
ซึ่งนอกเหนือจากทหารรับจ้างเถาไปไปแล้ว นายพลที่เหลือก็ทำภารกิจเล็กน้อยเช่นกัน
ในความคิดของพวกเขา กองทัพโบว์แดงไม่มีใครเทียบได้อยู่แล้ว การจัดการไอ้เด็กเหลือขอกับนักวิทยาศาสตร์จะไปยากอะไร?
ทว่าคนเหล่านี้อาจจะนึกไม่ถึงว่าในขณะที่พวกเขารวมตัวกัน ร่างหนึ่งก็ได้บินมาและมาถึงใกล้กับสำนักงานใหญ่ของพวกเขาแล้ว
“ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของกองทัพโบว์แดงหรือ?”
ไทต์ได้มาถึงแล้ว
แม้ว่าตอนนี้ไทต์จะสามารถเคลื่อนย้ายได้ แต่นางก็ยังไม่เชี่ยวชาญในวิชาสัมผัสพลัง ดังนั้นหากไม่มีออร่าของคนที่คุ้นเคย มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะแยกแยะออร่าของคนแปลกหน้าได้
ดังนั้นนางจึงไม่ได้ใช้เคลื่อนย้ายพริบตา แต่นางเลือกจะบินตรงมาแทน
ทันทีที่ไทต์เข้ามาใกล้ เครื่องบินลาดตระเวนของกองทัพโบว์แดงก็เห็นนาง
ผู้คนบนเครื่องบินลาดตระเวนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นไทต์บินมา
“มีบางคน….กำลังบินเข้ามาอยู่บนท้องฟ้า!”
“เอ่อ รีบไปแจ้งสำนักงานใหญ่เร็วเข้า!”
เครื่องบินลาดตระเวนเหล่านี้เพิ่งส่งข้อความไปที่ด้านล่าง ทว่าก็ถูกไทต์สอยตกลงมาอย่างรวดเร็ว
เสียงระเบิดของเครื่องบินกระแทกกับพื้นดังลั่นสนั่น
หนึ่งในเครื่องบินลาดตระเวนก็ตกลงบนฐานบัญชาการของกองทัพโบว์แดงโดยตรง
การระเบิดรุนแรงมากจนทำให้ทุกคนในห้องรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือน!
"มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เกิดอะไรขึ้นข้างนอก?” ผู้บัญชาการเรดกล่าวออกมาด้วยความโกรธๆ
"ผู้บัญชาการ! ข้าศึกโจมตี! เราถูกโจมตี!” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งกล่าวตอบ
"อะไรกัน? ใครกล้าโจมตีพวกเรา กองทัพโบว์แดง?”
ในขณะนี้เอง เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังก้องไปทั่วฐานของกองทัพโบว์แดง
“กองทัพโบว์แดง! พวกแกคิดว่าจะมาหาเรื่องครอบครัวพวกเราได้งั้นหรือ?”
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
คลื่นพลังงานตกลงมาจากท้องฟ้าสู่ฐานทัพของกองทัพโบว์แดง ราวกับกระสุนปืนใหญ่ทำลายฐานทัพส่วนใหญ่ทันที
ก่อนที่ทุกคน รวมถึงผู้บัญชาการเรดจะได้ตอบสนอง สถานที่ที่พวกเขาอยู่ก็ถูกกลืนกินด้วยระเบิดมากมาย พวกเขาไม่มีเวลาตอบสนองแม้แต่น้อย
ไทต์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นฐานใต้เท้าของนางกลายเป็นซากปรักหักพัง แม้ว่าระดับพลังในปัจจุบันของนางจะเกิน 10,000 แล้ว แต่ในแง่ของความแข็งแกร่ง นางอาจจะแข็งแกร่งที่สุดในโลก อีกทั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นางฆ่าใครสักคน
ทว่าจิตใจของไทต์ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว เพราะคนที่นางฆ่าถือได้ว่าเป็นอาชญากรที่ชั่วร้าย
“ทั้งหมดเป็นความผิดของหลินเฉิน ดูเหมือนว่าหลังจากอยู่ด้วยกันกับเขา บุคลิกของข้าจะค่อนข้างเหมือนไซย่าเลย”
หลังจากไทต์บ่นพึมพำ นางก็เคลื่อนย้ายออกไป
ใครจะคิดว่ากองทัพโบว์แดง ซึ่งควรจะได้ปะทะกับโกคูต้องถอนตัวออกจากเวทีก่อนกำหนด เพราะการขัดขวางของไทต์
เมื่อไทต์จากไปสักพักหนึ่ง เวลาชายชราคนหนึ่งก็มาถึงซากปรักหักพังของฐานทัพกองทัพโบว์แดง
“ฝันร้าย… นี่อาจเป็นฝันร้ายหรือเปล่า? กองทัพโบว์แดงของเราถูกกวาดล้างในทันทีเลยหรือ? ผู้ใดกัน? ฝีมือผู้ใด?”
ในยามนั้น ชายชราเห็นว่าท่ามกลางซากปรักหักพัง มีกองซากศพกำลังถือภาพอยู่ในมือ
คนที่อยู่ในรูปคือโกคูผู้ทำลายหอคอยมัซเซิ่ล!
“เด็กคนนี้สินะ? ให้อภัยไม่ได้! ข้าเกโร่ สาบานว่าข้าจะใช้มือของข้าแก้แค้นให้กองทัพโบว์แดง!”
"ช่วยด้วย..."
ทันใดนั้น มือที่บาดเจ็บอย่างรุนแรงก็โผล่ออกมาจากซากปรักหักพัง
ดร.เกโร่หันกลับมามองและดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง
“เจ้า…เป็นเจ้าหรือ? อึก! มาได้ทันเวลาพอดี! ถ้าเป็นเจ้า คงจะสามารถทำภารกิจได้สำเร็จอย่างแน่นอน!”
…
อีกด้านหนึ่ง โกคูที่ติดตามที่อยู่ของลูกแก้วมังกรก็มาอยู่ใต้หอคอยคารินโดยบังเอิญ และพบเข้ากับครอบครัวของโบรา
ไม่เพียงแต่เขาจะพบลูกแก้วมังกรสี่ดาวของปู่ แต่เขายังได้รู้ว่าหอคอยสูงนั้นแท้จริงแล้วคือหอคอยคารินที่บูลม่าเคยเล่าให้ฟัง!
“หอคอยคาริน? ครั้งหนึ่งข้าเคยได้ยินจากเพื่อนมา ดูเหมือนจะมีผู้อมตะอยู่ในหอคอยสินะ?”
"ถูกต้องแล้ว ตำนานกล่าวไว้ว่าหากเจ้าสามารถปีนหอคอยด้วยพละกำลังของตัวเจ้าเองและดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับจากผู้มอมตะ พละกำลังของเจ้าจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!”
"ยอดเยี่ยม! ที่นี่เป็นที่ที่ดีจริงๆ!”
โกคูรู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกถึงผู้เป็นอมตะในหอคอยที่บูลม่าเล่าถึง อีกทั้งยังเรื่องวังพระเจ้าที่อยู่เหนือหอคอยคารินอีก
เขากระโดดขึ้นไปบนหอคอยทันทีและเริ่มปีนขึ้นไปบนยอดหอคอยคาริน
แม้ว่ามันจะแตกต่างจากเรื่องเดิม แต่โกคูก็ยังคงไปยังหอคอยคาริน ในอนาคต เป็นไปได้ที่เขาจะได้รับอนุญาตจากโครินให้ไปยังวังพระเจ้าต่อ……
"ติ้ง! ยืนยันว่าประวัติศาสตร์ได้รับการแก้ไขแล้ว ขอแสดงความยินดีกับผู้ใช้ที่ได้รับคะแนนเวลา 1 คะแนน!”
หืม?
บนดาวเคราะห์เบจิต้าอันไกลโพ้น หลินเฉินกำลังฝึกสมาธิกับฮานาเซีย
นี่คือการฝึกแบบคุริรินและโกฮังต้องฝึกระหว่างทางไปยังดาวเคราะห์นาเม็กในงานต้นฉบับ พวกเขาสองคนฝึกฝนโดยการนั่งสมาธิ
แม้ว่าในงานดั้งเดิม วิธีการฝึกนี้จะถูกใช้โดยคุริรินและโกฮังเท่านั้น เพราะพวกเขาไม่สามารถฝึกอย่างอื่นได้ เนื่องจากสถานการณ์ของพวกเขา แต่ในความเป็นจริง วิธีนี้สามารถฝึกความแข็งแกร่งทางจิตใจได้
ดังนั้นมันจึงถูกใช้โดยหลินเฉิน เพื่อเป็นวิธีการฝึกควบคุมจิตใจของเขา
ในขณะที่การฝึกของเขาเป็นไปด้วยดี ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินระบบแจ้งเตือน
เกิดอะไรขึ้นกัน?
ไหงมีโชคร่วงหล่นจากฟากฟ้า?
แปลกจัง ข้าได้คะแนนเวลามาได้ยังไง?
“ระบบ?” เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ?”
"ติ้ง! เนื่องจากอิทธิพลของผู้คนที่เกี่ยวข้องผู้ใช้ หากประวัติศาสตร์ได้รับการแก้ไข ก็สามารถรับคะแนนเวลาได้เช่นกัน”
คนที่เกี่ยวข้องกับข้า? ใครกันล่ะ? แล้วพวกเขาทำอะไรลงไป?
ความสงสัยของหลินเฉินไม่ชัดเจนมาก จนกระทั่งไทต์ได้เคลื่อนย้ายมาจากโลก
เมื่อรู้ว่าเนื้อเรื่องที่ยุ่งเหยิงเกิดจากการกระทำของไทต์ ซึ่งในที่สุดมันก็กลับมาถูกที่ถูกทาง หลินเฉินก็ได้แต่รู้สึกโล่งใจที่ประวัติศาสตร์ของดราก้อนบอลกลับมาถูกทางแล้ว
