บทที่ 6: การปรับปรุงอย่างบ้าคลั่ง!
บทที่ 6: การปรับปรุงอย่างบ้าคลั่ง!
“ในบรรดานักเรียนหลายพันคน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเดินออกจากห้องขังโดยยืนหลังจากสังหารปีศาจได้” ผู้คุมคนหนึ่งกล่าว
“เขาชื่อหนิงเจี๋ยซิ่ว”
“เขาโดดเด่นที่สุดในบรรดานักเรียนกลุ่มนี้”
เมื่อได้ยินผู้คุมพูดคุยเกี่ยวกับ หนิงเจี๋ยซิ่ว ผู้คุมอีกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย “เขาไม่เพียงแต่เก่งที่สุดในกลุ่มนี้เท่านั้น แต่เขายังเก่งที่สุดในบรรดานักเรียนทุกคนในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ทุกปีจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาหนึ่งพันคน รวมทั้งหมดเป็นห้าพันคน และมีเพียงหนิงเจี๋ยซิ่วเท่านั้นที่สามารถเดินออกไปได้ ยืนหยัดหลังจากสังหารปีศาจ”
“หนิงเจี๋ยซิ่วมีโอกาสที่จะเป็นนักล่าปีศาจที่ได้รับความเคารพนับถืออย่างสูง”
ห้องเต็มไปด้วยการยกย่อง หนิงเจี๋ยซิ่ว
...
หนิงเจี๋ยซิ่ว กลับไปที่ห้องพักและตรวจสอบแผงทักษะของเขาทันที
ชื่อ: หนิงเจี๋ยซิ่ว
เทคนิค : โล่ระฆังทองคำ ระดับ 3 (211/400)
ทักษะการต่อสู้: หมัดเก้าหยาง ระดับ 4 (599/800)
คะแนนความสามารถ: 500
“ด้วยคะแนนทักษะ 500 คะแนนนี้ ข้าสามารถยกระดับทั้งโล่ระฆังทองและหมัดเก้าหยางได้”
"ถึงเวลาอัพเกรดแล้ว"
เขาคิดในใจ "เพิ่ม 201 คะแนนให้กับหมัดเก้าหยาง"
ทันใดนั้น หนิงเจี๋ยซิ่ว รู้สึกราวกับว่าเขาได้ฝึกฝนหมัดเก้าหยางอย่างเข้มข้นมาครึ่งปีแล้ว พลังงานภายในของเขาเพิ่มขึ้น
**หมัดเก้าหยาง ระดับ 5 (0/1600)**
หลังจากเพิ่มเลเวลหมัดเก้าหยางแล้ว เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น การจ้องมองของเขาเปลี่ยนไปที่โล่ระฆังทอง
“เพิ่มคะแนนที่เหลืออีก 299 แต้มให้กับโล่ระฆังทอง”
หนิงเจี๋ยซิ่วรู้สึกว่ากล้ามเนื้อและกระดูกของเขาแข็งแรงขึ้น ราวกับอาบไปด้วยพลังงานอันร้อนแรง ร่างกายของเขามีพลังมากขึ้นและแทบจะทำลายไม่ได้
**โล่ระฆังทอง ระดับ 4 (110/800)**
“ระดับทักษะของข้าทะลุจากระดับ 3 เป็น 4”
“ในแง่ของระดับทักษะปัจจุบันของข้า ข้าควรจะเป็นที่หนึ่งในบรรดาผู้มาใหม่”
“ข้าไม่เคยคาดหวังที่จะเป็นที่หนึ่งในค่ายฝึกหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงในดันเจี้ยนของนักล่าปีศาจ”
...
วันรุ่งขึ้น หนิงเจี๋ยซิ่ว ก็เข้าไปในดันเจี้ยนอีกครั้ง คราวนี้ ผู้คุมวัยกลางคนพาเขาไปยังห้องขังที่มีจิ้งจอกขนสีขาวอยู่
สุนัขจิ้งจอกตัวนี้กลายเป็นผู้หญิงที่เย้ายวนเมื่อเห็นเขา “หนุ่มน้อย ไว้ชีวิตข้าเถิด แล้วข้าจะทำทุกอย่างที่ท่านต้องการ ข้าสามารถปรากฏตัวได้หลายร้อยแบบเพื่อให้เจ้าพอใจ”
นี่คือคำแปลจากภาษาจีนเป็นภาษาอังกฤษ:
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เย้ายวนใจของผู้หญิงคนนั้น หนิงเจี่ยซิ่ว ก็สูดลมหายใจลึก ๆ เย็น ๆ ระงับความร้อนในหัวใจของเขาได้เล็กน้อย
แม้ว่าข้อเสนอจากจิ้งจอกขาวตัวนี้จะล่อลวงเขาจริงๆ
ท้ายที่สุดแล้วใครจะไม่ชอบผู้หญิงสวย ๆ หลายร้อยคนที่หน้าตาต่างกันล่ะ?
อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าละเว้นการฆ่า
เพราะดันเจี้ยนมีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวด งานดำเนินการเหล่านี้ไม่อนุญาตให้มีความประมาทเลินเล่อนับประสาการละทิ้ง
ถ้าวันนี้ หนิงเจี่ยซิ่ว ไม่ฆ่าจิ้งจอกขาวตัวนี้ อย่างดีที่สุด เขาจะถูกไล่ออกจากหน่วยล่าปีศาจ และอย่างเลวร้ายที่สุด ก็จะถูกโยนเข้าไปในคุกโดยตรงเพื่อรอชะตากรรมของเขา
“อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะฆ่าจิ้งจอกขาวตัวนี้ มีความเป็นไปได้ที่จะเจรจาผลประโยชน์บางอย่าง” เขาคิด
ด้วยความคิดนี้ หนิงเจี่ยซิ่ว จึงเริ่มพูดช้าๆ:
“อย่าคิดว่าเจ้าจะโน้มน้าวข้าด้วยความงามของเจ้าได้ ข้าไม่สนใจผู้หญิงสวยคนไหนเลย”
“ความงามจะส่งผลต่อความเร็วหมัดของข้าเท่านั้น”
“อย่างไรก็ตาม หากเจ้ามีเทคนิคลับใด ๆ ที่จะเล่าให้ข้าฟัง ข้าอาจพิจารณาไว้ชีวิตเจ้า”
เมื่อได้ยินคำพูดของ หนิงเจี่ยซิ่ว สุนัขจิ้งจอกสีขาวก็พูดราวกับว่าคนที่จมน้ำได้คว้าเส้นชีวิตไว้:
“ข้ามีเทคนิคที่เรียกว่า 'ดวงตาแห่งจิตวิญญาณ' ที่ข้าสามารถสอนเจ้าได้”
จากนั้นจิ้งจอกขาวก็ท่องเทคนิคคำต่อคำ
สำหรับวิธีการตรวจสอบความถูกต้องของเทคนิคนี้ หนิงเจี่ยซิ่ว ก็มีแนวทางของตัวเอง
เขาเรียกแผงความสามารถของเขาออกมา
ชื่อ : หนิง เจี๋ยซิ่ว
เทคนิค :โล้ระฆังทอง ชั้นที่ 4 (110/800)
ทักษะการต่อสู้: หมัดเก้าหยาง ชั้นที่ 5 (0/1600)
ดวงตาแห่งจิตวิญญาณ: ไม่ได้ฝึก (0/100)
ความสามารถสากล: ไม่มี
“'ดวงตาแห่งจิตวิญญาณ' นี้ถูกบันทึกไว้ในแผงความสามารถ ดูเหมือนว่าเทคนิคนี้เป็นของแท้”
หนิงเจี่ยซิ่ว พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
“เจ้ามีเทคนิคอะไรเพิ่มเติมบ้างไหม?” เขาถาม.
“ไม่” สุนัขจิ้งจอกสาวตอบด้วยสีหน้าสมเพช
จากนั้น หนิงเจี๋ยซิ่ว ก็หยิบมีดยาวขึ้นมาและตัดหัวสุนัขจิ้งจอก “ข้าคิดจะไว้ชีวิตเจ้า” เขาพูดกับสิ่งมีชีวิตที่กำลังจะตาย “แต่เมื่อพิจารณาแล้ว ข้าตัดสินใจว่าเจ้าต้องตาย”
จากนั้น ศีรษะของจิ้งจอกขาวก็ล้มลงกับพื้น
---