บทที่ 40 อันดับหนึ่งในตอนนี้
ทักษะขั้นชำนาญจากอสูรกินเหล็กอายุสองปีนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์เลย
อสูรกินเหล็กไม่ใช่สัตว์อสูรที่ชื่นชอบการฝึกฝน ดังนั้นความเชี่ยวชาญทักษะของพวกมันส่วนใหญ่จึงไม่สูงมากนัก ส่วนใหญ่แล้ว พวกมันจะพึ่งพาร่างกายที่แข็งแกร่งของพวกมันในการเอาชนะคู่ต่อสู้ของพวกมัน ไม่ใช่การใช้ทักษะของพวกมันในการเอาชนะคู่ต่อสู้ของพวกมัน
แม้ว่าอสูรกินเหล็กตัวนี้จะเริ่มฝึกฝนตั้งแต่มันอยู่ในท้องแม่ เรื่องนี้ก็ยังคงดูไร้สาระเกินไป หากอสูรกินเหล็กตัวนี้เป็นอสูรกินเหล็กตัวเต็มวัยคงไม่เป็นไร แต่กุญแจสำคัญก็คือมันเป็นลูกสัตว์อสูร
“ซือ… อวี๋… ข้าคิดว่านั่นคือชื่อของเขา เจ้ารู้จักเขาไหม? ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยเรียนที่ศูนย์ฝึกศิลาไผ่ เขามาจากศูนย์ฝึกของเจ้าหรือเปล่า?”
เจ้าหน้าที่ซึ่งอยู่ข้างผู้ที่ถือรายชื่ออยู่ก็ได้เอ่ยถามว่าซืออวี๋คือใคร
“ไม่… ข้าไม่เคยได้ยินชื่อเขาเลย” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้นั่นกล่าวออกมา
พวกเขามองหน้ากันเอง
ถ้าเช่นนั้นแล้วเกิดอะไรขึ้นกับซืออวี๋ผู้นี้และอสูรกินเหล็กน้อยตัวนี้ล่ะ?
“หนอนไหมเขียวเหรอ?”
ในขณะนี้ ฉากที่น่าประหลาดใจอีกหนึ่งฉากก็ปรากฎขึ้นบนหน้าจอ
ทางฝั่งของซืออวี๋ อีเลฟเว่นได้เอาชนะหมูป่าหนามยาวทั้งสี่ตัวได้สำเร็จ
ในตอนนี้ เป็นคราวของหนอนไหมเขียว มันคลานออกมาจากกระเป๋าของซืออวี๋และใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของมันเพื่อพ่นไหมหนอนมัดหมูป่าหนามยาว
“เขาไม่ใช่นักฝึกสัตว์อสูรฝึกหัดหรอกเหรอ? ทำไมเขาถึงมีสัตว์อสูรตัวที่สองล่ะ?”
เมื่อเห็นหนอนไหมเขียว พวกเขาก็ประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
“อาจเป็นแค่สัตว์อสูรที่ไม่ได้ทำสัญญาก็ได้?”
เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีนักฝึกสัตว์อสูรคนไหนเคยทำมาก่อน แต่สำหรับนักฝึกสัตว์อสูรดั้งเดิมแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ยากเกินไป
กการเลี้ยงสัตว์เช่นสุนัขหรือแมวนั้นไม่เป็นไร แต่หากใครต้องการเลี้ยงสัตว์อสูรที่เข้าใจคำสั่งและเต้มใจที่จะต่อสู้ นี่คงเป็นเรื่องยากมากหากปราศจากการทำสัญญากับมัน เรื่องนี้เทียบได้กับความแตกต่างระหว่างสุนัขและสุนัขตำรวจ
นี่เป็นเพราะซืออวี๋มีพรสวรรค์กระแสจิตซึ่งทำให้หนอนไหมเขียวเข้าใจเขาได้เล็กน้อย มิฉะนั้น หนอนไหมเขียวตัวนี้คงไม่เชื่อฟังเหมือนเช่นตอนนี้อย่างแน่นอน
“ผู้เข้าร่วมคนนี้สุดยอดมาก ไม่เพียงแค่เขาจะมีลูกอสูรกินเหล็กที่แข็งแกร่งเช่นนี้เท่านั้น แต่เขายังเลี้ยงหนอนไหมเขียวอีกเช่นกัน”
“ข้าคิดว่าระดับของหนอนไหมเขียวตัวนี้ไม่ต่ำเช่นกัน มันสามารถวิวัฒนาการเป็นผีเสื้อคริสตัลวายุได้อย่างแน่นอน”
“พี่น้อง มาพนันบุหรี่กันเถอะ ข้าเดิมพันว่าพวกเขาสามารถติดหนึ่งในสามอันดับแรกของการประเมินครั้งนี้”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ห้องตรวจสอบของพื้นที่ปลอดภัยเริ่มกล่าวเสียงดัง
“ได้เลย ได้เลย”
“ลืมเขาก่อน มีคนได้รับบาดเจ็บแล้ว”
แต่ในไม่ช้า การสนทนาก็หยุดลง พวกเขาถูกเตือนโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่จริงจังกับหน้าที่
ตอนนี้คือเวลางาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถให้ความสนใจกับซืออวี๋ได้มากเกินไป พวกเขารู้ว่าซืออวี๋ไม่แส่หาความตายก็เพียงพอแล้ว พวกเขายังต้องให้ความสนใจกับนักฝึกสัตว์อสูรคนอื่นเช่นกัน
นี่… แม้ว่าการฝึกฝนจะเริ่มต้น แต่ก็มีนักฝึกสัตว์อสูรและสัตว์อสูรได้รับบาดเจ็บแล้ว พวกเขาต้องรีบรับมือกับเรื่องนี้
ป่าหมูป่า
“การเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่”
ซืออวี๋และสัตว์อสูรของเขายังคงไม่รู้ว่าผลลัพธ์การต่อสู้ของพวกเขาได้ถูกสังเกตโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยส่วนหนึ่งแล้ว
ในเวลานี้ เขากำลังเฝ้าดูหมูป่าหนามยาวที่ถูกมัดอย่างมีความสุข เขาอารมณ์ดีมาก ตอนนี้เขามี 1,750 คะแนนแล้ว
การได้รับคะแนนเหล่านี้ดูไม่ยากมากนัก…
เมื่อเทียบกับคะแนนแล้ว ซืออวี๋อยากกินเนื้อหมูป่าหนามยาวมากกว่า
ก่อนหน้านี้ เขาโชคดีพอที่จะได้กินเนื้อหมูป่าผัดเผ็ดครั้งหนึ่งในโรงอาหารของฐานเพาะพันธุ์ไผ่เหล็กในเมืองทุ่งน้ำแข็ง เขาสงสัยว่ามันจะมีรสชาติยังไงหากเขาเป็นคนทำมัน…
“เมื่อกล่าวถึงเรื่องนั้น เนื้อสัตว์อสูรที่ได้รับมาก็ควรจะกินได้ใช่ไหม?” ซืออวี๋มองไปที่อีเลฟเว่นผู้ที่กำลังส่ายหัวของมัน
“อู๋!” ข้าไม่รู้ อย่าถามข้า
มันมีหน้าที่ต่อสู้เท่านั้นและไม่สนใจเนื้อหมูป่า
เมื่อเทียบกับเนื้อหมูป่าแล้ว มันเป็นห่วงไผ่ในกระเป๋าของซืออวี๋มากกว่า
“อู๋…”
หลังจากการต่อสู้ ท้องของอีเลฟเว่นก็ส่งเสียงดัง
แม้ว่ามันจะดุร้ายมาก แต่มันก็ยังคงเป็นลูกสัตว์อสูร การเสียพละกำลังจากการต่อสู้เช่นนี้ก็สูงมากเช่นกัน
“ข้ารู้แล้ว ข้ารู้แล้ว” ซืออวี๋หยิบไผ่เหล็กที่ถูกหั่นเป็นสองส่วนออกมาและโยนให้อีเลฟเว่น
ในขณะเดียวกัน ซืออวี๋ก็วางหนอนไหมเขียวบนลำต้นของต้นไม้และกล่าวว่า “ไปหาใบไม้กินเลย ข้าไม่คิดว่าจะมีพืชจิตวิญญาณในป่าหมูป่าแห่งนี้…”
หลังจากพ่นไหมออกมาจำนวนมาก หนอนไหมเขียวก็ต้องกินเพื่อฟื้นฟูตัวเองเช่นเดียวกับอีเลฟเว่น
หนอนไหมเขียว : “…”
ซืออวี๋และสัตว์อสูรของเขาพักประมาณยี่สิบนาทีก่อนที่จะเริ่มเดินทางต่อ
ในคราวนี้ การลากหมูป่าหนามยาวห้าตัวนั้นเป็นเรื่องยากสำหรับอีเลฟเว่นเล็กน้อย
แน่นอนว่าซืออวี๋ไม่มีปัญหาในการปล่อยให้อสูรกินเหล็กฝึกฝนแบกน้ำหนัก เขาถือว่านี่เป็นการฝึกฝนมัน
ต่อมา พวกเขาก็ข้ามผ่านป่าหมูป่าและมาถึงพื้นที่ปลอดภัยที่ใกล้ที่สุด
จากนั้นหลังจากผ่านพื้นที่ปลอดภัยแล้ว พวกเขาก็จะมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ภูเขาแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อตามล่าสไลม์ไฟฟ้า
ข้างหน้า ซืออวี๋และอีเลฟเว่นกำลังดึงเชือกสองเส้นที่สร้างจากไหมหนอน หนอนไหมเขียวนอนอยู่ในกระเป๋าของเขาเพื่อเพื่อฟื้นฟูพละกำลังของมันเพราะมันอาจต้องมัดหมูป่าหนามยาวอีกในภายหลัง
หลังจากเดินมาอีกห้านาที อีเลฟเว่นก็หยุดอย่างกะทันหัน
“มีหมูป่าเหรอ?” ซืออวี๋เอ่ยถาม
อีเลฟเว่นพยักหน้า
จากนั้นซืออวี๋ก็ได้ยินเสียงของความวุ่นวายอยู่ไม่ไกลนัก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาได้ยินเสียง สีหน้าของซืออวี๋ก็เปลี่ยนเป็นแปลกประหลาด
เสียงนี้คล้ายกับเสียงร้องของหมูป่า แต่นั่นไม่ใช่เสียงทั้งหมด
แต่กลับมีเสียงกรีดร้องของมนุษย์ด้วยเช่นกัน!
“อ่าาาา วิ่งง! มีต้นไม้อยู่ข้างหน้า! วิ่งไปที่ต้นไม้!”
“บัดซ* ทำไมถึงมีหมูป่าหนามยาวสิบตัวล่ะ? เราจะสู้กับพวกมันได้ยังไงกัน?”
ไม่นานนัก ซืออวี๋ก็เห็นชัดเจนว่านี่เป็นกลุ่มหมูป่าหนามยาวที่กำลังไล่ตามคนสองคน
ข้างพวกเขา ยังมีสุขันล่าเนื้อทุ่งน้ำแข็งระดับปลุกตื่นขั้นหกและมิงค์ลายหิมะระดับปลุกตื่นขั้นเจ็ดกำลังวิ่งไปด้วยกันกับพวกเขา
สุนัขล่าเนื้อทุ่งน้ำแข็งและมิงค์ลายหิมะขัดขวางความเร็วของกลุ่มหมูป่าเป็นครั้งคราวด้วยการใช้ภูมิประเทศและทักษะของพวกมัน สร้างโอกาสเพื่อให้พวกเขาหลบหนี
สำหรับหมูป่าหนามหยาวที่อยู่ด้านหลัง ระดับของพวกมันล้วนสูงกว่าระดับปลุกตื่นขั้นหก การที่ทั้งสองคนเอาชนะหมูป่าหนามยาวสิบตัวอาจเป็นเรื่องยาก และสัตว์อสูรเหล่านี้ก็ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับอีเลฟเว่น ไม่น่าแปลกใจเลยที่นักฝึกสัตว์อสูรทั้งสองจะวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง
พวกเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับกลุ่มหมูป่าหนามยาวขนาดใหญ่เช่นนี้ แต่พวกเขาไม่ต้องการละทิ้งการประเมินโดยการขอความช่วยเหลือ พวกเขาทำได้เพียงแค่วิ่งและตัดสินใจว่าจะทำยังไงในภายหลัง
ต้นไม้ที่อยู่ใกล้พวกเขาล้วนหนาทึบ และหมูป่าหนามยาวก็ไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ในเวลาอันสั้น ตราบใดที่พวกเขาปีนขึ้นไปยังต้นไม้ได้ หมูป่าหนามยาวก็จะไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้
“เดี๋ยวก่อน ดูเหมือนจะมีคนอยู่ข้างหน้า” นักฝึกสัตว์อสูรผู้ที่กำลังวิ่งก็มองเห็นซืออวี๋อยู่ด้านหน้า
“อู๊ด อู๊ด อู๊ด!!!”
“อู๊ด!! อู๊ด!! อู๊ด!!”
ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น กลุ่มหมูป่าหนามยาวก็ได้กลิ่นของซืออวี๋เช่นกัน
“สิบตัวได้ไหม?” ซืออวี๋และอีเลฟเว่นยืนอยู่ที่นั่น ซืออวี๋กำลังคำนวณโอกาสที่อีเลฟเว่นจะชนะหมูป่าหนามยาว 10 ตัวได้หรือไม่…
หมูป่าหนามยาวธรรมดาไม่สามารถทำลายการป้องกันของอีเลฟเว่นในสถานะเคลือบแข็งได้ แม้ว่าพวกมันจะทำได้ แต่มันก็ยังมีการักษาด้วยความเร็วสูง ดังนั้นนี่จึงจะเป็นการทดสอบความแข็งแกร่งทางร่างกายของอีเลฟเว่น
“ลืมไปเถอะ ข้าคิดมากเพื่ออะไรกัน?” ซืออวี๋ส่ายหัวของเขาอย่างรวดเร็ว นี่เป็นเพราะเมื่อหมูป่าหนามยาวกลุ่มนี้เห็นสหายของพวกมันบนพื้นและถูกลากอยู่ พวกมันก็หันกลับไปและวิ่งทันทีโดยไร้คำกล่าว พวกมันไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้อีกต่อไป
“อู๊ด อู๊ด อู๊ด!!!”
“อู๊ด!! อู๊ด!! อู๊ด!!”
วิ่งเร็วเข้า!
ในระยะไกล กลุ่มหมูป่าหนามยาวก็แยกย้ายกันและหลบหนีไป ทิ้งให้นักฝึกสัตว์อสูรฝึกหัดสองคนโดยตรง สุนัขล่าเนื้อทุ่งน้ำแข็ง และมิงค์ลายหิมะตกตะลึงโดยไร้คำกล่าว
“พวกมันวิ่งหนีเหรอ? พวกมันหยุดไล่เราแล้วเหรอ?”
เมื่อพวกเขามองไปรอบตัว พวกเขาก็เห็นซืออวี๋และอสูรกินเหล็กน้อยที่กำลังเดินอย่างช้าๆ มาพร้อมกับร่างกายของหมูป่าหนามยาวห้าตัว
ฉากนี้โดดเด่นอย่างมาก
“บ้าไปแล้ว!” นักฝึกสัตว์อสูรของสุนัขล่าเนื้อทุ่งน้ำแข็งอุทานออกมาและมองไปที่สิ่งที่ถูกลากโดยซืออวีด้วยความเหลือเชื่อ
เขามีความประทับใจในตัวซืออวี๋มาก พวกเขาเข้ามาที่ภูเขาเทียนหมังผ่านทางเข้าเดียวกัน พวกเขาจึงเข้ามาที่นี่ได้ไม่นานมากนัก ดังนั้นกองหมูป่าหนามนาวที่อยู่ด้านหลังซืออวี๋คืออะไรกัน??
ในเวลานี้ นักฝึกสัตว์อสูรของมิงค์ลายหิมะก็สังเกตเห้นว่าทำไมกลุ่มหมูป่าหนามยาวถึงวิ่งหนี เป็นเพราะในตอนนี้ ซืออวี๋และสัตว์อสูรของเขาซึ่งกำลังลากกลุ่มหมูป่าหนามยาวมีออร่าที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ แม้กระทั่งเขาก็ยังตกตะลึง นับประสาอะไรกับหมูป่าหนามยาวพวกนั้น
“หากพวกเจ้าต้องการหาหมูป่าหนามยาวที่อยู่เพียงลำพัง ให้ไปที่ชายขอบป่า อย่าเข้าไปลึกเกินไป”
หลังจากที่ซืออวี๋เดินผ่านพวกเขา เขาก็ได้เตือนพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจและยังคงลากกลุ่มหมูป่าหนามยาวไปพร้อมกับอีเลฟเว่น
“ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณมากท่านหัวหน้าใหญ่”
ทั้งสองคนรีบขอบคุณเขา แต่หลังจากที่ถูกไล่ตามโดยหมูป่าหนามยาว พวกเขาก็ไม่มีความตั้งใจที่จะล่าอีกต่อไป พวกเขาวางแผนที่จะไปยังพื้นที่ปลอดภัยเพื่อพักผ่อนเป็นอย่างแรก
หลังจากพักหายใจสักพักหนึ่ง พวกเขาก็เลือกที่จะตามหลังซืออวี๋ไป ท้ายที่สุดแล้ว เส้นทางที่ซืออวี๋ใช้ก็คือเส้นทางที่ช่วยให้พวกเขาผ่านป่าได้อย่างปลอดภัยและไปถึงพื้นที่ปลอดภัยได้โดยตรง
หลังจากนั้น เนื่องจากพวกเขายังคงลากหหมูป่าหนามยาวห้าตัว หมูป่าหนามยาวตัวอื่นจึงปฏิบัติราวกับว่าซืออวี๋และสัตว์อสูรของเขาในฐานะนักล่าชั้นนำอย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าซืออวี๋และอีเลฟเว่นจะดูอ่อนแอมากเพียงใดก็ไม่มีหมูป่าหนามยาวแม้แต่ตัวเดียวที่กล้าเข้ามาใกล้พวกเขา
วำหนัลกสนลากหมูป่าหนามยาวจำนวนมากเพียงลำพัง ซืออวี๋ก็ไม่มีความตั้งใจที่จะสร้างปัญหากับหมูป่าหนามยาวเป็นการชั่วคราว ตอนนี้เกือบบ่ายโมงแล้ว และเขายังคงไม่ได้กินข้าวเที่ยง การไปพื้นที่ปลอดภัยเพื่อส่งหมูป่าหนามยาวจึงเป็นเรื่องดีกว่า
หลังจากใช้เวลาสักพักหนึ่ง ซืออวี๋และสัตว์อสูรของเขาในที่สุดก็มาถึงพื้นที่ปลอดภัยขนาดเล็กที่ถูกล้อมรอบไปด้วยไม้และหนามแหลม มันดูราวกับหมู่บ้านขนาดเล็ก
เมื่อซืออวี๋มาถึงก็มีคนอยู่ที่นี่แล้วห้าถึงหกคน เขาไม่รู้ว่าพวกเขาผ่านป่าหมูป่าหรือเดินผ่านเส้นทางที่ปลอดภัยยิ่งกว่า
ไม่มีห้องพักในพื้นที่ปลอดภัย มีเพียงห้องตรวจสอบและห้องพยาบาลเท่านั้น ดังนั้นผู้เข้าร่วมจึงทำได้เพียงแค่นั่งพักผ่อนอยู่ต้นไม้เท่านั้น
ในขณะนี้ ครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วมที่พักผ่อนอยู่ด้านนอกดูค่อนข้างปกติ แต่อีกครึ่งหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยฝุ่น
ซืออวี๋ยังเห็นชายหนุ่มที่ชุดถูกย้อมไปด้วยสีแดงและแขนถูกพันด้วยผ่าพันแผลสีขาว
เขาถูกโจมตีโดยหมูป่าหนามยาวเหรอ?
ยังมีนักฝึกสัตว์อสูรที่มีแผลเป็นบนใบหน้าของเขาเช่นกัน สะเก็ดแผลนี้ดูราวกับจะเป็นแผลเป็น
เขาถูกตั๊กแตนดาบใหญ่ทำให้เสียโฉมและถูกรักษางั้นเหรอ?
เนื่องจากการมีอยู่ของสัตว์อสูรประเภทรักษา ตราบใดที่ผู้เข้าร่วมไม่ได้ตายในทันที โอกาสในการช่วยชีวิตคนผู้นั้นก็ค่อนข้างสูง… แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น เมื่อซืออวี๋เห็นนักฝึกสัตว์อสุรที่มีผ้าพันแผลสองถึงสามคน เขาก็ยังกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
ช่างน่าสมเพช… มันค่อนข้างน่ากลัวเลยทีเดียว
ซืออวี๋รู้สึกว่ากลุ่มคนที่ได้รับบาดเจ็บนี้กำลังทำลายแรงจูงใจของเขาในการล่าบอสระดับปลุกตื่นขั้นสิบ
“นี่…” เมื่อซืออวี๋เข้ามา สายตาของเขาก็กวาดผ่านผู้เข้าร่วมที่มาถึงพื้นที่ปลอดภัย ผู้เข้าร่วมก็ให้ความสนใจกับซืออวี๋ที่เพิ่งเข้ามาเช่นกัน
เมื่อคนทั้งหกเห็นซืออวี๋และอสูรกินเหล็กน้อยที่กำลังลากหมูป่าหนามยาวห้าตัวเข้ามา ดวงตาของพวกเขาก็เบิกตากว้างในทันทีราวกับว่าพวกเขาเห็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ
หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า… พวกเขานับผิดงั้นเหรอ? ห้าตัว?
หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด พวกเขาก็แน่ใจแล้วว่าซืออวี๋เข้ามาเพียงลำพัง
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ซืออวี๋ได้ล่าหมูป่าหนามยาวห้าตัวเพียงลำพังงั้นเหรอ?
เทพผู้นี้มาจากที่ไหนกัน…?!
แม้ว่าหมูป่าหนามยาวจะไม่ใช่สัตว์อสูรดุร้ายที่ทรงพลังมากที่สุดบนภูเขาเทียนหมัง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถล่าหมูป่าหนามยาวติดต่อกันห้าตัวในคราวเดียวได้อย่างง่ายดาย ท้ายที่สุด พละกำลังของสัตว์อสูรมีจำกัด และเวลาก็ผ่านไปไม่นานนัก
“ในที่สุดเจ้าก็มาถึงที่นี่”
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินก็ออกมาจากห้องควบคุมและกล่าวว่า “เราได้จับตามองเจ้าผ่านกล้องตรวจจับมาระยะหนึ่งแล้ว อสูรกินเหล็กของเจ้าแข็งแกร่งมาก”
“เจ้าต้องการลงทะเบียนคะแนนของเจ้าหรือไม่? ข้าจะช่วยเจ้าลงทะเบียนเอง”
ซืออวี๋มองไปและพยักหน้า “ได้เลย แต่ข้าสามารถกินหมูป่าตัวนี้ได้ไหม?”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนั้นตกตะลึง “เจ้าจะกินมันยังไงเหรอ?”
“ย่างได้ไหม?”
“ข้าแนะนำว่าเจ้าอย่ากินมัน เนื้อของหมูป่าหนามยาวนั้นอร่อยก็จริง แต่นั่นต้องผ่านขั้นตอนหลายอย่าง”
“นี่…” ซืออวี๋รู้สึกผิดหวังอย่างมาก
ถ้าเช่นนั้นเขาก็ทำได้เพียงแค่กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเนื้อตุ๋นในกระเป๋าเท่านั้นเหรอ?
เดิมทีแล้ว เขาต้องการกินอาหารดีๆ ที่นี่ และก็ไปจำลองทักษะในช่วงบ่าย…
…
ที่ฐานฝึกของภูเขาเทียนหมัง
ในห้องควบคุมหลัก
ต่างจากสถานการณ์ของพื้นที่ปลอดภัยแต่ละแห่งบนภูเขาเทียนหมังซึ่งจำเป็นต้องตรวจสอบเฉพาะพื้นที่บางแห่งเท่านั้น สถานที่แห่งนี้ต้องให้ความสนใจกับสถานการณ์ของทั้งภูเขาเทียนหมัง ดังนั้นจึงไม่มีการจับตามองสถานการณ์ของผู้เข้าร่วมแต่ละคนโดยเฉพาะ
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พวกเขาคะแนนที่ถูกปรับแบบเวลาจริงจากพื้นที่ปลอดภัย นักฝึกสัตว์อสูรมืออาชีพทั้งห้าคนที่นี่ก็รู้ได้อย่างรวดเร็วว่าผู้เข้าร่วมคนไหนทำผลงานได้ดี
ในตอนนี้ อันดับหนึ่งบนหน้าจอขนาดใหญ่คือนักฝึกสัตว์อสูรเซียเฟย เขามี 1,500 คะแนน ไม่นานหลังจากที่เขาเข้าสู่ภูเขาเทียนหมัง เขาก็ล่ากิ้งก่าหลังศิลาที่มีการเติบโตระดับปลุกตื่นขั้นเก้าได้สำเร็จ เขาอยู่ในอันดับหนึ่งมาเป็นเวลานานแล้ว
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
