บทที่ 15: ซือซือจะออกจากหอนางโลมงั้นหรือ?
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 15: ซือซือจะออกจากหอนางโลมงั้นหรือ?
เวลาต่อมา หลินเป่ยฟานก็ได้รับเชิญจากคุณนายให้นั่งบนที่นั่งสีทองบนชั้นสอง ซึ่งเขาได้อาหารและไวน์แสนอร่อยมากมาย หญิงนางโลมหลายคนชื่นชมความสามารถของหลินเป่ยฟานและอาสาที่จะไปกับเขา แต่เขาก็ปฏิเสธพวกนางอย่างสุภาพ เนื่องจากเขามีรสนิยมด้านความสะอาดและไม่สนใจผู้หญิงที่ผู้อื่นเคยสัมผัส
ในขณะที่เพลิดเพลินกับอาหารและไวน์ หลินเป่ยฟานก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความสุขนี้ เขามีไวน์ดีๆ ได้ดื่มอาหารอร่อย ทั้งยังมีสตรีโฉมงามหลายนางที่มีความสามารถมาอยู่เป็นเพื่อนอีก เป็นสรวงสวรรค์ของบุรุษอย่างแท้จริง! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้ชายนับไม่ถ้วนยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อมาที่นี่ เพราะสถานที่แห่งนี้เติมเต็มจินตนาการและความปรารถนาทั้งหมดของพวกเขา!
เมื่อถึงจุดหนึ่ง หลินเป่ยฟานก็ยกแก้วขึ้นเพื่อชนแก้วกับผู้ที่อยู่โต๊ะใกล้ๆ “ท่านจ้าว มาเถิด!” อีกฝ่ายยกแก้วขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ท่านหลิน ใยสุภาพเกินไปแล้ว ท่านก็มาดื่มกับเราเถอะ!”
หลังจากที่ทั้งคู่จิบเครื่องดื่มแล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น หลินเป่ยฟานที่สงสัยจึงเอ่ยถามว่า “ท่านจ้าว ที่นี่คึกคักแบบนี้เสมอหรือ?”
จ้าวส่ายศีรษะและยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ไม่ใช่เช่นนั้นหรอก แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามันแค่ยุ่งกว่าปกติ!”
"ทำไมเป็นเช่นนั้นเล่า?" หลินเป่ยฟานถามความอยากรู้อยากเห็นของเขา
“เป็นเพราะคุณหนูซื่อกำลังออกจากหอนางโลมแห่งนี้แล้ว การแสดงของนางเป็นสิ่งที่ไม่ควรพลาดเลย ดังนั้นทุกคนจึงมาที่นี่เพื่อสนับสนุนนาง!” จ้าวหัวเราะ
“คุณหนูซื่อซื่องั้นหรือ?” หลินเป่ยฟานขมวดคิ้ว
เมื่อเห็นใบหน้าสับสนของหลินเป่ยฟาน จ้าวก็อธิบายทันที “ชื่อจริงของแม่นางซือซือคือ หลี่ซือซือ นางเป็นนางโลมที่มีความสามารถและมีคุณธรรมมาก นางขายเพียงานศิลปะของนาง หาใช่ร่างกาย! ความโฉมงามของนางถึงขั้นทำให้บุปผาต้องอับอาย ความสามารถในด้านดนตรี หมากรุก การประดิษฐ์ตัวอักษร บทกวีและภาพวาดก็ทำให้นางเป็นบุคคลที่รู้จักกันดีในเมืองหลวง นางมีคนชื่นชมนับไม่ถ้วน!”
“แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน นางประกาศว่าจะออกจากนางโลมโดยเลือกสามีเป็นหนึ่งในคนที่มีความสามารถสูงส่งและมีอำนาจ นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ เพราะทุกคนหวังที่จะดึงดูดความสนใจของนางได้” จ้าวกล่าวเสริม
“เช่นนั้นนางวางแผนหรือยังที่จะแต่งงานกับใคร?” หลินเป่ยฟานเอ่ยถามด้วยความสนใจของเขาที่พุ่งขึ้นมา
“ข้าไม่รู้จริงๆ แต่นางบอกว่าจะเลือกคนที่มีความสามารถสูงส่งและมีอำนาจ ผู้คนจำนวนมากกำลังมาที่นี่เพื่อหวังว่าจะได้รับเลือกจากแม่นางหลี่ซือซือ!” จ้าวตอบ
หลินเป่ยฟานจึงเอ่ยหยอกล้อ “ดูเหมือนว่าท่านเองก็ต้องการที่จะได้รับเลือกจากนางเช่นกันสินะ ท่านจ้าว!”
จ้าวหัวเราะอย่างเต็มที่และพูดว่า “ใครเล่าจะไม่อยากสัมผัสกับสาวงามอย่างใกล้ชิด? มีผู้ใดกันจะไม่อยากแต่งงานกับนาง? แต่มีคู่แข่งมากเกินไป โอกาสของข้าก็น้อยมาก ทีจ่ริงข้าแค่มาร่วมสนุก แต่หลิน ท่านน่ะมีโอกาสสูงกว่าคนส่วนใหญ่!”
หลินเป่ยฟานส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ข้าไม่สนใจเรื่องเหล่านี้เลย นอกจากนี้ ข้าน่ะต้องทำงานตลอด จะไปแต่งงานและมีลูกได้เช่นไรกัน? แม้ว่าข้าจะหาภรรยาได้ แต่ข้าก็ต้องรอจนกว่าข้าจะมีชีวิตที่มั่นคงเสียก่อน!”
“ไม่ต้องพูดมากนักหรอก มาดื่มกันเถอะ!” จ้าวยกแก้วของเขาขึ้นดื่มและพูดว่า “ขอดื่มให้กับท่านหลิน!”
ในขณะนั้นเอง ภายในห้องอาบน้ำ โฉมงามผู้หนึ่งกำลังถือบทกวีที่เขียนโดยหลินเป่ยฟานและท่องแต่ละคำ
“ปีนขึ้นไปบนตึกสีฟ้าเงียบงัน จันทราคล้ายตะขอ ต้นไม้เหมือนดั่งร่มโพธิ์ที่กันแสงดวงอาทิตย์อุทัยท่ามกลางฤดูใบไม้ร่วง! ไม่สามารถตัดหรือยืดออกไป มีเพียงความเศร้าโศกจากการจากลา! เป็นความรู้สึกที่สัมผัสได้จากก้นบึ้งหัวใจ…ช่างเป็นบทกวีที่สวยงามนัก!”
ดวงตาของหญิงสาวพลันรู้สึกทึ่งกับมันมาก
บทกวีนี้เป็นเหมือนกับภาพชีวิตของนางไม่มีผิด! จนทำให้นางถึงกับนึกถึงเรื่องราวในอดีตของตน
ในยามแรก เนื่องจากสถานการณ์ของตระกูล นางจึงต้องเสนอตัวให้กับเรือนร้อยบุปผาตั้งแต่ยังเยาว์วัย
ด้วยความสามารถของนางเอง นางจึงสามารถรักษาความบริสุทธิ์ของนางไว้ได้และกลายเป็นนางโลมอันดับต้นๆ ของเรือนร้อยบุปผาที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง
แต่ทุกคนเห็นเพียงชื่อเสียงผิวเผินของนาง มีผู้ใดกันที่สังเกตเห็นถึงความยากลำบากที่ซ่อนอยู่?
มีใครกันจะเต็มใจเสนอตนเป็นนางโลม? สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยตัณหา สายตาโลภและราคาของเหล่าบุรุษเพศ?
“คุณหนู ทำไมท่านไม่เลือกแต่งงานกับนักวิชาการชั้นสูง หลินเป่ยฟาน ล่ะ!”
ผู้ดูแลในชุดสีฟ้าพูดอย่างกระตือรือร้น “ดูสิ เขาไม่เพียงแต่มีความสามารถและไม่ธรรมดานะ แต่ยังอายุน้อยและยังสอบได้คะแนนอันดับหนึ่งของจักรพรรดิสามครั้งรวด มีกี่คนที่จะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้อีก?”
“ยิ่งไปกว่านั้น ยามนี้เขาเป็นที่โปรดปรานของจักรพรรดินี ได้รับการเลื่อนตำแหน่งครึ่งตำแหน่งในเวลาเพียงสองวัน ทั้งยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการสถาบันแห่งชาติอีก นอกจากนี้ เขายังได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมราชสำนักยามรุ่งสาง! หากท่านแต่งงานกับเขา พวกข้าราชการระดับสูงก็จะไม่สามารถทำอะไรท่านได้แล้ว!”
ผู้หญิงที่กำลังชะงักไปเป็นนางโลมอันดับต้นๆ ของเรือนร้อยบุปผา หลี่ซือซือ
โชคร้ายที่นางเป็นที่หมายตาของนายน้อยผู้หนึ่ง เขาผู้นั้นเป็นเด็กเหลือขอ เอาแต่ใจ ดื่มด่ำกับชัยชนะ ชอบกินเลี้ยง ค้าประเวณีและการพนัน
ด้วยอำนาจของบิดาของเขา เขาได้ทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย แต่ทุกคนก็ได้แต่ต้องนิ่งเงียบ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกหมิ่นประมาทจากข้าราชการระดับสูง นางจึงมีตัวเลือกเดียวคือต้องออกไปจากที่นี่
นางใฝ่ฝันหาสุภาพบุรุษที่ชอบธรรม เพื่อปกป้องนางและใช้โอกาสนี้ในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวนางเองด้วย อย่างไรก็ตาม นายน้อยผู้นั้นรู้แผนของนาง จึงได้โอ้อวดว่าใครก็ตามที่กล้าเข้ามายุ่งกับนาง เขาจะจัดการกับพวกเขาเสีย
ถึงหลายคนจะมีสถานะและตำแหน่งสูง ก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้เขา เพราะกลัวว่าจะทำให้นายน้อยผู้นี้ขุ่นเคือง
ดังนั้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นางจึงไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมได้ …ทว่าการปรากฏตัวของหลินเป่ยฟานนั้นช่างน่าประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง
หลี่ซือซือได้แต่ถอนหายใจออกมา “เสี่ยวกุ้ย ที่เจ้าพูดมาก็จริงอยู่ ข้าราชการระดับสูงอย่างเขาเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด อีกทั้งยังมีความสามารถ รูปลักษณ์และได้รับความโปรดปรานจากจักรพรรดินีด้วย! ช่างน่าเสียดาย ที่เขาเป็นข้าราชการทุจริต!”
