1063 - เผ่าโบราณที่ยิ่งใหญ่ 

1063 - เผ่าโบราณที่ยิ่งใหญ่

ครึ่งชั่วยามต่อมา ทุกอย่างก็สงบลง ภูเขาขนาดใหญ่ไหลนองไปด้วยเลือดของผู้คนนับแสน

“ขอบคุณน้องชายจริงๆ”

ผู้อาวุโสหลายคนจากหมู่บ้านออกมาแสดงความเคารพต่อเย่ฟ่าน

ชาวบ้านคนอื่นๆ ก็มารวมตัวกันด้วย ขอบคุณมาก ผู้คนที่นี่มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่ายมาก เด็กน้อยบางคนถึงกับดึงแขนเสื้อของเย่ฟ่านด้วยความกระตือรือร้น

“ตงฟางเย่เป็นสหายเก่าของข้า…” เย่ฟ่านไม่ได้ปิดบังอะไร

ผู้อาวุโสหลายคนในหมู่บ้านตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นถอนหายใจยาว พวกเขาได้ยินข่าวการนองเลือดของตงฟางเย่ในตงหวงเช่นกัน

“ข้าไม่เชื่อว่าเย่เอ๋อตายไปแล้ว เขามีพรสวรรค์และพลังศักดิ์สิทธิ์ครอบงำโลก เขาเติบโตขึ้นมาด้วยการกินมังกรป่าเขมือบเสือร้าย เขาต้องยังมีชีวิตอยู่” ชายชราคนหนึ่งกล่าว

“ถ้าไม่มีร่างของเขา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแน่ใจว่าเขาตายแล้ว ข้าจะตามหาเขากลับมา” เย่ฟ่านกล่าว

ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณกลับมาแล้ว ในวันนี้มีข่าวในหนานหลิงว่าเย่ฟ่านปรากฏตัวอีกครั้งหลังจากผ่านไปสิบสองปี!

บางคนบอกว่าพวกเขาเห็นการต่อสู้ของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณด้วยตาของพวกเขาเอง แม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ แต่ฉากแบบนั้นเป็นเย่ฟ่านอย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างไรก็ตาม มีคนไม่กี่คนที่เชื่อว่าคนที่ข้ามทุ่งดวงดาวจากไปสิบสองปีสามารถกลับมาปรากฏตัวได้อีกครั้ง แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ยังไม่เคยทำได้ นับประสาอะไรกับผู้สูงสุดคนหนึ่ง

“ตระกูลหวังโอหังเกินไป ในเมื่อผู้นำตระกูลของพวกเขาอยู่ที่หนานหลิงในวังจักรพรรดิอสูร ถ้าเช่นนั้นเขาก็ควรอยู่ที่นี่ตลอดไป!” เย่ฟ่านยืนอยู่ใน และกวาดสายตาออกไปไกล

ในส่วนลึกของป่าบนภูเขา ชายหนุ่มร่างกำยำที่มีแขนและไหล่ใหญ่โตกว่าศีรษะ ร่างกายท่อนล่างของเขาสวมชุดขนสัตว์ ถือกระบอง คำรามเหมือนสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บ

เขาวิ่งมาที่ด้านหน้าหมู่บ้านโบราณพร้อมกับส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ

“ใครกล้าบุกรุกหมู่บ้านของข้า”

เขาอุ้มมังกรป่ายาวกว่าสิบวาอยู่ในมือ ทันทีที่ปรากฏตัวขึ้นกระบองขนาดใหญ่ในมือของเขาก็ทุบเข้าหาศีรษะของเย่ฟ่านอย่างรวดเร็ว

เย่ฟ่านตกตะลึง เขาคล้ายกับมองเห็นภาพของใครบางคนซ้อนทับชายคนนี้ ตงฟางเย่เมื่อสิบกว่าปีก่อนมาก ทั้งดุร้าย แข็งแกร่ง และทรงพลัง แม้กระทั่งใบหน้าของพวกเขายังมีลักษณะคล้ายคลึงกัน

“อย่าหยาบคาย นี่คือผู้มีพระคุณของเผ่าเรา” ลุงห้าซึ่งเป็นผู้อาวุโสของหมู่บ้านรีบวิ่งออกไปขัดขวาง

ชายหนุ่มที่มีลักษณะคล้ายตงฟางเย่อยู่ในวัยประมาณยี่สิบปี กล้ามเนื้อท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเขาปูดออกมาเหมือนเนื้องอก ผิวของเขาเป็นสีทองแดง ผมสีดำยาวมาถึงเร็ว นี่คือชายหนุ่มผู้ดุร้ายอย่างถึงที่สุด

“น้องชายของตงฟางเย่?”

เย่ฟ่านมองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้า ด้วยใบหน้าที่คล้ายกันถึงขนาดนี้ไม่ต้องบอกก็ทราบได้ว่านี่จะต้องเป็นน้องชายของตงฟางเย่อย่างแน่นอน

“เจ้าหนูนี่ไม่แตกต่างอะไรจากสัตว์ร้าย” หลี่เทียนหัวเราะและกล่าวว่า “เขาทรงพลังทัดเทียมกับครึ่งเซียนระดับสูงสุด แม้ว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะยังอ่อนด้อยอยู่บ้างก็ตาม”

ตงฟางเย่และตงฟางม่านเป็นคู่พี่น้องที่แตกต่างกันเล็กน้อย พวกเขาทรงพลังและเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง อย่างไรก็ตามตงฟางม่านมีความดุร้ายป่าเถื่อนมากกว่าหลายเท่า

พี่น้องสองคนฝึกฝนทักษะเดียวกันและเติบโตมาในสภาพแวดล้อมเดียวกัน พวกเขามักจะออกล่ามังกรร้ายในป่าเป็นเวลาหลาย 10 วัน นั่นเป็นเหตุผลให้เขาพลาดการต่อสู้ในวันนี้

ตงฟางม่านรู้สึกอายมาก เขาเกาหัวและก้าวไปข้างหน้าเพื่อขอโทษ จากนั้นก็มอบมังกรในมือให้เย่ฟ่านเพื่อเป็นของขวัญ

ตงฟางม่านสบถด้วยผมกระเซิง

“ข้าเชื่อว่าเย่เอ๋อจะไม่ตาย…”

มีร่องรอยของความเศร้าในสายตาของผู้อาวุโสเจ็ด นี่คือปู่ของตงฟางเย่นั่นเอง

“พวกเราไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้แล้ว เราต้องกลับไปหาเผ่าของตัวเอง” ลุงห้ากล่าว

ในส่วนลึกของภูเขานี้มีกลุ่มชาติพันธุ์โบราณ ลูกหลานของเซียนผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาทั้งหมดแข็งแกร่งและทรงพลัง นั่นเป็นชนเผ่าที่น่ากลัวซึ่งทำให้วังอสูรแห่งหนานหลิงสั่นสะเทือนเมื่อหลายปีก่อน

หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้เดิมเป็นส่วนหนึ่งของชนเผ่า แต่เกิดความขัดแย้งเล็กน้อยพวกเขาจึงอพยพออกมาอยู่ด้านหน้าของป่าโบราณ

“โฮก…”

ในระยะไกล มีเสียงโหยหวนยาว จากนั้นชายชราหลายสิบคนที่สวมชุดหนังสัตว์ได้ปรากฏตัวขึ้นบนฟ้า ในมือของพวกเขาล้วนเป็นกระดูกสัตว์ร้ายในระดับสิ่งมีชีวิตอมตะทั้งสิ้น

“ไอ้สาระเลวที่ใดกล้าโจมตีเผ่าของเรา ข้าจะเอาศีรษะของมันมาทำโถปัสสาวะ!”

พวกเขาล้วนเป็นชายชราที่มีอายุหลายพันปี อย่างไรก็ตามกล้ามเนื้อที่ปูดปนออกมาจากร่างของชายชราเหล่านั้นกลับยิ่งใหญ่และทรงพลังไม่แตกต่างจากชายหนุ่มคนหนึ่ง

สิ่งนี้ทำให้หลี่เทียนและเอี๋ยนอี้ซีตกตะลึง ชายชราเหล่านี้แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ แม้กระทั่งพวกเขาก็มั่นใจว่าไม่สามารถต่อสู้กับคนเหล่านี้ได้

“ศัตรูอยู่ที่ไหน พวกเราจะฆ่ามันให้หมด” ชายชราอีกคนตะโกนด้วยความโกรธ

ทุกคนในหมู่บ้านโบราณรู้สึกสะเทือนใจมาก แม้แต่ดวงตาของลุงห้าและเจ็ดก็ยังเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ เมื่อพบกับผู้อาวุโสจากเผ่าใหญ่ปรากฏตัวออกมาช่วยเหลือ ในที่สุดพวกเขาก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้

“เจ้าหนูห้า เจ้าหนูเจ็ด ศัตรูของเราอยู่ที่ใด ปู่รองมาช่วยพวกเจ้าแล้ว!” ชายชราคนหนึ่งกล่าวกับลุงห้าและเจ็ดของหมู่บ้านโบราณ

“พวกมันถูกฆ่าจนสิ้น !”

ผู้อาวุโสห้าและผู้อาวุโสเจ็ดแสดงความเคารพต่อเหล่าชายชรา

“ในเมื่อพวกมันตายไปแล้วเราก็ควรติดตามไปล้างตระกูลของพวกมัน!”

เมื่อได้ยินว่าศัตรูทั้งหมดถูกเย่ฟ่านสังหารจนสิ้น ชายชราเหล่านี้ยังคงไม่คลายความแค้น พวกเขาต้องการติดตามไปที่เป่ยหยวนเพื่อทำลายตระกูลหวังให้สิ้นซาก

“ฆ่า......”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องฆ่าพวกมันให้หมด!”

หลังจากนั้นไม่นานภูเขาทั้งลูกก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เศษฝุ่นฟุ้งกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้า เห็นได้ชัดว่ามีกองทัพขนาดใหญ่กำลังมุ่งหน้ามาในทิศทางนี้

อานาปนชนจำนวนนับแสนปรากฏตัวขึ้นที่ขอบฟ้า พวกเขาสวมเสื้อผ้าหนังสัตว์และถือกระดูกสัตว์ขนาดใหญ่เป็นกระบอง เสียงคำรามดังก้องสวรรค์พิภพ แม้แต่เย่ฟ่านก็รู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อย

หลี่เทียนเริ่มวิงเวียนศีรษะ เขาสะกิดแขนเย่ฟ่านเบาๆแล้วกล่าวว่า

“คนในโลกของเจ้าเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งแบบนี้ทุกคนหรือ? หากข้ารู้ว่าพวกเขาเป็นเช่นนี้ข้าคงไม่จากทุ่งดวงดาวจื่อเว่ยมาแล้ว”

“พวกเราเป็นทายาทของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จากยุคโบราณ เราเบื่อหน่ายสังคมมนุษย์จึงปลีกตัวมาอาศัยอยู่ในป่า ผู้คนส่วนมากในโลกนี้ไม่ได้มีลักษณะเหมือนพวกเรา!”

ชายชราผมกระเซิงคนหนึ่งอธิบายด้วยรอยยิ้ม

กองทัพที่อยู่เบื้องหลังนี้แม้จะเป็นเชื้อสายของจักรวรรดิโบราณผู้ยิ่งใหญ่เช่นกัน แต่พวกเขาก็แยกย้ายกันไปสร้างเผ่าของตัวเองเป็นเวลานานหลายหมื่นปีแล้ว

อย่างไรก็ตามเมื่อมีศัตรูที่สำคัญปรากฏตัวขึ้น เผ่าต่างๆในดินแดนโบราณแห่งนี้จึงนำกำลังออกมาช่วยเหลือ

“ผ่านมาหลายปีแล้ว ในที่สุดเผ่าของพวกเราก็มีชายหนุ่ม 2 คนที่อาจจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคตได้…”

ผู้อาวุโสห้าอธิบายถึงตัวตนของตงฟางเย่ด้วยดวงตาที่ลุกโชนจากไฟแห่งความหวัง

“พี่ของเจ้าอยู่ที่ไหน” คนชรากคนหนึ่งถามตงฟางม่าน

“พี่ของข้าอาจตายในสนามรบเมื่อไม่กี่เดือนก่อน” ตงฟางม่านกระซิบ

“ใครทำ? ไอ้สารเลวเมื่อครู่หรือ ไปกันเถอะไปล้างตระกูลของพวกมัน!”

“เราอยู่อย่างสันโดษบนภูเขา โดดเดี่ยวจากโลกภายนอก และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับโลก แต่สุดท้ายพวกเราก็ยังถูกรังแก”

“หนี้แค้นครั้งนี้จะต้องได้รับการสะสาง!” ชายชราอีกคนคำรามด้วยความโกรธ

“บรรพชนจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ดับสูญไปนานหลายหมื่นปีแล้ว สายเลือดของบรรพชนที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเราก็เบาบางเป็นอย่างมาก มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีผู้มีพรสวรรค์เหมือนเช่นเด็กน้อยทั้งสองปรากฏตัวออกมา!”

ชายชราหลายคนเริ่มตะโกนเสียงดัง

“ในเมื่อผู้อาวุโสทุกคนต้องการส่งกำลังไปที่เป่ยหยวน ข้าจะเป็นกองหน้าให้พวกท่านเอง”เย่ฟ่านแสดงความคิดเห็น

……