บทที่ 23: การหลบหนีอันแสนลื่นไหล
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 23: การหลบหนีอันแสนลื่นไหล
"ฟิ้ว..."
หลังจากขับรถและเข้าไปในตรอกแคบๆ ได้สำเร็จด้วยการขูดรถสปอร์ต ไรอันก็สัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของเขา เขาจึงถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอก
สถานการณ์เมื่อครู่ที่หลีกหนีออกมาจนทำให้รถเป็นแค่รอยถือได้ว่าน่าสิ่วน่าขวานเป็นอย่างยิ่ง
โชคดีที่ทักษะการขับรถของ [เบบี้] นั้นยอดเยี่ยมมาก
แม้ว่าด้านนอก ไรอันจะดูเหมือนคงสติไว้ได้ แต่ภายในเขาก็ตื่นตระหนกอยู่ตลอดเวลา ยังดีที่ด้วยทักษะขับรถ เขาสามารถหลีกหนีจากตำรวจไปได้
[คะแนนชื่อเสียงจากโทนี่ สตาร์ค +165]
[คะแนนชื่อเสียงจากจาร์วิส +25]
บนแผงข้อมูลคะแนนชื่อเสียง ไรอันยังได้ชื่อเสียงจากโทนี่มากกว่าเดิมพอสมควร อาจเป็นเพราะเขาเกือบตายกระมัง ถ้าเกิดไรอันทำผิดพลาดไปเพียงเล็กน้อย เขาก็คงไม่สามารถหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุรถชนได้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่โทนี่จะให้คะแนนเขามากขนาดนั้น
ทว่าไรอันค่อนข้างประหลาดใจพอสมควรกับคะแนนชื่อเสียงจากจาร์วิส
จนเขาถึงกับชะงักไปชั่วขณะเลย
ทำไมจาร์วิสที่เป็นปัญญาประดิษฐ์ถึงให้คะแนนชื่อเสียงกับเขาด้วย?
แต่ในเมื่อจาร์วิสในอนาคตจะถูกเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว ไรอันก็เลยปล่อยเลยตามเลย
เพราะจาร์วิสก็ไม่ใช่ปัญญาประดิษฐ์ธรรมดาทั่วไปสามัญ
นอกจากนี้ การได้รับคะแนนชื่อเสียงเอามาเถอะ จะเป็นใครก็ได้ เขาจะไปเปลืองสมองมาคิดเรื่องพวกนี้ทำไมกัน?
ไรอันโน้มน้าวตัวเองให้ยอมรับคะแนนชื่อเสียงของจาร์วิส ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงไซเรนที่คุ้นเคยและเสียงจากตำรวจนิวยอร์กที่อยู่ข้างหลังเขา
ถึงเวลานี้ มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วที่จะขับรถออกไป
สรุปก็คือ ไรอันไม่ได้ตั้งใจที่จะขับรถของโทนี่กลับบ้าน เนื่องจากจาร์วิสสามารถเชื่อมต่อกับเครื่องเสียงในรถได้ มันจึงหมายความว่าเขาสามารถล็อคกับตำแหน่งของรถได้ ยิ่งไปกว่านั้นใน การขับรถไล่ล่านี้ เหมือนกับว่าโทนี่รู้เส้นทางของเขาอยู่แล้วด้วย
เมื่อได้ยินเสียงไซเรนดังมาจากระยะไกล ไรอันก็แทนที่การ์ด [เบบี้] ระดับ E ที่เขาสวมใส่ด้วยการ์ด [จอมโจรคิด] ระดับ D อย่างใจเย็น และเมื่ออาการหูอื้อที่น่ารำคาญที่มาพร้อมกับ [เบบี้] หายไป นิ้วของเขาพลันคล่องแคล่วมากขึ้น
ไรอันนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับรถ มองเข้าไปในกระจกมองหลังและในไม่ช้า หญิงชราผิวขาวผมสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้นในกระจก
นี่เป็นหนึ่งในทักษะพิเศษของจอมโจรคิด เขาสามารถหลบหนีจากสถานที่เกิดเหตุได้ครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก
เขาปลอมตัวเป็นหญิงสูงวัยผิวขาวได้สำเร็จ ไรอันไม่ได้รีบออกจากที่เกิดเหตุ แต่เขาเอนตัวลงบนไม้เท้าและโค้งตัวลงพร้อมกับแหงนหน้ามองไปรอบๆ รถด้วย คล้ายกับว่าเขากำลังรอให้ตำรวจนิวยอร์กมาถึง
"เจอรถเป้าหมายแล้ว!"
ไม่กี่นาทีต่อมา เสียงเบรกที่แหลมคมของรถตำรวจก็ดังขึ้น พร้อมกันนั้นพวกเขาก็จอดอยู่ที่ทางเข้าซอย ชายวัยกลางคนสองคนที่มีร่างกายใหญ่โตที่เป็นมาตรฐานของตำรวจกรมนิวยอร์กได้ก้าวลงจากรถ
เขาก้มศีรษะลงไปที่วิทยุสื่อสารเหนือไหล่ของเขา เขาดึงปืนตำรวจที่เขายึดไว้กับสะโพกออกอย่างเงียบๆ และเดินเข้าไปใกล้รถที่จอดอยู่ที่ทางเข้าซอยอย่างระมัดระวัง เมื่อสังเกตเห็นหญิงสูงวัยกำลังเดินวนรอบรถ เจ้าหน้าที่ที่อายุน้อยกว่าก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “คุณผู้หญิง ช่วยถอยออกไปจากบริเวณนี้ด้วย ช่วยออกมาจากรถด้วยครับ”
“เอ๊?!” ไรอันหันหน้าไปทางเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ปรากฏตัว พลางจงใจลดเสียงลงเหมือนกับกำลังกระซิบ "มีปัญหาอะไรเหรอจ๊ะ? ฉันมองมันไม่ได้เหรอ!?”
“ไม่ครับคุณยาย” เมื่อมองไปที่ผมสีเทาของไรอัน แม้แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจนิวยอร์กที่หนักแน่นเสมอก็รู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดที่รุนแรงของตนและทำได้เพียงอธิบายอย่างช่วยไม่ได้ว่า "คือว่ามันเป็นรถที่ถูกขโมยไป มันอาจเป็นอันตราย คุณยายควรจะกลับไปก่อนที่จะมีเรื่องเกิดขึ้นนะครับ"
“หมายความว่ายังไงว่าเป็นรถที่ถูกขโมย? ฉันไม่เห็นมีอะไรเลย พวกคุณสิเป็นคนขวางตรอก เอาปืนออกไป อย่าเล็งไปที่คนอื่นสิ...” ไรอันหรี่ตาลงจนดูเหมือนจะเป็นหญิงชราที่กำลังสับสนจริงๆ "ฉันจะไปคุยกับหัวหน้าของคุณ!"
"แต่คุณผู้หญิงครับ เราเป็นตำรวจนะครับ"
"ตำรวจเหรอ? แล้วไง? พวกเธอต้องทำงานเพื่อประชาชนใช่ไหม?!”
"ไม่มีใครอยู่ในรถ" ในขณะที่นายตำรวจอายุน้อยกำลังพูดคุยกับหญิงชรา เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มีอายุมากกว่าก็เดินเข้ามาใกล้รถ เขามองไปที่ที่นั่งคนขับที่ว่างเปล่า หันศีรษะและตะโกนบอกเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ
"ฉันคิดว่าเขาน่าจะรู้ว่าสถานการณ์เลวร้ายเลยตัดสินใจวิ่งหนีไป" ตำรวจหนุ่มกำปืนของเขาและตะโกนออกไป
แต่เขาคงไม่คิดหรอกว่า ผู้ร้ายคนนั้นแทนที่จะวิ่งหนี กลับปลอมตัวมาพูดคุยอยู่ด้านข้างเขาแทน
ขณะที่เงยหน้าขึ้นสำรวจรถคันหน้าอีกครั้ง เขาก็หันไปหาไรอันด้านข้างและถามว่า "คุณผู้หญิง คุณเห็นคนที่น่าสงสัยอยู่รอบๆ บ้างไหม ครับ?"
'คนที่น่าสงสัยเหรอ? 'ก็คนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ยังไงล่ะ?'
ในใจของไรอันอยากตะโกนออกไป แต่เขาก็ตอบกลับเสียงเบาไปว่า "อ่า อะไรนะ คนที่น่าสงสัยเหรอ? ฉันไม่เห็นใครน่าสงสัยเลยนะ ถ้าฉันต้องบอกว่าอะไรที่น่าสงสัย..."
ตำรวจทั้งสองมองหน้ากันอย่างเงียบๆ ขณะที่ไรอันลังเลและถามอย่างรวดเร็ว “คุณผู้หญิง คิดอะไรออกงั้นเหรอครับ? พูดมาได้เลยครับ”
"ก็พวกเธอสองคนไง"
"..."
"แต่คุณผู้หญิงครับ เราเป็นตำรวจนะครับ"
"งั้นก็ไม่มีแล้ว"
...
"คุณผู้หญิง ถ้าคุณคิดอะไรออกได้โปรดโทรหาเราเลยนะครับ"
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ฉันเดินเองได้!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจนิวยอร์กที่อายุน้อยกว่ารู้สึกโล่งใจที่เห็นหญิงชราเดินออกไปจากตรอกอันตรายนี้เสียที จากนั้นเขาก็หันกลับไปที่ตรอก
"นายพบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?"
“ไม่เลย ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นมืออาชีพมาก ไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลืออยู่เลย”
“แล้วไม่มีทางอื่นที่จะรู้เลยเหรอว่าเขาเป็นใคร?”
“บางทีอาจจะเป็นจอมโจรคิดจริงๆ ที่ขโมยรถของเขาอย่างที่คุณสตาร์คบอก”
“ฉันว่านั่นเป็นข้ออ้างของเขามากกว่านะ”
หลังจากเถียงกันอยู่สองสามคำ ชายทั้งสองก็เปลี่ยนความสนใจกลับไปที่ที่เกิดเหตุ
“ฉันสงสัยชะมัดว่าผู้ชายคนนั้นจะหนีไปได้ยังไงระหว่างที่เขาหยุดที่นี่และเรามาถึง? มันน่าจะไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำนะ”
"พวกเขาบอกว่าจอมโจรคิดสามารถเปลี่ยนเป็นใครก็ได้" เมื่อได้ยินคำตอบจากคู่หู เจ้าหน้าที่หนุ่มก็ตอบกลับไป
จากนั้นชายทั้งสองก็มองหน้ากัน ราวกับว่าพวกเขาทั้งคู่ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างได้ในทันใด
[คะแนนชื่อเสียงจากเจ้าหน้าที่กรมตำรวจนิวยอร์ก +0.05]
[คะแนนชื่อเสียงจากเจ้าหน้าที่กรมตำรวจนิวยอร์ก +0.05]
...
