บทที่ 14 จับจ้อง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 14 จับจ้อง
ในอดีต ถ้ามีคนบอกอีมิลว่าเขาถูกทำให้สลบด้วยกระป๋องโคล่า...
เขาคงจะบอกว่ามันเป็นแค่เรื่องตลกหรือไม่ก็เป็นฉากในหนัง
ทว่าเมื่อฉากนี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา อีมิลก็ตระหนักว่านี่ไม่ใช่หนังตลก แต่เป็นเหมือนหนังสยองขวัญในชีวิตจริงมากกว่า
"ทีมแรกรายงานสถานการณ์!"
เนื่องจากการโจมตีโดยไม่เลือกหน้าของฮัลค์ เฮลิคอปเตอร์จึงไม่สามารถเข้าใกล้ได้มากพอและนายพลรอสก็ต้องถามเกี่ยวกับสถานการณ์ทางวิทยุ
"...ท่านครับ...เราถูกโจมตี...อีกฝ่ายไม่ใช่คนธรรมดา..."
จากปลายอีกด้านของวิทยุ เสียงตอบของอีมิลได้ดังขึ้นมา
เขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวของทีมจู่โจมและเพิ่งหลบการโจมตีจากกระป๋องโคล่าได้ทัน
“มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน?” นายพลรอสขมวดคิ้ว สมาชิกของทีมจู่โจมทั้งหมดเป็นทหารชั้นยอด อีกทั้งยังมีประสบการณ์ในการต่อสู้มากมาย แต่กลับพลาดท่าในระยะเวลาสั้นๆ 10 นาทีเนี่ยนะ "ทหาร บอกฉันมาว่าเป็นการโจมตีแบบไหน เดี๋ยวนี้!"
ด้วยฐานะสมาชิกที่ทรงพลังของกองทัพสหรัฐในปัจจุบัน นายพลรอสสามารถเข้าถึงข้อมูลภายในจำนวนมาก แม้แต่ข้อมูลภายในขององค์กรชีลด์บางส่วน
"..."
"...กระป๋องโคล่าครับ เราถูกโจมตีด้วยกระป๋องโคล่า..."
อีกด้านหนึ่งของวิทยุ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง อีมิลก็ตอบกลับด้วยความยากลำบาก
"กระป๋อง?!"
บนเฮลิคอปเตอร์ สีหน้าไม่พอใจได้ถูกเขียนไปทั่วใบหน้าชราของนายพลรอส ทหารที่อยู่ข้างๆ เขาอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
นายพลรอสได้คิดถึงการเผชิญหน้ามากมายที่ทหารเหล่านี้พบเจอ รวมถึงการปรากฏตัวของการโจมตีเหนือธรรมชาติ แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่คาดคิดเลยว่ามันจะโจมตีทหารภายใต้คำสั่งของเขาได้อย่างราบคาบคือกระป๋องโคล่า 'ไม่เอาน่า เรากำลังทำภารกิจที่ส่งผลต่อความมั่นคงประเทศนะ ไม่ใช่โฆษณาโคล่าสักหน่อย จริงจังหน่อยสิ!'
"บอกฉันมาหน่อยทหาร ว่าโคล่าอะไรถึงทำให้พวกนายถูกโจมตีจน..." นายพลรอสเงียบไปชั่วครู่ ความรู้สึกแปลกประหลาดได้ถาโถมในใจของเขาจนต้องเอ่ยปากถามออกมา ไม่ไกลนัก ยักษ์ที่ปกคลุมไปด้วยสีเขียวกำลังสร้างความหายนะอยู่ ถ้าหากมียักษ์เขียวแบบนี้อยู่ การที่เหล่าทหารจะถูกโจมตีด้วยกระป๋องโคล่าจนพ่ายกันไปก็คงไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
"เป้าหมายรู้ตัว ทั้งยังมีความแข็งแกร่งเหนือมนุษย์และสามารถ..."
"แม่งเอ้ย ผมถูกเจอแล้ว..."
ปัง!
"..."
"พลทหาร ตอบกลับมา พลทหารตอบได้ยินไหม!" ด้วยเสียงดังเพียงครู่เดียว ปลายอีกด้านของวิทยุก็เงียบไปทันที
บนเฮลิคอปเตอร์ นายพลรอสยังคงตะโกนผ่านเครื่องสื่อสาร แต่เขาก็ไม่ได้รับคำตอบ
...
แฮ่ก แฮ่ก …
อีมิลทรุดตัวลงท่ามกลางซากปรักหักพังพลางหอบหายใจ ชุดเกราะของเขาแตกออกจากกันเกินกว่าจะรับรู้ได้ กระป๋องโคล่าที่บุบถูกฝังอยู่ในหน้าอกของเขา นอกจากนี้ยังมีของเหลวสีดำหยดลงบนหน้าอกของเขา
ในความมึนงง อีมิลได้ยินเพียงเสียงคำรามจากฮัลค์ เขารู้สึกถึงแรงกระแทกอย่างรุนแรงจากด้านหลังของเขา และจากนั้นก็หมดสติไป
"ล้อกันเล่นหรือไง?"
เมื่อเขากวาดล้างสมาชิกทั้งหมดของทีมจู่โจมได้สำเร็จโดยใช้กระป๋องโคล่า ไรอันก็ไม่มีเวลาที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาเห็นฮัลค์ที่กำลังระบายความโกรธอยู่ไม่ไกลนัก เขาคำรามและหันศีรษะมา มันช่างบังเอิญเหลือเกิน ช่างโชคร้ายยิ่งนักที่เขาสังเกตเห็ฯไรอัน
หลังจากจ้องมาเขม็งแล้ว ไรอันก็กลายเป็นเป้าหมายต่อไปของฮัลค์ทันที
ฮัลค์พุ่งมาทางเขาโดยไม่เสียเวลาคิดเลย
เสียงคร่ำครวญได้เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของไรอัน เห็นได้ชัดว่าฮัลค์อยู่ในสภาพที่โกรธมาก คงไม่มีทางจะคุยกันได้ด้วยเหตุผลเด็ดขาด
เมื่อมองไปที่ร่างสีเขียวที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ไรอันก็ขยับเท้าของเขา จากนั้นก็หยิบกระป๋องโคล่าขึ้นมาและเตะมันไปในทิศทางของฮัลค์
ปัง--
อย่างไรก็ตาม การโจมตีของกระป๋องโคล่า ซึ่งมีพลังของขาเหล็กอันยิ่งใหญ่ร่วมด้วยของไรอันที่สามารถส่งทีมจู่โจมบินได้ กลับไม่สามารถสร้างบาดแผลอะไรให้ฮัลค์ได้เลย มันเด้งออกไปด้านข้างแทนเสียอย่างนั้น
'ฉันจะสู้กับมันยังไงกันล่ะเนี่ย?!!'
เมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขาไม่สามารถทำลายการป้องกันของฮัลค์ได้ ไรอันก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะต่อสู้กับฮัลค์ทันที สัตว์ประหลาดระดับฮัลค์คงไม่ใช่สิ่งที่ไรอันจะรับมือได้ในตอนนี้ ไรอันรีบล้มเลิกแผนการที่จะเผชิญหน้ากับฮัลค์โดยไม่ลังเล และวิ่งไปยังอาคารสูงด้านหลังเขา
บนตึกสูง มันไม่ได้หยุดฮัลค์เลย แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เขาช้าลงได้
"ท่านนายพล เจ้ายักษ์กำลังเคลื่อนไหวอีกครั้งแล้วครับ!"
บนเฮลิคอปเตอร์ ก่อนที่นายพลรอสจะเข้าใจสถานการณ์ของทีมจู่โจมของเขา พลทหารที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มรายงาน
"เขาจะไปไหน?" เมื่อวางเครื่องสื่อสารที่ไม่มีคำตอบลงไป นายพลรอสจึงเอ่ยถามขึ้นมา
"เขากำลังเคลื่อนที่ไปยังพื้นที่ที่ทีมจู่โจมเข้าไปก่อนหน้านี้!"
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ฮัลค์กำลังวิ่งไปตามชายประหลาดคนนั้น
นายพลรอสตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาได้สั่งทหารที่เหลือทันที "ทหารทั้งหมดหยุดยักษ์เขียวจากการเคลื่อนไหวและอย่าปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวต่อไป!"
แม้ว่าจะยังไม่ชัดเจนว่าชายคนนั้นมีจุดประสงค์อะไรในการมาที่นี่ แต่นายพลรอสก็ไม่ต้องการให้ทั้งสองฝ่ายเจอหน้ากัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลที่เห็นแก่ตัวหรือคิดที่จะรักษาความลับก็ตาม
เมื่อได้ยินคำสั่งของนายพลรอส เฮลิคอปเตอร์ที่ลอยอยู่เหนือฮัลค์ก็เริ่มลดระดับลงอย่างช้าๆ และกระสุนก็ได้ถูกยิงออกมาอย่างต่อเนื่อง
การโจมตีจากปืนของเฮลิคอปเตอร์ช่วยให้ไรอันหนีไปได้
แม้ว่ากระสุนของเฮลิคอปเตอร์จะไม่สามารถทำร้ายฮัลค์ได้ แต่ก็พอจะสามารถหยุดเขาได้บ้าง กระสุนจำนวนมากมายได้ดึงดูดความสนใจของฮัลค์จากไรอันได้สำเร็จ เขามองกลับไปที่เฮลิคอปเตอร์ที่ลอยอยู่เหนือศีรษะด้วยความโกรธ
เขาคำรามออกมาด้วยความโกรธ ก้มลงคว้าชิ้นส่วนของประตูรถที่อยู่ถัดจากมือของเขาและเหวี่ยงมันไปทางเฮลิคอปเตอร์
"ยกระดับขึ้นไป ยกระดับความสูงขึ้น!"
เมื่อต้องเผชิญกับการโจมตีของฮัลค์ นักบินในเฮลิคอปเตอร์ก็หลบมันด้วยการเพิ่มระดับความสูงแบบเดียวกับก่อนหน้านี้
นักบินมองไปที่ประตูที่ฮัลค์โยนมาจากพื้นเบื้องล่างที่ลอยผ่านพ้นไป ก่อนที่เขาจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขารู้สึกถึงการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในเฮลิคอปเตอร์ ตามด้วยภาพของฝ่ามือสีเขียวขนาดใหญ่ของฮัลค์ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ากระจกเฮลิคอปเตอร์
"เขากระโดดขึ้นมา! เขาอยู่บนเฮลิคอปเตอร์! เขาอยู่บนเฮลิคอปเตอร์แล้ว!"
'ไอ้เวรเอ้ย'
เมื่อเห็นฮัลค์กระโดดขึ้นมา มันก็ทำให้เฮลิคอปเตอร์ตกกลางอากาศ ไรอันไว้อาลัยในใจแก่นักบินผู้โชคร้าย แต่เท้าของเขาก็ไม่ได้หยุดเลย ล้อเล่นกันหรือไง ในสถานการณ์เช่นนี้ กระทั่งปืนของเฮลิคอปเตอร์ยังหยุดฮัลค์ไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ความคิดของเขาที่คิดจะตกปลาในน่านน้ำอันโกลาหล ดูเหมือนจะต้องปล่อยให้มันไหลไปในท่อระบายน้ำเสียแล้ว
