บทที่ 13 เผชิญหน้า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 13 เผชิญหน้า
ความคิดของไรอันนั้นดีมาก แต่เขาดันลืมไปว่านายพลรอส ซึ่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์จะไม่มีวันเพิกเฉยต่อตัวแปรแปลกประหลาดเหมือนกับฮัลค์อย่างแน่นอน
"ทีมจู่โจมชุดแรกเข้าปะทะ" นายพลรอสสั่งทหารด้านล่าง "ค้นหาผู้บุกรุกก่อนหน้านี้ ยิงเพื่อฆ่าหากจำเป็น"
ด้วยคำสั่งของนายพลรอส ทหารที่มีอุปกรณ์ครบครันหลายคนได้ถูกส่งออกไปและสำรวจพื้นที่อย่างระมัดระวัง
เนื่องจากการทำลายล้างของฮัลค์ ถนนทั้งสายจึงเต็มไปด้วยเศษซากนับไม่ถ้วน ซากปรักหักพังโดยรอบนำความยากลำบากต่อการค้นหาของทีมจู่โจม สายตาของอีมิลมองไปยังซากของที่คล้ายกับโครงของรถ รอยมือขนาดใหญ่ที่เหลืออยู่บนซากรถสร้างความกลัวเข้าไปในหัวใจของทหารผ่านศึกที่เคยต่อสู้อย่างห้าวหาญ เขารู้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่เขาต้องเผชิญต่อไปคือคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวกว่ากระสุนปืน
"ข้างหน้า 200 เมตร อาจเป็นเป้าหมาย!"
เสียงจากวิทยุบนหมวกของเขาทำให้อีมิลกลับมามีสติอีกครั้ง เขารวบรวมความคิดอย่างรวดเร็วและมองไปในทิศทางของเป้าหมายของเขา ในไม่ช้า เขาก็เห็นร่างสีแดงซ่อนอยู่ที่ด้านหลังของอาคาร
สัญชาตญาณของนักศิลปะการต่อสู้จากการ์ดแจ้งเตือนไรอันอย่างคลุมเครือถึงสายตาที่กำลังจ้องมองมาของหน่วยจู่โจม
ตามสัญชาตญาณของเขา เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นสมาชิกของทีมจู่โจมกำลังเดินเข้ามาหาเขาอย่างเงียบๆ
เมื่อมองไปที่อุปกรณ์อันครบครันของทีมจู่โจม หัวใจของไรอันก็เต้นแรง ไรอันทำเป็นผู้บริสุทธิ์และก็กล่าวออกไปว่า "คือถ้าผมบอกว่าทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด มันจะ..."
"เปิดฉากยิง!"
ปังปังปังปังปัง-
'แม่งเอ้ย!'
เมื่อเผชิญหน้ากับเสียงปืนที่ดังขึ้นโดยไม่บอกกล่าว ใบหน้าของไรอันก็ซีดเผือดขณะที่เขากระทืบพื้นลงอย่างแรง จนมันทิ้งรอยแตกตื้นๆ ไว้บนพื้น จากนั้นเขาก็กระโดดไปด้านข้าง
ไรอันกลิ้งหลบไปข้างหน้าและมองย้อนกลับไปดู จุดที่เขายืนอยู่นั้นกลายเป็นรังผึ้งด้วยกระสุนของหน่วยจู่โจม
ถ้าเขาไม่ตอบสนองเร็วพอ กระสุนพวกนั้นคงพุ่งเข้าใส่ร่างกายของเขาแทน!
เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นั้น สีหน้าของไรอันก็ค่อนข้างหวาดกลัวตามมาด้วยความโกรธเกรี้ยว
เห็นได้ชัดว่าจากกากระทำของทีมจู่โจม กองทัพคงไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้ผู้รอดชีวิตมีชีวิตอยู่
แม้จะคิดได้อย่างนั้น ไรอันก็ไม่มีเจตนาที่จะพุ่งเข้าไปโจมตี
จากสถานการณ์ปัจจุบัน ถ้าเกิดเขาพุ่งเข้าโจมตีอีกฝ่ายด้วยหมัดเปล่าๆ ไรอันอาจจะตัวเต็มไปด้วยกระสุนเป็นแน่
"เป้าหมายหลบหนีไป เราไม่ได้ตามเป้าหมาย"
อีมิลทำตามยุทธวิธีและซ่อนตัวอยู่หลังรถ เปลี่ยนรังเพลิงใหม่ในขณะที่จิตใจของเขายังคงหวนนึกถึงภาพที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ถ้าเขาไม่ได้เห็นมันด้วยตาของเขาเอง เขาคงไม่เชื่อว่ามนุษย์จะเร็วพอที่จะหลบกระสุนได้
ตู้ม!
ในระยะไกล ฮัลค์ยังคงระบายความโกรธของเขาออกมา
ห่างออกไปเพียงถนนเส้นเดียว ในซากปรักหักพังของอาคาร ก็ได้เกิดการต่อสู้ขึ้นเช่นกัน
เหล่าทีมจู่โจมต่างก็เป็นทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ทั้งยังมีความเชี่ยวชาญทางยุทธวิธีในระดับที่สูงมาก ในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว แม้แต่ไรอันสิบคนก็อาจไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้เลย
ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะเอาหมัดไปเจอกับกระสุนปืน แต่ไรอันไม่ใช่แค่คนธรรมดาที่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้กลับ
ทว่าอีกฝ่ายกำลังซ่อนตัวอยู่ ไม่มีเจตนาที่จะออกมา ถ้าอย่างนั้นเขาคงต้องทำให้พวกเขาออกมาสินะ
"เป้าหมายดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่..."
ปัง--
ด้วยระบบวิทยุของหมวก ทีมจู่โจมจึงสามารถติดต่อสื่อสารกันได้อย่างราบรื่น
อีมิลลกำลังพูดแผนต่อไปทางวิทยุ
จากนั้นเสียงดังเล็กแหลมก็ดังขึ้นมา...
หัวใจของอีมิลคล้ายรู้สึกบีบรัดแน่น เขารู้สึกไม่สบายใจและรีบตะโกนใส่วิทยุของเขากับทุกคน!
ทหารที่เหลือเองก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่างและเริ่มนับจำนวนคนกันอย่างรวดเร็ซ
"หนึ่ง"
"สอง"
...
"หก"
เอมิล: "เจ็ด!"
เมื่อการนับยอดสิ้นสุด สีหน้าของอีมิลก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย แต่กลับกลายเป็นมืดมน ทีมจู่โจมมีสมาชิกแปดคน ทว่ายามนี้เหลือเพียงเจ็ดคนที่รายงานกลับมา หมายความว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับหนึ่งในนั้น
"ใครหายไป?"
"เจย์ครับ ผมไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย"
"ให้ตายสิ มันเกิดอะไรขึ้นกัน?!"
"ไม่รู้สิ ฉันก็ได้ยินแต่เสียงดัง จากนั้น..."
ปัง--
เสียงของสมาชิกคนหนึ่งกำลังพูดขึ้นในวิทยุของทีมจู่โจม แต่ยังพูดไม่ทันจบ
ก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นอีกครั้ง
"เอ็ดเวิร์ด เอ็ดเวิร์ด!"
"..."
อีกด้านหนึ่งของวิทยุ สีหน้าของอีมิลดูเคร่งเครียดมาก ในฐานะทหารผ่านศึก เขาสัมผัสได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับสมาชิกของทีมจู่โจมต้องเกี่ยวข้องกับชายที่พวกเขายิงและโจมตีก่อนหน้านี้แน่
อย่างไรก็ตาม อีมิลยังคงไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายสามารถเอาชนะสมาชิกในทีมของเขาทีละคนได้อย่างไร
แต่ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็คงไม่สามารถปล่อยให้อีกฝ่ายทำแบบนี้ต่อไปได้
เมื่อคิดได้เช่นนี้ อีมิลจึงวิทยุไปหาสมาชิกที่เหลือของทีมจู่โจม "เตรียมพร้อมโจมตี หนึ่ง สอง สาม ไปไปไป!
ภายใต้คำสั่งของอีมิล ทหารที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ รีบลุกขึ้นพร้อมอาวุธในมือ
และในตอนนี้เอง ในที่สุดอีมิลก็ได้เห็นการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามอย่างชัดเจน
มันเกิดขึ้นชั่วพริบตา แม้แต่ทหารผ่านศึกสงครามผู้นี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ
[คะแนนชื่อเสียงจากสมาชิกในทีมจู่โจม +0.04]
[คะแนนชื่อเสียงจากอีมิล บลอนสกี้ +30]
[คะแนนชื่อเสียงจากสมาชิกในทีมจู่โจม +0.04]
...
"เจอนี้หน่อย ลูกเตะเหล็กโคล่า!"
เมื่อดึงสมาชิกที่ซ่อนอยู่ในทีมจู่โจมออกมาจนหมด จิตใจของไรอันก็สงบลง แต่เท้าของเขาก็ไม่ได้หยุดนิ่งเลย เขาเตะกระป๋องโคล่าที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยการโจมตีที่ทรงพลัง
ปัง--
ด้วยเสียงดังที่คุ้นเคย โคล่าได้บินตรงไปหาสมาชิกของทีมจู่โจมในในระยะไกล
ใช่แล้ว วิธีการโจมตีที่ไรอันใช้ในการจัดการสมาชิกของทีมจู่โจมทีละคนนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการเตะกระป๋องโคล่าที่หล่นมาจากตู้หยอดเหรียญที่พังด้วยเท้าของเขา
กระป๋องโคล่าเหล่านี้อาจดูไม่แข็งมากนัก แต่เมื่อรวมกับลูกเตะอันทรงพลังของไรอัน พวกมันกลายเป็นกระสุนปืนใหญ่ได้ทันที พวกมันกระแทกกับสมาชิกของทีมจู่โจม ส่งพวกเขาบินขึ้นไปในอากาศพร้อมกับอุปกรณ์และชุดเกราะกันกระสุน ไม่มีทางที่จะตอบโต้พลังอันทรงพลังจากขาเหล็กอันยิ่งใหญ่ได้เลย
ในกลางอากาศ ของเหลวสีน้ำตาลดำได้ถูกฉีดพ่นไปทุกที่
ภาพที่เกิดขึ้นวุ่นวายเป็นอย่างมาก