นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 36
[ผู้แปลนอกไปต่างจังหวัด น่าจะหยุด 2-3 วัน แต่เมื่อกลับมาจะแปลทดให้นะครับ]
บทที่ 36
ราอนรีบปิดผ้าม่านและล็อคประตูทันทีที่เข้ามาในห้องของเขา แม้ว่าเขาจะบอกทุกคนแล้วว่าห้ามเข้ามาแต่เขาก็ต้องระวังไว้ก่อน
'ราธ!'
เขาแตะสร้อยข้อมือดอกไม้น้ำแข็งบนข้อมือเพื่อเรียกราธ
เจ้ากล้าเรียกชื่อจริงของราชาแห่งแก่นแท้อีกได้ยังไง!
“แล้วแกจะบอกฉันแต่แรกทำไมล่ะ”
เป็นเพราะราชาแห่งแก่นแท้กำลังจะยึดร่างของเจ้าไง!
ราธบอกเขาอีกว่าคนที่ได้รับรู้ชื่อของมันนั้นมีแต่มนุษย์ที่กำลังจะถูกมันกลืนกินจิตใจและร่างกาย
“ช่างเรื่องนั้นเถอะน่า แล้วแกได้วางแผนจะขัดขวางฉันอีกหรือเปล่า?”
ราชาแห่งแก่นแท้รักษาคำพูดเสมอ ราชาแห่งแก่นแท้จะไม่เข้าแทรกแทรงเจ้าอีกต่อไปในตอนที่เจ้ากำลังฝึกฝน
“ฉันนึกว่าเป็นเพราะแกใช้พลังของแกหมดไปแล้วซะอีก”
ราธโจมตีเขาด้วยพลังทั้งหมดที่มันมีไปแล้วในตอนที่เขากำลังจะได้รับ'หมื่นเปลวเพลิง'เมื่อเดือนก่อน มันน่าจะยังฟื้นตัวได้ไม่เท่าไหร่
ไอ้มนุษย์โง่เขลานี่! ข้าสามารถเรียกใช้พลังงานแห่งความโกรธเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งนั้น ข้าเพียงรักษาคำพูดในฐานะราชาปีศาจ...
“อ๋า…ตอนไหนก็ได้เลยเหรอ?”
ข้าพูดจริงๆนะ เจ้าเด็กเหลือขอนี่!
ราธเริ่มปล่อยความเย็นออกมาพร้อมกับที่ตัวสั่นด้วยความโกรธ
"แย่จังนะ…แต่เดี๋ยวมันก็ช่วยฉันเพิ่มค่าสถานะอีก”
เฮอะ…
ราธกัดฟัน เกล็ดน้ำแข็งเริ่มตกลงมาพร้อมกับเปลวไฟน้ำแข็งของมัน เหมือนมันกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ
ราอนทำหน้าบึ้ง มองดูราธที่ตัวสั่นเทา
'ฉันจะประมาทให้มันอีกไม่ได้'
ราธเป็นศัตรู ต่อไปไม่ว่าราอนจะปลูกฝังหรือฝึกฝนอะไรอยู่ก็ตาม เขาจะต้องตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา
"ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้น"
เขาหยิบกล่องไม้ที่บรรจุยานพมาลาออกมา เมื่อเขาเปิดฝาออกก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมที่เหมือนกับมาจากดอกไม้แห้งบนหุบเขา
มันหอมเอามากๆ
ดูจากกลิ่นหอมๆของยากระจายไปทั่วทั้งห้องแล้ว เขาสามารถบอกได้เลยว่ามันคงมีประสิทธิอย่างมาก
“ฮ้า…”
ราอนหายใจเข้าออกช้าๆ และหยิบเม็ดยานพมาลาเข้าไปในปากของเขา สัมผัสแรกคือรสขมๆแต่เข้มข้นของยาปกคลุมไปทั่วทั้งปาก
'เขาบอกให้ฉันเคี้ยวมันก่อน'
ริมเมอร์เป็นคนให้คำแนะนำเขามา เขากลืนมันลงคอไปหลังจากเคี้ยวได้สักพัก
วืด!
กล่มก้อนพลังงานภายในยานพมาลาค่อยๆกระจายไปทั่วทั้งวงจรมานาของเขา ราวกับเป็นควันที่ลอยขึ้นมาจากปล่องไฟ
ราอนนั่งลงและเริ่มทำสมาธิ เขาเริ่มหมุน'วงแหวนแห่งไฟ'ของตัวเองและเริ่มฝึกฝน'หมื่นเปลวเพลิง'ไปพร้อมๆกัน
พลังงานจากยานพมาลาไหลเวียนไปทั่วร่างกายและช่วยขยายกล้ามเนื้อของเขา ศูนย์พลังงานของเขาถูกกระตุ้นแล้วจากนั้นมันก็ขยายตัวแล้วการรับรู้มานาของเขาก็เพิ่มขึ้นถึงขีดสุด
วาบ!
พลังงานร้อนๆ คล้ายกับพลังงานความร้อนในเตาถ่านพุ่งผ่านวงจรมานาของเขา
วูบ!
น้ำแข็งบริสุทธิ์ละลายออกจากวงจรมานาของเขาด้วยการนำทางของ'หมื่นเปลวเพลิง' มันค่อยๆ ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา
'การที่เขาปลูกฝัง'วงแหวนแห่งไฟ'เป็นสิ่งแรก คือทางเลือกที่ถูกต้องจริงๆ'
'วงแหวนแห่งไฟ'ช่วยจัดการความเย็นและสิ่งสกปรกภายในวงจรมานาของเขา และ'หมื่นเปลวเพลิง'ก็พุ่งไปตามวงจรมานาเหล่านั้น ซึ่งนั่นทำให้ยาอมฤตมีประสิทธิภาพมากขึ้น
เทคนิคการปลูกฝังทั้งสองประสานเป็นหนึ่งเดียว พวกมันช่วยลบข้อเสียของกันและกันได้
วืด!
มานาทั้งหมดจากยานพมาลาถูกหลอมละลายแล้ว ร่างกายของเขาและศูนย์พลังงานของเขาเชื่อมต่อกันด้วยเส้นทางสีแดง
ราอนตกอยู่ในภวังค์ของโลกแห่งการฝึกฝน เขารู้สึกได้ถึงกระแสมานาของเขาที่ไม่มีที่สิ้นสุด
***
ราอนฝึกฝนอยู่ในห้องข้ามคืน จนเมื่อแสงอาทิตย์ยามเย็นของวันถัดมาส่องมาที่เขา ราอนก็ลืมตาขึ้นในที่สุด
['วงแหวนแห่งไฟ' วงที่สี่ได้ถูกสร้างขึ้นแล้ว]
['วงแหวนแห่งไฟ' ถึงระดับสี่ดาวแล้ว]
['วงแหวนแห่งไฟ(สี่ดาว)' ช่วยเพิ่มความเชี่ยวชาญของร่างกายและจิตวิญญาณ]
[ความแข็งแกร่ง ความว่องไวและพละกำลัง เพิ่มขึ้นตามผลของ 'วงแหวนแห่งไฟ(สี่ดาว)']
[พลังงาน พลังใจ และการรับรู้ เพิ่มขึ้นตามผลของ 'วงแหวนแห่งไฟ(สี่ดาว)']
ราอนกำมือของเขาแน่น เขารู้สึกได้ถึงวงแหวนวงที่สี่ที่กำลังหมุนอย่างรวดเร็ว
[สถานะ'ความสามารถในการเคลื่อนไหวลดลง' ถูกลบแล้ว]
[สถานะ'ความสัมพันธ์ของมานาลดลง' ถูกลบแล้ว]
['ต้านทานน้ำ' ถึงระดับสี่ดาวแล้ว]
['ญาณแห่งบุปผาหิมะ’ ถึงระดับสองดาวแล้ว]
ไม่ใช่แค่'วงแหวนแห่งไฟ'เท่านั้นที่ได้รับการยกระดับ
'นี่มันน่าอัศจรรย์มาก'
ยิ่งได้รู้ว่าเขาได้กินแค่ยาอมฤตระดับกลางเท่านั้น มันยิ่งน่าตกใจเข้าไปใหญ่
แต่แน่นอนว่าที่ระดับของเขาขึ้นมาขนาดนี้ได้มันไม่ใช่แค่เพราะยาอมฤตเท่านั้น
ความพยายามที่เขาทำมาเกือบปีถูกสะสมเอาไว้ และในที่สุดก็มันก็ระเบิดออกได้เพราะยาอมฤต
ราอนลุกขึ้นยืน ในตอนนี้ศูนย์พลังงานของเขาเต็มไปด้วยพลังงานทั้งร้อนและเย็น ร่างกายของเขาเบาขึ้นเอามากๆ
สภาพร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบมากราวกับว่าเขาเพิ่งตื่นจากการหลับใหลอันยาวนาน เขาในตอนนี้สามารถเอาชนะมาร์ธาโดยที่ไม่เรียกใช้ออร่าก็ยังได้
วูบ!
เมื่อเขากำลังจะเปิดหน้าต่างสถานะดูอีกครั้ง ราธก็ระเบิดเปลวไฟสีน้ำเงินขึ้นมา
สี่ดาวอย่างนั้นเหรอ?
“หืม?”
สี่ดาวในต้านทานน้ำอย่างนั้นเหรอ??????
* * *
* * *
ราธโกรธจนกำไลข้อมือสั่นไปหมด มันไม่สามารถเห็นข้อมูลเกี่ยวกับ'วงแหวนแห่งไฟ'ได้ แต่มันพยายามจนได้เห็นข้อความ'ต้านทานน้ำ'ที่อยู่ด้านล่าง
'แสดงว่ามันคงเป็นอย่างที่เขาคิด'
ราธมองเห็นข้อความได้แต่มองไม่เห็นหน้าต่างสถานะ ดูเหมือนมันจะประหลาดใจมากตอนที่มันได้เห็นว่าราอนมีคุณสมบัติ’ต้านทานน้ำ’
ไอ้เจ้าเล่ห์เอ๊ย! เจ้าหลอกลวงราชาแห่งแก่นแท้ด้วยต้านทานน้ำระดับสี่ดาวของเจ้างั้นเหรอ!
“ก็แกไม่เคยถามเอง”
อึก…
ราธจ้องมองเขาด้วยสายตารุนแรง
ข้ารู้แค่ว่าเจ้ามีพลังที่ต้านทานข้าได้ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะมีระดับสี่ดาว แถมยังยกระดับขึ้นไปได้อีก! เจ้าสารเลวน่าขยะแขยง!
“ทำไมฉันถึงน่าขยะแขยงล่ะ แค่เพราะฉันมี'ต้านทานน้ำ'เนี่ยอะนะ …”
ราอนยิ้มแห้งใส่ราธ
แค่ได้เห็น'ต้านทานน้ำ’มันยังเป็นได้ถึงขนาดนี้ มันคงอาลาวาดไม่หยุดแน่ถ้ามันได้เห็น'วงแหวนแห่งไฟ'
หรือไม่ราธอาจจะเป็นลมขึ้นมาก็ได้ ถ้าได้เห็นเกี่ยวกับ'วงแหวนแห่งไฟ'แล้วรู้ว่ามันช่วยเพิ่มความเชี่ยวชาญทางร่างกายและจิตวิญญาณให้เขา หรือไม่ก็ได้รู้เกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิดของเขา
“เพราะงี้ไง...ฉันถึงได้บอกว่ายังไงแกก็เอาชนะฉันไม่ได้หรอก”
หุบปาก! หากราชาแห่งแก่นแท้ใช้พลังดั้งเดิมได้เมื่อไหร่ มนุษย์เช่นเจ้าก็คงกลายเป็นเพียงก้อนน้ำแข็ง
'ฉันก็ไม่เคยเห็นว่าแกจะทำได้'
เจ้าทำข้าโมโหได้ทุกครั้งที่อ้าปากเลยนะ!
ราธไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป มันพุ่งเข้าใส่เขาพร้อมกับเปลวเพลิงแห่งความหนาวเย็นที่ระเบิดออกมา
วูบ!
ความหนาวเย็นแล่นไปทั่วร่างกายของเขาทำให้ริมฝีปากของเขาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินในทันที
“อืม…”
ความหนาวเย็นและอารมณ์ของราธรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
'อย่างไรก็ตาม…'
'วงแหวนแห่งไฟ'และ'ต้านทานน้ำ' มีระดับที่มากเพียงพอที่จะทำให้ความโกรธของราธเป็นเพียงการละเล่นของเด็กๆเท่านั้น
ติ๊ง!
ในขณะที่เขากำลังทนต่อความหนาวเย็นสีน้ำเงินที่ทิ่มแทงทั่วร่างกาย ข้อความก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
[คุณได้ยืนหยัดต่อการโจมตีของราธ]
[พละกำลังเพิ่มขึ้น]
เวรเอ๊ย!
ราธส่งเสียงร้องอันน่าสยดสยองคล้ายกับสัตว์ประหลาดออกมา และหยุดการโจมตี
รู้สึกเหมือนแขนขาของข้าจะหายไปหมดแล้ว! ไม่มีทาง!ไม่มีทาง!
มันเริ่มกรีดร้องดังขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนมันจะยอมแพ้ในการทำเป็นว่ามันเหนือกว่าแล้ว
“ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าแกทำอะไรฉันไม่ได้”
ความสามารถของราชาแห่งแก่นแท้ไม่ได้มีแค่ความเยือกเย็นเท่านั้น การยุยงอารมณ์โกรธแค้นคือความสามารถที่แท้จริงของข้า จำนวนปีศาจที่ทำลายตัวเองจากการถูกยั่วยุของราชาแห่งแก่นแท้มีมากกว่าหมื่นตน...
“แต่นั่นก็ใช้ไม่ได้ผลกับฉันอยู่ดี”
อ๊ากกก!
เปลวไฟสีน้ำเงินของราธเริ่มกลายเป็นสีแดง มันกำลังจะระเบิดอีกครั้งแต่มันก็หยุดการโจมตีไว้ก่อน ดูเหมือนมันจะไม่อยากแจกค่าสถานะให้เขาฟรีๆอีก
“ตอนนี้ก็เงียบๆไว้ดีกว่านะ”
ราอนพยักหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเปิดหน้าต่างสถานะของเขาขึ้นมา
หน้าต่างสถานะ
ชื่อ : ราอน ซีกฮาร์ท
ฉายา : ชัยชนะครั้งแรก
สถานะ : คำสาปเยือกแข็ง(หกสาย)
คุณสมบัติ : ราธ, วงแหวนแห่งไฟ(สี่ดาว), ต้านทานน้ำ(สี่ดาว), ญาณแห่งบุปผาหิมะ(สองดาว), หมื่นเปลวเพลิง(สองดาว), ผลึกเยือกแข็ง(สองดาว), ต้านทานไฟ(สองดาว)
ความแข็งแกร่ง : 40
ความว่องไว : 41
พละกำลัง : 41
พลังงาน : 29
การรับรู้ : 53
เขาสังเกตเห็นทันทีว่าสถานะความสามารถในการเคลื่อนไหวที่ลดลงถูกลบออกไปแล้ว และความสัมพันธ์มานาที่ลดลงก็ถูกลบออกไปเช่นเดียวกัน
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาปรากฏขึ้นแบบหุบไม่อยู่
เขาสัมผัสได้ถึงมานาที่เข้าสู่ร่างกายของเขาทุกรูขุมขนและร่างกายของเขาก็เบามากจนแทบสามารถบินได้ ดูเหมือนจะมีแต่สิ่งดีๆที่เพิ่มขึ้นมา
'แต้มสถานะของฉันก็เพิ่มขึ้นมากเช่นเดียวกัน'
ค่าสถานะแต่ละอย่างเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองแต้ม ความสามารถทางกายภาพและการรับรู้ในปัจจุบันของเขาเทียบได้กับนักดาบที่พอมีฝีมือ
'ต้านทานน้ำ' เป็นคุณสมบัติที่ช่วยให้เขาได้รับสิ่งที่ยอดเยี่ยมมากมาย
ตอนนี้'ต้านทานน้ำ'ของเขามีสี่ดาวแล้ว หมายความว่าเขาอดทนต่อเวทมนตร์ได้อย่างง่ายดาย
พลังการต้านทานจะมีประโยชน์อย่างมากในการต่อสู้กับนักเวทย์หรือหมอผี
'ได้ของใหม่มาเพียบเลย'
ยานพมาลาเป็นยาอมฤตที่ดีในระดับหนึ่งอยู่แล้ว เพียงแต่เขาได้อะไรมามากกว่าที่คิดเอาไว้ เขาถึงขนาดที่ไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย
'ลองใช้ดูสักหน่อยดีไหม?'
ในตอนนี้เขาต้องการทดสอบว่าร่างกายและออร่าของเขาเปลี่ยนแปลงไปมากเพียงใด เขาจึงเปิดประตูออกไป
“เฮือก!”
“อ๊ะ!”
ซิลเวียและเฮเลนที่ยืนอยู่หน้าประตูรีบก้าวถอยหลังพร้อมกับความตกใจ
"พวกคุณกำลังทำอะไรครับ?"
“ม-ไม่มีอะไรค่ะ ในเมื่อคุณชายบอกว่าจะฝึกฝน ดิฉันก็เลยมาคอยเฝ้าให้…”
“แม่ก็เหมือนกัน”
ดวงตาของพวกเขาทั้งสองแดงก่ำเล็กน้อย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคอยเฝ้าเขาตลอดทั้งคืนทั้งวัน โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย
เขาขยายประสาทสัมผัสออกไปมากขึ้น และเขาก็ได้รับรู้ว่ามีสาวใช้คนอื่นๆอีกที่ยืนอยู่ฝั่งหน้าต่างของเขา
“อืม…”
ราอนหลับตาลง เขาเริ่มมีความรู้สึกอบอุ่นที่ท้วมท้นยิ่งกว่าตอนที่เขาปลูกฝัง'หมื่นเปลวเพลิง'
และมันยังทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าน้ำแข็งจากวงจรมานาของเขาไม่เคยมีอยู่
“ขอบคุณนะครับ”
เขาก้มศีรษะลงให้พวกเขารวมถึงสาวใช้คนอื่นๆที่อยู่ข้างนอก เขารู้สึกขอบคุณและอยากจะขอโทษในเวลาเดียวกัน
"ฮึก!"
“คุณผู้หญิง!”
“ฮะ…เฮเลน ฉันต้องทำยังไงดี? ….ฮือ”
ซิลเวียทรุดตัวลงด้านข้างพร้อมทั้งร้องไห้
“ลูกชายของฉันโตขึ้นมากเลย...”
"จริงค่ะ! ดิฉันจะไม่เสียใจเลยถ้าต้องตายในตอนนี้! คุณผู้หญิง!”
“เฮเลน!”
ทั้งสองคนโผกอดแล้วสะอื้นใส่กัน
'นี่แหละคือจุดที่ยาก'
แทนที่จะเป็นการโจมตีทางอารมณ์ของราธ, น้ำแข็งในวงจรมานาของมัน หรือไม่ก็แรงกดดันจากเกล็น เขาพบว่าการจัดการกับซิลเวียและเฮเลนเป็นเรื่องยากที่สุด
“เฮ้อ…”
ราอนรีบเดินออกจากอาคารรองในขณะที่พวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการกอดกัน
***
ในอีกสองวันถัดมา ราอนรู้สึกเคยชินกับร่างกายที่เปลี่ยนไปของเขาแล้ว
ร่างกายและประสาทสัมผัสของเขาเปลี่ยนไปมากกว่าที่เขาเห็นในหน้าต่างสถานะ
เขาได้ลองจับดาบอีกครั้ง และเขารู้สึกเหมือนมันไม่ใช่ร่างกายของเขาเลยสักนิด แม้จะใช้เทคนิคเหมือนเดิมแต่พลังและความเร็วก็อยู่ในระดับที่แตกต่างออกไป
เหตุผลที่มันเปลี่ยนแปลงขนาดนี้ก็เพราะ…
สถานะของเขาที่เปลี่ยนไป
ความสามารถในการเคลื่อนไหวที่ลดลงและความสัมพันธ์มานาที่ลดลงหายไปแล้ว นั่นทำให้ร่างกายของเขาอยู่ในสภาวะที่สมบูรณ์ที่สุด
ร่างกายของเขาสามารถเคลื่อนไหวได้ตามที่เขาต้องการ และมานาของเขาที่เคยบางราวกับเม็ดทราย มาตอนนี้กลับใหญ่โตเท่าลูกปัด
'นี่ก็เป็นอีกรากฐานหนึ่ง'
เขารู้สึกพึงพอใจมากขึ้นกับการเสริมความแข็งแกร่งให้กับรากฐานของเขาซึ่งจะช่วยให้เขาก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น
...ด้วยเหตุนี้ ในวันหยุดวันสุดท้ายของเขา เขาจึงใช้เวลาไปกับการดูแลดอกไม้ในแปลงดอกไม้ในสวนเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ
ไอ้งี่เง่า! ตอนที่เจ้าพรวนดินเจ้าจะต้องขุดดินด้านบนออกก่อน แล้วเจ้าก็ต้องใช้มือของเจ้าแทนพลั่วด้วย! ดินจะได้ผสมกันทำให้ดอกไม้ดูดซึมสารอาหารได้มากขึ้นยังไงล่ะ
ราธมีความรู้เกี่ยวกับดอกไม้และต้นไม้เยอะอย่างไม่น่าเชื่อ ต้องขอบคุณมันเลย เขาจึงสามารถจัดการแปลงดอกไม้ได้โดยไม่ต้องไปเปิดหนังสือ
ย้อนกลับไปในแดนปีศาจ…ครั้งหนึ่งราชาแห่งแก่นแท้ได้ปลูกดอกไม้น้ำแข็งจนทั่วแปลงดอกไม้ เหล่าปีศาจที่ได้เห็นดอกไม้ก็จะก้มศีรษะลงเพื่อแสดงความเคารพตลอด นั่นเป็นการแสดงถึงความน่าชื่นชมและความน่าเกรงขามของราชาแห่งแก่นแท้…
“เฮ้อ”
คงจะดีกว่านี้ถ้ามันหยุดพูดพล่ามได้
ราธพูดมากจนเกินไปจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันเริ่มต้นประโยคด้วย 'ย้อนกลับไปในแดนปีศาจ… ราชาแห่งแก่นแท้…'มันจะพูดต่อไปอีกอย่างน้อยสิบนาทีก่อนที่จะยอมหยุด
หลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับปีศาจทุกวันเขาก็เริ่มรู้สึกคุ้นเคยกับปีศาจที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนขึ้นมา
นั่นไงล่ะ! เจ้าถึงต้องปฏิบัติต่อดอกไม้อย่างทะนุถนอม ถ้าเจ้าทำไม่ได้ก็อย่าไปยุ่งกับมัน!
"รู้แล้วๆ รู้แล้วน่า"
ราอนขมวดคิ้ว เขาค่อยปลูกดอกไม้ต่อไปอย่างระมัดระวังราวกับว่าเขากำลังควบคุมมานา และในที่สุดราธก็หยุดเทศนาเขา
ต่อไปเขาก็กำลังจะมุ่งหน้าไปยังแปลงดอกไม้ด้านซ้ายหลังจากที่แปลงนี้ทำเสร็จแล้ว…
“หืม?”
เด็กผู้หญิงรูปร่างผอมบางกำลังเดินมาหาเขาจากทางเข้าอาคารรอง ผมยาวๆของเธอถูกตัดให้สั้นลง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะจำเธอไม่ได้
มาร์ธา ซีกฮาร์ท
มาร์ธาที่พ่ายแพ้เขาไปเมื่อสองวันก่อน กำลังเข้ามาหาเขาพร้อมกับคิ้วที่ขมวด
“เธอมาที่นี่คือจะมาหาเรื่องกันงั้นเหรอ?”
ราอนปัดฝุ่นจากมือที่เปื้อนแล้วลุกขึ้นยืน
จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ แต่เขาก็ต้อนรับในการมาของเธออยู่ดี
