บทที่ 122 หมิงหลาน

บทที่ 122 หมิงหลาน

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าตำหนักต้องการถามคำถามอะไร อย่างไรก็ตาม เจ้ามีคำถามที่จะถามข้า และข้าก็มีคำถามที่จะถามเจ้า เอาอย่างนี้เราพลัดกันถามละกัน ส่วนคำตอบ ก็แล้วแต่ว่าคำถาม ว่าข้าจะเต็มใจตอบไหม” หลินเป้ยกล่าว

ทันทีที่คำพูดของหลินเป้ยออกมา หมิงหลานก็ตกตะลึงเช่นกัน นางไม่เคยคาดหวังว่าหลินเป้ยจะกล้าพูดกับนางแบบนี้

เจ้าต้องรู้ว่า แม้แต่ผู้อาวุโสของสี่ตระกูลหลัก ก็ไม่ได้เฉยเมยเหมือนหลินเป้ยเมื่อเห็นนาง และพวกเขาก็สุภาพมากกว่านี้

แม้แต่ตอนนี้ หลินเป้ยยังคงเจรจาเงื่อนไขกับนาง และยังคงเป็นวิธีที่เท่าเทียมกันในการเสนอเงื่อนไข

“ถ้าเจ้าเห็นด้วย เจ้าสามารถถามมาได้ และข้าจะดูว่า ข้าต้องการตอบเจ้าหรือไม่ หลังจากที่ข้าตอบเสร็จแล้ว ข้าจะถามคำถามเจ้า ตกลงไหม?” หลินเป้ยกล่าว

“น่าสนใจ งั้นข้าจะทำตามที่เจ้าพูด” หมิงหลานยิ้มเบา ๆ

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าสามารถถามได้” หลินเป้ยกล่าว

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าสังหารผู้เชี่ยวชาญจำนวนมาก ทั้งจากตระกูลโจวและสมาคมเงามืด ในเทือกเขาเทียนหยาง รวมทั้งกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตบางคน ข้าสงสัยว่า ข่าวนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่?” หมิงกล่าวเบาๆ

เมื่อหลินเป้ยได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็หดตัวลงเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้ รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

ยกเว้นโจวห่าวที่หลบหนีออกไป ไม่มีใครรอดชีวิตอีก

มีใครจากสมาคมการค้าว่านเป่า ในตระกูลโจว ใช่หรือไม่?

ต้องรู้ว่า หลินเป้ยสังหารสมาชิกตระกูลโจว ไปมากมาย ตระกูลโจวไม่ได้ส่งเสียงดังใดๆ เลย แต่เก็บเงียบไว้ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คงเป็นเพราะ หากเรื่องนี้แพร่ออกไป มันจะทำให้ตระกูลโจวต้องเสียหน้า

หรือเนื่องจากพวกเขายังไม่ชัดเจนว่า ความแข็งแกร่งของหลินเป้ยคืออะไร ตระกูลโจวจึงไม่ดำเนินการในทันที

สมาคมการค้าว่านเป่ามีเงินมากมาย จึงไม่ยากที่จะซื้อข้อมูลภายใน

นอกจากนี้ สมาคมเงามืด ยังมีสายลับของสมาคมการค้าว่านเป่า ตราบใดที่พวกเขาให้เงิน หมิงหลานก็สามารถรู้ข่าวข้างในได้

ในเมืองชิงหลิน ตราบใดที่มีบางสิ่งที่ควรค่าแก่ความสนใจ มันจะไม่สามารถซ่อนมันจากสมาคมการค้าว่านเป่าได้

ตราบใดที่มีเงิน เจ้าต้องการข่าวอะไรก็ได้?

แม้แต่ในตระกูลหลิน ก็มีบางคนทำธุรกรรมกับร้านค้าว่านเป่าเช่นกัน

“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าตำหนักจะรู้ดีขนาดนี้ ใช่ ข้าสังหารคนเหล่านั้นเอง” หลินเป้ยยอมรับอย่างง่ายๆ

เมื่อได้ยินคำสารภาพของหลินเป้ย ดวงตาของหมิงหลานก็เปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ

นางได้ยินว่าในเทือกเขาเทียนหยาง ปรมาจารย์นักรบมากกว่าสิบคนเสียชีวิต และนักรบแท้จริงเสียชีวิตมากว่า 200 คน

หากคนเหล่านี้ตายด้วยน้ำมือของหลินเป้ย เขาก็จะดูน่ากลัวนิดหน่อย

แม้แต่ มหาปรมาจารย์นักรบ ก็ไม่สามารถสังหารคนจำนวนมากได้ในคราวเดียว

หลินเป้ยเป็นนักรบแท้จริงขั้น 3  เขาทำได้อย่างไร?

หมิงหลานรู้แค่ว่า หลินเป้ยสังหารคนไปมากมาย นางไม่รู้ว่า เขาใช้วิธีไหนในการสังหารคนมากมายขนาดนั้น

“เอาล่ะ เจ้าตำหนัก ข้าได้ตอบคำถามที่เจ้าต้องการถามแล้ว ตอนนี้ถึงตาข้าที่จะถามเจ้าแล้วหรือยัง?” หลินเป้ยกล่าว

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ถาม ส่วนข้าจะตอบหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับต้องการของข้า” หมิงหลานพูดเบาๆ

“สิ่งที่ข้าอยากถามคือ ข้าอยากรู้ชื่อจริงของเจ้าตำหนัก”หลินเป้ยกล่าว

ทันทีที่คำถามของหลินเป้ยออกไป ซุนซิงที่อยู่ด้านข้างก็ตกตะลึง

ถามคำถามง่ายๆ แบบนี้เหรอ?

เช่นเดียวกับหมิงหลาน นางไม่เคยคิดว่าคำถามของหลินเป้ย จะเป็นชื่อของนาง

“ชื่อของข้า ไม่สามารถเปิดเผยให้ผู้อื่นได้ง่ายๆ ดังนั้น โปรดเปลี่ยนคำถาม” หมิงหลาน กล่าว

“ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการที่จะเปิดเผยชื่อของเจ้า ลืมมันซะเถอะ ข้ามีเรื่องต้องทำ ดังนั้นข้าจึงขอตัว” หลินเป้ยพูดเบาๆ

ในความเป็นจริง เมื่อหลินเป้ยมาที่นี่ในครั้งนี้ เขาก็ต้องการเจรจาข้อตกลงกับเจ้าตำหนักด้วย แต่อีกฝ่ายไม่ต้องการบอกชื่อด้วยซ้ำ ดังนั้นอย่าพูดถึงข้อตกลงอื่นเลย

หลินเป้ยไม่ต้องการร่วมมือกับคนที่ไม่รู้จัก แม้แต่ชื่อ!

หลังจากที่หลินเป้ยพูดจบ เขาก็เดินไปที่ประตูโดยไม่ลังเล โดยไม่คิดถึงเรื่องใดๆ

หลินเป้ยไม่มีความคิดที่จะเข้าร่วมสมาคมการค้าว่านเป่า

เมื่อเห็นการกระทำของหลินเป้ย ไม่เพียงแต่ซุนซิงเท่านั้นที่ตกตะลึง แต่แม้หมิงหลานก็ตกตะลึงเช่นกัน

หลินเป้ยคนนี้ ไม่ได้ตามเกมของนางเลย

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” หมิงหลานรีบร้อน หลินเป้ยคนนี้ไม่สนใจนางเลย และจากไปทันทีที่เขาพูด

แถมไม่สนด้วย ว่านางเห็นด้วยหรือไม่!?

อย่างไรก็ตาม นางยังเป็นเจ้าตำหนักของสมาคมการค้าว่านเป่า และเป็นบุคคลอันดับต้น ๆ ที่ดูร้านค้าว่านเป่าในเมืองชิงหลิน

หลินเป้ยไม่ไว้หน้านางเลยจริงๆ!

โดยไม่คาดคิด หลินเป้ยคนนี้ตรงไปตรงมามาก แต่ถ้านางไม่พูดชื่อ หลินเป้ยก็ไม่อยากพูดถึงมันอีกต่อไป

“ทำไม เกิดอะไรขึ้น เจ้าตำหนัก?” หลินเป้ยหยุดและถาม

“ข้าชื่อหมิงหลาน เรามาคุยกันต่อได้ไหม?” น้ำเสียงของหมิงหลานดูเย็นชาขึ้นเล็กน้อย

โดยทั่วไปหมิงหลานจะไม่เปิดเผยชื่อนี้ให้ผู้อื่น เว้นแต่จะเป็นบุคคลในตระกูฃ หรือบุคคลที่มีสถานะบางอย่าง

แต่ในเวลานี้ เด็กคนนี้กลับบีบให้นางเผยชื่่อ

อาจกล่าวได้ว่าทั่วทั้งเมืองชิงหลิน ไม่มีใครที่หมิงหลานสามารถชื่นชมได้

แม้ว่า หมิงหลานจะเกิดในสาขารองของตระกูลหมิง แต่ตระกูลหมิง ก็เป็นตระกูลที่มีอำนาจมาก แม้แต่สถานะของตระกูลสายรอง ก็ยังสูงมากสำหรับหลายๆ คน

“จะดีกว่าไหม ถ้าเจ้าพูดก่อนหน้านี้” หลินเป้ยเดินกลับด้วยรอยยิ้ม

หมิงหลานไม่มีทางเลือกอื่น เพราะต้องการรับหลินเป้ยเข้ามาในสังกัด

หมิงหลานได้ยินจากซุนซิงว่า หลินเป้ยมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เขาเป็นนักปรุงยาและปรมาจารย์ค่ายกล และเขาก็มีความสามารถอย่างมาก

ดังนั้นนางสนใจในพรสวรรค์เขา และต้องการรับสมัคร

เพียงแต่ว่าดูๆ แล้ว หลินเป้ยดูเหมือนจะไม่ง่าย

“เอาล่ะ ข้าจะตรงไปตรงมา เหตุผลหลักที่เรียกเจ้ามาที่นี่ในครั้งนี้คือ ข้าต้องการเชิญเจ้าเข้าร่วมสมาคมการค้าว่านเป่า และเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้า ข้าไม่รู้ว่าเจ้าต้องการหรือไม่?” หมิงหลานกล่าว .

หลินเป้ยสามารถสังหารผู้ฝึกหัดที่แข็งแกร่งกว่าเขามากมายในเทือกเขาเทียนหยาง ต้องมีบางสิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับเขา

นอกจากนี้ หลินเป้ยยังสามารถเล่นปรุงยาและสร้างค่ายกลได้ และเขายังทำธุรกิจได้เก่งอีกด้วย

ซุนซิงทำเงินได้มากมายเพราะหลินเป้ย

ดังนั้นข้าคิดว่า หลินเป้ยก็ควรมีพรสวรรค์ทางธุรกิจเช่นกัน ซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่มีการพัฒนาในหลายแง่มุม

การสรรหาหลินเป้ยหนึ่งคน เทียบเท่ากับการสรรหาอัจฉริยะหลายคน

อย่างไรก็ตาม หมิงหลานจะรับสมัครผู้มีความสามารถจำนวนมากเพื่อมาร่วมงานกับนาง ดังนั้นจึงไม่เป็นไร ที่จะให้ตำแหน่งแก่หลินเป้ย

เมื่อถึงเวลานั้น ทรัพยากรจะถูกจัดสรรตามศักยภาพของอัจฉริยะเหล่านี้ และผู้ที่ทำงานได้ดีก็จะได้รับทรัพยากรมากขึ้น

ในเวลานั้น ผู้มีความสามารถที่ดีที่สุด จะถูกเลือกให้แข่งขันในตำแหน่งของนางในสมาคมการค้าว่านเป่า

ผู้ที่ทำผลงานได้ไม่ดีเท่านั้นที่จะถูกตัดออก

แม้ว่าเขาจะไม่ถูกไล่ออกจากสมาคมการค้าว่านเป่า แต่สถานะของเขาจะต่ำลงอย่างแน่นอน

เว้นแต่เขาจะออกจากสมาคมการค้าว่านเป่า และไปอยู่กองกำลังอื่น

นี่คือความจริง สมาคมการค้าว่านเป่าเป็นเพียงตัวกลาง หากเจ้าต้องการได้รับบางสิ่งบางอย่าง เจ้าจะต้องมีความสามารถที่จะรับสิ่งเหล่านี้

“วิธีการฝึกฝนของข้าแตกต่างจากของผู้อื่น ข้าต้องการทรัพยากรจำนวนมาก สมาคมการค้าว่านเป่าคงไม่เต็มใจที่จะจ่ายทรัพยากรมากมายอย่างแน่นอน สิ่งสำคัญคือ ข้าชอบอิสระและไม่ต้องการที่จะถูกควบคุม ดังนั้น ข้าจะไม่เข้าร่วมสมาคมการค้าว่านเป่า” หลินเป้ยปฏิเสธโดยตรง

“หลินเป้ยเจ้ารู้ไหมว่า เจ้าพลาดโอกาสในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเจ้า? จะดีกว่าไหมที่จะเข้าร่วมสมาคมการค้าว่านเป่าของเรามากกว่าการอยู่ในเมืองชิงหลิน ตราบใดที่เจ้าทำตัวดี อาณาจักรชิงหยาน ก็ไม่สามารถจำกัดเจ้าได้ เจ้ารู้ไหม โลกภายนอก มันใหญ่มาก!” หมิงหลานกล่าว

หมิงหลานไม่เคยคาดหวังว่า หลินเป้ยจะปฏิเสธนาง!