ตอนที่ 98 ความโกรธแค้นของหญิงสาวช่างน่ากลัวจริง ๆ(ฟรี)

ตอนที่ 98 ความโกรธแค้นของหญิงสาวช่างน่ากลัวจริง ๆ

บนถนนที่เต็มไปด้วยซากรถและอาคารที่ถล่มลงมาขวางทาง เรทเจอร์พากลุ่มคนลงเพื่อย้ายเอาสิ่งที่ขว้างเส้นทางออก ขณะที่บางคนก็ถือโอกาสนี้ในการแวะไปทำธุระส่วนตัว

“รองผู้นำกิลด์ครับ มันเหลือแต่เขต 5 แล้ว พวกนั้นอาจจะมากันถึงที่นี่ก็ได้” เหนือมนุษย์ชายระดับ E ช่วงต้นคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับเรทเจอร์

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ที่นี่ไกลมากจะได้ลงมือสะดวก” เรทเจอร์พูดด้วยแววตาโกรธแค้น

“สองสามวันที่ผ่านมาพวกมันอาจจะช่วยผู้รอดชีวิตไว้ เราจะทำยังไงถ้าพวกนั้นเห็นเราลงมือกับมัน”

“ใครบอกว่ามีคนรอดกัน ดูซากเมืองพวกนี้สิ มันโดนมอนสเตอร์กินไปหมดแล้ว” เรทเจอร์กล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

คำตอบของเรทเจอร์ชัดเจนมาก เหนือมนุษย์คนนั้นเข้าใจในทันที

“ฮี่ ๆ ไม่มีใครรอดหรอก”

“ไปบอกพี่น้องเราเตรียมตัวเราน่าจะอยู่ไม่ไกลจากมัน หลังจากฉันซ้อมมันจนหมดสภาพพวกนายจะได้แล่เนื้อเฉือนกระดูกมันแก้แค้นให้ครอบครัวที่ตายไปของพวกนาย”

“ได้ครับ ว่าแต่แล้วหลังจากนั้นคุณจะทำอะไร”

“ฉันจะเล่นกับหญิงที่มากับมัน” เรทเจอร์นึกไปถึงนิโคล สาวสวยดอกไม้น้ำแข็งคนนั้น เขาหมายตาเธอมานาน แต่จนตอนนี้ยังไม่ได้แม้แต่ต้องตัวเธอ แถมพอเขาไปทวงถามกับทางป้าของเธอ หญิงแก่นั้นก็เอาแต่บอกว่าจะช่วยเกลี้ยกล่อมพ่อแม่เธอให้ แต่ก็ไม่เคยทำสำเร็จ

‘คอยดูเถอะฉันจะเล่นกันเธอให้พอใจเลย ส่วนป้าแก่ ๆ ของเธอที่รู้จักแต่ประจบฉันจะเขี่ยทิ้งไปไม่ต้องไปสนใจอีกแล้ว’ เรทเจอร์เผยสายตาอันตราย

แต่ว่าในตอนนั้นเอง อยู่ ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมา

“มีคนเดินมาทางนี้”

“มันจะมีใครมาทางนี้ได้ยังไง พวกแกบ้าไปแล้วเหรอ” เรทเจอร์ตะโกนใส่กลุ่มเหนือมนุษย์ที่มากับพวกเขา แต่พอมองไปที่ถนนด้านหน้ากลับมีจริง ๆ มีชายคนหนึ่งเดินมาตัวคนเดียว

“ใครกัน ทำไมถึงมาเดินบนถนนแบบนี้ หรือว่าจะเป็นพวกผู้รอดชีวิต”

“ไม่ใช่ เดี๋ยว ๆ นั้นไม่ใช่เป้าหมายของพวกเราเหรอ”

พวกเขาเห็นหน้าคนที่เดินมาอย่างชัดเจน เป็นลุค ซันเดอร์ พี่ชายของเด็กสาวหายนะที่ทำให้ครอบครัวพวกเขาต้องตาย

“ลุค แกนั้นเอง” เรทเจอร์กัดฟันแน่น เขาพยายามมองหาคนอื่น ๆ แต่ไม่เจอ

“ระวังตัวด้วย พวกมันหายไป” เรทเจอร์ไม่ประมาท เขาหันไปบอกกับคนในกลุ่ม

‘ก็ไม่เยอะ’ ลุคกวาดตามองดู มีกันอยู่ 10 คน 4 คนเป็นระดับ E คลื่นพลังอยู่ที่ 150-300 หน่วยและ 6 คนที่เหลือเป็นแค่ระดับ F เท่านั้น

ถ้าเดินทางด้านนอกศูนย์ช่วยเหลือพวกเขาสามารถจัดการกับมอนสเตอร์ที่เจอได้อย่างง่ายดาย

ลุคเดินเข้าไปหาคนพวกนี้อย่างใจเย็น กลุ่มของเรทเจอร์พากันหยิบเอาอาวุธปืนออกมา อาวุธปืนพวกนี้ใช้กระสุนพิเศษที่ทำร้ายมอนสเตอร์ได้ ดังนั้นก็สามารถทำร้ายเหนือมนุษย์ได้ด้วย

ปืนทุกกระบอกจ่อเล็งมาทางเขา แต่ลุคไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวแม้แต่น้อย

เขาหยุดยืนห่างจากพวกเรทเจอร์ประมาณ 20 เมตร

“แกกล้ามากที่โผล่หัวมา” เรทเจอร์เดินออกมา เพื่อพูดกับลุค

“พวกแกอยากฆ่าฉันเหรอ” ลุคถามหน้านิ่ง

“แน่นอน เมืองนี้เป็นแบบนี้เพราะแก ถ้ายังสำนึกต่อบาปที่ทำลงไปก็มัดแขนขาส่งตัวเองมาให้พวกเราฆ่าซะ” เรทเจอร์อ้างถึงความชอบธรรมในการมาฆ่าลุคในทันที

“แกไม่กลัวว่าจะเป็นอาชญากรหรือยังไง” ลุคถามกลับเสียงแข็ง

“ฮ่า ๆ จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อจะไม่มีใครบอกเรื่องที่พวกเราฆ่าแก เมืองแถวนี้พังไปหมดแล้ว ไม่มีกล้องไม่มีไฟฟ้าสนับสนุนก็ไม่มีระบบตรวจสอบอะไรอีก ถ้าแกและกลุ่มตายไปก็ไม่มีใครมาเอะใจกว่าจะรู้ตัวก็หาเบาะแสไม่เจอแล้ว” เรทเจอร์พูดด้วยความมั่นใจ

“อ้อ...” ลุคลากเสียงยาว

แต่แล้วในพริบตานั้นเหนือมนุษย์ระดับ E 4 คนก็ลงมือโจมตีลุคอย่างไม่ทันตั้งตัว กระสุนสาดเข้าใส่เขาไม่ยั้ง ลุคยกแขนที่มีชุดเกราะขึ้นมากัน จึงไม่เป็นอะไร

เขาเคลื่อนไหวหลบในทันที

“อย่าคิดว่าจะหนีได้” เรทเจอร์ใช้พลังพรสวรรค์ ปีกเหล็ก และมันไม่ได้มีแค่ข้างเดียว แต่หลังจากเรทเจอร์กลายเป็นเหนือมนุษย์ระดับ E พรสวรรค์ปีกเหล็กของเขาก็พัฒนาเป็นสองปีก

เรทเจอร์บินตามลุคและใช้การโจมตีด้วยขนนกเหล็กที่คมราวกับมีด

ลุคใช้เคียวขึ้นมาหมุดด้วยความเร็วสูงสกัดการโจมตีทั้งหมดทิ้งไป ก่อนจะใช้ชุดเกราะด้วงทมิฬบินขึ้นไปปะทะกับเรทเจอร์

“เร็วมาก!” เรทเจอร์ตกใจกับความเร็วในการเคลื่อนไหวของลุค

“ช่วยฉันเร็ว” เรทเจอร์ร้องขอความช่วยเหลือ เหนือมนุษย์ระดับ E อีก 3 คนพากันเปิดใช้งานเจ็ทแพ็คด้านหลังของพวกเขาตรงเข้ามาจัดการกับลุค

“พวกนี้ลงทุนใช้เจ็ทแพ็ค”

ลุคกวาดตามองเจ็ทแพ็คด้านหลังเหนือมนุษย์ระดับ E ทั้ง 3 ที่เข้ารวมการต่อสู้ เจ็ทแพ็คบนหลังพวกเขาไม่ได้ใหญ่ มันขนาดประมาณกระเป๋าใบเล็กสีดำเท่านั้น แต่มีกำลังขับเคลื่อนที่สูงมาก ซึ่งเป็นผลมาจากการผสานเทคโนโลยีของโลกต่างมิติเข้าไปด้วย

เจ็ทแพ็คหนึ่งชิ้นราคาไม่ต่ำกว่า 10 ล้านเครดิต

“ตาย!” เหนือมนุษย์ระดับ E คนหนึ่งพุ่งเข้ามาหาลุค

“หึ” ลุคแสยะยิ้มมือปรากฏปืนตาข่ายข้างละกระบอก

ปัง! ปัง!

ปืนตาข่ายยิงเข้าไปจับตัวของเหนือมนุษย์ระดับ E ที่ใช้เจ็ทแพ็คสองคนทำให้ทั้งสองเสียสมดุลและเกือบจะตกไป พวกเขาพยายามเอาตาข่ายที่พันตัวเองออก

แต่นั้นก็สร้างจังหวะลงให้กับลุค เขาบินตรงเข้าไปหาเหนือมนุษย์ระดับ E อีกคนที่ยังตื่นตกใจ แต่กว่าจะตอบสนองเคียวยมทูตก็ฟันมาถึงด้านหน้าแล้ว

หัวของเหนือมนุษย์คนนั้นโดนตัดขาดทันที ลุคพยายามไม่ผ่าร่างออกเป็นสองส่วนเพื่อป้องกันไม่ให้เจ็ทแพ็คเสียหาย ทันทีที่ตายซากก็สลายเข้ามาในตัวลุค ส่วนเจ็ทแพ็คที่ไม่มีคนควบคุมก็ตกลงไปที่พื้น

ลุคเข้าไปจัดการอีกสองคนที่พยายามแก้ตาข่ายออกจากตัวและบินไปมาราวกับแมลงวันไร้หัว สุดท้ายสองคนนั้นก็ไม่รอดอยู่ดี

“เวรเอ๊ย!...ใช้สิ่งนั้นเลย”

เรทเจอร์ที่เหลือเพียงคนเดียวแล้วก็รีบวิทยุบอกคนที่อยู่ด้านล่าง

ในตอนนี้ระยะพวกเขาบินสูงเกินไป ปืนธรรมดายิ่งขึ้นมาไม่ถึง ต่อให้ถึงก็ไม่มีความสามารถสร้างความเสียหายให้กับลุคแล้ว

เรทเจอร์รู้ว่าเขาได้แต่อาศัยความเร็วบินถ่วงเวลา แต่ว่าพอผ่านไปหลายสิบวินาทีก็ไม่มีการตอบสนองกับคนที่อยู่ด้านล่าง

“เชี่ยไม่ได้ยินหรือไงวะ...บอกให้ใช้สิ่งนั้นยิงมัน” เรทเจอร์ตะคอกใส่วิทยุสื่อสาร

“แย่แล้วพวกเราโดนโจมตี” เสียงตอบกลับมาในวิทยุ ก่อนจะมีเสียงกรีดร้องออกมา

“อ้า...”

แววตาเรทเจอร์ตื่นตกใจ รีบหันไปมองดูด้านล่างก็พบว่ามีเหนือมนุษย์ระดับ E สองคนกำลังจัดการกับคนของเขาอยู่

“นังสารเลว” เรทเจอร์จำได้ทันทีว่าหนึ่งในสองเหนือมนุษย์ที่โจมตีเป็นนิโคล เขาโกรธมาก

“แกมองทางไหนอยู่”

แต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมาด้านหน้า พอเรทเจอร์หันไปก็พบว่าเป็นลุคที่ขวางทางด้านหน้าเขาอยู่พร้อมกับปืนตาข่าย

“!...” เรทเจอร์กระพือปีกเหล็กเปลี่ยนเส้นทาง แต่ไม่ทันแล้วปืนตาข่ายยิงเข้าใส่ตัวเขา มันพันแน่นไปทั้งตัว เมื่อไม่สามารถกางปีกบินได้เรทเจอร์ก็ร่วงตกลงมาจากท้องฟ้า

“ไม่นะ!” เรทเจอร์พยายามกางปีกอย่างสุดกำลังและก่อนที่จะตกลงไปถึงพื้นปีกเหล็กที่คมมากของเรทเจอร์ก็ตัดตาข่ายและดิ้นจนหมด

พรึบ!

เรทเจอร์รีบกางปีกต้านลมไม่ให้ตัวเองตกลงไปกระแทกพื้น มันทันอย่างฉิวเฉียดเขาหยุดไม่ให้ตัวเองตกลงไปได้หลังจากอยู่ห่างจากพื้นแค่ 2 เมตรเท่านั้น

แต่เสี้ยววินาทีต่อมาเท้าทั้งสองของลุคที่พึ่งลงมาจากบนท้องฟ้าเหยียบเข้าไปที่กลางทรวงอกของเรทเจอร์ จนตัวของเรทเจอร์ตกลงไปอัดกับพื้น

ตูม!

ฝุ่นฟุ้งกระจาย เสียงดังราวกับมีระเบิดตกใส่พื้นดินแตกกระจายเป็นหลุมลึกอย่างน้อย 1.5 เมตร ร่างของเรทเจอร์ในสภาพปีกหักนอนหมอนสภาพสำลักเลือดอยู่บนพื้น

ขณะเดียวกันด้านเหนือมนุษย์ระดับ F ที่เหลืออีก 6 คนก็โดนนิโคลเล่นงานด้วย ในมือทั้งสองข้างของนิโคลมีปืนยิงตะขออยู่ เธอยิงปืนยิงตะขอออกมาทะลุขาของเหนือมนุษย์ระดับ F

“อ้า!” เหนือมนุษย์คนนั้นร้องออกมา เพราะโดนความสามารถในการควบคุมเชือกผสานกับไอเทมอย่างปืนยิงตะขอทั้งสองกระบอกจับมัดจนดิ้นไม่หลุด และต่อให้ดิ้นก็มีแต่จะโดนเส้นใยจากปืนบาดร่างกายอย่างร้ายแรง

บอสตันนั้นลงมือง่ายกว่าเขาเข้าไปต่อยพวกนั้นตรง ๆ

“แก” เหนือมนุษย์ระดับ F ตอบสนองได้เพียงหันไปดู บอสตันก็เข้ามาประชิดตัวและต่อยหมัดเข้าที่กลางหน้าอกแล้ว

หมัดที่หุ้มด้วยชุดเกราะด้วงทมิฬระดับ E เหนือมนุษย์ที่โดนต่อยถึงกับตัวกระเด็นไปกระแทกใส่รถพังยุบเสียหายและสลบทันที

“ไม่ ๆ อย่าทำผม...อ้า”

“อย่า...แม่จ๋า”

เหนือมนุษย์ระดับ F สองคนคิดจะวิ่งหนีบอสตัน แต่บอสตันมีการสนับสนุนจากชุดเกราะด้วงทมิฬที่ทำให้บินได้เร็วแถมยังมีรองเท้าสายฟ้าจากลุคด้วย ความเร็วเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าลุค

พริบตาก็พุ่งชนทั้งสองคนจนร่างกายกระเด็นไปกระแทกคนละทิศทาง ทั้งสองคนพยายามไม่ฆ่า เพราะลุคสั่งเอาไว้

ลุคลากเรทเจอร์กลับมาโยนให้ต่อหน้านิโคลที่พึ่งจะเก็บปืนยิงตะขอสองกระบอกเข้าซองปืนข้างเอว

“ให้เธอจัดการเขา แล้วถ้าจะฆ่าก็บอกฉันจะลงมือเอง” ลุคกล่าวกับนิโคล เขารู้ว่านิโคลไม่ชอบหน้าชายคนนี้และดูเหมือนทั้งสองจะมีความแค้นกันอยู่

“หญิงสาวเลวเธอปล่อยฉันไปเดียวนี้นะ ไม่อย่างนั้นกิลด์กะโหลกดำไม่ปล่อยแกไปแน่ ผู้นำกิลด์ของเราเป็นระดับ D เลยนะ” เรทเจอร์ในสภาพสะบักสะบอมพยายามข่มขู่นิโคล

ใบหน้าของนิโคลเยือกเย็นมากเมื่อมองชายที่นอนอยู่บนพื้นในสภาพบาดเจ็บสาหัส เธอไม่สนใจคำพูดของเรทเจอร์แม้แต่น้อย เธอเดินเข้ามาใกล้เรทเจอร์ทีละก้าวและปลดปล่อยออร่าความโกรธแค้นของหญิงสาวออกมา

เรทเจอร์เริ่มหวาดกลัวต่อสายตาของนิโคล เขาพยายามคลานถอยหลังด้วยมือทั้งสองข้าง

“แก ๆ คิดจะทำอะไร อย่าลืมฉันรู้จักครอบครัวเธอ ถ้าฉันเป็นอะไร กิลด์กะโหลกดำต้องจัดการ ไม่สิ จะฆ่าพ่อแม่เธอด้วย...ถอย ๆ ไป อย่าตามมา...”

“แกรวมหัวกับพวกนั้นเกือบจะข่มขืนฉันในชิ้นส่วนโลกต่างมิติได้สำเร็จ ตอนนี้แกเคยคิดไหมว่าจะมีวันนี้”

นิโคลมีใบหน้าโกรธแค้นมาก

เธอนึกถึงเรื่องราวในตอนนั้นกิลด์กะโหลกดำเข้าไปในชิ้นส่วนโลกต่างมิติระดับ E เป็นวันที่เธอปฏิเสธไปภารกิจกับลุค

และนั้นก็ทำให้เธอต้องพบความอันตรายของมนุษย์ เธอไม่คิดว่าพอแยกกับกลุ่มใหญ่ที่เข้าไปในชิ้นส่วนโลกต่างมิติ นิโคลที่ไปพร้อมกับเรทเจอร์กลับโดนเรทเจอร์ที่รวมหัวกับระดับ E 1 คนและระดับ F อีก 2 คนพยายามจะจับเธอข่มขืน รุมโทรมเธอ

หญิงสาวต่อสู้ด้วยแรงทั้งหมดที่มีอย่างสิ้นหวัง แต่ตอนนั้นเป็นแค่ระดับ F ที่โดนชายฉกรรจ์ซึ่งมีพลังเท่ากับเธอและอาจจะมากกว่าด้วย พวกมันจับกดและล็อกตัวเธอไว้ จนเกือบจะโดนพวกมันข่มขืนสำเร็จ แต่มีมอนสเตอร์ระดับ E กลุ่มหนึ่งโผล่ออกมาโจมตีก่อน ทำให้ทุกคนพากันหาทางหนี

นิโคลถูกทิ้งไว้ด้านหลัง เพื่อล่อมอนสเตอร์ แต่เธอไม่ตายเพราะความโชคดีแถวนั้นมีช่องตามเขาหิน ด้วยร่างของผู้หญิงจึงลงไปหลบได้ พวกมอนสเตอร์ไม่สนใจเยื่อที่อ่อนแอและกินยาก มันไล่ตามระดับ E ไปหลังจากนิโคลออกมาได้ก็ไปรายงานกับคนระดับสูงของกิลด์กะโหลกหวังว่าจะช่วยทวงความยุติธรรม

แต่คนพวกนั้นกลับไม่สนใจต่อการร้องเรียนของนิโคล เพราะพวกคนระดับสูงในกิลด์คิดว่าเธอไม่มีค่าพอให้ต้องลงโทษระดับ E เพื่อหญิงสาวเพียงคนเดียว แถมถ้าข่าวหลุดออกไปกิลด์จะเสียชื่อเสียงด้วย พวกนั้นจึงเรื่องนี้มาขู่เธอว่าห้ามบอกหรือแจ้งความกับใคร อิทธิพลของกิลด์กะโหลกดำมีมากพอจะเล่นงานครอบครัวเธอได้

นิโคลโกรธแค้นพวกมันมาก โดยเฉพาะเรทเจอร์ที่ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังพยายามคุกคามเธออีกหลายครั้ง เธอสัญญาว่าสักวันจะแก้แค้นและทำลายกิลด์กะโหลกดำให้ได้

จนกระทั้งเห็นโอกาสและความสามารถของลุค เธอจึงขอให้ลุคช่วยทำลายกิลด์กะโหลกดำ แน่นอนว่าพวกที่เคยจะข่มขืนเธอตายไปแล้ว เหลือก็แต่เรทเจอร์ เข้าตัวต้นเรื่อง

“ถอยไปซะe*” เรทเจอร์กำลังจะพูดออกมา แต่นิโคลก็ไปถึงตัวเรทเจอร์ ก่อนจะยกเท้าและกระทืบเข้าไปที่หว่างขาของเรทเจอร์ตรง ๆ

ปัก!

เสียงเท้ากระทืบลงไปอย่างรุนแรงพร้อมกับสายฟ้าที่ช็อตเข้าไปซ้ำ ๆ จนตรงนั้นไหม้เกรียม

“อ้า!!!” เรทเจอร์กรีดร้องอย่างหมดสภาพน้ำลายฟูมปากตาแหลกขณะที่หว่างขามีเลือดไหลออกมา

“เชี่ย!”

ลุคผงะและตกตะลึง เขารู้สึกหวาดเสียวตรงหว่างขา ก่อนจะก้มดูเป้าตัวเองพลางถอนหายใจโล่งอก ของเขายังอยู่

แต่เรทเจอร์ไม่โชคดีแบบนั้น จากแรงกระทืบเมื่อกี้เหมือนมีอะไรแตกคาเท้าของนิโคลไปแล้ว แถมยังโดนสายฟ้าจากรองเท้าสายฟ้าเผาจนไหม้ยันตออีกด้วย หมดสิทธิ์ฟื้นฟูโดยสมบูรณ์

นิโคลเหมือนจะได้ระบายความแค้นแล้ว แววตาเธอมองเรทเจอร์โดยไม่สนใจว่าเขาจะอยู่หรือตายอีก

“ฉันเสร็จธุระแล้ว ขอบใจนะที่ช่วยตามที่เคยบอก” นิโคลเดินมาพูดกับลุค แต่เธอเห็นว่าเขากุมเป้าตัวเองไว้ ก็อดถามไม่ได้ “นายเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“เปล่า ๆ ไม่ต้องขอบคุณหรอกที่จริงฉันบอกจะช่วยเธอทำลายกิลด์กะโหลกดำ ดังนั้นเรื่องแค่นี้เล็กน้อยมาก” ลุคกล่าวกับนิโคล

จากนั้นก็เดินไปหาเรทเจอร์ที่นอนน้ำตาไหลน้ำลายฟูมปากแววตาสิ้นหวังอยู่บนพื้น แต่ยังไม่ตาย

“ความโกรธแค้นของหญิงสาวช่างน่ากลัวจริง ๆ” ลุคพึมพำเสียงเบาเมื่อดูเรทเจอร์

สภาพของเรทเจอร์ในตอนนี้ช่างห่างไกลกับชายหนุ่มผู้หล่อเหลาบนดาดฟ้าของร้านอาหารที่โรงแรมในเขต 4 มาก

“ฉันช่วยสงเคราะห์ให้แล้วกัน ในเมื่อเสียไอ้นั่นไปแล้วก็ให้มันจบแค่นี้เถอะ” ลุคยกเคียวยมทูตขึ้นมา เล็งไปที่หัวของเรทเจอร์ แต่ก่อนจะฟันลงไปลุคก็ชะงักเล็กน้อยและกล่าวเสริมว่า “แต่แกสมควรโดนแล้ว”

ฉับ!