บทที่ 8 ผู้บุกรุก
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 8 ผู้บุกรุก
คำพูดของมาดามเกา หากเป็นในอีกโลกหนึ่ง มันคงจะเป็นการเลือกปฏิบัติต่อผู้พิการด้วยความไม่เหมาะสม
แต่นี่คือโลกมาร์เวล มาดามเกาและแดร์เดวิลต่างอยู่คนละฝั่งอย่างชัดเจน ดังนั้นจึงไม่มีใครเห็นด้วยกับคำพูดที่เลือกปฏิบัติของเธอ ทุกคนล้วนแสร้งทำเป็นพวกเขาไม่ได้ยิน
ภายในโรงงาน ด้วยคำสั่งของมาดามเกา คนงานตาบอดที่มีสีหน้าสับสนได้ทิ้งยาเสพติดไว้ในมือของพวกเขาและเตรียมปะทะกับแดร์เดวิลที่บุกเข้ามาในโรงงาน
ในฐานะซูเปอร์ฮีโร่ แดร์เดวิลมีข้อเสียเปรียบตามธรรมชาติ และนั่นคือการที่ไม่อาจลงมือกับผู้บริสุทธิ์ที่อยู่รอบตัวเขาได้
ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถอาละวาดได้เหมือนกับพันนิชเชอร์
ด้วยประสาทสัมผัสชั้นยอดของเขา เขาก็รู้สึกได้เลยว่าโรงงานของมาดามเกาเต็มไปด้วยคนตาบอดเช่นเขามากมาย
ภายใต้คำสั่งของเธอที่สั่งให้คนงานตาบอดไปล้อมรอบแดร์เดวิล มาดามเกาก็ไม่ได้อยู่เฉย เธอถูกคุ้มกันโดยเหล่าทหารยามที่เพิ่งมาถึง หลังจากนั้นก็รีบออกไปทันที
เห็นได้ชัดว่าคนงานในโรงงานเป็นเพียงคนธรรมดา คนธรรมดาที่มีปัญหาในการเคลื่อนไหวมากกว่าปกติเพราะตาบอด ดังนั้นพวกเขาคงจะรั้งตัวแดร์เดวิลไว้ได้ไม่นานนัก เนื่องจากแดร์เดวิลสามารถค้นหาโรงงานลับของเธอได้ จึงหมายความว่าการมีอยู่ของโรงงานแห่งนี้ไม่ใช่ความลับและปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว
ปัง ปัง--
อย่างไรก็ตาม ขณะที่มาดามเกาและพรรคพวกกำลังจะอพยพออกจากโรงงาน...
เสียงดังปังได้ดังขึ้น มาดามเกาเห็นเจ้ายามคนหนึ่งที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอพยายามปกป้องเธอ แต่กลับถูกส่งถอยไปข้างหลังและบินผ่านเธอไปด้วยความเร็วสูง เขาพุ่งชนกำแพงอย่างแรง จนทิ้งรอยแตกลึกและตื้นเหมือนใยแมงมุม
"นั่นใครกัน?!"
สภาพอันน่าสังเวชของลูกน้องเธอและรอยแตกในผนังได้ทำให้มาดามเการู้สึกไม่น่าอภิรมย์สักเท่าไร
เธอหรี่ตาลง สลัดใบหน้าอันแสนเมตตาออกและจ้องมองไปที่ร่างที่คลุมเครือที่ปรากฏขึ้นในเงามืด ด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม
"ฉันเป็นแค่ผู้ช่วยศาลเตี้ย"
สิ่งที่ปรากฏออกมาจากเงามืดคือชายคนหนึ่งที่เป็นคนแปลกหน้าอย่างสมบูรณ์สำหรับมาดามเกา
เขาตัดผมสั้นและสวมเสื้อสเวตเตอร์สีแดงและกางเกงขายาวสีฟ้าอ่อน ที่ขากางเกงม้วนขึ้นมาและค่อนข้างขาว บนเท้าของเขา เขาสวมรองเท้าวิ่งที่ดูเก่ามาก ซึ่งไม่ว่าใครก็สามารถมองเห็นนิ้วเท้าของเขาที่เคลื่อนไหวไปมาได้อย่างคลุมเครือ
ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง ใครจะคิดกันล่ะว่าคนจรจัดที่แต่งตัวสะบักสะบอมเช่นนี้จะเป็นอันตรายถึงขั้นสามารถล้มยามของพกวเขาได้?
ทว่ามาดามเกาเป็นคนที่พบเจออะไรมาหลายอย่างและรู้ความหมายที่แท้จริงของ 'อย่าตัดสินหนังสือเพียงจากหน้าปก'
ดังนั้นแทนที่จะปล่อยให้ยามของเธอลดการระวังลง เพราะรูปลักษณ์ของคนจรจัด เธอจึงถอยออกมาอย่างระมัดระวังและโบกมือให้ยามที่เหลือรอบๆ ตัวเธอเริ่มโจมตี
“จัดการ!”
สิ่งต่อไปที่มาดามเกาเห็นคือ ชายคนนั้นทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและยามของเธอล้มลงกับพื้นไป
ภายในไม่กี่วินาที เขาก็อยู่ต่อหน้ายามที่ยิงปืนและใช้ลูกเตะอันทรงพลังที่ทำให้ปืนกลมือของยามแตกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นเขาก็ยกขาขึ้นด้านข้างและเตะยามขึ้นไปในอากาศราวกับลูกฟุตบอล
ทันใดนั้นก็ได้เกิดเสียงทุ้มขึ้นและเสียงกระดูกหักหลายชิ้น ชายคนนั้นได้ตกลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง
เมื่อมองไปยังยามที่ล้มลงกับพื้นและร่างกายทั้งหมดที่บิดเบี้ยวเป็นรูปร่างจนไม่เหมือนมนุษย์ มุมปากของชายคนนั้นกระตุกและก็ไม่อาจขยับเขยื้อนได้อีกเลย
'ความสามารถของขาเหล็กอันยิ่งใหญ่นี้ช่างทรงพลังจริงๆ!'
ใช่แล้ว ชายที่ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไรอันที่ปลอมตัวโดยใช้ความสามารถของจอมโจรคิด
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ก็ต้องขอบคุณหีบสมบัติที่เขาเปิดข้างนอกโรงงาน
[การ์ดระดับ D -- พี่ห้าอาซิง]
[ทักษะ รีไซเคิลขยะ,ขาเหล็กเส้าหลิน]
[ภูมิหลัง พี่คนที่ห้าของทีมวัดเส้าหลิน ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาเป็นอย่างมาก เขาครอบครองขาเหล็กอันทรงพลังของวัดเส้าหลิน เขามุ่งมั่นที่จะส่งเสริมศิลปะการต่อสู้แบบวัดเส้าหลินและขึ้นเป็นนักบอลอันดับหนึ่งให้จงได้]
การสุ่มการ์ดใบนี้ทำให้ไรอันมั่นใจมากที่จะบุกเข้าไปในโรงงาน
ด้วยพลังของขาเหล็กอันยิ่งใหญ่ ไรอันสามารถจัดการยามที่เหลือไม่กี่คนด้วยการโจมตีเพียงสามครั้ง
ในไม่ช้า มาดามเกาก็เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่
อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์เช่นนี้ไรอันไม่ได้ผ่อนคลายลงเลย
แม้ว่ามาดามเกาจะยืนพิงไม้เท้าและตัวสั่นราวกับว่าเธอจะล้มลงกับพื้นโดยไม่ต้องให้เขาทำอะไรเลย... แต่ไรอันรู้ดีว่าทั้งหมดเป็นเพียงการแสร้งทำ ในความเป็นจริง อีกฝ่ายมีพลังมากจนการโจมตีด้วยฝ่ามือของเธอสามารถพัดผู้คนออกไปได้หลายเมตร
“แกเป็นใครกันแน่?”
ดวงตาของมาดามเกาจับจ้องไปที่ไรอันที่จู่ๆ ก็มาปรกาฏอยู่ตรงหน้าเธอ "คุนหลุนส่งแกมาหรือเปล่า?"
"คุนหลุน?"
ไรอันพลันนึกถึงคุนหลุนที่มาดามเกาพูดขึ้นมา คุนหลุนในโลกเก่าของเขากับโลกใบนี้เป็นสองอย่างที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คุนหลุนที่มาดามเกาพูดถึงคือไอรอนฟิสต์ กองกำลังเหนือมนุษย์ของทางฝั่งประเทศจีน ส่วนคุนหลุนในโลกใบเก่าของไรอันคือแหล่งรวมผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้
"ฉันไม่รู้จักคุนหลุนอะไรทั้งนั้น" แม้ว่าเขาจะรู้ในใจ แต่ไรอันก็ส่ายศีรษะตอบกลับไปเพื่อสร้างความสับสน "ฉันมาจากเผิงไหล"
"เผิงไหล?!"
[คะแนนชื่อเสียงจากมาดามเกา +15]
มาดามเการู้จักเผิงไหล เกาะที่เป็นตำนานของตัวตนอมตะในภาคตะวันออก
"ที่นั่นไม่ใช่เพียงตำนานหรอกเหรอ?" เมื่อได้ยินชื่อในตำนาน มาดามเกาก็ยังคงไม่อยากจะเชื่อ
"คุนหลุนที่เมื่อครู่พูดขึ้นมาก็ไม่เหมือนกันเหรอ?" ไรอันถามเชิงวาทศิลป์ตอบกลับไป
เผิงไหลที่ไรอันพูดถึงในตอนนี้คงยังไม่ปรากฏบนโลกของมาร์เวล เหตุผลที่เขาบอกเช่นนี้ เป็นเพราะมันอาจทำให้เขาได้ค่าชื่อเสียงจากการกล่าวถึงกองกำลังลึกลับบนโลกใบนี้
"..."
เมื่อได้ยินคำถามของไรอัน มาดามเกาก็เงียบไปครู่หนึ่ง เธอพลันตระหนักได้และถามออกมาว่า "ถ้าแกมาจากเผิงไหล ทำไมถึงมาอยู่ที่นิวยอร์ก?"
"ฉันมาที่นี่เพื่อค้นหาสุดยอดราชานักฆ่าในตำนาน - อสูรที่หายตัวไปเมื่อ 3 ปีก่อนหลังจากฆ่าคนของเผิงไหลและเพิ่งมีข่าวลือว่ามีคนเห็นเขาในสถานที่ที่เรียกว่าวิลลาร์ดของนิวยอร์ก..."
"สุดยอดราชานักฆ่า? อสูร!"
[คะแนนชื่อเสียงจากมาดามเกา +20]
ในฐานะหญิงชราที่อาศัยอยู่มานานนับศตวรรษ มาดามเกาคิดว่าเธอรู้ทุกเรื่อง แต่เธอก็ยังต้องตกใจกับคำตอบของไรอัน
[คะแนนชื่อเสียงจากแดร์เดวิล +15]
ไรอันไม่แปลกใจเลยที่ได้รับคะแนนชื่อเสียงจากมาดามเกา เพราะอย่างนั้นเขาถึงได้พูดสิ่งเหล่านั้นออกมา
อย่างไรก็ตาม การที่มีการแจ้งเตือนจากแดร์เดวิลนั้นเป็นเรื่องที่น่าสนใจเล็กน้อย
เพราะมันหมายความว่ามีซูเปอร์ฮีโร่แอบซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง แอบฟังการสนทนาระหว่างมาดามเกากับเขา
....
