บทที่ 1 คำเตือนจากโจรประหลาด
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 1 คำเตือนจากโจรประหลาด
ประกาศ: วันเอพริลฟูล ภายใต้แสงจันทร์สีแดงที่ทางแยกของโลก ฉันจะเปิดม่านการแสดงอันสุดแสนยอดเยี่ยมขึ้น...
-- จอมโจรคิด
...
"... เพื่อตอบสนองต่อการเสียชีวิตอย่างไม่ยุติธรรมจำนวนมากที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาในบล็อกที่สามของย่านมิดทาวตอนเหนือในเมืองแมนฮัทตั้น ตำรวจของเขตกล่าวว่า ... "
“เอ่อ ขอโทษที่รบกวนคุณเคท”
นิวยอร์กเอ็นบีซีผู้ประกาศข่าวที่รายงานข่าวเรื่องนี้ จู่ๆ ก็ได้รับข้อความบางอย่างและรีบพูดขัดจังหวะนักข่าวที่กำลังออกอากาศอยู่
"ตอนนี้ ข่าวด่วน: กรมตำรวจนครนิวยอร์กได้รับจดหมายฉบับล่าสุดจากจอมโจรคิด ซึ่งเป็นการบอกถึงการขโมยระลอกใหม่ โดยทางผู้บัญชาการกล่าวตอบโต้ว่าเขาจะพยายามนำจอมโจรคิดเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมให้จงได้.. "
จอมโจรคิดเป็นอาชญากรรายใหม่ที่โผล่ออกมาจากนิวยอร์กซิตี้ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
เขาต่างจากอาชญากรทั่วไปที่มักระมัดระวังตัวมากกว่าปกติ จอมโจรคิดจึงกลายเป็นขวัญใจของสื่อข่าวนิวยอร์กและเป็นรอยด่างพร้อยให้ ตำรวจ ด้วยวิธีการโจรกรรมที่กล้าหาญและฉูดฉาด รวมถึงวิธีการแปลกประหลาดของเขา
ซึ่งหลังจากก่ออาชญากรรมสำเร็จหลายครั้ง จอมโจรคิดก็จะคืนสิ่งของที่เขาขโมยไปให้กับเจ้าของ
แต่การกระทำนั้นก็ถือเป็นการก่ออาชญากรรมอยู่ดี
ต่อหน้าตำรวจ หลังจากการให้สัมภาษณ์และการรายงานข่าวอย่างวุ่นวาย ผู้บัญชาการ จอร์จ สเตซี่ก็กลับไปที่สถานีด้วยใบหน้าที่มืดมน "คุณยืนยันเนื้อหาของจดหมายแล้วหรือยังว่าเขียนโดยจอมโจรคิดจริง?"
วิธีการก่ออาชญากรรมที่คาดเดาไม่ได้ของ จอมโจรคิด ประกอบกับการรายงานข่าวอย่างบ้าคลั่ง ทำให้เขาได้รับการสนับสนุนจากแฟน ๆ จำนวนมากทางอินเทอร์เน็ต
ด้วยเหตุนี้ตำรวจจึงมักจะได้รับจดหมายปลอมจากแฟนๆ ของ จอมโจรคิด ทำให้เกิดการหยุดชะงักและขัดขวางการทำงานของตำรวจในระดับหนึ่ง
“จากข้อมูลของนิติวิทยาศาสตร์ เมื่อเปรียบเทียบกับจดหมายฉบับล่าสุดที่จอมโจรคิดส่งถึงเรา จดหมายพวกนี้มันค่อนข้างคล้ายกับที่จอมโจรคิดเคยส่งมา จึงเป็นที่แน่นอนว่าจอมโจรคิดเป็นคนส่งจดหมายฉบับนี้มาค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ ฉันต้องการให้ทุกคนเตรียมพร้อม บอกให้หน่วยนิติเวชถอดรหัสมันด้วย และบอกให้พวกเขาแจ้งให้ฉันทราบโดยเร็วที่สุด!”
ลักษณะพิเศษของจอมโจรคิดคือเขาส่งจดหมายพร้อมลายเซ็น "จอมโจรคิด " และคำใบ้ก่อนการโจรกรรมแต่ละครั้ง อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของคำใบ้มักคลุมเครือและเข้าใจยากอย่างมาก ต้องใช้สติปัญญาระดับหนึ่งจึงจะได้คำตอบ
ตำรวจบางครั้งต้องใช้เวลาอย่างมากในการถอดรหัส จนบางครั้งจอมโจรคิดก็ก่ออาชญากรรมสำเร็จก่อนที่ตำรวจจะหาคำตอบในจดหมายเจอซะอีก
เป็นผลให้มีการวิจารณ์อย่างรุนแรงจากสื่อนิวยอร์กโดยรายงานเรื่องความไร้ความสามารถของตำรวจ
เพื่อตอบโต้ต่อผลที่ออกมา ผู้บัญชาการสเตซี่ ที่รู้สึกอับอายต่อสื่อที่วิจารณ์โดยไม่รู้ความจริง เขาก็ได้แต่กัดฟันด้วยความโกรธแค้น
ไอ้เจ้าจอมโจรคิด ซึ่งทำให้ทั้งตำรวจอับอาย เขาขอสาบานเลยว่าจะนำคนนอกกฎหมายคนนี้เข้าสู่กระบวนการยุติธรรมและให้เขาสารภาพความผิดในคุกให้จงได้
"ซิด คุณเป็นคนจัดการเรื่องนี้ได้เลย ตอนนี้มันอยู่ในมือของคุณแล้ว"
“แต่หัวหน้า ฉันยังทำคดีฆาตกรรมนั่นอยู่นะคะ…”
เมื่อได้ยินคำสั่งเช่นนี้ ผู้หญิงผมเปียสีดำก็พูดขึ้นราวกับว่าเธอไม่อยากจะทำมัน
“หยุดการสืบสวนคดีฆาตกรรมเสียที” ผู้บัญชาการสเตซี่พูดขัดจังหวะผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ตอนนี้ สิ่งสำคัญอันดับแรกของคุณคือจับไอ้หัวขโมยบ้าๆ นี่! ฉันฟังพวกสื่อบ่นมามากพอแล้ว พวกมันทำกับเราเหมือนตัวตลก!”
“ค่ะ ก็ในเมื่อคุณเป็นหัวหน้าหรอกนะ”
สเตซี่กลับไปที่สำนักงานของเขาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ในขณะที่ซิดนี่ย์ตำรวจหญิงก็มีสีหน้าทำอะไรไม่ถูก เพราะเธอเพิ่งได้เบาะแสในการสืบสวนคดีฆาตกรรมของเขต 3 และพบว่าคดีนี้อาจเชื่อมโยงกับเหตุการณ์บางอย่าง
“เฮ้ ซิดนีย์ คุณค่อนข้างกล้ามากเลยนะที่พูดกับหัวหน้าแบบนั้น” เจ้าหน้าที่ที่สนิทกับเธอพูดติดตลก
“ฉันแค่พูดความจริง” ซิดนีย์ยักไหล่ “ไม่ต้องพูดถึงก็รู้ว่าคนทั้งนิวยอร์กรู้ดีว่าจอมโจรคิดไม่มีทางถูกจับได้ง่ายๆ หรอก”
ในฐานะที่เป็นตำรวจ ซิดนีย์เองก็ไม่ต้องการเห็นอาชญากรอย่างจอมโจรคิดลอยนวล แต่ก็ต้องยอมรับว่าการจับจอมโจรคิด นั้นเป็นเรื่องที่ท้าทาย แม้ว่าหน่วยงานของตำรวจจะมีความสามารถที่เก่งขึ้นอย่างมากก็ตาม
“ระวังนะซิดนี่ย์ อย่าให้หัวหน้าได้ยินเชียวล่ะ” เมื่อหันมองสำนักงานของผู้บัญชาการ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะพูดเตือนเธอ
“แน่นอน เรย์ ฉันไม่ใช่คนโง่สักหน่อย”
...
ณ นิวยอร์ก ชั้นบนสุดของหอคอยแห่งนครนิวยอร์กอันเป็นสัญลักษณ์
ชายร่างใหญ่นั่งลงพลางมองจดหมายในมือ
ความเงียบที่ยาวนานไม่ได้นำมาซึ่งความสงบสุข แต่กลับเป็นความรู้สึกมืดมิดที่ปกคลุมผู้คนในสำนักงาน
“ฉันหลบอยู่ในความมืดนานเกินไปหรือเปล่า คงจะลืมความหมายของชื่อคิงพินกันไปแล้วสินะ”
หลังจากนั้นไม่นาน เสียงทุ้มๆ ก็ดังมาจากร่างนั้น
"ไม่มีใครลืมได้หรอกครับ ชื่อของท่านอยู่ในความมืดมาโดยตลอด และทุกคนต่างยอมจำนนต่อเงาของท่าน" ชายสวมถุงน่องสีดำพูดขึ้น
“แล้วทำไมเจ้าจอมโจรคิด ถึงส่งจดหมายมาหาฉันกันล่ะ?” แม้จอมโจรคิดจะเป็นอาชญากรนอกกฎหมายในสายตาของสื่อและตำรวจ แต่คิงพินเป็นถึงราชาแห่งอาณาจักรอาชญากร ชายผู้ทำให้เกิดอาชญากรรมเกือบสี่สิบเปอร์เซ็นต์ทั่วนิวยอร์ก
คิงพินลุกขึ้นยืน โครงร่างอันมหึมาของเขายื่นออกมาเหมือนเงาขนาดใหญ่ ขนาดของเขาใหญ่กว่าปกติมาก และกล้ามเนื้ออันโดดเด่นภายใต้ชุดสูทสีขาวทำให้เขาดูทั้งมืดมนและน่ากลัว
เขาคลายฝ่ามือกว้างออกเพื่อเปิดเผยเนื้อหาของจดหมาย
ประกาศ: ด้วยความรู้สึกของผู้วายชนม์ ในยามราตรี ราชาผู้หลับใหลจะอยู่ในเงามืดจะถูกนำไม้เท้าแห่งอำนาจของเขาไป
-- จอมโจรคิด
"คงเป็นความโลภกระมังครับ"
“ไม่หรอก เลสเตอร์” คิงพินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำไม่เร่งรีบ "ใครก็กล้าตามที่กล้ากางกรงเล็บของมันใส่เรา ก็ควรถูกจัดการและทำลายล้าง ต้องให้พวกเขารู้ว่าสิ่งที่พวกมันทำนั้นทำได้หรือทำไม่ได้ โลกต้องการกฎ และคิงพินก็คือกฎ”
คิงพินเอื้อมมือไปหยิบไม้เท้าพร้อมกับเดินผ่านไปเลสเตอร์ไป เขายืนอยู่ที่หน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดานด้านหลังเขา มองลงไปที่นอกหน้าต่างทั้งหมดด้วยความเงียบ
เขามีความสุขกับการควบคุมทั้งนิวยอร์คที่ง่ายแค่ปลายนิ้ว
โดยมีเงื่อนไขว่าต้องไม่มีพวกสอดรู้สอดเห็น
หมอกควันสว่างวาบในดวงตาของเขาขณะที่คิงพินลูบไม้เท้าของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ แต่เกรี้ยวกราด
"มีเพียงความตายเท่านั้นที่จะขจัดความอวดดีของไอ้โง่นั่นที่คิดริอาจเป็นศัตรูกับราชาอย่างฉัน"
